پولیپ بینی

• کریستین نوردکویست
• زیر نظر دانشکده پزشکی دانشگاه ایلی‌نویز - شیکاگو
• ترجمه هامیک رادیان

پولیپ بینی توده‌ای گوشتی است که درون جدار بینی و سینوس‌های پشت بینی (فضاهای پر از هوا، مرتبط به حفرۀ بینی) ایجاد می‌شود. پولیپ‌ها توده‌های غیر سرطانی هستند.
پولیپ‌ها اندازه‌های متفاوتی دارند. آنها ممکن است زرد و قهوه‌ای یا صورتی باشند و به شکل قطرات اشک هستند. وقتی پولیپ‌ها رشد می‌کنند، در نهایت از پایه شکل انگور به نظر می‌رسند.
پولیپ‌ها ممکن است همزمان در یکی از سوراخ‌های بینی یا در هر دو ظاهر شوند. آنها ممکن است به صورت منفرد یا گروهی رشد کنند.
پولیپ‌های بزرگ یا خوشه‌ای می‌توانند باعث ایجاد مشکلات تنفسی شوند و نیز بر قوۀ بویایی بیمار تأثیر منفی بگذارند. آنها ممکن است باعث انسداد سینوس‌ها و بروز مشکلاتی مثل عفونت‌های مکرر گردند.
پولیپ‌های بینی بنا به تخمین‌ها مبتلابه 4 تا 40 درصد کل جمعیت است، و به نظر می‌رسد در مردان 2 تا 4 بار شایع‌تر از زنان باشد. مردم دچار پولیپ گرایشی به ابتلا در سنین جوانی یا سال‌های میانسالی نشان می‌دهند.
افراد دچار آسم، عفونت‌های مکرر سینوس و انواع آلرژی بیشتر احتمال دارد که به پولیپ مبتلا شوند. برخی کودکان مبتلا به فیبروز کیستیک نیز ممکن است دچار پولیپ بینی شوند.

مطالب این مقاله:
• علایم
• ریسک فاکتورها
• علل
• تشخیص
• درمان‌ها
• پیامدها
• پیشگیری

علایم پولیپ‌های بینی
افراد دچار پولیپ بینی گرایشی به ابتلا به التهاب مزمن جدار معبر بینی و سینوس‌ها (سینوزیت مزمن) نشان می‌دهند.
اگر موضوع پولیپ‌های بزرگ یا خوشه‌ای در میان باشد، امکان انسداد معبر بینی و سینوس‌های بیمار وجود دارد.
برخی افراد دچار پولیپ‌های کوچک بینی ممکن است فاقد هر گونه علامت یا نشانه‌ای از این بیماری باشند. به هر جهت، علایم و نشانه‌های زیر در پولیپ بینی شایع است:
• آبریزش بینی - این مشکل ممکن است مزمن باشد و بیمار احساس کند که همیشه دچار سرماخوردگی است
• گرفتگی و انسداد مداوم بینی - در برخی موارد، بیمار ممکن است تنفس از راه بینی را مشکل بیاید که این سبب بروز مشکلاتی در مورد خواب می‌شود
• آبریزش قسمت پشت بینی - حسی از جاری بودن مداوم مخاط در قسمت پشت بینی به سمت گلو در بیمار وجود دارد
• فقدان حس بویایی یا کاهش این حس - این عارضه ممکن است حتی پس از درمان پولیپ نیز از بین نرود
• ضعف قوۀ چشایی - این مشکل ممکن است حتی بعد از درمان پولیپ به قوت خود باقی بماند
• احساس درد ناحیۀ صورت
• سردرد
• خُر و پف
• احساس خارش در ناحیۀ اطراف چشم‌ها
• آپنه انسدادی خواب (در موارد شدید) - این مورد به ویژه اختلالی جدی است که در آن بیمار در کوران خواب از تنفس بازمی‌ماند
• دوبینی (در موارد شدید) - احتمال بروز آن هنگامی بیشتر است که بیمار دچار سینوزیت آلرژیک قارچی یا فیبروز کیستیک باشد

در زمینه پولیپ بیشتر بخوانیم:
علایم، درمان و پیشگیری از پولیپ گردن رحم یا پولیپ سرویکال

