تماس با فلزات سنگین خطر اتیسم را افزایش می‎دهد

• آنا ساندویو
• ترجمۀ فرهنگ راد

اگرچه هنوز علل ابتلا به اتیسم شناخته شده نیست، محققان معتقدند که فعل و انفعال پیچیده‎ای میان محیط و ژنتیک مسؤول این اختلال است. در هر حال تفکیک این عوامل ممکن است چالش‌برانگیز باشد. اما یک تحقیق جدید با فراهم آوردن امکان تمرکز بر روی ارتباط میان سطح فلزات سنگین و ریسک اتیسم، ممکن است راهی برای تفکیک ژنتیک از عوامل تقویت کنندۀ محیطی یافته باشد.
بر مبنای آخرین داده‎های CDC، از هر 68 کودک آمریکایی یک نفر دچار اختلال طیف اتیسم (ASD) است.
یک مطالعۀ اخیر عامل جدیدی را که ممکن است تقویت کنندۀ ریسک ابتلا به ASD باشد بررسی می‎کند: فعل و انفعال فلزات سنگین در بدن کودک.
تحقیق جدید توسط دکتر مانیشا ارورا / Manish Arora، دانشمند محیط زیست و نیز دندان‌پزشک در دانشکدۀ پزشکی ایکان در مونت سینائی نیویورک سیتی در نیویورک رهبری شد و نتایج مطالعه در نشریۀ "نیچر ارتباطات" منتشر شده است.
همچنان که نویسندگان مطالعۀ جدید توضیح می‎دهند، برخی از تحقیقات پیشین در مورد ارتباط میان فلزات سمی، مواد غذایی حیاتی، و خطر ابتلاء به ASD تحقیق کرده‎اند، اما این مطالعات به علت غفلت در ارزیابی نقش فلزات سنگین دچار محدودیت بوده‎اند.
برای مثال، مطالعات مزبور فلزات سمی را بر مبنای میزان تجمع فلز در جریان خون برآورد کرده‎اند. در هر حال، این تخمین‎ها پس از تشخیص ASD در کودکان و نه پیش از آن، انجام شده است.
به علاوه، برخی از این مطالعات قادر به محاسبۀ عوامل ژنتیکی که می‎توانند بر نتایج مؤثر باشند، نبوده‎اند. در کل، تفکیک عوامل محیطی از عوامل ژنتیکی در توسعۀ اتیسم برای محققان چالش‎برانگیز است.
به هر حال روش مورد استفاده در مطالۀ جدید به سمت دور زدن بسیاری از این محدودیت‎ها حرکت می‎کند. محققان توضیح می‎دهند که با بررسی ریزش طبیعی دندا‎ن‎های بچه، به اطلاعاتی دست می‎یابند که آنها را به گذشتۀ دور و زندگی والدین کودک می‎رساند. و پروفسور ارورا و همکارانش با بررسی دوقلوها توانستند تأثیرات ژنتیکی را از عوامل محیطی تفکیک کنند.

