کیست‌ اپیدرموئید

• علایم کیست‌ اپیدرموئید
• چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
• علل ایجاد کیست‌ اپیدرموئید
• ریسک فاکتورهای کیست‌ اپیدرموئید
• عوارض کیست اپیدرموئید
• تشخیص کیست‌ اپیدرموئید
• درمان کیست‌ اپیدرموئید
• سبک زندگی و مداوای خانگی

کیست‌های اپیدرموئید کیست‌های کوچک غیر سرطانی زیر پوست هستند. این کیست‌ها ممکن است در هر جایی بر روی پوست ظاهر شوند اما بیشترین شیوع آنها مربوط به قسمت‌های صورت، گردن و تنه است.
کیست‌های اپیدرموئید کیست‌هایی با رشد کُند بوده و اغلب بدون دردند، بنابراین به ندرت باعث مشکلی شده یا نیاز به درمان پیدا می‌کنند. مردم می‌توانند توسط پزشک کیست‌ها را در صورتی که نمای ظاهری آنها آزارنده باشد یا اگر این کیست‌ها دردناک بوده، پاره یا عفونی شوند، بردارند.
بسیاری از مردم به کیست‌های اپیدرموئید زیر عنوان کیست‌های سیبیشس اشاره می‌کنند اما ابن دو نوع کیست متفاوتند. کیست‌های سیبیشس واقعی شیوع کمتری دارند. این کیست‌ها از غددی ایجاد می‌شوند که مواد روغنی ترشح می‌کنند که باعث لیز شدن مو و پوست می‌شود (غدد سیبیشس یا سباسه).

علایم کیست‌ اپیدرموئید
نشانه‎ها و علایم کیست‌های اپیدرموئید شامل موارد زیر است:
• یک برآمدگی کوچک و مدور زیر پوست، که معمولاً روی صورت، گردن یا تنه ظاهر می‌شود
• یک توپی سرسیاه در مرکز دهانه کیست
• یک ماده غلیظ، زرد رنگ و بویناک که گاهی اوقات از کیست خارج می‌شود
• سرخی، ورم و افتادگی در ناحیه بروز کیست در صورت التهاب یا عفونت

چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
اغلب کیست‌های اپیدرموئید سبب بروز مشکلاتی نمی‌شوند و نیازی به درمان ندارند. در صورت مواجهه با یکی از موارد زیر یا تعداد بیشتری از آنها مردم باید به پزشک مراجعه کنند:
• رشد سریع کیست
• پاره یا دردناک یا عفونی شدن کیست
• قرار داشتن کیست در نقطه‌ای که مداوماً باعث ایجاد ناراحتی می‌شود
• در صورتی که کیست به دلایل زیبایی‌شناختی آزاردهنده باشد
• در صورت قرار گرفتن در یک نقطه نامعمول مثل انگشت دست یا پا

علل ایجاد کیست‌ اپیدرموئید
سطح پوست انسان (اپیدرمیس) از یک لایه نازک و محافظ سلولی ساخته شده است که بدن مداوماً آن را ریزش می‌کند. اغلب کیست‌های اپیدرموئید زمانی شکل می‌گیرند که سلول‎های مزبور وارد لایه عمقی‌تری از پوست می‌شوند و بیش از آنکه ریزش کنند تکثیر می‌شوند. برخی از اوقات کیست‌ها به علت آزردگی یا جراحت پوست روی سطحی‌ترین بخش فولیکول مو ایجاد می‌شوند.
سلول‎های اپیدرمال دیواره‎های کیست را تشکیل می‌دهند و سپس پروتئین کراتین را به داخل بخش داخلی کیست ترشح می‌کنند. کراتین همان ماده غلیظ و زرد رنگی است که گاهی از اوقات از کیست تخلیه می‌شود. این رشد غیر نرمال سلول‌ها ممکن است بر اثر آسیب دیدن فولیکول مو یا غده روغنی پوست ایجاد شود.
بسیاری از مردم کیست‌های اپیدرموئید را با کیست‌های سیبیشس اشتباه می‌گیرند اما این دو نوع کیست متفاوتند. کیست‌های سیبیش واقعی شیوع کمتری دارند. آنها از غده‌هایی می‌آیند که مواد روغنی لیز کننده پوست و ما را ترشح می‌کنند.

