لارنژیت مزمن یا التهاب درازمدت حنجره

• آرون کندولا، دکتر جی. کیت فیشر
• ترجمه هامیک رادیان

لارنژِیت التهاب حنجره است که باعث ایجاد خشونت صدا یــا قطع صدا می‎شود. لارنژیت مزمن بیش از 3 هفته ادامه می‎یابد و بیماری‎ها یا برخی عوامل مربوط به سبک زندگی می‎توانند علت بروز آن باشند.

[مطالب این مقاله:]
• علایم لارنژیت مزمن
• علل لارنژیت مزمن
• ریسک فاکتورهای لارنژیت مزمن
• پیشگیری از لارنژیت مزمن
• پیام همراه

لارنژیت مزمن چیست؟
لارنکس که به نام حنجره نیز شناخته می‎شود حامل تارهای صوتی در گلو است. تارهای صوتی برای ایجاد صدا در فرد به ارتعاش درمی‎آیند.
لارنژیت سبب ورم و التهاب لارنکس می‎شود، که بر عملکرد لارنکس تأثیر منفی گذاشته و به تغییرات صدا مثل خشونت یا دورگه شدن آن منجر می‎شود. لارنکس در عین حال برای محافظت از راه‎های هوایی، بلع، سرفه، و حمایت از ریه‎ها نقش اساسی دارد.
لارنژیت به دو صورت حاد یا مزمن بروز می‎کند. لارنژیت حاد معمولاً به سرعت ایجاد می‎شود و علایم آن به طور معمول یک هفته ادامه پیدا می‎کند. لارنژیت حاد به طور کلی اختلالی جدی نیست و اغلب بدون نیاز به درمان پزشکی برطرف می‎شود.
لارنژیت مزمن به کندی بیشتری ایجاد می‎شود و علایم آن تا 3 هفته ادامه پیدا می‎کند. یک مطالعه در سال 2013 تخمین زده است که 21 درصد مردم در مقطعی از زندگی خود دچار لارنژیت مزمن می‎شوند.
لارنژیت مزمن در مقایسه با لارنژیت حاد اختلال جدی‎تری است زیرا می‎تواند سبب ایجاد علایم درازمدت‎تر و ناراحت‎ کننده‌تر شود. لارنژیت مزمن در عین حال ممکن است نشانه‎ای از یک اختلال زیربنایی جدی‎تر مثل یک بیماری خودایمنی باشد. به هر حال لارنژیت مزمن خود به خود سبب ایجاد هیچ مشکل جدی برای سلامت نمی‎شود و علایم آن به ندرت ورای دورۀ خود بیماری ادامه پیدا می‎کند.

علایم لارنژیت مزمن
علامت اصلی لارنژیت خشونت یا دورگه شدن صدا است. دیگر علایم لارنژیت مزمن می‎تواند موارد زیر را شامل شود:
• مخاط بیش از حد
• سرفه مداوم
• دشواری بلع
• احساس وجود یک برآمدگی در گلو
• گلو درد
• از دست دادن صدا
• تب
بسیاری از این علایم ممکن است در لارنژیت حاد نیز بروز کنند، اما میزان ادامه آنها در لارنژیت مزمن بیشتر است. خشونت صدا ممکن است به مرور زمان بدتر شود و حتی پس از برطرف شدن علایم دیگر همچنان ادامه داشته باشد.
برخی از مردم ممکن است در کنار دیگر اختلالات مثل آنفولانزا، سرماخوردگی یا تونسیلیت دچار لارنژیت شوند. این بدان معنی است که مردم علایم دیگری مثل موارد زیر را نیز تجربه خواهند کرد:
• تورم غدد
• خستگی مفرط
• سردرد
• علایم سرماخوردگی یا شبه آنفولانزا
این احتمال وجود دارد که لارنژیت مزمن به مرور زمان باعث آسیب دیدن تارهای صوتی شود. این وضعیت می‎تواند به رشد توده‎های کوچک به نام پولیپ یا ندول منجر گردد. این توده‌ها ممکن است ناراحت کننده باشند اما باعث ایجاد هیچ ریسک جدی برای سلامت فرد نمی‎شوند.

علل لارنژیت مزمن
لارنژیت بر اثر طیفی از علل اتفاق می‎افتد:
عفونت‎های ویروسی مثل سرماخوردگی و فلو شایع‎ترین علت لارنژیت حاد هستند. عفونت‎های باکتریایی و قارچی نیز سبب ایجاد لارنژیت حاد می‎شوند.
علل لارنژیت مزمن می‎تواند شامل موارد زیر باشد:
• ریفلاکس اسید
• کاربرد بیش از حد صدا، مثل موارد مربوط به خوانندگان و مجریان
• عفونت
• سیگار کشیدن
• داروهای استنشاقی استروئیدی
• مصرف بیش از حد الکل
• سینوزیت مزمن
• قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و گرد و غبار
در موارد نادر این امکان وجود دارد که اختلالات التهابی مثل سل که بر طناب‎های صوتی تأثیر می‎گذارند، باعث ایجاد لارنژیت شوند.

