بازوفیلیا یا افزایش بیش از حد بازوفیل‌ها در خون - علل و علایم

• جنا فلچر، دکتر دانیل میورل
• ترجمۀ فرهنگ راد

بازوفیلیا (بازوفیلی) به شرایطی اشاره دارد که در آن میزان بازوفیل‌ها در خون بیش از حد افزایش می‌یابد. بازوفیل‎ یک نوع از سلول‌های سفید خون است.
بازوفیلیا به خودی خود یک بیماری یا اختلال نیست اما می‌تواند نشانۀ مهمی از دیگر مشکلات زیربنایی پزشکی باشد.

[مطالب این مقاله:]
• بازوفیل چیست؟
• علل و ریسک فاکتورهای بازوفیلیا
• علایم بازوفیلیا
• تشخیص بازوفیلیا
• عوارض بازوفیلیا
• درمان بازوفیلیا
• دورنما در بازوفیلیا

بازوفیلیا چیست؟
در افراد سالم، بازوفیل‌ به عنوان کم‌تعدادترین جزء در ترکیبات سلولی خون محسوب می‌شود. به هر جهت، مردم دچار بازوفیلیا به شکلی غیر نرمال دچار افزایش میزان بازوفیل‌ می‎شوند.
بازوفیل‌ها نوعی سلول سفید خون هستند که در مغز استخوان تولید می‌شوند. سلول‌های سفید خون به بدن در مقابله با عفونت‎ کمک می‌کنند.
افزایش میزان سلول‌های سفید خون می‌تواند نشانگر وجود یک پاسخ ایمنی در بدن باشد، که از بدن در برابر عفونت‌ها و دیگر مشکلات محافظت می‌کند. به هر حال، وقتی فردی دچار بازوفیلیا می‌شود، افزایش سلول‌های سفید خون می‌تواند بر اثر علل جدی‌تر باشد.
بازوفیلیا به ندرت به شکل مستقل بروز می‌کند و اغلب اوقات نشان دهندۀ وجود اختلالی دیگر است.

علل و ریسک فاکتورهای بازوفیلیا
شایع‌ترین علل بازوفیلیا شامل موارد زیر است:
• عفونت
• آلرژی
• بیماری‌ها و اختلالاتی که التهاب مزمن وجه مشخصۀ آنها است
• اختلالات میلوپرولیفریتیو

عفونت
عفونت‌ها در بیشتر مواقع سبب ایجاد پاسخی التهابی در بدن می‌شوند، که می‎‌تواند احتمال بروز بازوفیلیا را افزایش دهد.
به هر جهت، ابتلا به بازوفیلیا بر اثر یک عفونت یا بیماری حاد مورد نادری است. برخی بیماری‌ها شامل آبله مرغان، و سل می‌توانند احتمال ابتلاء فرد به بازوفیلیا را افزایش دهند.

آلرژی
انواع آلرژی و واکنش‌های آلرژیک نسبت به غذاها و داروها می‌توانند سبب بازوفیلیا شوند. شدت آلرژِی یا پاسخ ممکن است با شدت بازوفیلیا همبستگی داشته باشد.

التهاب مزمن
بسیاری از اختلالات و بیماری‌ها به صورت مستقیم با التهاب مزمن مرتبطند. افراد دچار وضعیتی که وجه مشخصۀ آن التهاب است ممکن است به میزان بیشتری در معرض ابتلا به بازوفیلیا قرار داشته باشد.
اختلالاتی که می‌توانند سبب بروز التهاب مزمن شوند عبارتند از:
• ارتریت روماتوئید
• بیماری التهابی روده (IBD)
• پسوریازیس
• تیروئیدیت هاشیموتو

در این زمینه بیشتر بخوانیم:
بازوفیل‌ها [بیسوفیل‌‌ها] -
سلول‌های سفید خون و سیستم ایمنی بدن

اختلالات میلوپرولیفریتیو
این اختلالات باعث می‎شوند تا مغز استخوان میزان بیش از حدی از انواع مختلف سلول‌های خون شامل بازوفیل‎ها را تولید کند.
اختلالات میلیوپرولیفریتیو که می‌توانند سبب ایجاد بازوفیلیا شوند عبارتند از:
• ترومبوسیتوپنی ذاتی
• لوسمی میلوژنوز مزمن
• پلی‎سیتمی ورا
• میلوفیبروزیس اولیه
• ماستوسیتوزیس سیستمیک
• سندرم هیپرائوزینوفیلیک

