دکتر کاترین پادوک
ترجمة هامیک رادیان
وقتی HIV وارد سلول‌های ایمنی بدن می‌شود، مجبور است برای امتزاج با DNA سلول راه خود را به داخل هستة سلول باز کند. اغلب ویروس‌ها منتظر می‌مانند تا با تقسیم سلولی این کار انجام شود، اما HIV تحمل چنین انتظاری را ندارد. در عوض، ویروس HIV پروتئینی را می‌رباید و آن را به شکل منافذ بزرگ در اطراف غشا اطراف هستة سلول، که سلول آنها را برای ورود و خروج مواد در هستة سلولی مورد استفاده قرار می‌دهد، درمی‌آورد.
آنچه گفته آمد یافتة اصلی پژوهش تازه‌ای است که از سوی یک تیم تحقیق از دانشگاه لایالا در شیکاگو در نشریة پلاس پاتوژنز / PLOS Pathogens منتشر شده است.
نویسندة ارشد ادوارد ام. کامپل، استادیار دپارتمان میکروبیولوژی و ایمنولوژی دانشکدة پزشکی استریچ دانشگاه لایالا می‌گوید، کشف تازه می‌تواند هدایتگر تولید داروهای جدید برای مداوای HIV/AIDS باشد.
ویروس‌ها با حمله به سلول‌ها و تغییر شیوة رفتار آنها سبب ایجاد بیماری می‌شوند. انواع مختلف ویروس سلول‌های مختلف را هدف قرار می‌دهند. سلول‌های هدف HIV در سیستم ایمنی بدن قرار دارند.
همچنان که HIV سلول‌های آلوده شدة سیستم ایمنی را تباه و نابود می‌کند، دفاع سلول‌های مزبور در برابر بیماری و عفونت ضعیف می‌شود. پیشرفته‌ترین مرحلة عفونت – که ممکن است برای توسعة خود بین 2 تا 15 سال زمان نیاز داشته باشد – ایدز نامیده می‌شود.
بر مبنای داده‌های سازمان بهداشت جهانی (WHO)، در حدود 37 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلاء به HIV هستند و در حدود 2 میلیون نفر سالانه به این ویروس مبتلا می‌شوند.
HIV-1 نوع غالب HIV است که اکثریت غالب عفونت‌های HIV را در سرتاسر جهان سبب می‌شود. وقتی مردم در مورد HIV حرف می‌زنند، معمولاً منظورشان HIV-1 است.
بدون وجود سلول‌های میزبان، ویروس‌ها نمی‌توانند خود را حفظ و بازتولید کنند. ویروس‌ها هیچ منبع انرژی یا موتور سوخت و سازی از خود ندارند؛ آنها مجبورند وارد سلول میزبان شوند، به درون هستة آنها نفوذ کنند، و با به دست گرفتن کنترل ماشینیزم سلول برای ساختن پروتئین‌های خود و تکثیر خویش با DNA سلول‌ها ممزوج شوند.
HIV-1 پروتئین سلول‌ها را برای گسترش منافد هستة سلول‌ها می‌قاپد
اغلب ویروس‌ها برای ورود به هستة سلول منتظر می‌مانند تا سلول میزبان تقسیم شود و غشاء یا پوشش هسته – دیواره‌ای که هسته و محمولة گرانبهای DNA را محافظت می‌کند- تقسیم شود. اما HIV-1 منتظر انجام چنین فرآیندی نمی‌ماند؛ این ویروس به هر طریق راه خود را به درون هستة سلول‌های تقسیم نشده می‌گشاید. اینکه HIV-1 چگونه چنین کاری را انجام می‌دهد برای سالیان دراز از جملة اسرار بود.
آنچه مشخصاً گیج کننده بوده این است که کپسید HIV-1 – پوستة پروتین که مواد ژنتیک ویروس را محافظت می‌کند – در حدود 50٪ بزرگ‌تر از منافذ موجود در غشاء سلولی است. این منافذ به صورت متعارف اجازه می‌دهند تا پروتئین‌ها و دیگر مواد در سلول میزبان بین هسته و بدنة سلول وارد و خارج شوند.
کشفی که پروفسور کامپل و همکاران در مطالعة خود انجام داده‌اند پروتئینی به نام KIF5B را در بر می‌گیرد که به صورت معمول مواد مختلف را در درون هستة سلول انتقال می‌دهد.
آنها دریافتند که HIV-1 پروتئین KIF5B را می‌قاپد و آن را برای تکه تکه کردن غشاء هسته و انتقال آنها به بیرون از هسته تحریک می‌کند، که سبب می‌شود منافذ غشاء هستة سلول برای ورود HIV-1 به اندازة کافی بزرگ شود. قطعاتی که جدا یا کنده می‌شوند پروتئین‌هایی به نام Nup358 هستند.
نویسندگان پژوهش می‌گویند در سلول‌هایی که فاقد KIF5B یا Nup358 هستند، ورود HIV-1 بسیار کند می‌شود، و ویروس در فضای پیرامون غشاء بیرونی هستة سلول انباشته می‌شود.
این کشف می‌تواند به ساخت داروی جدید برای HIV منجر شود
تیم تحقیق عنوان می‌کند که این یافته می‌تواند منجر به ایجاد نوع تازه‌ای از داروهای ضد HIV شود که KIF5B را از تخریب منافذ غشاء سلول‌های میزبان بازمی‌دارد.
چنین دارویی باید ورود HIV به داخل هستة سلول میزان را به قدری کُند کند که به سیستم ایمنی زمان کافی برای ایجاد هشدار و نابودی ویروس را بدهد.
سلول‌ها مکانیسمی طبیعی برای کشف ویروس‌ها درون سیتوپلاسم خود- مایعی که سلول را پر و هسته را محاط می‌کند – دارند. اما HIV-1 قادر است تا پیش از اینکه این ساز و کار زمان کافی برای واکنش داشته باشند وارد هستة سلول شود.
دارویی که قاپیدن KIF5B را متوقف کند، HIV-1 را در سیتوپلاسم به دام می‌اندازد. این فرآیند نه فقط از عفونت پیشگیری می‌کند بلکه شانس کشف HIV-1 و محو کردن آن را افزایش می‌دهد./
نظرات (0)