سارکوپنی یا کاهش توده عضلانی بر اثر پیری - علل، علایم، و مدیریت بیماری

• مری‌آن دی‌پیترو، دکتر النا بیگرز
• ترجمه هستی فراست‎فر

سارکوپنیا (سارکوپنی) از دست دادن تودۀ عضلانی به علت فرآیند طبیعی پیری است.
این کاهش عضلانی به کاهش توانایی فرد منجر می‌شود. در نتیجه، وی در حفظ تعادل و راه رفتن نیز دچار مشکل می‌گردد.
سارکوپنی می‌تواند بر توانایی انجام فعالیت‌های روزمره مثل بالا رفتن از پله‌ها، بلند کردن اشیاء و راه رفتن تأثیر سوء بگذارد.

مطالب این مقاله:
• علل و ریسک فاکتورهای سارکوپنیا (سارکوپنی)
• دیگر علل
• علایم و عوارض
• تشخیص سارکوپنی
• درمان و خودمدیریتی
• دورنما

علل و ریسک فاکتورهای سارکوپنی
بر مبنای اعلام "بنیاد بین‎المللی استئوپوروز" (IOF)، تودۀ عضلانی در اطراف سن 40 سالگی رو به کاهش می‌رود. کاهش بافت عضله ممکن است وقتی فرد به سنین 60 و 70 سالگی می‌رسد با سرعت بیشتری توسعه پیدا کند.
اگرچه میزان دقیق نزول یا کاهش متفاوت است، فرد ممکن است در طول هر دهه از زندگی 3 تا 8 درصد تودۀ عضلانی خود را از دست بدهد.
روند کاهش تودۀ عضلانی شامل هم کاهش شمار فیبرهای عضلانی و هم کاهش اندازۀ آنها است. ترکیب فیبرهای عضلانی کوچک‌تر و کمتر سبب آتروفی یا کوچک شدن عضلات می‌شود.
وقتی فرد پا به سن می‌گذارد، برخی تغییرات در بدن ایجاد می‌شود که ممکن است نقشی در توسعۀ سارکوپنی بازی کنند.
برای مثال وقتی شخص پیرتر می‌شود، توانایی بدن برای تولید پروتئین‌هایی که عضلات برای رشد خود به آنها نیاز دارند کاهش پیدا می‌کند. وقتی تولید پروتئین کاهش یابد، سلول‌های عضلانی فرد کوچک‌تر می‌شود.
تغییرات هورمونی مرتبط به سن نیز می‌توانند به کاهش تودۀ عضلانی منجر شوند. به طور معمول، سطح تستوسترون و عامل رشد شبه انسولین (IGF01) بر رشد عضله و تودۀ عضلانی تأثیر دارند.
کاهش سطح هورمون‌ها ممکن است عامل تقویت کنندۀ کاهش تودۀ عضلانی باشد.

دیگر علل سارکوپنی
اگرچه پیری علت اصلی سارکوپنی است، عوامل دیگری نیز باعث تقویت روند کاهش تودۀ عضلانی‌می‎شوند. این عوامل شامل موارد زیرند:
• زندگی کم‌-تحرک: فعالیت فیزیکی کم یا عدم تحرک فیزیکی بر یک مبنای منظم می‌توانند مردم را در معرض افزایش ریسک ابتلا به سارکوپنی در زمان پیری قرار دهند.
• سوء تغذیه: عادات غذایی ناسالم نیز می‌توانند باعث تقویت توسعۀ سارکوپنی شوند. اگرچه ضعف تغذیه در هر سنی امکان‌پذیر است، این موضوع می‌تواند بر سرعت کاهش تودۀ عضلانی در افراد پیر مؤثر باشد.
افراد پیر گرایشی به کم‌خوری دارند که می‌تواند به سوءتغذیه منجر شود. بر مبنای اعلام IOF، تا 41 درصد زنان و 38 درصد مردان بالای پنجاه سال کمتر از آنچه به صورت روزانه توصیه شده است پروتئین مصرف می‌کنند.
خوردن مقادیر زیاد غذاهای تولید کنندۀ اسید مثل غلات و غذاهای پردازش شده، و مصرف کم سبزیجات و میوه‎ نیز بر تودۀ عضلانی تأثیر منفی دارد.

