یائسگی

ترشح واژن در سراسر زندگی زنان نرمال است، اما نوسان‌هایی در مقدار این ترشح ایجاد می‌شود

یائسگی بخشی طبیعی از زندگی زنان است. یائسگی مرزی میان پیش‌یائسگی [پیش از یائسگی] و پسایائسگی [پس از یائسگی] است. زن زمانی یائسه تلقی می‌شود که 12 ماه کامل را بدون پریود پشت سر گذاشته باشد. با وجود این تغییرات ممکن است بسیار پیش از این زمان شروع شوند. با شروع علایم به شکلی قابل توجه در زمانی که هنوز بدن زن استروژن و پروژسترون تولید می‌کند، زنان در دوره پیش‌یائسگی قرار دارند. این دوره انتقالی گرایشی به شروع در سنین 45 تا 55 دارد و ممکن است از 7 تا 14 سال ادامه یابد. به هر حال، احتمال شروع این دوره به شکل بسیار زودرس‌تر و ناگهانی‌تر، در صورتی که رحم یا تخمدان‌‌های زن با عمل جراحی برداشته شده باشد، مطرح است.

هر چیزی که باعث آسیب دیدن تخمدان‌ها شود یا تولید استروژن را متوقف کند می‌تواند باعث یائسگی زودرس گردد

یائسگی زودرس معمولاً به یائسه شدن پیش از سن 45 سالگی اشاره دارد. یائسگی پیش از موقع یا عدم کفایت زودرس تخمدان پیش از سن 40 سالگی بروز می‌کند. یائسگی زمانی ایجاد می‌گردد که تخمدان‌ها تولید تخمک را بر اثر کاهش میزان استروژن متوقف می‌کنند. استروژن هورمون کنترل کننده چرخه تولید مثل است. هر چیزی که باعث آسیب دیدن تخمدان‌ها شود یا تولید استروژن را متوقف کند می‌تواند باعث یائسگی زودرس گردد. این شامل شیمی درمانی برای سرطان یا اوفورکتومی (برداشتن تخمدان‌ها) می‌شود. در این مورد پزشک به زن کمک می‌کند تا برای یائسگی زودرس آماده گردد. اما زنان ممکن است حتی در شرایط سالم بودن تخمدان‌ها نیز دچار یائسگی زودرس شوند.

یائسگی می‎تواند بر کلیت خلق و خوی زنان تأثیر بگذارد. زن ممکن است یک روز خود را شاد و خوش احساس کند و روز بعد درست وضعیت مخالف آن را در خود شاهد باشد.

یائسگی که به طور متوسط پیرامون 51 سالگی بروز می‌کند بدین معنی است که زن دستکم دوازده ماه کامل را بدون عادت ماهانه پشت سر گذاشته باشد. در مجموع یائسگی دوره‎ای است که تکمیل آن به طور متوسط 7 سال طول می‎کشد. برخی از اوقات این زمان طولانی‎تر است. گذشته از فقدان عادت ماهانه یائسگی حامل تغییراتی کلی در بدن زنان است. برخی از این تغییرات مثل گرگرفتگی ممکن است ناخوشایند باشند، حال آنکه دیگر تغییرات ممکن است چندان جلب توجه نکنند. استروژن و پروژسترون هورمون‎های جنسی اولیه مرتبط به تولید مثل محسوب می‎شوند. وقتی عملکرد تخمدان با افزایش سن دچار کاهش می‎شود، تخمک‎گذاری دیگر به شکل منظم انجام نمی‎شود. این وضعیت به بی‎نظمی پریود یا قطع آن منجر می‎شود. در نهایت تخمدان‌ها به طور کامل دچار توقف تخمک‎گذاری می‎شوند و پریودها نیز کاملاً قطع می‎گردند. این نتیجۀ کاهش تولید استروژن و پروژسترون توسط تخمدان‌ها است.

آتروفی واژینال (واژینیت آتروفیک)، نازک و خشک شدن و التهاب دیواره‌های واژن است

آتروفی واژینال (واژینیت آتروفیک)، نازک و خشک شدن و التهاب دیواره‌های واژن است که ممکن است در زمانی که بدن زن با کمبود استروژن مواجه است بروز کند. آتروفی واژینال بیشترین شیوع را در دوران یائسگی دارد. برای بسیاری زنان آتروفی واژینال نه فقط باعث دردناک شدن مقاربت جنسی می‌شود بلکه به اختلال علایم ادراری نیز منجر می‌گردد. از آنجا که اختلال مزبور می‌تواند هم علایم واژنی و هم علایم ادراری ایجاد کند، پزشکان برای توصیف آتروفی واژینال و علایم همراه آن از اصطلاح "سندرم تناسلی-ادراری یائسگی" (GSM) استفاده می‌کنند. درمان‌های ساده و مؤثر برای سندرم تناسلی-ادراری یائسگی در دسترسند.

گرگرفتگی شایع‌ترین علامت انتقال به یائسگی است

گُرگرفتگی احساس ناگهانی گرما است که به طور معمول بیشترین شدت آن در نواحی صورت، گردن و قفسه سینه بروز می‌کند. گرگرفتگی همچنین می‌تواند سبب تعریق شود و اگر بدن گرمای زیادی از دست بدهد در پایان آن شخص ممکن است به لرز دچار شود. اگرچه اختلالات پزشکی دیگری نیز می‌توانند سبب گرگرفتگی شوند، بیشترین موارد آن مربوط به یائسگی است. در واقع، گرگرفتگی شایع‌ترین علامت انتقال به یائسگی است. میزان تکرار بروز گرگرفتگی در زنان متفاوت است و ممکن است شامل طیفی از چند بار در هفته تا چند بار در ساعت باشد. طیفی از درمان‌ها برای گرگرفتگی‌های مشخصاً آزار دهنده وجود دارد.

تحقیق در مورد قابلیت فیتواستروژن‎ها برای درمان علایم یائسگی رویکردی نسبتاً جدید است. در هر حال، یک مقاله مروری در سال 2014 عنوان می‎کند که فتواستروژن‌ها می‎توانند فوایدی مشابه درمان جایگزینی هورمون داشته باشند، حال آنکه عوارض جانبی ناشی از آنها در مقایسه کمتر است.

خارش پوست یکی از معضلات شایع دوره یائسگی است. زنان ممکن است در ناحیه صورت، بدن یا ناحیه تناسلی خود دچار خارش شوند. تغییرات هورمونی در طول یائسگی می‎تواند سبب ایجاد طیفی از مشکلات شامل گرگرفتگی، تعریق و خارش گردد. دلیل بروز این مشکلات نقشی حیاتی است که هورمون استروژن در سلامت پوست بر عهده دارد. در طول یائسگی سطح هورمون استروژن در بدن زنان رو به کاهش می‎رود. استروژن برای سلامت پوست اهمیت دارد. این هورمون کمک می‎کند تا پوست بر اثر تحریک تولید روغن‎های طبیعی در بدن و نیز کلاژن مرطوب بماند. کلاژن پروتئینی است که استحکام و انعطاف‌پذیری پوست را تأمین می‎کند.