کولیت ایسکمیک هنگامی ایجاد می‎شود که خون کافی به روده بزرگ یا کولون نمی‎رسد. احتمال بروز کولیت ایسکمیک در مردم سنین بالای 60 سال، افراد سیگاری یا دچار دیابت بیشتر است. کولیت ایسکمیک شایع‎ترین نوع ایسکمی بر پایۀ روده محسوب شده و برای 1 مورد از هر 2000 مورد پذیرش بیمارستانی لحاظ می‎شود. علایم کولیت ایسکمیک شامل احساس درد، حساسیت و مشکلات دستگاه گوارش است. این بیماری اغلب اوقات یا بیماری روده تحریک‎پذیر (IBD) یا دیگر مشکلات دستگاه گوارش اشتباه گرفته می‎شود. کولیت ایسکمیک ممکن است به مرور زمان توسعه یابد (کولیت ایسکمیک مزمن) یا به شکل ناگهانی بروز کند (کولیت ایسکمیک حاد). برخی از اوقات احتمال شفای کولیت ایسکمیک به صورت خود به خودی وجود دارد اما اغلب بیماران برای پیشگیری از عفونت یا صدمات کولون نیاز به درمان دارند. کولیت ایسکمیک وقتی به طور ناگهانی آغاز شود یک فوریت پزشکی تلقی می‎شود و نیاز به مراقبت اورژانسی پزشکی دارد.

اگر کسی دچار درد بیضه یا کیسه بیضه باشد پزشک در نخستین قدم به دنبال آن خواهد بود که تعیین کند آیا این درد ناشی از پیچ‎خوردگی بیضه است یا خیر، زیرا این وضعیت نوعی اورژانس پزشکی محسوب می‎شود و نیاز به عمل جراحی فوری دارد. اگرچه اطلاعات ارائه شده در زیر می‎توانند برای تمیز علایم مربوط به پیچ‌خوردگی بیضه و اپیدیدیمیس مفید باشند هر مرد دچار درد بیضه نباید در مراجعه به پزشک یا بیمارستان تأخیر کند زیرا تمایز میان دو اختلال مورد اشاره ممکن است دشوار باشد. درد ناشی از پیچ‎خوردگی بیضه معمولاً به سرعت ظاهر می‎شود. درد ناشی از عفونت باکتریایی بیضه‌ها یا ناحیه کیسه بیضه (اپیدیدیمیت) به طور معمول به شکل تدریجی شروع می‎شود. در اوایل بروز مشکل درد ناشی از عفونت معمولاً به ناحیه آسیب دیده بر اثر عفونت محدود است.

مردم معمولاً چند بار در روز نیاز به ادرار کردن احساس می‎کنند. فشار مثانه باعث ایجاد این نیاز می‎شود، و این فشار پس از ادرار کردن از بین می‎رود. در هر حال، برخی از مردم مداوماً دچار نیاز مزبور هستند و این ممکن است به صورت نوعی درد احساس شود. این وضعیت نرمال نیست و احتمالاً نتیجۀ سیستیت بینابینی است. اختلال مورد بحث در برخی مواقع به سادگی سندرم درد مثانه نامیده می‎شود. این مقاله به سیستیت بینابینی و علایم همراه فشار روی مثانه خواهد پرداخت. در عین حال در مورد گزینه‎های درمانی و پیشگیری نیز بحث خواهد شد. به طور معمول وقتی مثانه پُر می‎شود، پیام‎هایی در مورد نیاز به تخلیۀ مثانه به مغز ارسال می‌گردد. مغز این ارتباط‌گیری را به عنوان نیاز به ادرار کردن تفسیر می‎کند. محققان ظن به آن دارند که در مردم دچار فشار مداوم مثانه، پیام‎های مربوط به ادرار کردن بیش از میزان مورد نیاز به مغز ارسال می‎شود.

انواع گوناگونی از افسردگی وجود دارد. برخی از آنها موسوم به تغییرات روزمره شامل علایمی هستند که در برخی اوقات روز تشدید می‎شوند. علایم افسردگی می‎تواند شامل احساس بی‌پناهی، اندوه، و ناامیدی باشد و امکان وخامت این علایم در هنگام صبح وجود دارد. اصطلاح رایج برای این نوع تغییرات روزمره افسردگی صبحگاهی است.  روزمره به این معنی است که چنین به نظر می‎رسد که علایم هر روزه در اوقات مشخصی از روز تشدید می‎شوند. در مورد برخی از مردم این اتفاق در هنگام صبح یا عصر رخ می‎دهد. فرد مبتلا به افسردگی صبحگاهی علایم تشخیصی اختلال افسردگی اساسی را خواهد داشت. این علایم غالب اوقات در هنگام صبح اوج گرفته یا تشدید می‎شوند.

