• علایم کیست بیکر
• چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
• علل کیست بیکر
• عوارض کیست بیکر
• تشخیص کیست بیکر
• درمان کیست بیکر
• سبک زندگی و درمان خانگی
کیست بیکر یک کیست پر از مایع است که باعث ایجاد برآمدگی و احساس سفتی در قسمت پشت زانو می‌شود. درد کیست بیکر هنگامی که زانو به طور کامل کش می‌آید یا پا در حالت راست قرار می‌گیرد یا در هنگام فعالیت تشدید می‌شود.
کیست بیکر که در عین حال کیست پوپلیتیال نامیده می‌شود به طور معمول نتیجه وجود مشکلی مثل ارتریت یا پارگی غضروف در مفصل زانو است. هر دو اختلال مزبور می‌توانند باعث تولید مایع بیش از حد شوند، که این می‌تواند به بروز کیست بیکر منجر گردد.
اگرچه کیست بیکر قادر است تا سبب ورم و ناراحتی شود درمان مشکل زیربنایی احتمالی باعث برطرف شدن آن می‌شود.
علایم کیست بیکر
در برخی موارد کیست بیکر با هیچ‌گونه دردی همراه نیست و شخص ممکن است متوجه وجود آن نشود. اگر کسی دچار علایم و نشانه‌هایی در این مورد شود، شامل موارد زیر خواهد بود:
• ورم پشت زانو و برخی از اوقات ساق پا
• درد زانو
• گرفتگی زانو و ناتوانی در دراز کردن آن به شکل کامل
علایم ممکن است در هنگام فعالیت شخص یا در صورت ایستادن در زمان طولانی تشدید شود.
چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
اگر کسی دچار درد و ورم پشت زانو باشد باید به دکتر مراجعه کند. اگرچه نامحتمل است اما برآمدگی پشت زانو ممکن است نشانه اختلالی جدی‌تر از یک کیست پر از مایع باشد.
علل کیست بیکر
یک مایع لیز کننده به نام مایع سینوویال به پاها در حرکت آزادانه کمک کرده و سایش بین اجزاء را در هنگام حرکت قسمت‌های مختلف زانو کاهش می‌دهد.
اما در برخی اوقات زانو مقدار بیش از حدی از مایع سینوویال تولید می‌کند، که نتیجه آن انباشت مایع در قسمتی از پشت زانو (بورسای پوپلیتیال) است، که این سبب ایجاد کیست بیکر می‌شود. این وضعیت ممکن است بر اثر موارد زیر اتفاق بیفتد:
• التهاب مفصل زانو مثل مواردی که در انواع مختلف ارتریت دیده می‌شود
• آسیب دیدن زانو مثل مورد پارگی غضروف
عوارض کیست بیکر
در موارد نادر کیست بیکر پاره شده و مایع سینوویال به دخال ناحیه عضله نشت می‌کند که سبب می‌شود:
• درد شدید در زانو ایجاد گردد
• ورم در ماهیچه ساق پا بروز کند
• برخی از اوقات سرخی در عضله ماهیچه یا احساس حرکت آب به سمت ماهیچه ساق پا ایجاد می‌شود
این نشانه‌ها و علایم بسیار شبیه به علایم و نشانه‌های مبروط به ایجاد لخته خون در ناحیه ساق پا است. اگر کسی در ناحیه عضله ماهیچه ساق پا دچار سرخی شده باشد نیاز است تا برای ارزیابی پزشکی و از تشخیص خارج شدن علل جدی‌تر به پزشک مراجعه کند.
تشخیص کیست بیکر
کیست بیکر را گاهی از اوقات پزشک بر مبنای یک معاینه بالینی تشخیص می‌دهد. به هر جهت، از آنجا که برخی از علایم و نشانه‌های این نوع کیست ممکن است با اختلالات جدی‌تر مثل لخته خون، آنوریسم یا تومور همپوشانی یا مشابهت داشته باشد، دکتر ممکن است برای تشخیص اختلال از تست‌های تصویربرداری غیر تهاجمی مثل موارد زیر استفاده کند:
• اولتراسوند (سونوگرافی)
• اشعه X
• MRI
درمان کیست بیکر
بعضی مواقع کیست بیکر خود به خود از بین می‌رود. به هر حال، اگر کیست مزبور بزرگ باشد و سبب ایجاد درد شود، پزشک ممکن است درمان‌های زیر را توصیه کند:
• دارو. دکتر ممکن است یک داروی کورتیکوستروئیدی مثل کورتیزون به داخل زانو تزریق کند تا التهاب ایجاد شده کاهش یابد. این تزریق ممکن است درد را کاهش دهد اما همیشه مانع از برگشت دوباره کیست نمی‌شود.
• تخلیه مایع. دکتر ممکن است با استفاده از سرنگ مایع درون مفصل زانو را تخلیه کند. این عمل آسپیراسیون سوزن نامیده می‌شود و اغلب تحت هدایت سونوگرافی انجام می‌گیرد.
• فیزیوتراپی. یخ، لفاف کمپرس و عصا ممکن است در کاهش درد و ورم مؤثر باشند. تمرینات کششی با دامنه حرکتی محدود و نیز حرکات قدرتی برای عضلات اطراف زانو می‌توانند به کاهش علایم و حفظ عملکرد زانو کمک کنند.
در صورت امکان پزشک به درمان علت زیربنایی ایجاد کیست اقدام می‌کند. اگر دکتر به این نتیجه برسد که پارگی یک غضروف علت تولید بیش از حد مایع سینوویال است، وی عمل جراحی برای برداشتن یا ترمیم غضروف پاره شده توصیه می‌کند.
کیست بیکر مرتبط به استئوارتریت معمولاً با درمان ارتریت بهبود می‌یابد. مداخله جراحی به ندرت مورد نیاز است.
سبک زندگی و درمان خانگی
اگر پزشک ارتریت را به عنوان علت ایجاد کیست مشخص کند، وی به بیمار برخی از موارد زیر یا تمامی آنها را توصیه خواهد کرد:
• رعایت اصول چهارگانه. اصول چهارگانه به استراحت، استفاده از یخ، کمپرس و بالا نگه داشتن پا اشاره دارد. استراحت پا؛ گذاشتن یخ روی زانو؛ کمپرس زانو با عضوبند یا پارچه یا لفاف؛ و در ارتفاع قرار دادن پا در هنگام امکان به ویژه در طول شب.
• استفاده از داروهای ضد درد غیر نسخه‌ای. داروهایی مثل ایبوپروفن (ادویل، مورتین IB)، ناپروکسن سدیم (الیو)، استامینوفن (تاینلول)، و آسپیرین می‌توانند به تخفیف درد کمک کنند. مردم باید از دستورالعمل مربوط به مصرف این دارو تبعیت کنند. بیش از دوز توصیه شده نباید دارو مصرف کرد.
• کاهش میزان فعالیت فیزیکی. انجام این عمل باعث کاهش میزان آزردگی مفصل زانوی بیمار می‌شود. پزشک می‌تواند راهنمایی لازم را برای مدت مورد نیاز کاهش سطح فعالیت ارائه دهد و وی ممکن است بتواند اشکال جایگزین ورزش را که در کوران مدت مزبور از سوی بیمار قابل انجام است معرفی کند./
• مایو کلینیک
• ترجمه پریسا شعله‌دوست
نظرات (0)