ریسک فاکتورهای کیست‌ اپیدرموئید
تقریباً همۀ مردم ممکن است دچار یک کیست اپیدرموئید یا تعداد بیشتری از آنها شوند، اما ریسک فاکتورهای زیر میزان آسیب‌پذیری مردم را در برابر این نوع کیست افزایش می‌دهد:
• دوره پشت سر گذاشتن بلوغ
• ابتلاء به برخی اختلالات ژنتیکی نادر
• آسیب دیدگی پوست

عوارض کیست‌ اپیدرموئید
عوارض بالقوه کیست‌های اپیدرموئید شامل موارد زیر است:
• التهاب کیست. کیست‌های اپیدرموئید ممکن است حساس و متورم شوند حتی اگر عفونی نشده باشند. خارج کردن کیست دچار التهاب دشوار است. پزشک ممکن است خارج کیست را تا زمان برطرف شدن التهاب به تعویق بیندازد.
• پارگی کیست. کیست دچار پارگی اغلب اوقات به بروز عفونتی شبه جوش منجر می‎شود که نیاز به درمان کامل دارد.
• عفونت کیست. کیست‌ها ممکن است عفونی و دردناک شوند (آبسه ایجاد کنند).
• سرطان پوست. در موارد بسیار نادر، کیست‌های اپیدرموئید می‌توانند به ایجاد سرطان پوست منجر شود.

تشخیص کیست‌ اپیدرموئید
پزشکان به طور معمول می‌توانند با مشاهده کیست آن را تشخیص دهند. در عین حال ممکن است پزشک بیوپسی پوست انجام دهد و نمونه پوست گرفته شده را برای آنالیز دقیق در آزمایشگاه تحت بررسی میکروسکپی قرار دهد.
کیست‌های اپیدرموئید شبیه به کیست‎های سیبیشس به نظر می‌رسند، اما با این کیست‌ها تفاوت دارند. کیست‌های اپیدرموئید واقعی بر اثر آسیب دیدگی فولیکول‎های مو یا لایه بیرونی پوست (اپیدرمیس) ایجاد می‌شوند.

درمان کیست‌ اپیدرموئید
مردم به طور معمول می‌توانند در صورتی که کیست باعث ایجاد ناراحتی نشده یا سبب بروز مشکلات زیبایی‌شناختی نشده باشد آن را بدون درمان به حال خود رها کنند. در صورتی که کسی در صدد درمان کیست اپیدرموئید باشد، می‌تواند با پزشک در مورد گزینه‌های زیر مشورت کند:
• تزریق. این روش درمانی شامل تزریق داخل کیست با دارویی است که سبب کاهش ورم و التهاب می‌شود.
• برش جراحی و تخلیه. در این روش پزشک برش جراحی کوچکی در کیست ایجاد کرده و به آرامی محتویات آن را تخلیه می‎کند. این روش نسبتاً سریع بوده و آسان است اما با استفاده از آن امکان برگشت کیست وجود دارد.
• جراحی کوچک. پزشک می‌تواند کیست را خارج کند. در این روش ممکن است شخص برای کشیدن بخیه‌های جراحی نیاز به مراجعه مجدد به پزشک داشته باشد. جراحی مزبور روشی ایمن و مؤثر است و به طور معمول مانع از برگشت کیست می‌شود. اگر کیست ملتهب باشد دکتر ممکن است انجام جراحی را به تعویق بیندازد.

سبک زندگی و مداوای خانگی
مردم نمی‌توانند مانع از تشکیل کیست‌های اپیدرموئید شوند. اما می‌توانند از بروز جای زخم و عفونت با استفاده از موارد زیر پیشگیری کنند:
• عدم اقدام به فشردن کیست
• استفاده از یک پارچه گرم و مرطوب بر روی ناحیه دچار کیست برای کمک به تخلیه و التیام آن./

• مایو کلینیک
• ترجمه هامیک رادیان

Source:
Epidermoid cysts
Mayo Clinic
March 06, 2018