انتروکوکوس فکالیس - عفونت‎ها، انتقال، و درمان

• جین لئونارد، دکتر النا بیگرز
• ترجمه هامیک رادیان

انتروکوکوس نوعی باکتری است که معمولاً در روده وجود دارد. در برخی موارد این باکتریوم را در دهان یا دستگاه واژن نیز می‎توان یافت.
در مردمان سالم یا در مقادیر نرمال، انتروکوکوس معمولاً سبب بروز مشکلی نمی‎شود.
اما اگر انتروکوکوس به دیگر نقاط بدن گسترش پیدا کند، می‎تواند باعث ایجاد عغونت‎های کشنده شود. بیماران قرار گرفته در تنظیمات بیمارستانی یا آنهایی که دچار اختلالات اساسی سلامت هستند در معرض خطر بیشتری از ابتلاء به این عفونت قرار دارند.
در حالی که 17 نوع یا بیشتر از گونه‎های انتروکوکوس وجود دارد، تنها دو گونۀ آن در انسان شایع است: انتروکوکوس فکالیس (ئی. فکالیس) و انترو کوکوس فکیوم (ئی. فکیوم).
این مقاله بر ئی. فکالیس، عفونت‎های مرتبط به آن، چگونگی انتقال آن و گزینه‌های درمانی موجود تمرکز می‎کند.
مطالب این مقاله:
• انتروکوکوس فکالیس چیست؟
• عفونت‎های شناخته شده
• مقاومت آنتی‎بیوتیکی
• انتقال و پیشگیری
• پیشگیری از عفونت
• درمان
• دورنما

انتروکوکوس فکالیس چیست؟
تا سال 1984، ئی. فکالیس زیر عنوان فکالیس استرپتوکوکی شناخته می‎شد. دانشمندان پیشتر این باکتری را به عنوان بخشی از دستۀ استرپتوکوکوس طبقه‎بندی کرده بودند.
بر مبنای اعلام CDC، ئی. فکالیس مسؤول تقریباً 80 درصد موارد بروز عفونت‎ در انسان است.
باکتری مزبور می‎تواند در هنگامی سبب عفونت شود که وارد زخم‎ها، خون یا ادرار گردد. مردم دچار ضعف سیستم ایمنی به طور مشخص در معرض خطر قرار دارند، مثل آنهایی که:
• به دلیل جراحی یا بیماری دچار ضعف ایمنی هستند
• افرادی که تحت درمان سرطان قرار دارند
• افرادی که تحت دیالیز قرار دارند
• افرادی که پیوند اعضاء در مورد آنها انجام شده است
• افرادی که دچار HIV یا ایدز هستند
• افرادی که عصب‌کشی دندان انجام داده‎اند
مردمی که تحت تنظیمات بیمارستانی قرار دارند به طور مشخص نسبت به ئی. فکالیس آسیب‌پذیر هستند زیرا در بیماران بستری گرایشی به تضعیف سیستم ایمنی ایجاد می‎شود. کاربرد معمول دستگاه‎های کاتتر داخل عروقی و ادراری نیز به گسترش عفونت کمک می‎کند، زیرا این ابزار و آلات مکرر لنگرگاهی برای ئی. فکالیس ایجاد می‎کنند.
اعتقاد بر آن است که ئی. فکالیس یکی از سه عامل پیشتاز در ایجاد عفونت‎های بیمارستانی است.

عفونت‎های شناخته شده
ئی. فکالیس به ایجاد تعدادی از عفونت‎ها در مردم کمک می‎کند که برخی از آنها می‎توانند تهدید کنندۀ زندگی باشند.
ئی. فکالیس می‎تواند سبب بروز موارد زیر شود:
• باکتریمی، که به معنی وجود باکتری در خون است
• عفونت‎های شکم و ناحیۀ لگن
• عفونت‎های دستگاه ادراری
• عفونت‎های دهان، مشخصاً در افراد دارای عصب‌کشی دندان یا روت کانال
• سپتی‌سمی یا مسمومیت خون
• عفونت‎های زخم
• اندوکاردیت، که یک عفونت جدار قلب محسوب می‎شود
• مننژیت انتروکوکال، که نوع ناشایعی از مننژیت است
علایم عفونت ئی. فکالیس به محل بروز عفونت بستگی دارد. این علایم موارد زیر را شامل می‎شوند:
• خستگی مزمن
• دردناک شدن ادرار کردن
• گرفتگی یا کرامپ‌های شکم
• استفراغ