ریسک فاکتورهای لارنژیت مزمن
ریسک فاکتورهای ایجاد لارنژیت مزمن عبارتند از:
• مصرف دخانیات
• کار در محیط دارای مواد شیمیایی یا گرد و غبار تحریک کننده
• کار یا سرگرمی مستلزم استفاده از صدای بسیار بلند برای حرف زدن، فریاد کشیدن، یا آواز خواندن
• عفونت‎های سیستم تنفسی مثل سرماخوردگی یا فلو

تشخیص لارنژیت مزمن
پزشک اغلب برای تشخیص لارنژیت معاینه بالینی انجام می‎دهد. وی در عین حال برای رسیدن به ریسک‌های مرتبط به لارنژیت در مورد سابقۀ پزشکی و سبک زندگی فرد می‎پرسد. برخی علایم مثل خشونت صدا به طور معمول به آسانی قابل تشخیص هستند.
دکتر همچنین ممکن است لارنگوسکپی انجام دهد. این اقدام پزشکی برای پزشک امکان بررسی داخل گلو را فراهم می‎کند.
برای از تشخیص خارج کردن اختلالات جدی‎تر، مثل سرطان حنجره پزشک در عین حال ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
• بیوپسی
• عکسبرداری اشعه X، و CT اسکن یا MRI
• آزمایش خون

درمان لارنژیت مزمن
چند گزینه درمانی مختلف برای لارنژیت وجود دارد. فرد اغلب اوقات می‎تواند علایم لارنژیت حاد را در محیط خانه با رعایت موارد زیر درمان کند:
• اجتناب از صحبت، آواز خواندن یا کاربرد نالازم حنجره
• نوشیدن مقدار زیادی مایعات
• محدود کردن مصرف کافئین و مشروب الکلی
• اجتناب از مصرف دکونژستانت‎ها
• عدم مصرف دخانیات
• اجتناب از مواد آزارنده گلو مثل دود سیگار، گرد و غبار و بوی مواد شیمیایی
• آبکشی گلو با محلول سالین یا دهانشویه غیر نسخه‎ای
مدیریت لارنژیت مزمن اغلب به شناسایی و درمان علت زیربنایی بستگی دارد. برای مثال اگر علت بروز آن ریفلاکس اسید باشد ضرروی است که تغییراتی در رژیم غذایی، مثل خودداری از مصرف غذاهای چرب، سرخ شده و ادویه‌دار اعمال شود.
در مورد عفونت باکتریایی برخی از پزشکان آنتی‎بیوتیک تجویز می‎کنند. در هر حال، استفاده از آنتی‎بیوتیک در مورد لارنژیت کماکان محل مناقشه است.
یک مرور بر آزمون‎های بالینی در ســال 2015 شامل 351 نمونه پی برده است که به نظر نمی‎رسد آنتی‎بیوتیک‎ها در درمان لارنژیت حاد مؤثر باشند. محققان چنین جمع‎بندی کرده‎اند که هزینه، عوارض جنابی، و عواقب منفی مقاومت نسبت به آنتی‎بیوتیک‎ها بر فواید آنها در درمان لارنژیت چربش دارد.

پیشگیری از لارنژیت مزمن
اگرچه همیشۀ اوقات امکان پیشگیری از لارنژیت مزمن وجود ندارد، برخی موازین ساده مثل موارد زیر ممکن است در این باره مفید باشند:
• اجتناب از ادامه مصرف دخانیات و دود غیر مستقیم آن
• خودداری از کاربرد بیش از حد یا پرفشار صدا
• رعایت اعتدال در مصرف کافئین و الکل
• مرطوب نگه داشتن هوای درون خانه از طریق استفاده از رطوبت‎ساز
• اجتناب از استنشاق مواد شیمیایی یا گرد و غبار آزارنده
• شستشوی مداوم دست‏‌ها
• اجتناب از تماس با مردم دچار آنفولانزا (فلو) یا سرماخوردگی
• واکسیناسیون برای بیماری‎هایی مثل آنفولانزا
• نوشیدن مقدار زیادی مایعات

پیام همراه
لارنژیت مزمن التهاب حنجره است که به مدت بیش از 3 هفته ادامه پیدا می‎کند. مردم مبتلاء به لارنژیت معمولاً دچار خشونت صدا می‎شوند اما این بیماری می‎تواند ناراحت کننده بوده و دارای طیفی از علایم باشد.
علل لارنژیت می‎تواند شامل ناخوشی‎هایی مثل سرماخوردگی یا فلو یا عوامل مربوط به سبک زندگی شامل مصرف دخانیات یا کاربرد بیش از حد صدا باشد. درمان شامل استراحت دادن به صدا، اجتناب از مواد محرک گلو و درمان اختلالات زیربنایی است.
در صورت شدید بودن علایم یا ادامه آنها به مدت چند هفته مردم باید به پزشک مراجعه کنند./

Source:
What is chronic laryngitis?
Last reviewed Fri 28 September 2018
By Aaron Kandola
Reviewed by J. Keith Fisher, M.D.