دیسپلازیا (دیسپلازی) اصطلاحی با مفهوم گسترده است که به توسعه غیر نرمال سلول‌ها در بافت‌‌ها یا ارگان‌های بدن اشاره دارد. دیسپلازی می‌تواند به طیف گسترده‌ای از اختلالات منجر شود که بزرگ شدن بافت یا سلول‌های پیش‌سرطانی را شامل می‌شود. دیسپلازی مرتبط به رشد در کودکان شایع است و می‌تواند به بسیاری از قسمت‌های بدن شامل استخوان‌بندی بدن آسیب برساند. وقتی افراد بزرگسال دچار دیسپلازی شوند این معمولاً بدین معنی است که افزایشی در رشد سلول‌های غیر نرمال و برای مثال در وضعیت پیش‌سرطانی وجود دارد.

فرنکتومی که به نام فرنتومی نیز شناخته می‌شود، به هر اقدامی اطلاق می‌گردد که در آن بافت متصل در بدن بریده یا اصلاح می‌شود. اقدامات فرنکتومی به ویژه در مرحله نوزادی زندگی بسیار شایعند. فرنکتومی‌های ناحیه تانسلی مثل ختنه کردن، برای مثال در ایالات متحد آمریکا، نیز بسیار رایج است. به هر حال در اغلب موارد این اصطلاح به اقدامات در محدوده دهان اشاره دارد که به معنی رفع مشکل مربوط به گیر کردن زبان یا بستن لب است. "فرنوم" در دهان اشاره به تکه‌ای از بافت نرمی دارد که به لب‌ها و لثه‌ها متصل است. اگر فرنوم بسیار کوتاه یا بسیار سفت باشد می‌تواند در شیر خوردن از پستان، عمل بلعیدن یا توسعه تکلم اختلال ایجاد کند.

بدشکل‌گیری شریانی وریدی [ناهنجاری شریانی - وریدی] (AVM) نوعی درهم‌تنیدگی رگ‌های خونی متصل کننده شریان‌ها و وریدها است، که باعث ایجاد اختلال در جریان گردش خون و اکسیژن می‌شود. شریان‌ها مسؤول حمل خون غنی از اکسیژن از قلب به مغز هستند. وریدها خون فاقد اکسیژن را به عقب و ریه‌ها و قلب برمی‌گرداند. وقتی ناهنجاری شریانی - وریدی باعث اختلال در این فرآیند حیاتی ‌شود بافت‌های پیرامون ممکن است به اکسیژن کافی دسترسی پیدا نکنند، و شریان‌ها و وریدهای آسیب دیده ممکن است تضعیف شده و پاره شوند. اگر ناهنجاری شریانی - وریدی در مغز رخ دهد و شریان پاره شود این می‌تواند سبب خونریزی در مغز (هموراژ)، استروک یا صدمات مغزی شود.

واژینوپلاستی عملی است که با هدف "سفت کردن" واژنی که در نتیجه زایمان طبیعی یا پیری شل شده است انجام می‌شود. برخی جراحان مدعی هستند که واژینوپلاستی حتی می‌توانند باعث بهبود میزان حساسیت شود - ادعایی که "کالج آمریکایی متخصصان زنان و زایمان" (ACOG) قویاً آن را به چالش کشیده است. اگرچه این موضوع واقعیت دارد که بافت واژن ممکن است کش بیاید، سفت کردن بافت واژن به خودی خود نمی‌تواند افزایش میزان پاسخدهی جنسی را تضمین کند، زیرا میل، برانگیختگی، و ارگاسم پاسخ‌هایی به غایت شخصی هستند و با شرایط عاطفی، روحی، و عوامل بین فردی مثل جنبه‌های زیبایی شناختی فرد محدود می‌شوند.