مقاومت آنتی‎بیوتیکی
ئی. فکالیس هم به طور طبیعی و هم به شکل اکتسابی در مقابل درمان آنتی‎بیوتیک ایمنی دارد. در نتیجه، یکی از مقاوم‌ترین انواع باکتری‎های دارای مقاومت آنتی‎بیوتیکی محسوب می‎شود.
این باکتری همچنین در برابر طیفی از وضعیت‎ها مقاومت دارد. ئی. فکالیس می‎تواند در گستره‎ای از دماهای متفاوت و محیط‌های اسیدی یا قلیایی مقاومت کند.
ئی. فکالیس به علت موارد مندرج در زیر می‎تواند در برابر بسیاری از آنتی‎بیوتیک‎ها مقاومت کند:
• شکل‌گیری بیوفیلم: باکتری‎ها می‎توانند به هم متصل شوند و یک لایۀ نازک اما مقاوم را شکل دهند، که تحت عنوان بیوفیلم شناخته می‎شود، که قادر است تا به شدت خود را به یک سطح معین بچسباند.
• نیازهای غذایی: ئی. فکالیس قادر است تا دوره‎های طولانی بدون دسترسی به منابع تغذیه زنده بماند. این باکتری می‎تواند حتی از سرم خون به عنوان منبع غذایی استفاده کند. 
    • پروتئین‎های متصل به پنی‎سیسلین (PBPs): این پروتئین‎ها باعث ایجاد مقاومت طبیعی ئی. فکالیس در برابر پنی‎سیلین می‎شوند. پنی‎سیلین فعالیت ئی. فکالیس را مهار می‎کند اما قادر به نابود کردن سلول‎های باکتری نیست.
• جذب محیطی اسید فولیک: باکتری برای رشد خود به اسید فولیک نیاز دارد. اغلب آنها نمی‎توانند اسید فولیک را از محیط جذب کنند بنابراین باید آن را برای خود بسازد. داروهایی که در تولید اسید فولیک اختلال ایجاد می‎کنند اغلب اوقات می‎توانند عفونت‌های باکتریایی را نابود کنند. به هر جهت، ئی. فکالیس می‎تواند اسید فولیک را از محیط جذب کند، بنابراین داروهای مزبور در این مورد تأثیر اندکی دارند.

انتقال و پیشگیری
علت اصلی انتقال انتروکوکی فقر بهداشتی است.
از آنجا که ئی. فکالیس به طور طبیعی در دستگاه گوارش وجود دارد، در مادۀ مدفوع یافت می‎شود. عدم رعایت نظافت کامل در مورد مواد آغشته به مدفوع یا عدم شستشوی کامل دست پس از رفتن به توالت، می‎تواند خطر انتقال باکتری را افزایش دهد.
اشیاء مورد استفاده در زندگی روزمره مثل تلفن، دستگیرۀ در، حوله، صابون و... نیز می‎توانند حامل ئی. فکالیس باشند.
این باکتری در صورت عدم شستشوی دست از سوی مراقبان بهداشتی در فاصلۀ سرکشی به بیماران مختلف می‎تواند به سراسر بیمارستان گسترش یابد. در صورت عدم رعایت نظافت کامل بخش‎های دیالیز یا کاتتر نیز می‎توانند عفونت را منتقل کنند.

پیشگیری از عفونت
رعایت مناسب بهداشت، مخصوصاً در تنظیمات بیمارستانی، می‎تواند به پیشگیری از گسترش عفونت ئی. فکالیس کمک کند.
موازین پیشگیری موارد زیر را شامل می‎شود:
• شستشوی کامل دست‌ها شامل نوک انگشتان و زیر ناخن‎ها پس از خروج از توالت
• شستشوی دست‎ها پیش از غذا خوردن یا نوشیدن
• اطمینان از اینکه مراقبان بهداشتی پیش از از تماس با وسایل تزریقات وریدی، کاتترها و لباس‌ها شستشوی کامل دست‌ها را انجام داده‎اند.
• اطمینان از اینکه مراقبان پزشکی دست خود را در فاصلۀ بازدید از بیماران مختلف شستشو داده‎اند
• اجتناب از استفاده از وسایل مربوط به نظافت شخصی دیگران مثل صابون، لیف حمام، حوله و تیغ اصلاح
• اجتناب از نشستن در بستر دیگر بیماران
• اجتناب از استفاده از توالت دیگر بیماران و همچنین توالت‎های کثیف
• نظافت مکرر توالت و دستشویی
• پاک کردن دستگیرۀ در، وسایل کنترل از راه دور، تلفن، و دیگر اشیاء مورد استفادۀ عمومی
• شستشوی مکرر دست توسط بیماران بیمارستانی، خدمه و ملاقات کنندگان