علایم بازوفیلیا
میزان غیر نرمال افزایش بازوفیل‌ها می‌تواند سبب بروز طیفی از علایم غیر اختصاصی شود.
بازوفیلیا ممکن است باعث بروز موارد زیر شود:
• درد و کرامپ ناحیۀ شکم
• خارش
• کاهش وزن غیر قابل توجیه
• خستگی مفرط
• تب
• ناخوشی یا احساس کلی بیماری
به هر جهت، علایمی که فرد دچار بازوفیلیا دچار آنها می‌شود به میزان زیادی وابسته به اختلال پزشکی زیربنایی مبتلابۀ وی است.
مردمی که بر اثر ابتلا به عفونت دچار بازوفیلیا می‌شوند دارای نشانه‌هایی از عفونت هستند که می‌تواند شامل تب، خستگی مفرط، و احساس ناخوشی باشد.
فرد دچار بازوفیلیا بر اثر آلرژی دچار علایم متعارف آلرژی، شامل موارد زیر، خواهد بود:
• عطسه
• آبریزش بینی یا گرفتگی بینی
• خارش چشم
• راش یا کهیر
• خس خس سینه
• ورم یا آماس
فردی که بر اثر ابتلا به IBD دچار بازوفیلیا می‎شود ممکن است موارد زیر را تجربه کند:
• کرامپ شکم
• اسهال
• خونریزی از راست روده (مقعد)
• احساس درد در ناحیۀ مقعد
بازوفیلیای ایجاد شده بر اثر اختلالی که باعث التهاب مزمن می‎شود ممکن است علایم زیر را به همراه داشته باشد:
• خستگی مفرط
• درد و رنجوری عضلانی
• ورم
• تب خفیف
• احساس بی‎حسی و مور مور در دست و پا
• راش پوستی، در مورد پسوریازیس
مردم دچار بازوفیلیا بر اثر اختلال میلوپرولیفریتیو ممکن است بسته به نوع اختلالی که دچار آن است علایم متفاوتی داشته باشد. علایم در این مورد شامل موارد زیرند:
• ضعف
• سردرد
• تغییرات بینایی
• به آسانی دچار خونریزی و کبودی شدن
• تنگی نفس
• احساس بی‎حسی یا مور مور در دست و پا
• درد استخوان
علایم مربوط به علل زیربنایی مسبب بازوفیلیا در هر کسی متفاوت است. مردم دچار علایم غیر قابل توضیح که به مرور زمان از بین نمی‎روند باید به پزشک مراجعه کنند.

در زمینه بیماری‌های خون بیشتر بخوانیم:
پلی‌سیتمی ورا، نوعی سرطان خون در مغز استخوان

تشخیص بازوفیلیا
دکترها اغلب اوقات بر اساس آزمایش شمارش خون افتراقی متوجه بروز و وجود بازوفیلیا می‌شوند. وقتی تشخیص افتراقی وجود میزان زیاد بازوفیل‌ها را نشان می‌دهد دکتر برای تعیین علت احتمالاً تست‌های تکمیلی انجام خواهد داد.
بر مبنای علایم دیگر موجود در فرد این تست‌ها می‌توانند ترکیبی از موارد زیر باشند:
• تست‌‌های خون
• بیوپسی مغز استخوان
• اولتراسوند و دیگر تست‌های تصویر برداری
• تست‎‌های ژنتیک

عوارض بازوفیلیا
بازوفیلیا به تنهایی عوارضی ایجاد نمی‌کند اما علل زیربنایی موجب بروز بازوفیلیا دارای عوارض هستند. عوارض بر مبنای علت بروز بازوفیلیا متفاوتند و ممکن است بسیار شدید نیز باشند. این عوارض موارد زیر را شامل می‌شوند:
• خونریزی شدید
• بزرگ شدن طحال
• عفونت‎های مکرر

 درمان بازوفیلیا

بازوفیلیا به شکل مستقیم قابل درمان نیست. در عوض، درمان به رفع اختلال زیربنایی مسبب بازوفیلیا متمرکز می‌شود.
اگر بازوفیلیا بر اثر عفونت باکتریایی ایجاد شده باشد برای درمان عفونت از داروهای آنتی‌بیوتیک استفاده می‌شود. دکتر ممکن است استراحت زیاد و نوشیدن مایعات فراوان را توصیه کند.
درمان آلرژی شامل موارد زیر است:
• اجتناب از مادۀ آلرژی‎زا
• استفاده از آنتی‎هیستامین
• کرم هیدروکورتیزون
• داروهای کورتیکوستروئیدی
• اپی‎نفرین
درمان بیماری‌های التهابی مثل ارتریت روماتوئید و بیماری التهابی روده ممکن است شامل استفاده از داروهای سرکوب کنندۀ سیستم ایمنی و داروهای ضد التهابی باشد.
درمان اختلال میلوپرولیفریتیو احتمالاً موضوع بغرنجی است و به میزان زیادی وابسته به شرایط شخص است. این درمان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
• شیمی درمانی
• اشعه درمانی
• پیوند سلول بنیادی
• جراحی یا برداشتن طحال

دورنما
دورنما در مورد مردم دچار بازوفیلیا بر مبنای علت زیربنایی بروز آن متفاوت است. عفونت‌های خفیف با استراحت و دارو درمان می‌شوند.
بیماری‌های التهابی و آلرژی‌ها اغلب بیماری‎‌هایی مادام‌‏العمر هستند که می‌توان آنها را با استفاده از دارو و ایجاد تغییراتی در سبک زندگی مدیریت کرد.
مردم دچار بازوفیلیا بر اثر اختلالات شدید مثل اختلال میلوپرولیفریتیو باید زیر نظر دکتر یک پلن درمان شخصی شده داشته باشند./

Source:
Medical News Today
What is basophilia? Causes and symptoms
Last reviewed Mon 12 March 2018
By Jenna Fletcher
Reviewed by Daniel Murrell, MD