افراد دارای پادتن‌های قوی علیه HIV شاخصه‌های ایمنولوژیک خاص دارند

• ایوت بریزیر
• ترجمه نادر اکبری

افرادی با توان تولید پادتن‌های (آنتی‌بادی‌های) خاص هستند که آنها را قادر می‌سازد ویروس HIV را سرکوب کنند. در مطالعة تازه ای که در سائنس ایمنولوژی / Science Immunology منتشر شده است، دانشمندان مشخصات ایمنولوژیک برخی از مردم را که بهتر از دیگران قادر به مقاومت در برابر اثرات ویروس HIV هستند شناسایی و توصیف کرده‌اند.
HIV یک بیماری جدی است که اگر کنترل نشود به ایدز می‌انجامد. این بیماری می‌تواند کشنده باشد و در حال حاضر هیچ واکسنی علیه HIV یا ایدز وجود ندارد.
فرد مبتلا به HIV علایمی شبیه به آنفولانزا را تجربه می‌کند. همچنان که ویروس در بدن گسترش می‌یابد، سیستم ایمنی با آنتی‌بادی‌های HIV حمله‌ای را در مقابله با ویروس شروع می‌کند.
در حدود 45 روز سیستم ایمنی به طور معمول کنترل امور را در فرآیندی که تغییرات سرمی نامیده می‌شود به دست می‌گیرد. در برخی از افراد، این دوره می‌تواند چند ماهی طول بکشد. در هر حال ویروس از بین نمی‌رود.
ویروس HIV در بدن باقی می‌ماند و می‌تواند آسیب رسانیدن به سلول‌ها و ایجاد بیماری را ادامه دهد، زیرا ویروس هنوز فعال است. همچنین در همان حال که سیستم ایمنی آن را تعقیب می‌کند دچار جهش می‌شود.
همچنان که سیستم ایمنی بدن ضعیف‌تر می شود، فرد بیش از پیش دچار عفونت‌های مختلف می‌گردد. وقتی که بدن فرد دیگر نتواند در برابر عفونت‌های شایع مقاومت کند، بیمار به مرحله‌ای می‌رسد که به عنوان ایدز (AIDS) شناخته می‌شود.
تحقیقات پیشین نشان داده‌اند که آنتی‌بادی های مونوکلونال یا مب‌ها (mabs) می‌توانند میمون‌ها را در برابر عفونت HIV مصون سازند.

چگونه bNAbs ممکن است در جنگ علیه HIV کمک کند
بدن برخی افراد مبتلا به HIV نوعی پادتن تولید می‌کند که پادتن خنثی کنندة قوی (bNAbs) ویروس HIV نامیده می‌شود. دانشمندان بر این باورند که هر واکسن موفق علیه HIV باید قادر به تحریک bNAbs باشد.
یک تیم به رهبری محققان دانشگاه دوک در دورهام، بر روی نمونة خون گرفته شده از افراد مبتلا به HIV مطالعه کردند. محققان 51 فرد دارای سطوح بالای bNAbs و 51 فرد فاقد آن یا برخوردار از میزان کم bNAbs را انتخاب کردند.

محققان دریافتند که بسیاری از تغییرات عملکرد سلول‌های ایمنی که از عفونت HIV ناشی می‌شود با میزان بالای bNAb مرتبط است.
انواع آنها شامل موارد زیر است:
 میزان بالای آنتی بادی – نوعی پادتن که به سلول‌های خود بیمار حمله می‌کند.
 میزان پایین سلول‌های T که سیستم ایمنی را تنظیم می کنند؛ این سلول ها کمتر فعال بودند
 میزان بالاتر حافظه تی فولیکولار یاور سلول‌های ایمنی
نتایج نشان می‌دهد که تولید bNAb می‌تواند با تفاوت‌های عملکردهای ایمنی افراد مرتبط باشد و این تفاوت‌ها زمانی می‌توانند بروز یابند که عفونت HIV تحت کنترل قرار نگیرد.
نظریة محققان این است که در افراد دارای این نمایة خاص از سیستم ایمنی، فعالیت تولید پادتن ایمنی، که به عنوان سلول‌های B شناخته می‌شود، کمتر در تنگنا قرار می‌گیرد.
این روند به این دلیل اتفاق می‌افتد که این سلول‌های B از سوی سلول‌های T فولیکولار حمایت می‌شوند. آنها همچنین ممکن است تنظیم سلول‌های T را به تأخیر بیندازند.
این وضعیت ممکن است برخی افراد را به احتمال بیشتری دارای قدرت تولید bNAbs محافظتی کند.

گامی به سوی تولید واکسن؟
چنین گمان می‌رود که bNAbs می‌تواند به سرکوب ویروس در افرادی که آن را دارند با خنثی کردن شماری از رشته‌های ویروسی HIV کمک کند.
در حالی که bNAbs نمی‌تواند به طور کامل عفونت HIV را در افراد مبتلا به این ویروس محو کند، دانشمندان امیدوارند که بینش جدید در مورد bNAbs بتواند گامی در مسیر توسعة واکسنی موفق برای پیشگیری از ویروس HIV باشد.
محققان امیدوارند راهی ایمن برای ازدیاد این کیفیت در افراد فاقد عفونت HIV از طریق واکسن بیابند. اگر بدن افراد فاقد HIV بتواند فرآیند تولید bNAbs را تحریک کند، این می‌تواند افراد را در برابر ویروس محافظت نماید.
به باور محققان این موضوع می‌تواند به واکسن‌های آزمایشی بهتر که قادر به مقاومت در برابر HIV هستند منتهی شود.
یافته‌ها از روش‌های موجود برای توسعة واکسن HIV حمایت می‌کنند. این روش‌ها سیستم ایمنی فرد را به نحوی تغییر می‌دهند که بتواند روندهای مزبور را تقلید کند. این کار با افزودن حمایت‌کننده‌هایی نظیر مکمل‌ها به واکسن‌ها قابل انجام است.
مطالعه حاضر از سوی انستیتو ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی (NIAID)، بخشی از انستیتوهای ملی بهداشت مورد حمایت قرار گرفته است./