علایم و عوارض سارکوپنی
علایم سارکوپنی می‌تواند بر مبنای میزان اتلاف تودۀ عضلانی در فرد متفاوت باشد. علایم شامل موارد زیر است:
• کاهش در اندازۀ عضلات
• ضعف
• کاهش میزان استقامت
• ضعف تعادل
• مشکل در بالا رفتن از پله‌ها
کاهش تودۀ عضلانی ممکن است به چشم بسیاری از مردم به عنوان یک نگرانی عمده بروز نکند. به هر جهت، کاهش عضلات می‌تواند برای ایجاد ضعف، افزایش خطر سقوط یا افتادن، و محدود کردن عدم وابستگی فرد به دیگران کافی باشد.
سارکوپنی همچنین ممکن است باعث کاهش میزان مشارکت فرد در فعالیت‌های جسمانی شود. این کاهش فعالیت حتی می‌تواند باعث کاهش بیشتر عضله شود که این روند بر کیفیت زندگی فرد تأثیر منفی خواهد داشت.

تشخیص سارکوپنی
پزشکان سارکوپنی را اغلب اوقات بر مبنای علایم گزارش شده توسط فرد بیمار تشخیص می‌‌دهند.
در برخی موارد دکتر ممکن است انجام عکسبرداری جذب دوگانه اشعۀ ایکس (DXA) و تست سرعت راه رفتن را برای انجام تشخیص توصیه کند.
DXA و اشعه ایکس کم-‎انرژی برای اندازه‌گیری تودۀ اسکلتی به کار می‌روند. DXA معمولاً چگالی استخوان را اندازه‌گیری کرده برای آزمایش پوکی استخوان به کار می‌رود. وقتی این تست در کنار تست سرعت راه رفتن مورد استفاده قرار گیرد، می‌تواند برای تشخیص سارکوپنی مفید باشد.
در برخی موارد، دکترها ممکن است تست‌های دیگری شامل اندازه‌گیری قدرت کارکردی دست را انجام دهند.

درمان و خودمدیریتی سارکوپنی
در حال حاضر هیچ دارویی که مورد تأیید FDA باشد برای درمان سارکوپنی وجود ندارد.
برخی تحقیقات برای بررسی کاربرد هورمون درمانی در افزایش تودۀ عضلانی فاقد چربی در دست انجام است. محققان در حال مطالعه بر روی کاربرد تستوسترون و هورمون‌های رشد برای کمک به حفظ تودۀ عضلانی در هنگام پیری افراد هستند. اما پیش از آنکه هورمون درمانی برای درمان سارکوپنی قابل استفاده باشد به تحقیقات بیشتری نیاز است.
به جای دارودرمانی یا هورمون درمانی، مدیریت سارکوپنی بر ایجاد تغییرات در سبک زندگی برای پیشگیری از اتلاف عضله تمرکز می‌کند. این تغییرات سبک زندگی شامل موارد زیرند:

ورزش
وقتی پای تودۀ عضلانی به میان می‌آید، اصطلاح قدیمی "ازش استفاده کن یا بیندازش دور"، حقیقت دارد. کار کردن با عضلات به حفظ تودۀ عضلانی و قدرت آنها کمک می‌کند. وقتی عضلات مورد استفاده قرار نگیرند، کوچک می‌شوند.
تمرینات قدرتی یا استقامتی می‌توانند اندازۀ عضلات و تون آنها را بهبود ببخشند. این تمرینات همچنین می‌توانند قدرت استخوان، رباط‌ها و تاندون‌ها را که برای سلامت کلی فرد مفید هستند، بهبود ببخشند.
بر مبنای اعلام CDC، افراد پیر می‌توانند در فعالیت‌های قدرتی عضلانی دستکم به مدت 2 بار در هفته مشارکت کنند. آنها باید تمامی گروه‌‌ای عضلات اصلی بدن را که شامل عضلات پا، بازوها، قفسۀ سینه، و گردن و شکم می‎شود، ورزش دهند.
تمرینات قدرتی شامل استفاده از مقاومت به علت انقباض ماهیچه‌ای است. این انقباض اندازه و قدرت عضلات را افزایش می‌دهد.
تمرینات قدرتی ممکن است شامل استفاده از وزنه، نوارهای ارتجاعی مقاوم، یا استفاده از دستگاه‌های مخصوص ورزش باشد. ممکن است از وزن بدن خود فرد برای ایجاد مقاومت استفاده شود.
کار کردن با یک مربی ورزشی برای توسعۀ یک برنامۀ تمرینات قدرتی که مؤثر و ایمن است، می‌تواند مفید باشد.
افراد پیر پیش از آغاز برنامۀ ورزشی باید با پزشک مشورت کنند. دکتر می‌تواند در مورد این موضوع اطمینان حاصل کند که مشکلات سلامت ناشی از تمرینات استقامتی متوجه فرد نخواهد شد.

تغذیۀ کامل
تغذیۀ کامل برای درمان سارکوپنی حیاتی است، و حتی می‌تواند از بروز سارکوپنی پیشگیری کند یا آن را به تعویق بیندازد.
در پیشگیری از سارکوپنی مصرف مقدار کافی پروتئین یک ملاحظۀ تغذیه‌ای مهم محسوب می‌شود. IOF توصیه می‌کند که افراد بزرگسال روزانه به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن خود 1.2-1 گرم پروتئین مصرف کنند.
دپارتمان کشاورزی ایالات متحد آمریکا (USDA) در صورتی که فرد برای تأمین پروتئین مورد نیاز در پی منابع مبتنی بر گوشت است خوردن ماکیان پوست کنده و گوشت قرمز فاقد چربی را توصیه می‌کند.
غذاهای دریایی مثل ماهی قزل‌آلا یا سالمون، نیز می‌توانند منابع خوبی برای تأمین پروتئین باشند، در حالی که توفو، عدس، انواع لوبیا، و کینولا منابع پروتئینی غیر گوشتی محبوب برای افرادی محسوب می‌شوند که از خوردن گوشت پرهیز می‌کنند.
در هنگام انتخاب نوع پروتئین مصرفی، مطالعۀ برچسب محصولات می‌تواند مفید باشد. باید از آن دسته منابع غذایی استفاده شود که فاقد مقادیر زیاد سدیم، چربی و کلسترول هستند.

مکمل‌های رژیم غذایی
استفاده از برخی مکمل‌های غذایی ممکن است راه دیگری برای بهبود سارکوپنی و کمک به پیشگیری از ابتلا به این بیماری باشد.
برای مثال استفاده از مکمل‌های کراتین می‌تواند قدرت و توده عضلانی فاقد چربی را در افراد بزرگسال در هر سنی افزایش دهد.
مشابهاً حفظ مقادیر ویتامین D در سطوح مورد نیاز، چه از طریق غذا چه از طریق مکمل‌ها، می‌تواند به افراد در حفظ قدرت عضلانی کمک کند.
پیش از مصرف هر گونه مکمل غذایی، فرد باید پیشاپیش با دکتر مشورت کند.

دورنما
اگرچه پیری گریزناپذیر است، ابتلا به سارکوپنی چنین نیست. خوشبختانه، راه‎هایی وجود دارد که مردم می‌توانند با استفاده از آنها تا حدود زیادی از اتلاف عضله در خود ممانعت کنند.
حتی اگر فرد دچار اتلاف عضله شده باشد، رژیم غذایی کامل و تمرینات قدرتی می‌توانند به افراد دچار سارکوپنی کمک کنند تا دورنمای مثبتی در پیش رو داشته باشند و وضعیت بیماری خود را بهبود ببخشند.

Source:
Medical News Today
Sarcopenia: Causes, symptoms, and management
Last reviewed Fri 21 July 2017
By MaryAnn de Pietro
Reviewed by Alana Biggers, MD, MPH