آیا سندرم خستگی مزمن یک بیماری التهابی است؟

• ماریا کوهوت
• ترجمه نادر اکبری

سندرم خستگی مزمن (CFS)، که گاهی از اوقات تحت عنوان میالژی آنسفالومیلیت (ME) شناخته می‎شود، اختلالی است که سال‌های سال برای متخصصان حالت معمایی را داشته است که بسیاری از آنها در تلاش برای یافتن علل و درمان مناسب برای آن بوده‎اند. به هر جهت برخی هم به علت طیف گستردۀ علایم که باعث دشواری تشخیص CFS/ME می‌شود از اساس مشروعیت وجود آن را به عنوان بیماری رد کرده‎اند.
این سندرم که اغلب با خستگی ناتوان کننده، و گاهی اوقات با درد و دشواری حفظ تمرکز همراه آن مشخص می‎شود، بر مبنای اعلام CDC فقط در سطح ایالات متحد آمریکا مبتلابه 836.000 تا 2.5 میلیون نفر است.
CDC همچنین تخمین می‎زند که تقریباً 90% موارد CFS/ME بدون تشخیص باقی می‎ماند، که این بخشاً به دلیل عدم فهم کامل اختلال از سوی بسیاری از متخصصان مراقبت‎های پزشکی است.
تحقیق در مورد علل CFS/ME و معانی بالقوۀ دور کردن علایم آن ادامه دارد و محققان به طور مدام در تلاشند تا در این مورد به اطلاعات بیشتری دست پیدا کنند.
یک تحقیق جدید از سوی دانشکدۀ پزشکی دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا، CFS/ME را به سیتوکین‎ها – یا مولکول‎هایی دارای نقش در پیام‎رسانی – که در پاسخ سیستم ایمنی، واکنش نسبت به عفونت‎ها و التهاب درگیرند، پیوند داده است.

"یافته‌ها نشان می‎دهند CFS/ME یک بیماری التهابی است"
نویسندۀ رهبر مطالعه دکتر خوزه مونتویا / Jose Montoya و همکارانش یافته‎های خود را در "اقدامات آکادمی ملی علوم" منتشر کرده‌اند و در آن عنوان می‎کنند که غلظت میزان سیتوکین‎ها در جریان خون به شدت علایم CFS/ME مرتبط است.
مطالعه پی برده است که متغیرهای 17 سیتوکین با شدت CFS/ME در بیماران مرتبط است، که این نشان می‎دهد این وضعیت اساساً یک بیماری التهابی است.
نویسندۀ ارشد مطالعه دکتر مارک دیویس / Mark Davis از انستیتو ایمنی، پیوند اعضاء و عفونت در دانشگاه استنفورد می‎گوید: "مناقشه و سوء تفاهم بسیار زیادی در مورد CFS/ME – حتی در مورد اینکه این واقعاً یک بیماری است، وجود داشته. یافته‎های ما به روشنی نشان می‎دهد که CFS/ME یک بیماری التهابی است و این یافته بنیادی محکم برای یک تست خونی تشخیصی ایجاد می‎کند."
برخی از بیماران CFS/ME نیز علایمی از خود بروز می‎دهند که یادآور آنفولانزا یا دیگر بیماری‎های مرتبط به التهاب است. این علایم شامل گلو درد، حساسیت گره‎های لنفی، و تعریق شبانه، و درد عضلات، مشکلات گوارشی، و "مه مغزی" است.
از آنجا که هیچ معالجه‎ای برای این وضعیت وجود ندارد، درمان معمولاً به روی علایم متمرکز می‎شود. بیماران دچار علایم التهاب اغلب اوقات تحت تجویز داروهای ضد ویروسی، داروهای ضد التهابی، یا داروهای محرک سیستم ایمنی قرار می‎گیرند.
محققان می‎گویند این تجویزها گاهی اوقات و نه همیشه در بهبود علایم CFS/ME مؤثرند اما تاکنون هیچ عامل عفونی به عنوان علت این وضعیت شناسایی نشده است. با وجود این نتایجی که گهگاه توسط درمان علامتی به دست آمده است دکتر مونتویا را متقاعد کرد که به بررسی ارتباط میان CFS/ME و التهاب بپردازد.