یبوست اصطلاح پزشکی برای ندرت یا دشوار بودن دفع مدفوع است. شخصی دچار یبوست تلقی می‌شود که سه روز یا بیشتر دفع مدفوع نداشته یا برای انجام چنین عملی نیاز به زور زدن زیاد داشته باشد. گاهی از اوقات، مردم ممکن است در کنار سردرد دچار یبوست شوند. در بعضی موارد این دو علامت علت زیربنایی واحدی دارند. علل زیربنایی متداول برای هر دو علامت مزبور شامل عدم مصرف آب به میزان کافی یا نخوردن برخی مواد مغذی است. در این موارد نوشیدن آب بیشتر و خوردن فیبر زیادتر ممکن است به رفع علایم کمک کند.

واسواسپازم [وازواسپاسم] به انقباض ناگهانی دیواره عضلانی شریان اشاره دارد. وازواسپاسم باعث باریک شدن شریان می‌شود و مقدار خونی را که از درون آن می‌گذرد کاهش می‌دهد. بافت دریافت کننده خون از شریان ممکن است دچار ایسکمی شود (صدمه بر اثر فقدان اکسیژن). اگر این وضعیت طول بکشد نکروز (مرگ سلول) بروز خواهد کرد. وازواسپاسم دایمی زیر عنوان وازوکانستریکشن شناخته می‌شود. وازواسپاسم ممکن است برای هر یک از شریان‌های بدن رخ دهد. بیشترین نواحی شیوع آن در شریان‌های آسیب دیده قسمت‌های زیر است: مغز (وازواسپاسم شریان سربرال)، قلب (وازواسپاسم شریان کرونری)

ممکن است کار بی‌ضرری به نظر برسد اما استنشاق هلیم می‌تواند خطرناک و - در واقع کُشنده - باشد. گزارش موردهای متعددی در مورد صدمات جدی و حتی بروز مرگ بر اثر استنشاق هلیم در دست است. وقتی کسی هلیم استنشاق می‌کند این گاز جانشین اکسیژن می‌شود. این بدان معنی است که وقتی شخص عمل دم را انجام می‌دهد بدن فقط هلیم وارد خود می‌کند. اکسیژن در مورد تمامی عملکردهای بدن نقش دارد. وقتی کسی به اکسیژن کافی دسترسی نداشته باشد، خود را در معرض خطر قرار داده است. بسیاری از خطرات مورد اشاره در مورد دیگر مواد استنشاقی مطرحند.

اسیلوپسیا حس وجود حرکت مداوم در محیط پیرامون خود است حال آنکه در واقعیت این محیط ساکن است. اسیلوپسیا معمولاً یک علامت اختلالاتی است که بر حرکت چشم‌ها یا توانایی آنها آنها برای ایجاد تصویرهای باثبات، به ویژه در طول حرکت، تأثیر منفی می‌گذارند. اسیلوپسیا معمولاً بر اثر اختلالاتی ایجاد می‌شود که بر حرکت چشم تأثیر می‌گذارند یا چگونگی عمل قسمت‌هایی از چشم، گوش داخلی، و مغز را برای ثبات تصاویر و حفظ تعادل دگرگون می‌کنند. اسیلوپسیا اغلب با انواع نیستاگموس مرتبط می‌شود، اختلالی که باعث ایجاد حرکات غیر نرمال یا غیر ارادی در چشم می‌گردد.

آتش‌بازی، حرارت، و احساس رضایت کامل؛ اینها چیزهایی هستند که مردم پس از مقاربت جنسی در انتظار آنها بسر می‌برند. بنابراین اگر شخص پس از سکس دچار تهوع گردد نگرانی وی از این بابت قابل درک خواهد بود. هر کسی ممکن است پس از سکس دچار تهوع شود و به شکل شگفت‌انگیزی دلایل متعددی برای بروز آن وجود دارد. علل محتمل تهوع پس از سکس ممکن است نتیجه اختلالات پزشکی حاد و یا مزمن باشد. در کنار علل بالقوه فهرست شده در بخش‌های بعدی مقاله برخی علل تهوع پس از سکس شامل موارد زیر می‌شود: دهیدراسیون، بیماری التهابی لگن، عفونت دستگاه ادراری، ورتیگو.