اگزما یا درماتیت اتوپیک - آنچه دانستنش نیاز است

• جیمز مک‎اینتاش، دکتر جاستین کوآی
• ترجمه نادر اکبری سراوانی

اگزما اختلالی است که در آن لکه‎های پوستی ملتهب، خارش‎دار، قرمز، ترک خورده و زبر می‎شوند. برخی از اوقات امکان بروز تاول نیز وجود دارد. فقط در سطح ایالات متجد آمریکا مراحل و انواع مختلف اگزما مبتلابه 31.6 درصد مردم است.
کلمۀ "اگزما" در عین حال به صورت خاص برای اشاره در مورد درماتیت اتوپیک یا شایع‎ترین شکل اگزما به کار می‌‏رود.
"اتوپیک" به مجموعه‎ای از بیماری‎های درگیر کنندۀ سیستم ایمنی شامل درماتیت اتوپیک، آسم، و تب یونجه اشاره دارد. درماتیت یک نوع التهاب پوست است.
برخی از مردم پس از دورۀ کودکی از اگزما خلاص می‎شوند در حالی که دیگران در سراسر دوران بزرگسالی مبتلا به آن باقی می‎مانند.

مطالب این مقاله:
• علایم
• درمان
• علل
• انواع

علایم
علایم درماتیت اتوپیک بسته به سن فرد دچار این اختلال می‎تواند متفاوت باشد.
درماتیت اتوپیک به طور شایع در کودکان دیده می‎شود و به صورت لکه‌های پوست خشکی و لایه‎دار روی پوست ظاهر می‎گردد. این لکه‎ها اغلب اوقات با خارش بسیاری همراه هستند.
اغلب مردم در سنین زیر پنج سالگی دچار درماتیت اتوپیک می‎شوند. نیمی از مردمی که در دوران کودکی دچار علایم این بیماری می‎شوند در دورۀ بزرگسالی نیز این علایم را در خود دارند.
به هر جهت، علایم دورۀ بزرگسالی اغلب اوقات با علایم تجربه شده توسط کودکان متفاوت است.
مردم دچار این وضعیت اغلب دوره‎هایی را پشت سر می‎گذارند که در آنها علایم بیماری عود کرده یا تشدید می‎یابد، و بعد به دوره‎هایی می‎رسند که در آنها علایم بهبود یافته یا حتی محو می‎شود.

علایم در اطفال زیر سن 2 سال
• راش‌ها عموماً روی جمجمه و گونه‎ها ظاهر می‎شوند.
• راش‌ها معمولاً پیش از نشت مایع حالت حبابی پیدا می‎کنند.
• راش‌ها می‎توانند سبب بروز خارش بیش از حد شوند. این خارش در جریان خواب بچه اختلال ایجاد می‎کند. مالش و خارش مداوم می‏تواند باعث بروز عفونت‏های پوستی شود.

علایم در کودکان 2 ساله تا زمان بلوغ
• راش‎ها عموماً پشت چین و چروک آرنج‎ها و زانوها ظاهر می‎شوند.
• این راش‌ها در عین حال در ناحیۀ گردن، کمر، مچ پا و چین بین کفل و کشالۀ ران ظاهر می‎شوند.
به مرور زمان احتمال بروز علایم زیر وجود دارد:
• راش‎ها ممکن است برجسته شوند.
• راش‎ها ممکن است از نظر رنگ روشن یا تیره شوند.
• راش‎ها ممکن است در فرآیندی که به نام لیکنیفیکاسیون نامیده می‎شود زبر شوند. راش‌ها سپس احتمال دارد به گره تبدیل شده و خارش مداوم ایجاد کنند.

علایم در بزرگسالان
• راش‌ها عموماً در چروک ناحیۀ آرنج یا زانو یا پشت گردن بروز می‎کنند.
• راش‌ها بخش اعظم بدن را می‎پوشانند.
• راش‌ها ممکن است به شکل خاص در ناحیۀ گردن، صورت و اطراف چشم‎ها برجسته باشند.
• راش‌ها می‎توانند سبب خشکی بیش از حد پوست شوند.
• راش‌ها می‎توانند خارش مداوم ایجاد کنند.
• راش‎ها نسبت به آنچه در دوران کودکی دیده می‎شود در بزرگسالان بیشتر لایه ایجاد می‎کنند.
• راش‎ها ممکن است به بروز عفونت‌های پوستی منجر شوند.
افرادی که در دوران کودکی دچار درماتیت اتوپیک شده‎اند اما در دوران بزرگسالی دیگر دچار آن نیستند کماکان ممکن است دارای پوست خشک و حساس، دست دچار اگزما و مشکلات چشمی باشند.
نمای ظاهری پوست آسیب دیده با درماتیت اتوپیک به میزان خراشیدن پوست توسط فرد و نیز عفونی شدن آن بستگی دارد. خارش دادن و مالش دادن باعث افزایش تحریک پوست، افزایش التهاب آن و تشدید خارش می‎شود.

