راش تناسلی: علل شایع، تصاویر، و درمان‎ها

• جون جانسون، دکتر سوزان فالک
• ترجمه هستی فراست‌فر

راش تناسلی می‌تواند باعث نگرانی شود به ویژه اگر دلیل ایجاد آن به طور کامل فهمیده نشود. در اغلب موارد راش تناسلی یک علامت مربوط به وجود اختلالات دیگر است. راش تناسلی به طور معمول به گسترش لکه‌های برجسته و ضایعات نامنظم روی ناحیۀ تناسلی اشاره دارد. درک علت علایم راش‌های تناسلی می‌تواند به تشخیص و درمان کامل آنها کمک کند.
مطالب این مقاله:
• علل شایع
• علایم و تشخیص
• درمان

علل شایع
علل مختلفی برای بروز راش تناسلی وجود دارد که برخی از آنها نگرانی‌آورتر از بقیه محسوب می‌شوند. اغلب مردم پی می‌برند که به سادگی می‌توانند علت بروز راش تناسلی را به کمک دکتر سریعاً تشخیص دهند و نسبت به درمان آن عمل کنند.

انگل‌ها
انگل‌هایی مثل شپش‌های بدن، هیره‌های گال، و شپش زهاری همگی می‌توانند سبب ایجاد راش شوند. شپش بدنی و شپش زهاری با یکدیگر متفاوتند اما علایم مشابهی دارند.
شپش می‌تواند سبب بروز راشی خارش‌آور بر روی پوست ناحیۀ تناسلی شود. گال‌ نام راشی است که توسط هیره‌های پوست ایجاد می‌شود. این هیره‌ها نقبی در پوست ایجاد می‌کنند، که سبب بروز راش و خارش شدید می‌شود.

خارش جوک
عفونت‌ دیگر علت شایع بروز راش تناسلی محسوب می‌شود. بر مبنای یک بررسی تا 20 درصد جمعیت دنیا توسط عفونت‌های قارچی پوست آلوده می‌شوند.
این اختلال عموماً زیر عنوان خارش جوک شناخته می‌شود و یکی از مواردی است که مکرراً توسط پزشکان مشاهده می‌شود.
این راش قرمزرنگ خارش‌دار نتیجۀ وجود قارچ کرم حلقوی است و این امکان وجود دارد که در صورت عدم درمان فرد دچار تاول شده و وضعیت راش وخیم‌تر شود.

عفونت‌های مخمری و رشد بیش از حد قارچ
عفونت‌های مخمری اغلب اوقات در زنان و مردان ختنه نشده بروز می‌کند، که در آنها ارگان‌های جنسی محیط کاملی برای رشد مخمری به نام کاندیدا ایجاد می‌کنند. اغلب اوقات این اختلال می‌تواند به دلیل مصرف آنتی‌بیوتیک ایجاد شود. این وضعیت در عین حال ممکن است بر اثر دیابت کنترل نشده ایجاد گردد.
عفونت‌های مخمری باعث می‌شوند تا پوست متورم، خارش‌دار و قرمز رنگ شود. یک مادۀ سفید رنگ ممکن است از واژن ترشح یا روی کلاهک آلت تناسلی مردان جمع شود.

بالانایتیس
عفونت مخمری در مردان ممکن است به بالانایتیس منجر شود که التهاب سر ناحیۀ ختنه‌‌گاه در آلت تناسلی مردان محسوب می‌شود. همانند مورد عفونت مخمری، بالانایتیس می‌تواند نتیجۀ فقر بهداشتی، مصرف بیش از حد آنتی‌بیوتیک، یا وجود اختلال در سیستم ایمنی باشد.

راش پوشک
راش پوشک شایع نیز یک شکل از عفونت مخمری است. پوشک بچه یک محیط گرم و مرطوب ایده‌آل برای زندگی قارچ‌ها ایجاد می‌کند.
راش پوشک معمولاً به صورت لکه‌ای سرخ‌رنگ و زمخت بروز می‌کند. این راش در عین حال می‌تواند در صورت ورجه وورجه بچه تاول‌ها یا توده‌های برجسته‌ای ایجاد کند.

مولوسکوم کونتاجیوسوم
مولوسکوم کونتاجیوسوم یک عفونت پوستی است که توسط ویروسی به همین نام ایجاد می‌شود. مردم آلوده شده به این ویروس دچار بروز توده‌های برجسته در لایه‌های رویی پوست خواهند شد.
این توده‌ها عموماً فاقد درد هستند و به مرور زمان خود به خود برطرف می‌شوند. این توده‌ها بر اثر تماس با ضایعات یک فرد آلوده یا با لمس اشیاء آلوده مثل حوله یا اسباب بازی ایجاد می‌شوند.

