• علایم کهیر مزمن
• چه هنگامی به دکتر رجوع کنیم
• علل کهیر مزمن
• عوارض کهیر مزمن
• تشخیص کهیر مزمن
• درمان کهیر مزمن
• سبک زندگی و درمان خانگی
کهیرها (اریتیکاریا) باریکه‌های قرمز رنگ و خارش‌داری هستند که بر اثر واکنش پوستی ایجاد می‌شوند. کهیرها از نظر اندازه و نمای ظاهری متفاوتند و وقتی واکنش پوستی دوره خود را طی کرده باشد به سرعت از بین می‌روند.
این اختلال زمانی کهیر مزمن تلقی می‌شود که باریکه یا شیار ایجاد شده بیش از 6 هفته وجود داشته باشد و مکرراً در طول ماه‌ها یا سال‌ها ظاهر شود. اغلب اوقات علت کهیر مزمن روشن نیست.
کهیر مزمن ممکن است اختلالی بسیار آزار دهنده باشد و در جریان خواب و فعالیت روزمره شخص اختلال ایجاد کند. در مورد بسیاری از مردم آنتی‌هیستامین‌ها و داروهای ضد خارش باعث ایجاد تسکین می‌شوند.
علایم کهیر مزمن
نشانهها و علایم کهیر مزمن شامل موارد زیر است:
• مجموعه‌ای از باریکه‌های قرمز یا به رنگ پوست که ممکن است در هر جای بدن بروز کنند
• باریکه‌های پوستی متفاوت از نظر اندازه، شکل که مکرراً در کوران گذر دوره واکنش پوستی پنهان و پیدا می‌شوند
• خارش، که ممکن است شدید باشد
• ورم دردناک (انژیوادم) لب‌ها، ورم پلک چشم و ورم داخل دهان
• نشانهها و علایمی که بر اثر محرک‌هایی مثل گرما، ورزش و استرس گرایش به بروز دارند
• گرایشی به نشانهها و علایمی که بیش از 6 هفته ادامه می‌یابند و مکرراً و به شکل پیش‌بینی نشده و گاه برای ماه‌ها یا سال‌ها برمی‌گردند.
کهیرهای کوتاه مدت (حاد) به شکل ناگهانی ایجاد شده و در حدود چند هفته ادامه پیدا می‌کنند.
چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
در صورت دچار شدن به کهیر شدید یا کهیرهایی که به مدت چند روز ادامه پیدا می‌کنند، مردم باید به پزشک مراجعه نمایند.
کهیر مزمن مردم را در معرض خطر واکنش آلرژیک شدید (آنافیلاکسی) قرار نمی‌دهد. اگر کسی به عنوان بخشی از یک مجموعه علایم واکنش آلرژیک شدید دچار کهیر شده باشد باید به اورژانس مراجعه کند. نشانهها و علایم آنافیلاکسی شامل سرگیجه، مشکلات تنفسی، و ورم لب‌ها، پلک چشم و زبان است.
علل کهیر مزمن
شیارهای ایجاد شده همراه کهیر در هنگامی که برخی سلول‌ها هیستامین و دیگر مواد شیمیایی را به درون جریان خون رها می‌کنند، حالت برجسته پیدا می‌کنند.
پزشکان اغلب قادر به شناسایی دلیل کهیر مزمن یا اینکه چرا کهیرها به اختلالی درازمدت تبدیل می‌شوند، نیستند. واکنش پوست ممکن است به تحریک موارد زیر ایجاد شود:
• داروهای ضد درد
• حشرات یا انگل‌ها
• عفونت
• خراشیدن پوست
• گرما یا سرما
• استرس
• نور آفتاب
• ورزش
• مشروب الکلی یا غذا
• فشار بر پوست مثل مورد ناشی از مچ‌بند
در برخی موارد کهیر مزمن ممکن است به یک بیماری زیربنایی مثل بیماری تیروئید، یا در موارد نادر، به سرطان مرتبط باشد.
عوارض کهیر مزمن
کهیر مزمن شخص را در معرض خطری برای ابتلاء به آنافیلاکسی قرار نمی‌دهد. اما اگر کسی به عنوان بخشی از مجموعه علایم واکنش آلرژیک جدی دچار کهیر شود باید به اورژانس مراجعه نماید. علایم و نشانه‌های آنافیلاکسی شامل سرگیجه، دشواری تنفس و ورم لب‌ها، پلک چشم و زبان است.
تشخیص کهیر مزمن
پزشک معاینه فیزیکی انجام داده و در تلاش برای یافتن علت بروز علایم سؤالاتی مطرح می‌کند. در عین حال ممکن است پزشک برای پیگیری موارد زیر از شخص بخواهد نکاتی را یادداشت کند:
• فعالیت‌های وی
• هر داروی شیمیایی، داروهای گیاهی یا مکملی که شخص مصرف می‌کند
• آنچه می‌خورد و می‌نوشد
• کهیر کجا ظاهر می‌شود و از بین رفتن باریکه‌های ایجاد شده توسط آن چقدر طول می‌کشد
• آیا بروز کهیر با ورم دردناک همراه است
اگر معاینه بالینی و شرح حال پزشکی نشان دهنده وجود یک مشکل زیربنایی باشند، پزشک برخی تست‌ها مثل آزمایش خون یا تست پوست را برای پیگیری مسأله در دستور کار قرار می‌دهد.