درمان
اگزما علاج ندارد. درمان این اختلال با هدف التیام پوست آسیب دیده و پیشگیری از عود علایم انجام می‎شود. دکترها برنامۀ درمان را بر اساس سن، علایم و وضعیت سلامت فرد تدارک می‎بینند.
برای برخی مردم اگزما به مرور زمان از بین می‎رود. در مورد دیگر بیماران اگزما برای تمام عمر با فرد باقی می‌‏ماند.

مراقبت خانگی
کارهای زیادی هست که مردم دچار اگزما می‎توانند برای تقویت سلامت پوست و تسکین علایم بیماری انجام دهند که از جملۀ آنها می‌توان موارد زیر را نام برد:
• گرفتن حمام با آب ولرم
• استفاده از مواد مرطوب کننده در فاصلۀ 3 دقیقه پس از حمام برای "حفظ" رطوبت
• استفادۀ روزانه از مرطوب کننده‎ها
• پوشیدن لباس‎های نخی و راحت، و اجتناب از لباس‎های زبر و چسبان
• استفاده از صابون ملایم یا عدم استفاده از صابون‎های پاک کننده در هنگام شستشو
• خشک کردن پوست با جریان هوای گرم یا خشک کردن ملایم آن با حوله به جای مالش دادن پوست پس از حمام
• در تمامی موارد ممکن اجتناب از تغییرات سریع دمایی و فعالیت‎های منجر به تعریق
• آموزش علایم محرک اگزما و اجتناب از آنها
• استفاده از دستگاه‎های مرطوب کننده در هوای خشک یا سرد
• کوتاه نگه داشتن ناخن‎ها برای پیشگیری از خارش منجر به شیار برداشتن پوست توسط آنها

داروها
چند دارو شامل موارد زیر وجود دارد که پزشکان برای مداوای علایم اگزما آنها را تجویز می‎کنند:
• کرم‏‌ها و پمادهای موضعی کورتیکوستروئیدی: اینها نوعی داروی ضد التهابی هستند و می‎توانند علایم اصلی اگزما مثل التهاب و خارش پوست را تسکین دهند. آنها را می‎توان به طور مستقیم روی پوست مورد استفاده قرار داد.
• کورتیکوستروئیدهای سیستمیک: اگر داروهای موضعی مؤثر نباشند، احتمال تجویز کورتیکوستروئیدهای موضعی وجود دارد. این داروها یا به شکل تزریقی یا به شکل خوراکی استفاده می‎شوند، و فقط در دوره‌های کوتاه مدت مورد استفاده قرار می‎گیرند.
• آنتی‎بیوتیک‎ها: داروهای آنتی‎بیوتیک در صورتی تجویز می‎شوند که اگزما یا یک عفونت باکتریایی پوست همراه شود.
• داروهای ضد ویروسی و ضد قارچی: این داروها می‎توانند عفونت‎های قارچی و ویروسی را در صورت بروز مداوا کنند.
• آنتی‎هیستامین‎ها: این داروها ریسک خارش شبانه را کاهش می‎دهند زیرا باعث ایجاد حالت خواب‎آلودگی می‎شوند.
• مهار کننده‎های موضعی کلسینورین: این نوعی دارو است که فعالیت‌های سیستم ایمنی را سرکوب می‏کند. داروی مزبور باعث کاهش التهاب شده و از عود اگزما پیشگیری می‎کند.
• مرطوب کننده‌های حایل ترمیم: این مرطوب کننده‎ها میزان از دست دادن آب پوست را کاهش می‎دهند و در راستای ترمیم آن عمل می‎کنند.
• نوردرمانی: این درمان شامل قرار دادن پوست در معرض اشعۀ ماوراء بنفش A یا Bبه صورت منفرد یا توأم است. پوست به دقت مورد پایش قرار می‎گیرد. این روش به صورت نرمال برای مداوای درماتیت نه چندان شدید استفاده می‎شود.
اگرچه خود این بیماری هنوز قابل علاج نیست، ممکن است برنامه‎های خاص درمانی برای افراد دچار علایم مختلف وجود داشته باشد. حتی در صورت بهبود و التیام یک ناحیه از پوست، این موضوع مهم است که پوست کماکان مورد مراقبت قرار گیرد زیرا احتمال تحریک مجدد آن به سادگی ممکن است.

