قدرت جهت‌یابی در مردان بهتر از زنان عمل می‌کند

ترجمه هامیک رادیان

بر مبنای گزارش منتشر شده در نشریة «کاوش رفتار مغز»، یک دوز تستوسترون می‌تواند در مسیریابی بهتر به زنان کمک کند. تحقیق همچنین سطوح متفاوت مغز را که برای انجام تکالیف مسیریابی در میان زنان و مردان مورد استفاده قرار می‌گیرد، برجسته می‌کند.
مطالعة پیشین نشان داده است که در تکالیف سه بُعدی خاص، مردان بهتر از زنان عمل می‌کنند. اما روشن نیست که هورمون‌های جنسی چه نقشی در برابر شرایط فرهنگی و دیگر عوامل ایفا می‌کنند.
کارل پینتزکا، از دپارتمان علوم اعصاب دانشگاه علوم و تکنولوژی نوروژیان و همکاران می‌خواستند بدانند آیا تفاوتی در فعالیت مغزی زنان و مردان هنگام مسیریابی وجود دارد.
با به کارگیری دوربین سُه بعدی گوگل و یک جوی استیک، مشارکت کنندگان در مطالعه مجبور بودند خود را در یک مسیر پرپیچ و خم مجازی جهت‌یابی کنند، در حالی که تصاویر مغز آنان به صورت مداوم با استفاده از fMRI  ضبط می‌شد.

مردان 50٪ بیشتر تکالیف جهت‌یابی را انجام دادند
پیش از جلسه تهیة اسکن، 18 مرد و 18 زن یک ساعت را به آموختن طرح مسیر پر پیچ و خم‌ گذراندند.
در درون اسکنر، آنها برای کامل کردن هر یک از 45 تکلیف مسیریابی مطالعه نظیر از نقاط مختلف آغاز مسیر "ماشین زردرنگ را پیدا کن" 30 ثانیه وقت داشتند.
مردان 50٪ بیش از زنان تکالیف مربوطه را انجام دادند.
اسکن‌ها آشکار ساختند که مردان از کلیدهای میانبر استفاده، توجه خود را به استفاده از مسیرهای اصلی معطوف می‌کردند و نسبت به زنان بخش متفاوتی از مغز را به کار می‌گرفتند، که نشان می‌دهد زنان و مردان راهکارهای جهت‌یابی متفاوتی دارند، با کاربرد مسیرهای اصلی از سوی مردان به درجاتی بالاتر.
پینتزکا جمع‌بندی می‌کند که «حس جهت‌یابی مردان مؤثرتر بود. آنها کاملاً به سادگی سریع‌تر به مقصدشان می‌رسیدند.»
او توضیح می‌دهد: «برای مثال اگر آنها در حال رفتن به ساختمان انجمن دانشجویان در تروندهایم هستند، مردان معمولاً به مسیر کلی مشخص شده می‌روند. زنان معمولاً مسیری را انتخاب می‌کنند، که برای مثال، از آرایشگاه می‌گذرد و سپس به بالای خیابان می‌آید و پس از فروشگاه به راست می‌پیچد.»
مطالعه نشان می‌دهد که استفاده از مسیرهای اصلی کارآیی بیشتری دارد زیرا استراتژی انعطاف‌پذیرتری است.
سریع‌تر به مقصد می‌توان رسید برای اینکه استراتژی بستگی کمتری به نقطة آغاز دارد.
تصویرهای fMRI از مغز نشان داد که هم مردان و هم زنان سطوح بزرگی از مغز را در هنگام مسیریابی مورد استفاده قرار می‌دهند.
در هر حال، مردان هیپوکامپوس مغز را بیشتر به کار می‌برند، در حالی که زنان سطوح فرونتال مغز را مورد استفاده قرار می‌دادند، که نقش ایفا شده توسط هیپوکامپوس را در استفاده از مسیرهای اصلی به تصویر می‌کشد.
پینتزکا می‌گوید، در دوران باستان این واقعیت که مردان شکارچی و زنان گردآورنده بودند احتمالاً به این علت بود که مغزهایشان به طرق متفاوتی درگیر مسائل می‌شد.
تحقیقات پیشین مستند کرده‌اند که زنان در یافتن اشیاء دور و بر بهتر از مردان عمل می‌کنند. به زبان ساده پینتزکا می‌گوید: «زنان در یافتن چیزهای درون خانه سریع‌تر عمل می‌کنند و مردان در یافتن خود خانه.»

پس از تستوسترون زنان هیپوکامپوس را برای مسیر‌یابی مورد استفاده قرار می‌دهند
گام دوم دادن مقداری تستوسترون به گروه دیگری از زنان در آستانة آغاز حل پازل مسیر پر پیچ و خم بود.
این بار، 42 زن به دو گروه تقسیم شدند، که در آنها 21 زن یک قطره دارونما گرفتند و به 21 زن دیگر یک قطره تستوسترون زیر زبانی داده شد.
مطالعه دو سو کور بود بنابراین نه پینتزکا و نه زنان نمی‌دانستند که به چه کسی چه چیزی داده شده است.
زنان تکالیف بیشتری را انجام ندادند، اما فهم آنها در مورد طرح مسیر پر پیچ و خم بهبود یافت، و هیپوکامپوس را بیشتر برای جهت‌یابی مورد استفاده قرار دادند، تقریباً به اندازة مردان.
از دست دادن حس جهت‌یابی یکی از نشانه‌های اولیة بیماری آلزایمر است.
بیماری‌های مرتبط به مغز اغلب بین مردان و زنان متفاوتند، یا در شیوع یا در شدت، که نشان می‌دهد چیزی احتمالاً مرتبط به هورمون‌های جنسی در حال حفظ کردن یا ضرر رساندن به افراد یک جنس است.
برای مثال، زنان دو بار بیشتر از مردان از بیماری آلزایمر آسیب می‌بینند و یک و نیم بار بیشتر از مردان بیماری پارکینسون در آنها گسترش می‌یابد.
پینتزکا امیدوار است که آگاهی بهتر از چگونگی استفاده از قسمت‌های مختلف مغز برای جهت‌یابی توسط زنان و مردان فهم ما را در مورد چگونگی توسعة آلزایمر بالا ببرد و به انتخاب راهکار‌های مقابله‌ای برای آنهایی که اکنون مبتلا هستند راهبر شود.