آیا "آنالیز توسط شدت بیماری نویدبخش" است؟
در مرکز پایش ایمنی انسان در انستیتو ایمنی، پیوند اعضاء و عفونت دانشگاه استنفورد، دکتر مونتویا و همکارانش نمونه‎های خون گردآوری شده از 192 بیمار مبتلا به CFS/ME و 392 نمونۀ فاقد تشخیص ابتلا به CFS/ME یا گروه کنترل را گردآوری کردند.
تمامی نمونه‎ها به طور متوسط در سنین پنجاه سالگی بودند و بیماران دارای تشخیص ابتلا به CFS/ME به طور متوسط ده سال با این بیماری به زندگی خود ادامه داده بودند. مطالعه شدت وضعیت بیماری و نیز مدت ابتلاء به آن را در محاسبات خود لحاظ کرد.
محققان پی بردند که میزان سیتوکین خون نمونه‎های دچار CFS/ME خفیف کمتر از نمونه‎های گروه کنترل است، در حالی که بیماران دچار اشکال شدیدتر CFS/ME دچار افزایش میزان سیتوکین هستند.
دکتر مونتویا توضیح می‎دهد، این یافته‎ها ممکن است نشان دهندۀ سطوح متفاوت استعداد ژنتیکی برای ابتلا به این بیماری – در اشکال خفیف‎تر بیماری در مقابل اشکال حادتر آن – در نمونه‎ها باشد.
افراد دارای تشخیص CFS/ME وقتی با نمونه‌های گروه کنترل مقایسه شدند یک مشخصۀ مهم دیگر نیز نشان دادند: پروتئینی درگیر در تمایز و تکثیر سلولی به نام تبدیل فاکتور رشد – بتا در بیماران CFS/ME دارای میزان بالاتر، و رزیستین (که با مقاومت انسولین مرتبط است) در این بیماران دارای میزان پایین‎تر بود.
تمامی 49 سیتوکین دیگر – از 51 مورد سیتوکین ارزیابی شده توسط محققان – در نمونه‎های هر یک از گروه‎ها تفاوتی نداشت.
همزمان محققان این نکته را ثبت کردند که سطح 17 سیتوکین مورد اندازه‎گیری آنها با درجۀ شدت CFS/ME مرتبط است. از این تعداد 13 مورد آنها محرک التهاب بودند.

سیتوکین‌های التهابی نقشی حیاتی بازی می‎کنند
اگرچه انتقال عامل رشد بتا به طور معمول به عنوان عنصری ضد التهابی شناخته می‎شود، این عامل در برخی بسترها همانند انواع سرطان می‏‌تواند سبب تقویت التهاب شود.
از آنجا که مردم دچار CFS/ME در ریسک بالاتری برای ابتلا به لنفوما که یک سرطان سیستم لنفاوی است، قرار دارند، دکتر مونتویا می‎گوید که ممکن است ارتباطی میان این موضوع و غلظت بالای انتقال رشد عامل بتا در جریان خون بیماران وجود داشته باشد.
دیگر سیتوکین التهابی مرتبط به CFS/ME شدید لپتین بود، که این نیز نقشی مهم در ایجاد حس سیری بازی می‎کند و به ما می‎گوید که چه هنگامی باید از خوردن دست بکشیم.
محققان متوجه شدند که زنان نسبت به مردان مقدار بیشتری لپتین در خون خود دارند، که این می‎تواند توضیح دهندۀ این موضوع باشد که چرا تعداد زنان دارای تشخیص ابتلا به CFS/ME بیش از مردان است.
دکتر مونتویا و همکارانش امیدواری خود را نسبت به این موضوع اعلام می‎کنند که مطالعۀ آنها راه را به روی تحقیقات هدفمند در مورد علل این بیماری هموار خواهد کرد و در درازمدت به متخصصان امکان خواهد داد تا درمان‎های مؤثرتری برای آن ایجاد کنند.

Source:
Is chronic fatigue syndrome an inflammatory disease?
By Maria Cohut
Published: 1 Aug 2017