علل
علت دقیق بروز اگزما هنوز نامشخص است اما باور بر این است که اگزما بر اثر تلفیق عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می‎شود.
اگزما مسری نیست.
احتمال بروز اگزما در کودکان بیشتر خواهد بود اگر یکی از والدین وی دچار این بیماری یا دیگر بیماری‌های پوستی بوده باشد.
در صورت ابتلا هم پدر و هم مادر به بیماری‌های اتوپیک، ریسک بروز آن در کودک حتی بیشتر خواهد بود.
عوامل محیطی مانند موارد فهرست زیر نیز در بروز علایم اگزما مؤثر شناخته می‎شوند:
• مواد محرک: این مواد شامل صابون‎ها، مواد شوینده، شامپوها، مواد ضد عفونی، آب میوه‎های گرفته شده از میوه‎های تازه، گوشت قرمز یا سبزیجات است.
• مواد آلرژی‎زا: هیره‎ها، حیوانات خانگی، گردۀ گیاهان، گرد و غبار، و شوره می‎توانند به اگزما منجر شوند.
• میکرب‎ها: این شامل باکتری‎هایی مثل استافیلوکوک اورئوس، انواع ویروس و برخی قارچ‎ها می‎شود.
• هوای خیلی گرم و سرد: هوای بیش از حد گرم یا سرد، رطوبت بیش از حد زیاد یا کم، و عرق‎ریزی ناشی از ورزش می‎توانند باعث بروز علایم اگزما شوند.
• غذاها: لبنیات، تخم مرغ، آجیل‏ها و دانه‎های خوراکی، محصولات مشتق از سویا، و گندم می‎توانند سبب عود علایم اگزما شوند.
• استرس: استرس علت مستقیم بروز اگزما نیست اما می‎تواند باعث تشدید و وخامت علایم آن شود.
• هورمون‎ها: زنان ممکن است در برخی مقاطع زندگی خود، که در آنها سطح هورمون‎ها تغییر می‎کند، برای مثال در طول بارداری و برخی مقاطع عادت ماهانه علایم بیشتری از اگزما را تجربه کنند.

انواع
انواع بسیار متفاوتی از اگزما وجود دارد. در حالی که تکیۀ این مقاله بر شایع‎ترین نوع آن یعنی درماتیت اتوپیک بوده است، دیگر انواع اگزما موارد زیر را شامل می‎شوند:
• درماتیت تماسی آلرژیک: این نوعی واکنش پوستی است که پس از تماس با برخی مواد یا آلرژی‎زاها که سیستم ایمنی آنها را به عنوان بیگانه شناسایی می‎کند، رخ می‏دهد.
• اگزمای دیسیدوریک: این نوعی تحریک پوست کف دست و پا است. این نوع اگزما با تاول‎های خاص خود مشخص می‎شود.
• نورودرماتیت: این نوع اگزما لکه‎های لایه‎داری روی پوست سر، ساعد، کمر و قسمت پایین پا ایجاد می‎کند. اگزمای مورد اشاره بر اثر خارش موضعی برای مثال بر اثر نیش حشرات ایجاد می‎شود.
• اگزمای نومولار: این نوع اگزما به صورت لکه‎های مدور پوست تحریک شده که ممکن است لایه‌دار، زبر و دچار خارش شوند، بروز می‎کند.
• اگزمای سبورئیک: این نوع اگزما لکه‌های روغنی، پوسته داده و زردرنگ پوستی ایجاد می‎کند که معمولاً روی جمجمه یا صورت ظاهر می‎شوند.
• درماتیت استاز یا ایستایی خون: این نوعی تحریک پوستی است که در بخش تحتانی پا و معمولاً به علت مشکلات گردش خون ایجاد می‎شود./

برای مطالعه بیشتر لینک زیر در وبسایت مهرین - اخبار سلامت پیشنهاد می‎شود:
وقتی اگزما و تبخال به هم می‎رسند

Source:
What's to know about eczema?
Last updated Tue 14 November 2017
By James McIntosh
Reviewed by Justin Choi, MD