گوش، حلق و بینی

اگر تارهای صوتی به هر دلیل دچار التهاب شوند، توده یا غده‎ای در آنها ایجاد شود یا فلج گردند، دیگر قادر به ارائه عملکرد کامل خود نخواهند بود و آنگاه امکان دچار شدن به اختلالات صوتی وجود خواهد داشت.

مردم به دلایل مختلفی ممکن است دچار مشکلاتی در مورد صدای خود شوند. پزشکان متخصص در بیماری‎ها و اختلالات گوش، حلق، و بینی و آسیب‌شناسان زبان تکلم در تشخیص و درمان اختلالات صدا تبحر دارند. درمان اختلالات صدا (اختلالات صوتی) به علت بروز اختلال بستگی دارد اما درمان در کل ممکن است شامل صدادرمانی، دارودرمانی، تزریق یا جراحی باشد. حنجره (لارنکس) از غضروف، عضلات و غشاء مخاطی تشکیل شده است که در قسمت بالای نای (تراکئا) و پایۀ زبان قرار دارند. صوت یا صدا بر اثر ارتعاش تارهای صوتی ایجاد می‎شود. ارتعاش از حرکت هوا درون لارنکس می‎آید که باعث نزدیک‎تر شدن تارهای صوتی به یکدیگر می‎شود. تارهای صوتی در عین حال کمک می‎کنند تا حنجره در طول عمل بلع غذا بسته باقی بماند که این کار مانع از استنشاق مواد غذایی یا مایعات می‎شود.

کف کردن دهان به طور نرمال با مشکلات سیستم عصبی مرکزی و عوارض بالقوه کشنده شامل کما و مرگ همراه است

کف کردن یا کف آوردن دهان هنگامی بروز می‎کند که بزاق به میزان بیش از حد در دهان یا ریه‎ها جمع شده و با هوا مخلوط می‎شود و کف ایجاد می‎کند. کف آوردن غیر ارادی یا ناخواسته در دهان یک علامت بسیار ناشایع بوده و نشانه‌ای از وجود یک اختلال پزشکی زیربنایی جدی است که نیاز به مراقبت اورژانسی پزشکی دارد. مردم به ندرت دچار کف یا حباب دهان در مقادیر زیادی می‎شوند که در فیلم‎های سینمایی یا تلویزیون به تصویر کشیده می‎شود. تحقیقات نشان داده‎اند که حتی حیوانات وحشی بیمار نیز معمولاً دچار کف یا حباب دهان به شکل اغراق‎آمیزی که مردم تصور می‎کنند، نمی‎شوند. با این زمینه ذهنی، حتی اگر مقادیر کمی بزاق حباب‌‌دار به شکل ناخواسته از دهان کسی خارج شود، وی نیاز به مراقبت اورژانسی پزشکی خواهد داشت. کف کردن دهان به طور نرمال با مشکلات سیستم عصبی مرکزی و عوارض بالقوه کشنده شامل کما و مرگ همراه است.

هر کسی که در کنار تغییر رنگ زبان دچار حالت ناراحتی یا علایم اضافی است باید به پزشک مراجعه کند

نگاه کردن به خود در آینه و مواجه شدن با زبانی که از صورتی به قرمز یا نارنجی تغییر رنگ داده است می‎تواند نشانه‎ای هشدار دهنده باشد. خوشبختانه، زبان نارنجی رنگ شده معمولاً نتیجۀ غذایی نارنجی رنگ مثل بستنی یخی، آب نبات، ژلاتین و دیگر غذاهای حاوی رنگ صناعی است که فرد خورده است. به هر جهت اگر کسی اخیراً از این نوع غذاها نخورده و در عین حال زبان وی به رنگ نارنجی درآمده باشد این و ضعیت می‎تواند نشان دهندۀ وجود یک اختلال زیربنایی پزشکی تلقی شود.

درمان گلوسیت به علت بروز آن بستگی دارد. به طور کلی گلوسیت زمانی که پزشک علت زیربنایی بروز مشکل را به درستی تشخیص داده باشد به درمان خوب جواب می‎دهد

گلوسایتیس [گلوسیت] معمولاً با التهاب زبان مشخص می‎گردد. گلوسیت می‎تواند تغییراتی در بافت و رنگ زبان ایجاد کند. در کنار ورم، گلوسیت می‎تواند رنگ، و بافت سطحی زبان را تغییر دهد زیرا باعث بروز توده‎های کوچکی بر سطح زبان می‎شود که فشرده شده، و سطحی قرمز رنگ و صیقلی ایجاد می‎کنند. موارد شدید گلوسیت می‎توانند دردناک بوده و بر شیوه غذا خوردن یا حرف زدن فرد تأثیر بگذارند. انواع مختلفی از گلوسیت شامل موارد زیر وجود دارد: گلوسیت حاد، گلوسیت مزمن، گلوسیت اتروفیک، گلوسیت رومبوئید میانی. علایم گلوسیت از فردی به فرد دیگر متفاوت است. در عین حال تفاوت علایم بر اساس تفاوت علل زیربنایی بروز این اختلال مطرح خواهد بود.

اتومایکوزیس می‎تواند به ورای گوش خارجی نفوذ کند و با سوراخ کردن پرده گوش به مکان‌‏های دیگری مثل گوش داخلی یا پایه جمجمه راه یابد

اتومایکوزیس یک عفونت قارچی در گوش خارجی است. عفونت مزبور سبب ایجاد التهاب، خشکی پوست، و ترشحات بویناک در مجرای گوش می‎شود. مردم در معرض بیشترین احتمال برای ابتلاء به اتومایکوزیس شامل آنانی می‎شود که در اقلیم‎های گرمسیری زندگی می‎کنند و نیز افرادی که به ورزش‎های آبی می‎پردازند. اتومایکوزیس اغلب اوقات با استفاده از داروهای ضد قارچی موضعی به سادگیدرمان  می‎شوند. اتومایکوزیس عفونتی است که بر اثر یک قارچ ایجاد می‎شود. چند نوع مختلف قارچ وجود دارد که می‎توانند باعث ایجاد عفونت مورد بحث شوند اما بیشتر موارد عفونت مرتبط به گونۀ آسپرژیلوس و با شیوع کمتر گونۀ کاندیدا است. 

کیست‎ها هر از گاه ممکن است علامتـی از وجود نوعی ناهنجاری ژنتیکی باشند

کیست‌ها و دیگر توده‎ها تقریباً می‎توانند در همۀ نقاط بدن شامل نرمه گوش بروز کنند. در اغلب اوقات این کیست‎ها سبب بروز درد نمی‎شوند، سرطانزا نیستند و باعث ایجاد مشکلات جدی نیستند. کیست‎های نرمه گوش که از جهات دیگر کیست‎های اپیدرموئید یا کیست‎های اپیدرمال نامیده می‎شوند به کُندی رشد می‎کنند. پزشکان به طور معمول فقط وقتی برداشتن این کیست‌ها را توصیه می‎کنند که آنها سبب بروز درد، کبودی یا عفونت شده باشند. کیست‎ها عموماً در بزرگسالان و در نواحی فاقد پوشش گستردۀ مو مثل صورت، گردن، یا تنه ظاهر می‎شوند. در این مقاله در مورد آنچه انتظار می‎رود تا فرد پس از مواجهه با کیست روی نرمه گوش با آن مواجه شود و نیز علایم و درمان کیست نرمه گوش بحث خواهد شد.