مغز و اعصاب

تشخیص علت لرزش پا بر مبنای صرف علایم ناممکن است.

تشخیص علت لرزش پا بر مبنای صرف علایم ناممکن است. در اغلب موارد لرزش پا نتیجه یک بیماری جدی نیست. این لرزش در عوض ممکن است بر اثر چیزی مثل ترک مصرف کافئین ایجاد شده باشد. به هر حال، اگر علت روشن نباشد، اگر راهکارهای خودمراقبتی کارآیی نداشته باشند، یا اگر لرزش بیشتر گردد، مردم باید به پزشک مراجعه کنند. در این مورد به ویژه اگر لرزش با علایم دیگری مثل موارد فهرست شده در زیر همراه باشد مردم باید به پزشک مراجعه کنند: تغییراتی در حافظه یا خُلق، حرکات خارج از کنترل، مشکلات حرکتی، اضطراب یا بی‌قراری، مشکلات خواب، زخم‌های دست یا پا یا دیگر علایم دیابت کنترل نشده.

اتاکسیا (آتاکسی) توصیف‌گر فقدان کنترل بر عضله یا هماهنگی حرکات ارادی مثل راه رفتن یا برداشتن اشیاء است

اتاکسیا (آتاکسی) توصیف‌گر فقدان کنترل بر عضله یا هماهنگی حرکات ارادی مثل راه رفتن یا برداشتن اشیاء است. آتاکسی به عنوان یک نشانه وجود مشکلی زیربنایی می‌تواند بر حرکات مختلفی تأثیر گذاشته مشکلاتی در مورد تکلم، حرکات چشم و عمل بلع ایجاد کند. آتاکسی دایمی به طور معمول نتیجه آسیب دیدگی بخشی از مغز است که هماهنگی عضلانی را کنترل می‌کند (مخچه). اختلالات بسیاری شامل سوءمصرف الکل، برخی داروها، استروک، تومور، فلج سربرال (مغزی)، تباهی مغز و مالتیپل اسکلروزیس می‌توانند باعث ایجاد آتاکسی شوند. ژن‌های معیوب ارثی نیز می‌توانند آتاکسی ایجاد کنند. درمان آتاکسی به علت آن بستگی دارد. دستگاه‌های انطباقی مثل واکر یا عصا، می‌توانند به حفظ استقلال بیمار کمک کنند. فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتار درمانی و تمرینات منظم اروبیک نیز می‌توانند کمک کننده باشند.

آتاکسی مخچه‌ای حاد تهدیدی برای حیات انسان محسوب نمی‌شود

اتاکسیا (آتاکسی) به معنی از دست دادن هماهنگی حرکات بدن است. آتاکسی مخچه‌ای حاد اختلالی در کودکان است که باعث فقدان ناگهانی هماهنگی حرکات بدن می‌شود. این اختلال به ویژه پس از ابتلاء به عفونت یا بیماری جدی در کودکان نسبتاً شایع است. اغلب موارد این اختلال بدون درمان خاصی بهبود می‌یابند. در مورد کودکان شایع‌ترین علت آتاکسی مخچه‌ای حاد وجود پس‌زمینه ابتلاء به یک عفونت با باکتری یا ویروس است که اخیراً بروز کرده باشد. چنین عفونتی می‌تواند باعث ورم مخچه شود و بر تعادل و دیگر عملکردهای کودک تأثیر منفی داشته باشد. بر مبنای داده‌های منابع قابل اعتماد، در اغلب موارد علایم در طول 30 روز از بین می‌رود.

تشنج‌های شبانه بالقوه خطرناکند

تشنج شبانه نوعی تشنج است که در هنگام خواب دچار شخص می‌شود. این نوع تشنج‌ها می‎توانند سبب بروز رفتار کابوس‌وار غیر معمول مثل بیدار شدن بدون هر دلیلی یا ادرار کردن در خواب و همچنین حرکات پرشی و لرزشی در بدن شوند. تشنج‌های شبانه به طور معمول نوعی تشنج به نام تشنج تونیک-کلونیک محسوب می‌شوند. اغلب مردم دچار تشنج شبانه از این نوع مبتلاء به صرع هستند. تشنج‌های شبانه اختلالاتی نادرند و به طور معمول بروز آنها به این معنی است که شخص دچار صرع است. مواد شیمیایی مختلفی محرک تنظیم فعالیت الکتریکی معمول هستند که نقشی در تفکرات روزمره، حرکت، و دیگر عملکردهای مغز ایفاء می‌کند.

گابا نقشی اساسی در تقویت خواب، کاهش اضطراب و محافظت از مغز ایفاء می‌کند

گاما-آمنیوبوتیریک اسید (گابا / GABA) یک انتقال دهنده عصبی یا پیام‌رسان شیمیایی در مغز است. گابا پیام‌های خاصی را در سیستم عصبی مرکزی بلوک کرده باعث کُند شدن مغز می‌شود. این عملکرد سبب ایجاد اثرات محافظتی و آرام کننده بر مغز و بدن می‌گردد. خود بدن گابا تولید می‌کند و نیز آن را می‌توان در برخی غذاهای تخمیر شده مثل کیمچی، میسو و تمپه یافت. اینها غذاهایی نیستند که اغلب مردم در رژیم غذایی روزمره خود از آنها استفاده می‌کنند، بنابراین برخی از مردم برای رسیدن به فواید گابا مکمل‎های آن را مصرف می‌نمایند. گابا یک پیام‌رسان عصبی است که عملکردهای مغز را مهار یا کُند می‌کند. این فعالیت اثراتی شامل فهرست زیر ایجاد می‌کند: کاهش اضطراب، کاهش استرس، بهبود خواب، پیشگیری از آسیب دیدگی مغز.

مننژیوما در زنان شایع‌تر است

مننژیوما توموری است که در مننژها شکل می‌گیرد - غشاهایی که مغز و طناب نخاعی را احاطه کرده‌اند. اگرچه مننژیوما از نظر فنی تومور مغزی محسوب نمی‌شود، در این دسته‌بندی قرار می‌گیرد زیرا می‌تواند مغز، عصب‌ها و رگ‌های خونی مجاور را در تنگنا قرار داده یا بفشارد. مننژیوما شایع‌ترین نوع تومورهایی است که در سر شکل می‌گیرند. بیشتر مننژیوماها به آهستگی در طول سال‌های طولانی و بدون ایجاد علایم رشد می‌کنند. اما در برخی موارد اثرات آنها روی بافت‌های مجاور مغز، عصب‌ها یا رگ‌های خونی می‎تواند ناتوانی‌های جدی ایجاد کند. مننژیوما در زنان بسیار شایع‌تر است و اغلب در سنین پیری تشخیص داده می‌شود اما در عین حال امکان بروز آن در هر سنی وجود دارد. از آنجا که مننژیوماها به کُندی و اغلب بدون نشانه‌ها و علایم قابل توجه رشد می‌کنند، همیشه نیاز به درمان فوری ندارند.