• آنا ساندویو
• ترجمه هستی فراستفر
ضربان قلب و الگوهای تنفسی شرکاء زندگی تمایلی به همزمانی نشان میدهند وقتی که آنها صرفاً در کنار هم حضور دارند. اما لمس کردن در این همگام‌سازی چه نقشی دارد، و در هنگامی که یکی از طرفین دچار درد می‌شود چه اتفاقی میافتد؟
آیا به این نکته دقت کردهاید که وقتی در کنار شریک زندگی خود قدم میزنید قدمهایتان تمایلی به همزمانی پیدا میکند؟ یا هنگامی که با یک دوست نزدیک صحبت میکنید، سعی دارید تا حالتی شبیه به مال او را به خود بگیرید؟
دانشمندان اسم این حالت را "همنواختی رفتاری" گذاشتهاند و این به یک توانایی انسانی برای همگام شدن با دیگر مردم برای زندگی در اجتماع اشاره میکند.
برخی از مطالعات نشان دادهاند که مردم نه فقط قادرند تا رفتارشان را با یکدیگر همگام کنند، بلکه میتوانند همین عمل را در مورد فیزیولوژی خویش انجام دهند.
"همگام‌سازی بینافردی" می‌تواند به راههای مختلف خود را نشان دهد. برای مثال، وقتی مردم فیلمی واحد را تماشا میکنند، فعالیت مغز آنها همگام می‌شود. مشابهاً، وقتی عشاق در چشم یکدیگر خیره می‌شوند، ضربان قلب آنها عیناً معادل هم می‌شود.
تحقیق جدید که توسط دانشمندان دانشگاه کُلرادو (CU) بولدر انجام شده است، نقش لمس کردن را در ایجاد همگام‌سازی بینافردی در متن درد مورد کاوش قرار می‌دهد.
تیم تحقیق از سوی پاول گولدستین / Pavel Goldstein محقق دارای فوق دکتری درد در آزمایشگاه علم اعصاب شناخت و عواطف در CU بولدر، رهبری شد و یافته‌های مطالعه در نشریۀ "گزارشهای علمی" منتشر شده است.
دکتر گولدستین در توضیح آنچه باعث تحقیق حاضر شد میگوید، "همسرم درد داشت، و همۀ فکر من این بود که ‘چه کاری برای کمک به او از دستم برمیآید؟’ من دستش را گرفتم و این به نظر کمک کننده بود. من به این نتیجه رسیدم که موضوع را در آزمایشگاه بررسی کنم. آیا فقط لمس کردن درد را کاهش می‌دهد؟ و اگر جواب مثبت است، چگونه؟"
مطالعۀ درد و لمس در زوج‌ها
دکتر گولدستین و همکارانش 22 زوج دگرجنس‌گرا را برای مطالعۀ خود گرد آوردند، که همگی آنها در سنین 23 تا 32 سالگی قرار داشتند.
محققان از نمونهها خواستند تا در طیفی از تستها مشارکت کنند که تجربۀ بودن در اتاق زایمان را تکرار میکرد.
نمونههای مؤنث در نقش "درد کشیده" ظاهر میشدند، در حالی که مردان نقش "مشاهدهگر درد" را داشتند.
دکتر گولدستین و تیمش نرخ تنفس و ضربان قلب نمونهها را با استفاده از الکتروکاردیوگرام در هر دو موقعیت وجود درد و عدم وجود آن ثبت کردند و همچنین همین کار را در موقعیت وجود لمس و عدم وجود آن انجام دادند.
در وضعیت عدم وجود درد، زوج‌ها یا بدون لمس هم در کنار یکدیگر مینشستند، یا با گرفتن دست هم همین کار را میکردند، یا اینکه در اتاقهای جداگانه بسر میبردند. در سناریوی درد، هر سه وضعیت بالا تکرار میشد، اما زنان به مدت 2 دقیقه سوژۀ "بروز درد خفیف" بودند.
لمس، همگام‌سازی را تجدید کرده باعث کاهش درد می‌شود
مطالعه نتایج تحقیقات پیشین را تأیید کرد و نشان داد که زوج‌ها تنها با بودن کنار هم نوعی همنوایی فیزیولوژیک ایجاد میکنند.
وقتی زن سوژۀ بروز درد است و شریک زندگیاش او را لمس نمی‌کند، اتصال فیزیولوژیک به شکل قابل ملاحظه‌ای از بین میرود. به هر جهت، وقتی مرد دست زن را میگیرد، ضربان قلب و نرخ تنفسی مجدداً همنواخت می‌شود، و میزان درد در زن کاهش پیدا میکند. به علاوه، گرفتن دست زن باعث افزایش میزان همدردی در مرد می‌شود.
در مجموع، چنین به نظر میرسد که لمس کردن نقشی کلیدی در همگام‌سازی بینافردی بازی میکند، زیرا این کار باعث افزایش اتصال فیزیولوژیک می‌شود فارغ از اینکه زن درد میکشد یا نمیکشد.
این یافته تحقیق پیشین دکتر گولدسمیت را تأیید میکند، که در آن وی نشان داد که هر قدر میزان همدردی مرد نسبت به زن بیشتر باشد، میزان درد احساس شده از سوی زن بیشتر کاهش پیدا میکند.
به نظر میرسد هر قدر میزان همگام‌سازی فیزیولوژیک در ما بیشتر شود، درد ما به میزان بیشتری تخفیف پیدا میکند. به هر جهت، محققان نمیدانند که درد با شدت کمتر همگام‌سازی بینافردی را افزایش می‌دهد یا اینکه پای موضوع دیگری در میان است.
دکتر گولدستین میگوید: "لمس کردن می‌تواند ابزاری در همدلی ارتباط باشد، که به بروز نوعی تأثیر ضد درد یا تخفیف دهندۀ درد منجر می‌شود." محققان همچنین این فرضیه را مطرح میکنند که اتصال بینافردی ممکن است اثرات ضد دردی لمس کردن را با بهرهگیری از سیستم عصبی خودمختار تقویت کند.
دکتر گولدستین همچنین بر این گمان است که همگام‌سازی بینافردی می‌تواند بر ناحیهای از مغز موسوم به قشر مفاصل قدامی تأثیر بگذارد. این ناحیه از مغز با تصمیمگیری، فعل و انفعالات اجتماعی، درک درد، هم در خود فرد و هم در دیگران و همدلی، مرتبط دانسته می‌شود.
اما دکتر گولدستین جمعبندی میکند که برای درک مکانیسم دقیق چگونگی کمک لمس شریک زندگی به کاهش درد، به مطالعات بیشتر نیاز است.
محدودیتهای مطالعه شامل این واقعیت است که این تحقیق زوجهای همجنس یا تأثیر لمس را در هنگام درد کشیدن مردان بررسی نمی‌کند.
Source:
medicalnewstoday.com
A partner's touch relieves pain, study shows
By Ana Sandoiu
Published: Sun 25 June 2017
نظرات (0)