سفت شدن مدفوع نوعی اختلال شدید در روده است که در آن تودۀ سفت و خشک شدۀ مدفوع به کولون یا راست روده می‎چسبد. این توده مدفوع ساکن باعث انسداد روده شده و به تجمع مواد زائدی که فرد قادر به دفع آنها نیست، منجر می‎شود. سفت شدن مدفوع در فرآیند نرمال عملکرد دستگاه گوارش که در آن غذای هضم شده از معده به روده و از آنجا به کولون و راست روده وارد می‎شود، اختلال ایجاد می‎کند. در صورت عدم درمان سفت شدن مدفوع می‎تواند به بروز صدمات شدید منجر شود. بنابراین، مردم دچار این وضعیت باید در اولین فرصت ممکن به پزشک مراجعه کنند. سفت شدن مدفوع می‎تواند باعث ایجاد طیفی از علایم شامل موارد زیر شود: نشت مدفوع آبکی از راست روده، درد یا ناراحتی در ناحیۀ شکم، نفخ شکم، تهوع یا استفراغ، نیاز به زور زدن، سردرد، کاهش وزن ناخواسته، احساس سیری کاذب و عدم تمایل به غذا خوردن

استفادۀ بیش از حد از پولیش (لاک) ناخن یا عفونت‎های قارچی محتمل‎ترین علل زردی ناخن پا محسوب می‎شوند. در هر حال، زردی ناخن پا برخی از اوقات می‌تواند نشانه‎ای از یک اختلال جدی‎تر باشد. ناخن به طور معمول شفاف بوده و گوشت صورتی رنگ زیر بستر آن به روشنی قابل مشاهده است. در هر حال، این امکان وجود دارد که ناخن‎های پا ته‎رنگی زرد به خود بگیرند. این اتفاق به دلایل مختلفی رخ می‎دهد. اگر انگشتان پا با یک قارچ مضر تماس پیدا کنند این اتفاق می‎تواند به بروز عفونت قارچی ناخن موسوم به انیکومایکوسیس (انیکومیوزیس) منجر شود. انیکومایکوسیس ممکن است در هر قسمت ناخن پا بروز کند و نیز می‎تواند باعث زرد رنگ شدن ناخن شود. این عفونت در عین حال ممکن است عارضه‎ای ناراحت کننده بوده و باعث دشوار شدن راه رفتن برای فرد مبتلا گردد.

پروتئین واکنشی C ماده‎ای است که کبد در واکنش به التهاب تولید می‎کند. تست پروتئین واکنشی C مقدار این پروتئین را در خون اندازه‎گیری می‎کند. تست مزبور می‎تواند به تشخیص اختلالات حاد و مزمن مسبب التهاب کند. طیف گسترده‎ای از اختلالات التهابی می‎توانند باعث افزایش سطح پروتئین واکنشی C شوند که از جملۀ آنها می‎توان به موارد زیر اشاره کرد: اختلالات خودایمنی شامل ارتریت روماتوئید، لوپوس، و برخی انواع بیماری التهابی روده مثل بیماری کرون و کولیت اولسراتیو؛ پریکاردیت که التهاب جدار داخلی قلب محسوب می‎شود؛ عفونت؛ صدمات بافت و ارگان‎های بدن؛ سرطان؛ چاقی. افزایش قابل توجه پروتئین واکنشی C به سطح بالاتر از 350 میلی‎گرم بر دسی‎لیتر تقریباً همیشه اوقات نشانه وجود یک اختلال پزشکی زیربنایی جدی است. شایع‎ترین علت در این مورد عفونت شدید است اما بیماری‎های خودایمنی دارای کنترل ضعیف یا صدمات شدید به بافت‎های بدن نیز می‎توانند به افزایش سطح پروتئین واکنشی C منجر شوند.

این موضوع عمومیت دارد که زنان در دورۀ پیش‎یائسگی و در طول یائسگی دچار درد یا حساسیت در ناحیۀ پستان‎ها شوند. اگرچه پستان‌های زنان اغلب اوقات در طول عادت ماهانه رنجور و دردناک می‎شوند، درد پستان در طول یائسگی به علل متفاوتی بروز می‎کند. زنان در صورت ادامۀ فقدان پریود به مدت 12 ماه تمام یائسه تلقی می‎شوند. این مرحله با دوره‎ای انتقالی به نام پیش‎یائسگی دنبال می‎شود که در آن سطح استروژن و پروژسترون در بدن به شکل غیر قابل پیش‌بینی دچار نوسان می‎شوند. این نوسانات هورمونی عموماً سبب ایجاد درد پستان می‌گردند. درد پستان که زیر عنوان ماستالژیا (ماستالژی) نیز شناخته می‎شود در عین حال در طول عادت ماهانه نیز بسیار شایع است. دلیلش آن است که تغییرات هورمونی باعث می‎شوند تا مایعات در پستان‌ها جمع شود که این باعث ورم و حالت فروافتادگی در پستان می‎شود.

آیا می‎توان روند اختلال نعوظ را برعکس کرد؟ در بسیاری از موارد پاسخ به این پرسش مثبت است و اختلال نعوظ قابل معکوس شدن است. یک مطالعۀ منتشر شده در "نشریه پزشکی جنسی" پی برده است که نرخ بهبود در این مورد معادل 25 درصد در طول 5 سال بوده است. به خاطر سپردن این موضوع مهم است که حتی وقتی اختلال نعوظ قابل علاج نباشد درمان درست می‎تواند علایم را کاهش داده یا محو کند. اختلال نعوظ تجربۀ بسیار شایعی است. با استفاده از دارو یا بدون آن روند اختلال نعوظ را اغلب می‎توان معکوس کرد. تغییرات سبک زندگی و مداواهای طبیعی می‎توانند در این مورد کمک کننده باشند. اغلب مردان دستکم یک دوره ناتوانی در رسیدن به نعوظ در هنگام نیاز را تجربه می‎کنند. در بسیاری موارد مردان ممکن است نتوانند به نعوظ لازم برسند یا آن را حفظ کنند. اختلال نعوظ بسیار شایع است و فقط در سطح آمریکا 30 میلیون مرد از آن رنج می‎برند.