هرپس (تبخال)
تبخال تناسلی یک ویروس قابل انتقال جنسی است کهدزخم‌ها و تاول‌های دردناکی روی ناحیۀ تناسلی ایجاد می‌کند. این ویروس از طریق تماس جنسی با فرد عفونی شده منتقل می‌شود.
این زخم‌ها اغلب اوقات دردناک هستند و با ترشحاتی همراهند. مردم اغلب اوقات پیش از بروز زخم‌ها دچار حالت مور مور می‌شوند.

سیفلیس
اگرچه سیفلیس یک عفونت باکتریایی است، معمولاً از طریق آمیزش جنسی منتقل می‌شود.
پس از علامت اولیه که شامل یک زخم باز بدون درد است، عفونت راشی ایجاد می‌کند که می‌تواند در هر نقطه از بدن، شامل ناحیۀ تناسلی، بروز یابد.
راش ممکن است با علایمی مثل تب، خستگی مفرط، و ورم گره‏های لنفی همراه باشد.

زگیل‌های تناسلی
پاپیلوماویروس انسانی (HPV) اختلالات متعددی ایجاد می‌کند که فقط یکی از آنها زگیل تناسلی است. زگیل‌های تناسلی ممکن است به صورت یک برجستگی منفرد یا خوشه‌ای از این برجستگی‌ها بروز کنند.
شکل این توده‌ها متفاوت است. آنها ممکن است بزرگ، کوچک، برآمده یا تخت بوده یا اشکال نامنظمی داشته باشند. رنگ این راش‌ها ممکن است سفید بوده یا به رنگ پوست خود فرد مبتلا باشد.
در کنار کشالۀ ران، زگیل‌های تناسلی در زنان معمولاً در ناحیۀ فرج و اطراف مقعد ظاهر می‌شوند. در مردان آنها عموماً در اطراف آلت تناسلی، بیضه و مقعد رشد می‌کنند.

اختلالات خودایمنی
اختلالات خودایمنی مثل پسوریازیس نیز می‌توانند سبب ایجاد راش در ناحیۀ تناسلی شوند.
پسوریازیس باعث تشکیل سریع سلول‌های پوست می‌شود. این اختلال عموماً به بروز لکه‌های پوستی لایه‌دار پوست آسیب دیده منجر می‌گردد و التهاب و سرخی نواحی آسیب دیده یکی از علایم شایع پسوریازیس است.
پوست آسیب دیده در عین حال ممکن است شکاف برداشته و در برخی موارد امکان خونریزی آن وجود دارد.

درماتیت تماسی و انواع آلرژی
یکی از علل محتمل بروز راش تناسلی واکنش آلرژیک به چیزی است که روی پوست استعمال می‌شود. این ممکن است یک مرطوب کننده پوست، لوبریکانت (لیز کننده) یا حتی مواد خاصی باشد که در برخی زیرلباسی‌ها به کار رفته است.
راش ممکن است بر اثر یک مادۀ مضر که از دست‌ها به ناحیۀ تناسلی منتقل می‌شود یا در نتیجۀ عدم شستشوی دست پیش از استحمام بروز کند.

در زمینه بیماری‌های پوست بیشتر بخوانیم:

آبسه پوست چیست؟

علایم و تشخیص
راش تناسلی علایم بسیار متفاوتی دارد که به علت راش وابسته است.
علایم شایع در این مورد عبارتند از:
• زخم، دانه، تاول، یا ضایعات روی پوست و اطراف ناحیۀ تناسلی
• زبر شدن یا آسیب دیدن پوست
• تحریک‌پذیری یا التهاب
• حس خارش یا سوزش
• تغییر زنگ پوست از طیفی شامل صورتی گرفته تا قرمز یا زرد
• ترشح ناحیۀ تناسلی
• احساس درد در هنگام مقاربت جنسی
• درد لگن
• تب
• بزرگ شدن گره‌های لنفاوی
در هر موردی که در آن علت بروز راش روشن نیست، این موضوع اهمیت دارد که فرد برای تشخیص کامل مشکل به پزشک یا درماتولوژیست مراجعه کند. تشخیص کامل به یک معاینۀ بالینی نیاز دارد زیرا پزشک باید برای تصمصم‌گیری درست در مورد درمان، علایم مشخصۀ راش را بشناسد.
دکترها در عین حال ممکن است یک تست سواب را در مورد ترشحات یا سطح ضایعات برای بررسی علل عفونت‌های خاص انجام دهند. در برخی موارد این احتمال وجود دارد که پزشک تست خراش پوست را انجام دهد که در آن یک تکۀ کوچک از ضایعات یا زگیل برای بررسی بیشتر برداشته می‌شود. در دیگر موارد ممکن است نیاز به انجام تست‌های خون نیز وجود داشته باشد.
در حالی که تست‌های خانگی برای بررسی ابتلا به عفونت‌های واگیردار جنسی وجود دارد، قابل اعتمادترین راه تشخیص راش تناسلی مراجعه به دکتر است.

