بیماری پوستی نورودرماتیت

• علایم نورودرماتیت
• چه زمانی به دکتر مراجعه کنیم
• علل نورودرماتیت
• عوارض نورودرماتیت
• تشخیص نورودرماتیت
• درمان نورودرماتیت
• درمان‌های نوظهور
• سبک زندگی و مداوای خانگی

نورودرماتیت یک اختلال پوست است که با یک لکه خارش‌دار پوستی شروع می‌شود. خاراندن ناحیه حتی خارش را بیشتر می‌کند. این چرخه خارش - خاراندن می‌تواند باعث شود تا پوست زبر و چرم‌ مانند شود. شخص ممکن است دچار چند نقطه خارش‌دار مخصوصاً بر روی پشت، مچ دست، ساعد، ساق پا یا ناحیه مقعد، گردد.
نورودرماتیت - که به نام لیکن سیمپلکس کرونیکوس - نیز شناخته می‌شود تهدیدی برای زندگی یا مُسری نیست؛ اما خارش می‌تواند به قدری شدید یا برگشت کننده شود که در خواب، عملکرد جنسی یا کیفیت زندگی شخص مبتلاء اختلال ایجاد کند.
درهم شکستن چرخه خارش - خاراندن نورودرماتیت چالش‌برانگیز، و این بیماری معمولاً مادام‎العمر است. موفقیت درمان به مقاومت بیمار در برابر خارش یا سابیدن یا خراشیدن ناحیه آسیب دیده بستگی دارد. داروهای غیر نسخه‌ای یا نسخه‌ای می‎توانند به فروکش خارش کمک کنند. بیماران در عین حال نیاز دارند تا عوامل تشدید کننده مشکل را شناسایی و برطرف کنند.

علایم نورودرماتیت
علایم و نشانه‌های نورودرماتیت شامل موارد زیر است:
• یک لکه یا چند لکه خارش‌دار پوستی
• بافت چرم مانند یا ورق ورق شده ناحیه آسیب دیده
• یک لکه یا چند لکه برآمده و زیر پوستی که رنگ قرمز یا رنگی تیره‌تر از دیگر قسمت‎های پوست دارند
نورودرماتیت اعضایی را درگیر می‌کند که برای خارش دادن در دسترس قرار دارند - مثل سر، گردن، مچ دست، ساعد، مچ پا، فرج، کیسه بیضه یا مقعد. خارش ناشی از این بیماری که می‎تواند شدید باشد، ممکن است به شکل متناوب بروز کرده یا مداوم باشد. فرد مبتلاء باید خارش دادن را چه به عنوان عادت و چه در موقع خواب ترک کند.

چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
مردم باید به پزشک مراجعه کنند اگر:
• مکرراً همان لکه پوستی قبلی را خارش دهند
• خارش مانع از خوابیدن یا تمرکز بر امور روزمره زندگی شود
• پوست دردناک شده یا حالت عفونی داشته باشد و شخص دچار تب شود

علل نورودرماتیت
علت نورودرماتیت ناشناخته باقی مانده است. مالش دادن و خراشیدن که وجه مشخصه این اختلال است ممکن است با چیزی مثل پوشیدن لباس تنگ یا نیش یک حشره که باعث تحریک پوست می‌شود آغاز گردد. وقتی شخص ناحیه دچار مشکل را مالش داده یا می‌خاراند خارش بیشتر می‌شود. هر قدر خارش دادن بیشتر شود خارش بیشتر خواهد شد.
در برخی موارد، نورودرماتیت با اختلالات مزمن پوست مثل خشکی پوست، اگزما یا پسوریازیس مرتبط است. استرس و اضطراب نیز می‌توانند محرک این اختلال باشند.

ریسک فاکتورهای نورودرماتیت
برخی عوامل شامل موارد زیر می‌توانند بر خطر نورودرماتیت تأثیر بگذارند:
• سن و جنس. احتمال بروز نورودرماتیت در زنان بیش از مردان است. این بیماری در سنین 30 تا 50 سال بیشترین شیوع را دارد.
• دیگر اختلالات پوست. مردم دارای تاریخچه شخصی یا خانوادگی درماتیت، اگزما، پسوریازیس، یا اختلالات پوستی مشابه بیشتر محتمل است که به نورودرماتیت مبتلاء شوند.
• اختلالات اضطرابی. اضطراب و استرس می‌توانند محرک خارش نورودرماتیت باشند.

عوارض نورودرماتیت
خاراندن مداوم می‌تواند باعث ایجاد زخم، عفونت باکتریایی پوست، یا جای زخم دایمی و تغییرات رنگ پوست شود. خارش نورودرماتیت می‌تواند بر خواب، عملکرد جنسی و کیفیت زندگی تأثیر منفی داشته باشد.

تشخیص نورودرماتیت
پزشک ممکن است نورودرماتیت را با معاینه پوست آسیب دیده و تعیین اینکه شخص دچار خارش بوده و سطح آسیب دیده را می‌خاراند، انجام دهد. برای از تشخیص خارج کردن علل دیگر، وی ممکن است بیوپسی پوست انجام دهد.

