• آنا ساندویو
• ترجمه هامیک رادیان
"کارسینوم مجرایی ساکن" یکی از اشکال غیر تهاجمی سرطان پستان است. اگرچه این بیماری خود به تنهایی تهدیدگر حیات نیست، می‌تواند خطر توسعة اشکال مهاجم سرطان پستان را در دورههای بعدی زندگی افزایش دهد. در هر حال، یک مطالعة جدید عنوان می‌کند زنانی که برای این نوع سرطان مورد درمان قرار گرفتهاند میتوانند هماندازة زنان معمولی عمر کنند.
بر مبنای اعلام "انجمن سرطان آمریکا"، کارسینوم مجرایی ساکن (DCIS) شامل تقریباً یک مورد از هر 5 مورد جدید تشخیص سرطان پستان است.
DCIS در مجرای شیردهی پستان بروز می‌کند و از آنجا که به دیگر نقاط بدن گسترش پیدا نمیکند "غیر مهاجم" تلقی می‌شود.
در هر حال، ریسک درگیر شدن DCIS در یکی از اشکال مهاجم سرطان پستان وجود دارد – در حال حاضر این میزان کمتر از 30 درصد تخمین زده می‌شود – که دلیل درمان این اختلال با استفاده از جراحی یا تلفیقی از جراحی و پرتودرمانی را توجیه می‌کند.
تحقیق تازه در کنگرة سرطان اروپا 2017 (ECCO) ارائه شد و عنوان می‌کند زنانی که در سنین 50 سالگی و بیشتر مورد تشخیص DCIS قرار گرفته و درمان شدهاند دارای طول عمری بیشتر از زنان جمعیت عمومی هستند.
مطالعه توسط تیمی از محققان انستیتو سرطان ندرلند (هلند) در آمستردام انجام شد، و دکتر جیلی ویسیلینگ / Jelle Wesseling، آسیبشناس بیماری‌های پستان رهبر مطالعه بود. یافتههای مطالعه توسط دکتر لوته الشوف / Lotte Elshof، پژوهشگر پزشکی و اپیدمیولوژیست در انستیتو سرطان هلند، و نویسندة اول مطالعه در کنگره ارائه شد.
بیماران DCIS نسبت به جمعیت عمومی در تمام موارد منجر به مرگ دارای ریسک پایینتری هستند
دکتر ویسیلینگ و تیمش دادههای بالینی نزدیک به 10000 زن درمان شده بر اثر DCIS توسط جراحی، پرتودرمانی یا هر دو را مورد تحقیق قرار دادند. محققان وضعیت زنان مشمول مطالعه را در فاصلة سالهای 1989 تا 2004 پیگیری کردند.
دانشمندان علل خاص مرگ و میر در این مطالعة طولی با نرخ مورد انتظار در کل جمعیت زنان را با محاسبة نسبتهای مرگ و میر استاندارد مقایسه کردند.
در طول دورة پیگیری، 1429 مورد مرگ رخ داد. از این تعداد 368 مورد مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی و 284 مورد بر اثر سرطان پستان بود.
در کل، نمونههای مطالعه به میزان قابل توجهی دارای میزان مرگ و میر کمتری به هر علت در مقایسه با جمعیت عمومی بودند. به ویژه، زنان در سنین 50 سال و بیشتر که بر اثر DCIS تحت درمان قرار گرفته بودند در مقایسه با جمعیت عمومی در معرض کاهش ریسکی ده درصدی برای مرگ به هر علت بودند.
بیماران DCIS پیشین در معرض خطر کمتری برای مرگ بر اثر اختلالات گردش خون، دستگاه گوارش، و تنفسی قرار داشتند و همچنین اختلالات رفتاری و روانی در آنها کمتر بود. به علاوه ریسک مرگ ناشی از اختلالات غدد درونریز، متابولیک و بیماری‌های ناشی از تغذیه و همچنین سرطان ریه و سرطان ادراری تناسلی در آنها کمتر بود.
در هر حال، مطالعه همچنین نشان داد که پس از 10 سال، بیماران DCIS به مقداری جزیی در ریسک بالاتری نسبت به جمعیت عمومی در خطر مرگ بر اثر سرطان پستان قرار داشتند. در طول دورة 10 ساله این ریسک به میزان 2.5 درصد بود و 15 سال پس از تشخیص DCIS مقدار مزبور تا 3.9 درصد افزایش مییافت.
نتایج به زنان دارای تشخیص DCIS "اطمینان" میدهد
نویسندگان مطالعه عنوان میکنند که یافتههای تحقیق آنها به زنان دارای تشخیص DCIS اطمینان میدهد و درمان آنها باعث افزایش خطر مرگ و میر نمیشود.
دکتر لوته الشوف میگوید: "تشخیص DCIS می‌تواند بسیار پریشانیآور باشد. و تحقیقات نشان میدهند که بسیاری از زنان خطرات موجود را بیش از حد برآورد میکنند و در مورد درمان دچار تشویش خاطر میشوند. این مطالعه باید این اطمینان را ایجاد کند که تشخیص DCIS در زنان باعث افزایش ریسک مرگ و میر نمیشود."
پروفسور فیلیپ پورتمنز / Philip Poortmans، رییس انتخابی ECCO و سرپرست دپارتمان انکولوژی در مرکز پزشکی دانشگاه ردبود در ندرلند نیز میگوید:
"کارسینوم مجرایی ساکن می‌تواند تشخیصی گیج کننده و پریشانیآور برای بسیاری از زنان مخصوصاً با توجه به وجود کلمة "کارسینوم" باشد. اگرچه این بیماری را باید به روشنی متفاوت از سرطان پستان قلمداد کرد، می‌تواند به سرطان مزبور بینجامد... علاوه بر این، درمان آنها می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد... این مطالعه به زنان دارای تشخیص DCIS اطمینان خاطر میدهد زیرا نشان میدهد که آنها هماندازة جمعیت عمومی غیر مبتلاء به DCIS امکان زنده ماندن به مدت 10 سال پس از تشخیص بیماری را دارند. این اطمینان با توجه به ریسکهای بالقوة عوارض جانبی مطرح می‌شود."
در هر حال، پروفسور پورتمنز همچنین این آگاهی را میدهد که با هدف فهم دلایل تمایل DCIS برای پیشرفت به سمت سرطان پستان به تحقیقات بیشتری نیاز است./
نظرات (0)