درمان

به علت ساز و کار مقاوم به دارو، عفونت انتروکوکوس یک چالش درمانی مهم برای متخصصان مراقبت‎های پزشکی محسوب می‎شود.
پیش از درمان معمولاً پزشکان نمونه‎هایی از باکتری موجود در بیمار را می‎گیرند. در مرحله بعد آنها نمایه‌ای از آسیب‌پذیری نمونه‌ها نسبت به انواع مختلف درمان شامل درمان با پنی‎سیلین، آمپی‎سیلین و وانکومایسین تهیه می‎کنند.
عفونت‎های غیر پیچیده را می‎توان با استفاده از آنتی‎بیوتیک درمان کرد. اگر هیچ مقاومت آنتی‎بیوتیکی وجود نداشته باشد، آمپی‎سیلین داروی ارجح محسوب می‎شود.
دیگر گزینه‌های درمانی شامل موارد زیر هستند:
• آمپی‎سیلین همراه سولبکتام
• دپتومایسین / Daptomycin
• لینزولید / Linezolid
• نیتروفورانتین / Nitrofurantoin
• تایگسیلین / Tigecycline
• وانکومایسین
عفونت‎های شدید می‎تواند با سپسیس، اندوکاردیت یا مننژیت همراه باشد. این عفونت‌ها برای درمان نیازمند ترکیبی از یک عامل دیوار فعال سلولی و یک کلاس آنتی‎بیوتیک به نام آمینوگلیکوزیدها است.
عامل‎های دیوار فعال سلول آنتی‎بیوتیک‎هایی هستند که دیوار سلولی باکتری را هدف قرار داده و رشد سلول را مهار می‎کنند. مثال‎هایی در این مورد آمپی‎سیلین، وانکومایسین، و آمینوگلیکوزیدها را شامل می‎شود، که شامل جنتامایسین و استرپتومایسین هستند.
برای عفونت‎های جدی‎تر امکان دارد که درمان به چند هفته وقت نیاز داشته باشد.

دورنما
عفونت‎های انتروکوکی عموماً در افرادی بروز می‎کنند که پیشتر مریض شده‎اند. این باعث می‎شود تا تعیین این موضوع دشوار باشد که آیا عفونت میکربی عامل بروز هر گونه عوارض بیماری یا مرگ بوده است.
برخی تحقیقات عنوان می‌کنند که دورنمای مردم دچار عفونت ئی. فکالیس به وضعیت سلامت آنان بستگی دارد و نه عدم وجود گونه‌های باکتریایی در بدن آنان.
مطالعات دیگری به این موضوع پی برده‎اند که عفونت ایجاد شده توسط گونه‌های مقاوم به وانکومایسین انتروکوکوس ددر مقایسه با گونه‌های آسیب‌پذیر در برابر آنتی‎بیوتیک دارای میزان مرگ و میر بیشتری هستند.
عفونت‎های ناشی از باکتری‎های مقاوم به آنتی‎بیوتیک گرایشی به افزایش طول مدت بستری بیماران، افزایش هزینه‎های مراقبت پزشکی بهداشتی، و نرخ بالاتر مرگ و میر در مقایسه با باکتری‎های آسیب‌پذیر در برابر آنتی‎بیوتیک دارند.
رعایت بهداشت مناسب بهترین راه پیشگیری از انتقال عفونت ئی. فکالیس است.

Source:
Enterococcus faecalis: Infections, transmission, and treatment
Last reviewed Wed 12 July 2017
By Jayne Leonard
Reviewed by Alana Biggers, MD, MPH