درمان کهیر مزمن
پزشک احتمالاً توصیه می‌کند که شخص درمان علایم را با مداوای خانگی مثل مصرف آنتی‌هیستامین‌های غیر نسخه‌ای انجام دهد. اگر موازین مراقبت از خود پاسخگو نباشند، باید با پزشک در مورد یافتن داروهای نسخه‌ای یا ترکیبی از داروها که بهترین کارکرد را برای شخص داشته باشند مشورت کرد. به طور معمول امکان یافتن درمان کارآمد وجود دارد.
آنتی‌هیستامین
مصرف قرص آنتی‌هیستامین غیر خواب‌آور به صورت روزانه به بلوک شدن علایم ایجاد کننده رهش هیستامین کمک می‌کند. این داروها عوارض جانبی معدودی دارند و نمونه‌هایی از آنها شامل موارد زیر است:
• لوراتادین (کلاریتین)
• فکسوفنادین (الگرا)
• ستریزین (زیرتک)
• دسلوراتادین (کلارینکس)
در صورتی که آنتی‌هیستامین‌های غیر خواب‌آور کمکی نکنند، پزشک ممکن است دوز دارو را افزایش داده یا از شخص بخواهد که انواعی از این دارو را مصرف کند که خواب‌آورند و در هنگام رفتن به بستر مصرف می‌شوند. مثال‌هایی در این مورد شامل هیدروکسی‌زین پاموات (ویستاریل) و دوکسپین (زونالون) است.
مردم باید پیش از مصرف هر یک از این داروها در صورت باردار بودن یا شیر دادن، ابتلاء به یک اختلال مزمن پزشکی یا مصرف داروهای دیگر، با پزشک مشورت کنند.
داروهای دیگر
اگر آنتی‌هیستامین‌ها به تنهایی علایم را برطرف نکنند داروهای دیگری ممکن است کمک کننده باشند که برای مثال می‌توان موارد زیر را نام برد:
• بلوک کنندهها هیستامین. این داروها که آنتاگونیست‌های گیرنده H2 نیز نامیده می‌شوند هم به صورت تزریقی و هم به شکل خوراکی در دسترسند. مثال‌هایی در این مورد شامل سایمتدین (تاگامت H2)، رانیتیدین (زنتاک) و فاموتیدین (پپسید) است.
• داروهای ضد التهاب. کورتیکوستروئیدهای خوراکی مثل پردنیزون، می‌توانند به کاهش ورم، سرخی و خارش کمک کنند. این داروها معمولاً برای کنترل کوتاه مدت کهیرهای شدید یا انژیوادم استفاده می‌شوند زیرا در صورت مصرف برای طولانی مدت می‌توانند عوارض جانبی شدیدی ایجاد کنند.
• داروهای ضد افسردگی. داروی ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای دوکسپین (زونالون) که به شکل کرم استفاده می‌شود می‌تواند به تخفیف کاهش کمک کند. این دارو می‌تواند باعث سرگیجه و خواب‌آلودگی شود.
• داروهای آسم به همراه آنتی‌هیستامین‌ها. داروهای دارای فعل و انفعال با عملکرد تعدیل کننده لکوترین ممکن در هنگام استفاده با آنتی‌هیستامین‌ها مفید باشند. مثال‌هایی از این داروها مونتلوکاست (سینگیولر) و زافیرلوکاست (آکولات) را شامل می‌شود.
• آنتی‌بادی‌های صناعی (مونوکلونال). داروی امالیزومب (زولیر) در مورد نوعی از کهیر مزمن دشواردرمان بسیار مؤثر است. این دارویی تزریقی است که به طور معمول ماهی یک بار به بیمار داده می‌شود.
• داروهای سرکوبگر ایمنی. گزینه‌ها در این مورد شامل سیکلوسپورین (جینگراف، نئورال، و بقیه) و تاکرولیموس (استاگرافت ایکس ال، پروگراف، پروتاپیک) است.
سبک زندگی و درمان خانگی
کهیر مزمن ممکن است برای ماه‌ها و سال‌ها ادامه داشته باشد. کهیرهای مزمن می‌توانند در جریان خواب، کار و دیگر فعالیت‌های زندگی اختلال ایجاد کنند. پرهیزهای فهرست شده در زیر به پیشگیری از واکنش‌هاس پوستی ناشی از کهیر مزمن یا فروکش این علایم کمک می‌کنند:
• پوشیدن لباسهای راحت و سبک
• اجتناب از خارش دادن پوست یا استفاده از صابون‌های قوی
• آرام کردن ناحیه آسیب دید با استفاده از حمام، پنکه، پارچه خنک، لوسیون یا کرم ضد خارش
• تهیه یادداشت در مورد زمان و محل بروز کهیرها، آنچه فرد در این موقعیت انجام می‌دهد، غذاهایی که فرد می‌خورد، و غیره. این یادداشت به شخص و پزشک امکان شناسایی محرک‌ها را می‌دهد.
• اجتناب از محرک‌ها
• استفاده از کرم‌های ضد آفتاب پیش از رفتن به محیط بیرون
• مایو کلینیک
• ترجمه هامیک رادیان
نظرات (0)