ریسک‌ فاکتورهای پولیپ‌های بینی
ریسک فاکتورها در این بیماری شامل موارد زیر است:
• حساسیت به آسپیرین - مردم دچار پاسخ آلرژیک به آسپیرین یا داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی بیشتر در معرض خطر ابتلا به پولیپ قرار دارند.
• آسم.
• سینوزیت آلرژیک قارچی - آلرژِی نسبت به قارچ قابل انتقال از راه هوا
• رینیت / رینوسینوزیت - التهاب معبر بینی و سینوس‌ها، که به طور معمول 12 هفته یا بیشتر ادامه پیدا می‌کند. این اختلال شامل تب یونجه است.
• فیبروز کیستیک - یک بیماری مزمن است که به دستگاه‌هایی نظیر کبد، ریه‌ها، لوزالمعده و روده‌ها آسیب می‌زند.
• سندرم چونگ - اشتراوس - نوعی بیماری است که بر اثر التهاب رگ‌های خونی ایجاد می‌شود.
• سن - پولیپ‌های بینی در هر سنی امکان بروز دارند اما جوانان و میانسالان در معرض ریسک بالاتری هستند.
• ژنتیک - افرادی که والدین آنها دچار پولیپ بینی بوده‌اند در ریسک بالاتری برای ابتلا به این بیماری قرار دارند.

علل پولیپ‌های بینی
علل دقیق بروز پولیپ بینی شناخته شده نیست. با وجود بر این تعداد قابل توجهی از موارد بیماری به آسم غیر آلرژیک مرتبط است، و در برخی موارد اثری از محرک تنفسی یا آلرژیک مشاهده نمی‌شود.
پولیپ‌های بینی هیچ ارتباطی با پولیپ‌های مزمن یا رحمی که به ترتیب در دستگاه گوارش یا رحم دیده می‌شوند، ندارند
ساز و کار دقیق تشکیل پولیپ مشخص نیست، اما اغلب محققان بر سر این مورد توافق دارند که پولیپ‌ها نتیجۀ بروز ورم (التهاب) در بینی یا سینوس‌ها هستند - آنها بیماری نیستند.
برخی کارشناسان بر این باورند که التهاب سبب انباشت مایع در فضای بینابینی (فضای میان سلول‌های تشکیل دهندۀ مخاط) بینی و سینوس‌ها می‌شود. در نهایت، گرانش (جاذبه) سبب به زیر کشیدن این سلول‌ها می‌شود که نتیجۀ این روند ایجاد پولیپ است. دانشمندان معتقدند که محرک‌های محتمل، عفونت باکتریایی یا ویروسی، آلرژی یا پاسخ ایمنی در مقابله با قارچ‌ها است.
پولیپ‌های بینی اغلب اوقات در ناحیۀ نزدیک به ورودی سینوس‏ها (درون معبر بینی) ظاهر می‌شوند؛ به هر جهت، آنها ممکن است در هر نقطه در سراسر معبر بینی یا سینوس‌ها ظاهر شوند.

تشخیص پولیپ‌های بینی
پزشک معمولاً می‌تواند پس از پرسش در مورد علایم و معاینۀ بیمار پولیپ بینی را تشخیص دهد. اغلب اوقات پولیپ‌های حتی کوچک را به کمک ابزار پزشکی مجهز به چراغ می‌توان مشاهده کرد.
دکتر در عین حال ممکن است انجام تست‌های زیر را درخواست دهد:
• اندوسکپی بینی - یک لولۀ باریک مجهز به دوربین (یا لنز مغناطیسی) به درون بینی فرستاده می‌شود.
• CT اسکن - این تست امکان مشخص کردن محدودۀ قرارگیری پولیپ و دیگر ناهنجاری‌های مرتبط به التهاب مزمن را به‌پزشک می‌دهد. دکتر در عین حال قادر خواهد بود با استفاده از این تست دیگر انسدادهای موجود را مشاهده کند.
• تست خراش پوستی آلرژی - اگر دکتر بر این گمان باشد که ممکن است آلرژی عامل تقویت کنندۀ بروز پولیپ باشد، ممکن است این تست را انجام دهد.
• فیبروز کیستیک - اگر بیمار کودک خردسال باشد، دکتر ممکن است درخواست انجام تست فیبروز کیستیک را مطرح کند.