استفاده از دندان بچه برای اندازه‎گیری میزان تماس با فلزات
برای تعیین میزان فلزی که در دوران پیش و پس از تولد در بدن بچه وجود دارد، محققان از اشعۀ لیزر برای تجزیه و تحلیل حلقه‎های رشد روی دندان‎های بچه‎ها استفاده کردند.
فناوری لیزر به دانشمندان امکان داد تا به دقت لایه‎های خاص عاج دندان را استخراج کنند.
تقریباً به همان روشی که ما می‎توانیم سن درخت را بر مبنای ملاحظۀ حلقه‌های شکل گرفته بر مقطع برش خوردۀ تنۀ درخت برآورد کنیم، دانشمندان توانستند مراحل رشد منطبق با حلقه‎های مختلف را با بررسی مقطع دندان‎های کودکان مشاهده کنند.
این انطباق میان رشد لایه‎های عاج دندان، سطح سُرب موجود در آنها، و میزان تماس با سرب در طول مراحل مختلف رشد، پیشتر در مطالعۀ دیگری که توسط پروفسور ارورا و تیمش انجام شده بود، عنوان شده است.
دکتر سیندی لاولر / سرپرست شاخۀ ژن‎ها، محیط، و بهداشت در انستیتو ملی علوم بهداشت محیطی (NIEHS)، اهمیت استفاده از این روش علمی را برای مطالعۀ اتیسم توضیح می‎دهد:
"ما فکر می‎کنیم که اتیسم خیلی زود، احتمالاً اغلب در دورۀ جنینی شروع می‎شود، و تحقیق نشان می‎دهد که محیط می‎تواند ریسک ابتلاء را در بچه افزایش دهد. اما در ضمن بچه‎ها در 3 یا 4 سالگی تشخیص داده می‎شوند، و در نتیجه برگشت به گذشته و دانستن اینکه مادر بچه با چه چیز تماس داشته، مشکل است. با استفاده از دندان بچه ما واقعاً می‎توانیم این کار را انجام دهیم."
محققان دندان‌های 32 جفت دوقلو و همچنین به طور جداگانه دندان‎های 12 نفر از جفت‎های دوقلو را بررسی کردند.
دانشمندان توانستند الگوهای رشد دندان را مقایسه و تراکم فلز را در جفت‎های دوقلوها که در آنها فقط یکی از دوقلوها دچار ASD بود، مقایسه کنند، و نیز این کار را در مورد دوقلوهایی که هر دو قلو دچار اختلال اتیسم بودند و در جفت‎هایی که هیچ‎یک از دوقلوها مبتلا به اتیسم نبودند انجام دادند.

فلزات سنگین یا توانایی بدن برای پردازش آنها بر ریسک ASD مؤثرند
در مقایسۀ جفت‎هایی که فقط یکی از دوقلوها دچار ASD بود، دندان‎ها تفاوت‎های بزرگ‎تری را در میزان جذب فلز نشان دادند.
مطالعه نشان داد که بچه‎های دچار ASD در سراسر دورۀ رشد خود دارای میزان به مراتب بیشتری از سرب هستند.
بیشترین میزان تفاوت میان سطوح سرب در بچه‎های دچار ASD و بچه‎های غیر مبتلا به آن مربوط به دورۀ پس از تولد بچه‎ها بود.
از طرف دیگر سطوح روی (زینک) دارای الگوی پیچیده‎تری بود. بچه‎های دچار ASD در دورۀ پیش از تولد سطوح کمتری از روی داشتند، اما پس از تولد، این میزان در بچه‎های دچار ASD به مراتب بیشتر از بچه‎های غیر مبتلا به این اختلال بود.
در نهایت محققان پی بردند که منگنز نیز با ASD همبستگی دارد. به نظر می‎رسد که میزان منگنز در کودکان دچار ASD، چه در دورۀ قبل از تولد و چه در دورۀ پس از تولد، کمتر از میزان آن در بچه‏‌های غیر مبتلا به ASD است.
در کل، محققان عنوان می‎کنند که تماس با فلزات سنگین یا توانایی بدن در پردازش آنها، چه در دورۀ پیش از تولد و چه در دورۀ پس از تولد، می‎تواند بر شانس توسعۀ اتیسم تأثیرگذار باشد.
لاولر می‎گوید: "مطالعات بسیاری سطوح فعلی سرب را در کودکانی که پیشتر دارای تشخیص ابتلا به اتیسم بوده‎اند، مقایسه کرده‌اند. اما توانایی اندازه‎گیری چیزی که بچه‎ها مدت‎ها پیش از تشخیص با آن تماس داشته‎اند مزیت بسیار بزرگی است."
دکتر دیوید بلشاو / David Balshaw، سرپرست شاخۀ تماس، پاسخ، و فناوری در NIEHS نیز در بیان وزن روش مورد استفاده در این مطالعه می‎گوید: "هیجان رشد یابنده‎ای در مورد پتانسیل دندان‎های بچه به عنوان یک ثبت غنی مجاورت زودهنگام وی با عوامل مفید و مضر در محیط زندگی وجود دارد."
پروفسور ارورا این روش را "پنجره‎ای به دنیای زندگی جنینی ما" خوانده است. در هرحال او و همکارانش می‎نویسند که برای تکرار و تأیید نتایج این مطالعه به مطالعات در مقیاس بزرگ‎تر نیاز است.

Source:
medicalnews.today.com
Exposure to heavy metals may increase risk of autism
Written by Ana Sandoiu
Published: Fri 2 June 2017