درمان نورودرماتیت
درمان با هدف کنترل خارش، پیشگیری از خاراندن و هدف گرفتن علل زیربنایی انجام می‌شود.
• کرم‌های طبی ضد خارش. اگر داروهای کورتیکوستروئیدی ضد خارش مؤثر نباشند، دکتر ممکن است یک کرم استروئیدی قوی‌تر یا ضد خارش غیر استروئیدی تجویز کند. در صورت درگیر بودن فرج (مادگی) ممکن است یک پماد مهار کننده کلسینورین (تاکرولیموس) کمک کننده باشد.
• تزریق‌های کورتیکوستروئید. برای کمک به التیام پزشک ممکن است داروهای کورتیکوستروئید را مستقیماً به داخل پوست آسیب دیده تزریق نماید.
• داروهایی برای فروکش خارش. آنتی‌هیستامین‌های تجویزی به تخفیف خارش در بسیاری از مردم دچار نورودرماتیت کمک می‌کنند. برخی از این داروها ممکن است باعث خواب‎آلودگی شوند و به تخفیف خارش در هنگام خواب کمک می‌کنند.
• داروهای ضد اضطراب. از آنجا که اضطراب و استرس می‌توانند محرک نورودرماتیت باشند، داروهای ضد اضطراب ممکن است به پیشگیری از خارش کمک کنند.
• پچ‌های پوستی دارویی. در مورد خارش مداوم دکتر ممکن است استفاده از پچ‌های لیدوکائین موضعی 5 درصد یا کپسیسین 8 درصد توصیه کند.
• نوردرمانی. قرار دادن پوست آسیب دیده در معرض برخی انواع خاص نور در پاره‌ای مواقع مفید خواهد بود.
• روان‌درمانی. صحبت با مشاور می‌تواند به شخص یاد دهد که عواطف و رفتارهای وی چگونه می‌توانند محرک خارش و خاراندن یا پیشگیری از آنها باشند.

درمان‌های نوظهور
اگر خارش علی‌رغم درمان ادامه داشته باشد، پزشک ممکن است استفاده از یک رویکرد غیر مرسوم را توصیه کند. برای مثال، در یک مطالعه در مقیاس کوچک افرادی که بر اثر استفاده از کورتیکوستروئیدها بهبود پیدا نکرده بودند خبر از بهبود خود با درمان‌های زیر داده‌اند.
• تزریق بوتاکس. این تکنیک می‌تواند خارش را کاهش داده و به برطرف شدن لکه‌های زبر پوستی منجر شود.
• داروی خوراکی برای فروکش اجبار به کندن و خراشیدن. یک داروی خوراکی به نام ان-استیل‌سیستئین در یک مطالعه در مقیاس کوچک برای کمک به مردم دچار اختلالات کندن و خراشیدن پوست مفید نشان داده و ممکن است برای مردم مبتلاء به نورودرماتیت کمک کننده باشد.

سبک زندگی و مداوای خانگی
این موازین خودمراقبتی می‎تواند در مدیریت نورودرماتیت کمک کننده باشند:
• توقف مالش و خارش دادن. خارش ممکن است شدید باشد اما اجتناب از خاراندن و خراشیدن نکته کلیدی در کنترل اختلال و پیشگیری از برگشت آن است.
• کمپرس خنک و خیس. این کار به آرام گرفتن پوست و تخفیف خارش کمک می‌کند. استفاده از یک کمپرس خنک و خیس بر روی ناحیه آسیب دیده پوست در طول چند دقیقه پیش از استفاده از کرم دارویی کمک می‌کند تا کرم به داخل پوست نفوذ نماید.
• استفاده از داروهای غیر نسخه‌ای. مردم می‌توانند از یک کرم یا لوسیون ضد خارش برای ناحیه آسیب دیده استفاده کنند. یک کرم هیدروکورتیزون می‌تواند به تخفیف موقتی خارش منجر شود. آنتی‌هیستامین خوراکی مثل دیفن‌هیدرامین می‌توانند خارش شدید را تخفیف دهد و به بهبود خواب کمک کند. برخی از مردم از کرم کپسیسین سود برده‌اند اما در ابتدا ممکن است دچار حالت سوزن سوزن شوند.
• پوشاندن ناحیه آسیب دیده. استفاده از بانداژ یا پارچه و لباس برای محافظت از پوست و پیشگیری از خارش مفید است. این وسایل به ویژه در صورت ادامه خارش در خواب کمک کننده خواهند بود.
• چیدن ناخن‌ها. کوتاه بودن ناخن باعث ایجاد آسیب کمتر به پوست می‌شود، به ویژه اگر شخص عادت به خاراندن خود در طول خواب داشته باشد.
• دوش گرفتن کوتاه مدت و استفاده از مرطوب کننده. مردم دچار نورودرماتیت باید با آب گرم و نه داغ، دوش بگیرند. قرار دادن موضع در بلغور جوی کلوئیدی مفید است. مردم باید از صابون‌های ملایم بدون رنگ یا عطر استفاده کنند. فواصل بین دوش گرفتن‌ها باید طولانی‌تر شده و زمان دوش گرفتن کاهش یابد.
• پس از پایان شستشو مردم باید از مرطوب کننده غیر معطر برای پوست خود استفاده کنند.
• اجتناب از محرک‌ها. مردم باید دقت کنند که چه چیزی باعث برگشت عارضه می‌شود و از آن اجتناب کنند. برای مثال، تکنیک‌های مدیریت استرس و اجتناب از لباس‌های محرک پوست مفید خواهد بود./