اثرات آسیب مغزی پس از ضربه در کودکان کدامند؟

آنا ساندویو
ترجمة هامیک رادیان

آسیب مغزی پس از ضربه (TBI) به ویژه در میان کودکان و نوجوانان یک نگرانی جدی سلامت عمومی است. تحقیق جدید اثرات درازمدت TBI بر کودکان را آشکار می‌کند.
TBI به هر آسیبی اطلاق می‌شود که در عملکرد نرمال مغز تداخل ایجاد می‌کند. این می‌تواند شامل ضربة حاد یا خشونت‌بار ناشی از یک تکان شدید یا آسیبی جدی باشد که به جمجمه یا بافت مغز وارد می‌شود.
TBI می‌تواند طیفی شامل خفیف یا ملایم (که عموماً به نام ضربه به سر شناخته می‌شود) تا شدید را شامل باشد، که به صورت بالقوه سبب بروز حالت ناخودآگاهی یا از دست دادن حافظه می‌شود.
کودکان مدرسه‌رو که در ورزش‌های مدرسه‌ای مشارکت می‌کنند به طور مشخص در معرض ریسک بالای TBI قرار دارند. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها(CDC) گزارش می‌دهد که در سال 2009، در حدود 250000 کودک و نوجوان در سنین زیر 19 سال بر اثر TBI مرتبط به ورزش و تفریح مورد درمان قرار گرفتند.
CDC همچنین اعلام کرده است که در فاصلة سال‌های 2001 تا 2009، تعداد افراد زیر 19 سال که با تشخیص TBI ناشی از ضربه به سر یا حوادث پیش آمده در جریان تفریح و سرگرمی، مواجه شده‌اند 57 درصد افزایش داشته است.
هر ساله حدود 435000 کودک در سنین صفر تا 14 سالگی بر اثر TBI در بخش‌های اورژانس پذیرش می‌شوند.
اثرات درازمدت TBI شامل مشکلات استدلال، زبان یا عاطفی و احساسی است. آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن – یک اختلال تباه کنندة سیستم عصبی مرتبط به TBI مکرر – نیز در میان آسیب‌های درازمدت محتمل در این زمینه قرار دارد.
یک مطالعة جدید که در نشست سالانة "انجمن متخصصان توان‌بخشی آکادمیک" در لاس وگاس ارائه شد، حاصل دو دهه تحقیق در مورد اثرات درازمدت انواع TBI بر کودکان و همچنین مداخلات ممکن برای بهبود در این زمینه را ارائه داده است.

نقش محیط خانواده در بهبود TBI

تحقیق جدید که از سوی دانشمندان مرکز پزشکی بیمارستان کودکان سین‌سیناتی (CCHMC) انجام شده است، به عوارض مبتلابه کودکان دچار TBI در فاصلة 7 سال پس از بروز آسیب می‌پردازد.
برخی از یافته‌های مطالعه نقش عملکرد والدین و محیط خانواده را در بهبود TBI روشن می‌کند.
محققان دریافته‌اند که کودکان دچار آسیب مغزی خفیف تا متوسط دو بار بیشتر از همسن و سال‌های سالم خود در معرض ابتلاء به مشکلات تمرکز و توجه قرار دارند و آنهایی که دچار TBI شدید شده‌اند تا 5 بار بیشتر احتمال ابتلاء به ‌اختلال ADHD را دارند.
در هر حال اگر کودکان دچار TBI شدید در محیط خانوادگی خوبی رشد کنند علایم کمتری از بیماری را نشان می‌دهند در حالی که کودکان دچار آسیب‌های خفیف اگر از محیط خانوادگی نامناسب یا طبقات محروم اجتماعی باشند علایم پایداری از بیماری را نشان می‌دهند.
در مجموع بسیاری از کودکان دچار هیچ کمبودی نمی‌شوند. در هر حال آنهایی که دچار مشکل می‌شوند اغلب اثرات درازمدتی در آسیب به مهارت‌هایی نظیر پردازش اطلاعات و سرعت آن، پیشگیری از بروز احساسات و استدلال از خود نشان می‌دهند.

اثرات مداخلات خانواده بر بهبود TBI

در سراسر دو دهة گذشته، دانشمندان CCHMC همچنین در مورد مداخلات ممکن برای بهبود شناخت و رفتار مبتلایان به TBI تحقیق کرده‌اند.
محققان معتقدند که پاسخ اولیة خانواده برای رسیدن به نتایج مثبت سلامت در درازمدت حیاتی است. دانشمندان عنوان می‌کنند که والدین مؤثر خود یک مداخلة کلیدی اولیه در بهبود TBI است.
بنابرابن دانشمندان یک برنامة مبتنی بر وب را برای آموزش خانواده‌های درگیر با TBI توسعه داده‌اند. برنامه شامل آموزش حل مسایل، ارتباط و خودتنظیمی است.
چندین آزمون تصادفی شدة چنین برنامه‌هایی بروز کاهش در مشکلات رفتاری و بهبود عینی عملکرد شناختی را در کودکان بزرگ‌تر دچار TBI نشان داده‌اند. برای مثال یک آزمون محاسباتی بهبود در تقویت تمرکز را در کودکان 12 تا 17 ساله نشان داد.
برنامه‌های مبتنی بر وب همچنین بهبودی را در فعل و انفعال میان والدین و کودکان نشان داده است.

تحقیقات آینده

دانش اندکی در مورد برهم‌کنش میان ژن‌ها، محیط و نقش آنها در بهبود TBI وجود دارد.
برای پایان دادن به این کمبود، محققان CCHMC نمونه‌های DNA بزاق بیش از 330 کودک حاضر در "آزمون رویکردها و تصمیم‌گیری‌ها در TBI حاد کودکان" را گردآوری می‌کنند و همچنین تحقیق در مورد عوامل محیطی نظیر خانواده و محیط خانه، سبک‌های زندگی والدین و وضعیت اقتصادی اجتماعی کودکان را ادامه خواهند داد.
فرجام سلامت به طور اساسی در مورد عملکرد کلی در فاصلة 3، 6 و 12 ماه پس از آسیب مورد تحقیق قرار خواهد گرفت و فرجام ثانویه ارزیابی جامع عملکرد رفتاری و شناختی در فاصلة یک سال پس از آسیب خواهد بود.
محققان همچنین از تکنیک‌های تصویربرداری عصبی برای فهم ساختار و فعالیت مغز در ماوراء علایم پایدار پس از آسیب مغزی تروماتیک استفاده می‌کنند. برای مثال، یکی از مطالعات CCHMC که هنوز منتشر نشده است در کوششی برای بهبود نشانگان درازمدت TBI به موضوع اتصالات عصبی در پی تمرینات ایروبیک می‌پردازد./