• آنا ساندویو
• ترجمه فرهنگ راد
از آنجا که اسکیزوفرنی مداوایی ندارد، گزینه‌های درمانی استاندارد بر کاهش علایم بیماری تمرکز می‌کنند. یک مطالعة جدید مروری در مقیاس بزرگ بر روی تحقیقات موجود عنوان می‌کند که ویتامین‌های گروه B می‌توانند علایم اسکیزوفتی را کاهش دهند.
اسکیزوفرنی (شیزوفرنی) مبتلابه حدود 1 درصد مردم در سطح جهان است. بیشتر مبتلایان به این بیماری را مردان تشکیل می‌دهند.
این بیماری روانی ناتوانی‌آور شامل علایم شدید نظیر توهم و هذیان و نیز اختلال عملکرد شناختی و آشفتگی حرکات جسمانی است. به علاوه طیف نشانگان موسوم به منفی از عدم لذت بردن از هرگونه فعالیت روزانه تا کاهش میزان صحبت، کاهش تبارزات عاطفی و ناتوانی حضور در فعالیت‌های مختلف را شامل می‌شود.
گزینه‌های درمانی فعلی بیش از بیماری بر کاهش علایم آن تمرکز می‌کنند، چرا که علل ایجاد بیماری ناشناخته است. داروهای ضد روانپریشی همراه درمان‌های روان‌شناسی به صورت شایع برای بیماران دچار اسکیزوفرنی تجویز می‌شوند.
به نظر می‌رسد داروهای ضد روانپریشی (ضد سایکوز) در طول ماه‌های اولیة درمان مؤثرند اما نتایج درازمدت درمان با آنها ضعیف به نظر می‌رسد. در حدود 80 درصد بیماران دچار اسکیزوفرنی عود علایمی نظیر افکار توهم‌انگیز و هذیان‌آمیز را تجربه می‌کند.
یک مطالعة تازه – و نخستین مطالعه از نوع خود – با متاآنالیز تحقیقات جاری عنوان می‌کند که در کنار درمان‌های استاندارد برای این بیماری، تجویز دوز بالای ویتامین‌های گروه B می‌تواند در کاهش علایم اسکیزوفرنی بیش از استفادة منفرد از درمان‌های مرسوم مفید باشد.
تحقیق جدید که به رهبری جوزف فیرت / Joseph Firth از بخش روان‌شناسی و سلامت روان دانشگاه منچستر در انگلستان انجام شد، در نشریة "طب روان‌شناسی" منتشر شده است.
دوزهای اولیة بالای ویتامین‌های B نشانگان اسکیزوفرنی را کاهش می‌دهد
فیرت و همکارانش تمامی آزمون‌های تصادفی در دسترس را که به بررسی اثرات مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی در بیماران اسکیزوفرنی پرداخته بودند، مرور کردند.
محققان خاطرنشان می‌کنند، مصرف دوزهای بالای ویتامین‌های B – نظیر B6، B8 و B12 – می‌تواند نشانگان اسکیزوفرنی را به شکل قابل ملاحظه‌ای کاهش دهد. به علاوه، نشان داده شده است که دوز تلفیقی چند ویتامین همین فواید را در پی دارند. به هر حال، این موضوع آشکار شده است که دوزهای پایین ویتامین‌ها در این مورد مؤثر نیستند.
به علاوه آنالیز حاضر نشان می‌دهد که مکمل‌های ویتامین B بیشترین تأثیر را هنگامی دارند که در مراحل اولیة توسعة بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرند. مطالعات مرور شده نشان داده‌اند که ویتامین‌های گروه B بیشترین فایده را برای بیمارانی در پی دارند که زمان کوتاهی از آغاز بیماری آنها گذشته است.
جوزف فیرت در تفسیر مطالعة رهبری شده از سوی خود می نویسد:
"با نگاهی به تمامی آزمون‌های بالینی انجام شده تا به امروز در مورد مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی برای اسکیزوفرنی، می‌توانیم ببینیم که ویتامین‌های B فرجام برخی از بیماران را بهبود می‌بخشند. این موضوع می‌تواند پیشرفت مهمی باشد، با توجه به این موضوع که درمان‌های جدید برای این بیماری به شدت مورد نیاز هستند."
در هر حال، فیرت هشدار می‌دهد که مطالعات مرور شده به شکل قابل ملاحظه‌ای نتایج متفاوت در پی داشته‌اند. او همچنین اضافه می‌کند، "برخی نشانه‌ها در این مورد هست که این اثرات کلی ممکن است ناشی از فواید گسترده‌تر در میان زیرگروه بیمارانی باشد که دارای پیوستگی‌های ژنتیکی یا کمبودهای رژیم غذایی هستند."
جروم ساریس / Jerome Sarris، استاد سلامت روانی یکپارچه در دانشگاه وسترن سیدنی در استرالیا و نویسندة همکار مرور حاضر، نیز نتایج مطالعه را برآورد می‌کند:
"بر اساس شواهد، دیگر مکمل‌های مشتق از مواد غذایی نظیر برخی آمینواسیدها، دارای فوایدی برای افراد دچار اسکیزوفرنی است. این یافته‌های جدید همچنین با آخرین تحقیقات ما در مورد اینکه چگونه درمان‌های مبتنی بر استفاده از چند مادة مغذی می‌توانند افسردگی و دیگر اختلالات را کاهش دهند، تناسب دارد."
محققان می‌نویسند که تحقیقات بیشتری برای فهم دقیق چگونگی تأثیر مواد مغذی بر مغز و چگونگی بهبود سلامت روانی، عملکرد شناختی و سلامت متابولیک، مورد نیاز است./
نظرات (0)