ترامادول یک داروی مُسکّن درد صناعی است. پژوهشگران و پزشکان به طور دقیق از ساز و کار عمل ترامادول آگاه نیستند، اما این دارو عملکردی مشابه مرفین (مورفین) دارد. همانند مرفین، ترامادول به گیرنده‎هایی در مغز (گیرنده‎های نارکوتیک یا مخدری) متصل می‎شود که در انتقال حس درد از سراسر بدن به مغز اهمیت دارند. همانند دیگر نارکوتیک‎های مورد استفاده برای درمان درد، احتمال سوءمصرف ترامادول از سوی بیماران و اعتیاد به این دارو وجود دارد. ترامادول از گروه داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAID) نیست، بنابراین مصرف آن باعث افزایش ریسک زخم‎های معده و ایجاد خونریزی داخلی نمی‎شود.

هیپوکسی مغزی یکی از اشکال هیپوکسی یا کمبود اکسیژن است که به مغز لطمه می‎زند. این اختلال زمانی بروز می‎کند که مغز علی‎رغم جریان داشتن خون به اکسیژن کافی دسترسی پیدا نمی‎کند. هنگامی که جریان اکسیژن در مغز دچار توقف کامل شده بود این وضعیت انوکسی مغزی نامیده می‎شود. هیپوکسی مغزی یکی از فوریت‎های پزشکی شناخته می‎شود زیرا مغز برای ارائه عملکرد کامل خود به جریان پایدار اکسیژن و مواد مغذی نیاز دارد. هیپوکسی مغزی علل مختلفی می‎تواند داشته باشد. این علل غرق شدن، خفگی، ایست قلبی، و استروک را شامل می‎شود. علایم خفیف در این مورد شامل کاهش حافظه و مشکلات مرتبط به عملکرد حرکتی است. موارد شدید می‎تواند به تشنج و مرگ مغزی بینجامد.

زنان هر ماهه چرخه عادت ماهانه یا پریود را تجربه می‎کنند. سلول‎های دیواره داخلی رحم ریزش می‎کند و از طریق واژن از بدن خارج می‎شود. ابن فرآیند طیفی ار تأثیرات را بر روی سیستم تولید مثل و دیگر دستگاه‌های بدن دارد. دختران جوان در فاصلۀ سنین 8 تا 15 سالگی نخستین پریود را در زندگی خود تجربه می‎کنند. چرخه‎های نخستین در عادت ماهانه ممکن است کاملاً فاقد نظم باشند. اغلب زنان هر 28 روز یک بار با بازگشت پریود مواجه می‎شوند. در هر حال، در مورد زنان بزرگسال دامنۀ زمانی 21 تا 35 روز برای آغاز هر دور تازه پریود نرمال محسوب می‎شود. دختران بالای 13 ساله ممکن است با بی‎نظمی بیشتری در پریود مواجه شوند که دامنۀ زمانی 21 تا 45 روز را شامل می‎شود. این چرخه‎ها توسط هورمون‌ها تنظیم می‎شوند. پریودها به طور معمول بین 3 تا 7 روز ادامه دارند و مقدار خونی که در این دوره دفع می‎شود در زنان متفاوت است. این دفع خون ممکن است طیفی از خفیف، متوسط تا سنگین را شامل شود.