مقالات خون‌شناسی

هموفیلی تقریباً همیشه در پسران بروز می‎کند و از مادر به پسر از طریق یکی از ژن‎های مادر منتقل می‎شود.

هموفیلیا [هموفیلی] یک اختلال نادر است که در آن خون فرد به شکل نرمال قادر به لخته شدن نیست زیرا فاقد مقدار کافی پروتئین‎های لخته کننده خون (عوامل لخته کننده) است. اگر کسی دچار هموفیلی باشد پس از دچار شدن به جراحت خونریزی در وی در مقایسه با فرد فاقد ابتلاء به این بیماری زمان طولانی‎تری ادامه خواهد داشت. بریدگی‎های کوچک به طور معمول عامل ایجاد نگرانی نیستند. نگرانی بزرگ‎تر برای سلامت وقتی بروز می‎کند که خونریزی عمقی درون بدن به ویژه در زانوها، قوزک پاها و آرنج‎ها اتفاق می‎افتد. این خونریزی داخلی می‎تواند به دستگاه‎ها و بافت‎های بدن آسیب برساند و حتی تهدیدی برای حیات فرد باشد. هموفیلی یک اختلال وراثتی (ژنتیکی) است. درمان این بیماری شامل جایگزینی منظم فاکتور یا عامل خاص لخته کننده خون است که کاهش می‎یابد.

در موارد نادر یرقان نوزادان درمان نشده ممکن است به آسیب دیدگی مغزی و حتی مرگ نوزاد منتهی شود.

یرقان نوزادان [زردی در نوزاد] اختلالی است که در آن پوست نوزاد و سفیدی چشم‎ها به رنگ زرد درمی‎آیند. یرقان اختلالی شایع در نوزادان است که بیش از 50 درصد آنان به آن مبتلاء می‎شوند. یرقان مشخصاً در نوزادان دچار تولد زودرس عمومیت دارد و میزان آن در پسران بیش از دختران است. یرقان به طور معمول در هفته نخست زندگی نوزاد بروز می‎کند. در نوزادان سالم از لحاظ دیگر و فول ترم ، یرقان نوزادان در موارد نادر علتی برای نگرانی محسوب می‎شود. در این موارد یرقان گرایش به رفع خود به خودی دارد. در هر حال، اگر به درمان نیاز باشد، گرایشی به جواب دادن به درمان‎های غیر تهاجمی در نوزادان دیده می‎شود. در موارد نادر یرقان نوزادان درمان نشده ممکن است به آسیب دیدگی مغزی و حتی مرگ نوزاد منتهی شود.

بیماری فون ویلبراند علاجی ندارد اما درمان‎های موجود می‎توانند بیماران را قادر سازند تا زندگی نرمال و سالمی داشته باشند

بیماری فون ویله‎براند [بیماری فون ویلبراند] یک اختلال شایع و ارثی لخته شدن خون است. بیماری فون ویلبراند شایع‌ترین اختلال خونریزی ارثی است اما در عین حال امکان بروز آن بر اثر اختلالات دیگری مثل لنفوما (لنفوم) و لوسمی، اختلالات خودایمنی مثل لوپوس و مصرف برخی داروها وجود دارد. فرد دچار بیماری بیماری فون ویلبراند(vWD) فاقد عامل فون ویلبراند (vWF) است، بنابراین در تشکیل لخته خون دچار مشکل خواهد بود. در مورد این بیماران لخته شدن خون پس از بروز بریدگی به زمانی بیش از زمان معمول برای دیگر مردم نیاز دارد. همانند مورد هموفیلی، در بیماری فون ویلبراند عامل لخته شدن VIII یا اساساً وجود نداشته یا دچار خطا است. بیماری فون ویلبراند شایع‎تر از هموفیلی بوده اما به طور معمول بیماری خفیف‎تری است.

احتمال بروز بیماری رینود در زنان 9 برابر مردان است.

فرد مبتلاء به بیماری رینود [بیماری رینو] در شرایط افت دما دچار درد در اندام‎های دور از قلب، برای مثال، انگشتان دست می‎شود. رگ‎های خونی باریک شده و تقریباً به طور کامل بسته می‎شوند. انگشتان دست و پا به رنگ سفید و آبی درمی‎آیند و سپس وقتی جریان خون دوباره برقرار می‎شود به رنگ قرمز می‎گرایند. بیماری رینود که تحت عناوین سندرم رینو یا پدیده رینو نیز شناخته می‎شود مبتلابه 5 تا 10 درصد مردم آمریکا است اما فقط 1 نفر از هر 10 مبتلاء به این بیماری در صدد درمان آن برمی‎آید. تخمین زده می‎شود که احتمال بروز بیماری رینود در زنان 9 برابر مردان است.

سطح گلوکز خون در مردم فاقد ابتلاء به دیابت گرایشی به پایدار ماندن در محدوده نرمال از خود نشان می‎دهد

مردم دچار دیابت نوع 1 قادر به تولید انسولین نیستند زیرا سیستم ایمنی بدن آنان به سلول‎های سازنده انسولین در لوزالمعده حمله کرده و آنها را از بین می‎برد. بدن مردم مبتلاء به دیابت نوع 2 یا انسولین به مقدار کافی تولید نمی‎کند یا اینکه بدن آنان قادر نیست تا به شکل مناسب فرآیند مزبور را انجام دهد. وقتی بدن کسی به شکل صحیح انسولین تولید نکند گلوکز داخل خون باقی می‎ماند. پزشکان بالا بودن مقدار قند در خون را هیپرگلیسمی می‎نامند، در حالی که آنان کمبود بیش از حد قند در خون را زیر عنوان هیپوگلیسمی معرفی می‎کنند. تست گلوکز رندوم راهی برای سنجش مقدار گلوکز در خون است. پزشکان ممکن است تست گلوکز رندوم را در هر بازه زمانی در طول روز انجام دهند.

فرد دچار صفات تالاسمی می‎تواند انتظار برخورداری از طول عمر نرمال را داشته باشد. در هر حال عوارض قلبی نشأت گرفته از بتا تالاسمی ماژور می‎تواند در سنین زیر 30 سال کشنده باشد

تالاسمی یک اختلال خونی وراثتی است که بر توانایی بدن در تولید هموگلوبین و سلول‎های قرمز خون آسیب می‎زند. فرد مبتلاء به تالاسمی دچار کمبود شدید سلول‎های قرمز خون و هموگلوبین است و گلبول‎های قرمز خون بیمار تالاسمی ممکن است بیش از حد کوچک باشد. تأثیرات این بیماری می‎تواند طیفی از خفیف تا شدید و مهلک را شامل شود. در اغلب بیماران دچار تالاسمی بتا (بتا تالاسمی) و برخی انواع تالاسمی آلفا (آلفا تالاسمی)، علایم بیماری خود را تا رسیدن بیمار به شش ماهگی نشان نمی‎دهد. دلیل این موضوع تفاوتی است که در هموگلوبین نوزادان وجود دارد و هموگلوبین جنینی نامیده می‎شود.