درمان
راه‌های متعددی برای درمان راش تناسلی وجود دارد که بر مبنای علت بروز راش انتخاب می‌شوند. برخی وجوه اشتراک در میان تمامی انواع داروها و درمان‌ها وجود دارد.
برای مثال، در هنگام انتظار برای اعلام تشخیص دکتر، کرم یا اسپری هیدروکورتیزون غیر نسخه‌ای ممکن است به تسکین راش‌های خارش‌دار کمک کند. دکترها عموماً در زمان تحقیق برای یافتن علت دقیق بروز راش، کرم‌هایی مثل هیدروکورتیزون را برای درمان علایم راش تناسلی تجویز می‌کنند.
شپش بدنی و شپش زهاری معمولاً با انجام یک شستشوی دارویی برطرف می‌شوند. این مادۀ پاک کننده زمان درازی بر روی پوست رها می‌شود تا مواد عفونی کننده از بین بروند و سپس با انجام شستشو آنها از بدن دور می‌شوند. گال معمولاً با استفاده از پمادها و کرم‏‌ها دارویی از بین می‌رود.
درمان عفونت‌های مخمری با استفاده از داروهای ضد قارچ انجام می‏شود، که به صورت کرم و پودر برای راش استفاده می‌شود و استفاده از اشکال قرص این داروها در مورد راش به ندرت لازم می‌شود. عفونت‌های مخمری در عین حال به کمک مداوای خانگی درمان می‌شوند، و روغن پونه کوهی در رفع قارچ‌های مسبب عفونت مخمری مفید نشان داده است.
موارد زگیل‌های تناسلی هم با استفاده از داروهای نسخه‌ای یا برداشتن توسط نیتروژن مایع مورد درمان قرار می‌گیرند. برای پزشک بهترین گزینه برداشتن زگیل‌ها محسوب می‌شود.
عفونت‌های باکتریایی مثل سیفلیس با استفاده از آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود.
تبخال تناسلی هیچ علاجی ندارد اما علایم آن را می‌توان با استفاده از دارو تحت کنترل قرار داد.
مشابهاً برای اختلالات خودایمنی مثل پسوریازیس نیز علاجی وجود ندارد اما برخی از داروها به کنترل علایم ایجاد شده توسط اختلال کمک می‌کنند.
اگر راش تناسلی ناشی از آلرژی باشد، از دور خارج کردن مادۀ آلرژی‌زا می‌تواند باعث رفع مشکل شود. در این اثناء می‌توان علایم را مورد درمان قرار داد، و در صورت مشخص نبودن دقیق عامل بروز آلرژی پزشک می‌تواند تست آلرژی انجام دهد.

پیشگیری از راش تناسلی
برخورداری از سکس ایمن می‌تواند به پیشگیری از راش‌های ناشی از بیماری‌های واگیردار جنسی کمک کند. برخورداری از رژیم غذایی سالم و متعادل و ورزش منظم می‌تواند سیستم ایمنی را قوی نگه داشته و به مقابله با عوامل بیماری‌زا کمک نماید. از واکنش‌های آلرژیک می‌توان با دوری کردن از مواد آلرژی‌زا اجتناب کرد.

دورنما
در بسیاری موارد راش‌های تناسلی، علایم را می‌توان با درمان علت زمینه‌ای باعث بروز راش از بین برد. حتی اختلالات فاقد علاج شناخته شده را می‌توان با استفاده از دارو با موفقیت تحت کنترل قرار داد.
در همکاری با پزشک برای تشخیص دقیق و درمان مؤثر راش تناسلی، دورنمای این مورد در اکثر موارد خوب است./

Source:
Genital rash: Common causes, pictures, and treatments
Last reviewed Sat 1 April 2017
By Jon Johnson
Reviewed by Suzanne Falck, MD, FACP