درمان‌های پولیپ بینی
درمان‌های فهرست زیر معمولاً برای درمان پولیپ بینی مورد استفاده قرار می‌گیرند:

1) استروئیدها
دکتر ممکن است اسپری یا قطرۀ بینی استروئیدی تجویز کند، که باعث کوچک شدن پولیپ از طریق کاهش التهاب می‌شود. این درمان در بیمارانی بیشتر عمومیت دارد که یک یا دو پولیپ کوچک دارند. عوارض جانبی این درمان شامل موارد زیر است:
• گلودرد
• سردرد
• خونریزی از بینی

2) قرص‌‏های استروئید
در موارد پولیپ‌های بزرگ‌تر یا التهاب شدیدتر، ممکن است برای بیمار قرص‏های استروئیدی تجویز شود؛ یا قرص در کنار اسپری بینی مورد استفاده قرار گیرد. اگرچه قرص‌های استروئیدی در کوچک کردن پولیپ‌ها بسیار مؤثر هستند، خطر عوارض جانبی جدی مثل افزایش وزن در میان است و این قرص‌ها اغلب اوقات نباید بیش از چند هفته مورد استفاده قرار گیرند.

3) دیگر درمان‌ها
داروهای دیگری ممکن است برای درمان اختلالاتی تجویز شود که وضعیت التهاب را تشدید می‌کنند. مثال‌ها در این مورد شامل آنتی‌هیستامین برای آلرژِی، آنتی‌بیوتیک برای عفونت‌های باکتریایی‌ها، و داروهای ضد قارچ برای آلرژی‌های قارچی است.

4) جراحی
جراحی فقط در صورتی استفاده می‌شود که پولیپ بسیار بزرگ بوده یا که بیمار به درمان‌های دیگر جواب مناسب نداده باشد.

پولیپکتومی
پولیپکتومی شایع‌ترین اقدام پزشکی برای برداشتن پولیپ‌ها است. بیمار یا مورد بیهوشی عمومی یا تحت بی‌حسی موضعی قرار می‌گیرد. یک لولۀ بلند و باریک مجهز به دوربین به درون بینی و سینوس‌ها فرستاده می‌شود.
سپس پولیپ‌ها با استفاده از میکروتلسکوپ و ابزار جراحی برداشته می‌شوند. گاهی از اوقات، ممکن است جراح تکه‌های کوچکی از استخوان بینی را برای باز کردن معبر بینی بردارد.
پس از انجام جراحی بسیار محتمل است که برای بیمار یک اسپری کورتیکوستروئیدی بینی برای پیشگیری از بازگشت پولیپ تجویز شود. برخی پزشکان استفاده از سالین (محلول آب و نمک) شستشو را برای کمک به التیام پس از عمل توصیه می‌کنند.

پیامدهای محتمل پولیپ‌های بینی
گاهی از اوقات یک پولیپ بزرگ یا خوشه‌ای از پولیپ‌ها می‌توانند جریان هوا را مسدود و مایعات سینوس یا حفره‌های بینی را تخلیه کنند. این وضعیت می‌تواند به اختلالات زیر منجر گردد:
• عفونت‌های مزمن یا مکرر سینوس
• آپنه انسدادی خواب
• امکان دگرگون شدن ساختار صورت وجود دارد که به دوبینی منجر می‌گردد. برخی از اوقات ممکن است چشم‌ها فراخ‌تر از حد نرمال شوند (بیشتر در بیماران دچار فیبروز کیستیک شایع است).

پیشگیری از پولیپ بینی
بخور - اگر هوای داخل خانه خشک است باید استفاده از دستگاه‌های مرطوب کنندۀ هوا را در دستور کار قرار داد.
بهداشت - شستشوی منظم و کامل دست ریسک ابتلا به عفونت‌های ویروسی را کاهش می‌دهد که نتیجۀ آن موارد کمتر بروز التهاب در سینوس‏ها و معبرهای بینی است.
تحریک کننده‌ها - اجتناب از مواد تحریک کننده مثل برخی آلرژی‌زاها، مواد شیمیایی و آلودگی هوا (که می‌تواند سبب التهاب شود) ممکن است برای مردم در کاهش خطر ابتلا به پولیپ کمک کننده باشد.
مدیریت آسم و آلرژی - مردمی که توصیه‌های پزشک خود در مورد توجه به مسایل مرتبط به درمان آسم و آلرژی را رعایت می‌کنند کمتر در معرض ابتلا به پولیپ بینی قرار دارند.
لاواژ بینی یا شستشوی بینی - آب‌کشی معبرهای بینی یا لاواژ بینی یا اسپری سالین می‏تواند به بهبود جریان مخاط و رفع مواد تحریک کننده و آلرژی‌زا کمک کند./

Source:
Nasal Polyps: Causes, Symptoms, and Treatments
Last updated Fri 9 September 2016
By Christian Nordqvist
Reviewed by University of Illinois-Chicago, School of Medicine