بیماران تحت درمان توسط پزشکان زن کمتر می‌میرند

• آنا ساندویو
• ترجمة نادر اکبری

برخی مطالعات پیشین عنوان کرده‌اند که پزشکان زن ممکن است مراقبت‌های پزشکی باکیفیت‌تری ارائه دهند، اما فرجام بیماران هرگز مورد تحقیق قرار نگرفته است. هدف تحقیق تازه پر کردن این شکاف با بررسی این موضوع است که آیا فرجام بیماران تحت درمان توسط پزشکان مرد و پزشکان زن متفاوت است؟
تیمی از محققان دانشکدة بهداشت عمومی تی. اچ. چان هاروارد در بوستُن، بر آن شدند تا ببینند که آیا تفاوت‌های جنسی در مراقبت بالینی بر فرجام بالینی بیماران مؤثر است.
انگیزة انجام این مطالعه از بررسی پیشین نشأت گرفت که در آن عنوان شده بود که پزشکان زن و مرد در زمینة مراقبت‌های پزشکی متفاوت هستند. برای مثال پزشکان زن به این گرایش دارند که به شکل سختگیرانه‌تری دستورالعمل‌های بالینی را دنبال کنند، که سبب ایجاد مراقبت‌های پیشگیرانة بیشتری می‌شود، و نیز زنان نسبت به همتایان مرد خود ارتباط‌های بیمارمحور بیشتری را به کار می‌برند.
علی‌رغم این موضوع، پزشکان زن نسبت به همتایان مرد خود درآمد کمتری دارند، که مطالعات مختلف دلایل متفاوتی را برای این شکاف در دریافت‌های پزشکان عنوان کرده‌اند.
بر این بستر، تیمی از محققان – به رهبری یوسوکه تسوگاوا / Yusuke Tsugawa، استادیار پژوهشی در دپارتمان سیاست و مدیریت بهداشت – به این درک رسیدند که بررسی فرجام بیماران ضروری است.
نتایج مطالعه در نشریة JAMA پزشکی داخلی / JAMA Internal Medicine منتشر شده است.

ارزیابی ارتباط میان فرجام بیمار و جنسیت پزشک
محققان 20 درصد نمونه‌های بیماران بستری‌ و نمایه‌های حامل مدیکیر را آنالیز، و 1 میلیون بیمار 65 ساله یا بیشتر را که در فاصلة یکم ژانویة 2011 تا دسامبر 2014 در بیمارستان‌های دارای مراقبت‌های حاد پذیرش شده بودند شناسایی کردند.
دانشمندان ارتباط میان جنسیت پزشک و نرخ مرگ و میر 30 روزة بیماران (که به معنی تعداد مرگ و میر بیماران در طول 30 روز بعد از پذیرش در بیمارستان است) و همچنین نرخ 30 روزة بستری مجدد (که به این معنی است که آیا بیمار در طول 30 روز پس از ترخیص مجدداً در بیمارستان بستری شده است) را مورد بررسی قرار دادند.
برای اطمینان از قابل اعتماد بودن نتایج مطالعه، تسوگاوا و تیمش از سه مدل رگرسیون استفاده کردند. نخستین مدل برای تبیین مشخصات بیماران به کار می‌رفت، مدل دوم برای تنظیم اثرات بیمارستان استفاده شد و مدل سوم تمامی متغیرهای دو مدل پیشین را به اضافة مشخصات پزشکان مورد لحاظ قرار می‌داد.
محققان همچنین این موضوع را ارزیابی کردند که آیا تفاوت فرجام بیماران بر مبنای وضعیت اولیه‌ای که بیمار بر اثر آن در بیمارستان پذیرش شده و همچنین شدت بیماری متفاوت است یا خیر.
در نهایت، دانشمندان به مکانیسم‌های بالقوه‌ای دقیق شدند که می‌تواند تفاوت‌های مشاهده شده را توضیح دهد. برخی از این موارد شامل طول مدت بستری، کاربرد مراقبت و حجم بیمار بود.
برای لحاظ کردن این احتمال که پزشکان مرد بیشتر محتمل است که بیماران شدیداً بدحال را در بخش‌های مراقبت ویژه مورد درمان قرار دهند، محققان بیمارستان‌های دارای بخش‌های مراقبت ویژه را از مطالعه خارج کردند.

بیماران تحت درمان توسط پزشکان زن مرگ و میر و بستری مجدد کمتری دارند
تسوگاوا و تیمش طیفی از تفاوت‌ها را میان پزشکان مرد و زن کشف کردند. برای مثال، پزشکان زن جوان‌تر بودند و نسبت به همتایان مرد خود بیماران کمتری را مورد درمان قرار می‌دادند.
مهم‌تر اینکه در هر حال، نرخ مرگ و میر 30 روزه در بیماران تحت مراقبت پزشکان زن به شکل قابل ملاحظه‌ای کمتر از میزان این مرگ و میر در بیماران تحت درمان توسط پزشکان مرد بود.
در کل، بیماران تحت درمان توسط پزشکان زن دارای 4 درصد ریسک مرگ مرتبط و 5 درصد ریسک کمتر برای بستری شدن مجدد در بیمارستان بودند.
نرخ مرگ و میر 30 روزه برای تمام بیماران 179162 مورد یا 11.32 درصد بود.
نرخ مرگ و میر برای بیماران تحت درمان توسط پزشکان زن 10.82 درصد بود در مقایسه با 11.49 درصد برای بیمارانی که توسط پزشکان مرد تحت مداوا قرار گرفته بودند. تغییر این تفاوت‌ها بر مبنای تنظیمات مختلف بسیار ناچیز یا در حد صفر بود.
نویسندگان مطالعه اشاره می‌کنند که اگرچه این اعداد نسبتاً اندک به نظر می‌رسند، آنها ارقام مزبور را تفاوت بالینی معنی‌دار تفسیر می‌کنند.
بیماران تحت مداوای پزشکان زن همچنین به شکل معنی‌داری نرخ بستری مجدد کمتری نسبت به بیماران مداوا شده توسط پزشکان مرد داشتند.
نرخ کل بستری مجدد 30 روزه 237644 مورد یا 15.42 درصد بود. پس از تنظیم مطالعه برای مشخصات بیماران، تأثیرات بیمارستان و مشخصات پزشکان، هنوز درصد بستری مجدد بیماران برای پزشکان زن 15.57 درصد در مقابل 15.01 درصد برای پزشکان مرد بود.

زنان ممکن است مراقبت‌های پزشکی بهتری ارائه دهند اما تبعیض جنسی به قوت خود باقی است
یافته‌ها در خلال طیف متنوعی از وضعیت‌ها و تفاوت در شدت بیماری به قوت خود باقی بودند، و این موضوع سبب "شگفتی" محققان شد.
پروفسور تسوگاوا می‌گوید: "تفاوت در نرخ مرگ و میر ما را شگفت‌زده کرد. به نظر می‌رسد که جنسیت پزشک به طور مشخص در مورد بدحال‌ترین بیماران اهمیت زیادی دارد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که تفاوت‌های بالقوه در الگوهای حرفه‌ای میان پزشکان زن و مرد ممکن است پیامدهای بالینی مهمی در بر داشته باشد."/