کیست پیلار یا کیست روی جمجمه

کیست پیلار در اطراف فولیکول‌های مو و عموماً بر روی جمجمه ظاهر می‌شود. کیست پیلار اغلب بی‌ضرر است و ممکن است خود به خود از بین برود.
کیست توده‌ای کوچک پر از مایع است. کیست‌ها زیر پوست شکل می‌گیرند. آنها بسیار شایعند و به طور معمول با علایم یا عوارض جانبی همراه نیستند.
جراح معمولاً به سادگی می‌تواند کیست را از بدن خارج کند. به هر جهت، حتی پس از خارج کردن آن، کیست ممکن است دوباره بروز کند.
بسیاری از کیست‌های پیلار در صورتی که فرد مراقب آسیب ندیدن پوست باشد خود به خود و بدون درمان از بین می‎روند.

[آنچه می‌خوانیم:]
• کیست پیلار چگونه به نظر می‌رسد؟
• شناسایی کیست پیلار
• علل و ریسک فاکتورهای کیست پیلار
• تشخیص کیست پیلار
• درمان و خارج کردن کیست پیلار
• عوارض کیست پیلار
• دورنما

کیست پیلار چگونه به نظر می‌رسد؟
کیست به شکل برآمدگی کوچک مدور یا گنبدی شکل بروز می‌کند. برخی از کیست‌های پیلار رنگ زرد یا سفید دارند.
کیست پیلار بین 0.5 تا 5 سانتی‌متر قطر دارد. از آنجا که این کیست‌ها بسیار کند رشد می‌کنند، فرد ممکن است متوجه وجود آنها نشود تا اینکه به اندازه معینی برسند.
این کیست‌ها در اطراف فولیکول‌های مو ظاهر می‌شوند. فولیکول مجموعه‌ای از سلول‎ها است که به شکل یک لوله یا ورقه در اطراف یک تار مو شکل می‌گیرند. از آنجا که بخش اعظم موی بدن انسان بر روی سر وی رشد می‌کند، 90 درصد کیست‌های پیلار بر روی جمجمه ظاهر می‌شوند.
بر روی برآمدگی کیست معمولاً هیچ مویی رشد نمی‌کند و این وِیژگی می‌تواند مشخص کردن آن را راحت‌تر کند.
کیست پیلار در لمس سفت به نظر می‌رسد. از آنجا که کیست زائده‎ای پر از مایع است احتمال دارد که در صورت فشردن اندکی جابجا شود. فشار دادن کیست ممکن است سبب ایجاد درد یا رنجوری شود.
اگر کیست عفونی باشد، احتمال دارد که قرمز رنگ و حساس شود.
پوست اطراف کیست پیلار کاملاً زمخت است که این باعث می‌شود تا احتمال پاره شدن یا ترکیدن آن کاهش یابد. به هر جهت، کیست‌های روی جمجمه اغلب اوقات به دندانه برس یا شانه گیر می‌کنند. این موضوع می‌تواند به پارگی پوست و نشت چرک از کیست منجر شود.
کیست‌های پیلار نسبتاً ناشایعند و 5 تا 10 درصد کل جمعیت به آنها مبتلاء می‌شوند.

شناسایی کیست
سه نوع اصلی کیست وجود دارد:
• کیست‌ اپیدرموئید اغلب به نوجوانان لطمه می‌زند و روی صورت، قفسه سینه، بازوها، یا ناحیه تناسلی ظاهر می‌شود.
• کیست پیلار گرایشی به بروز در مردم 45 تا 65 ساله از خود نشان می‌دهد. این کیست در اطراف فولیکول‌های مو ظاهر می‌شوند.
• کیست میبومیان، یا شالازیون، در اطراف پلک چشم بروز کرده و امکان ایجاد آن در هر سنی وجود دارد.
کیست پیلار را از روی محدوده بروز آن که معمولاً روی جمجمه است می‎توان شناسایی کرد.
این نوع کیست همچنین فاقد نقطه سیاه رنگ در مرکز خود است.
پوست اطراف کیست پیلار در مقایسه با کیست اپیدرموئید کمتر شکننده است. این نوع کیست‌ها در عین حال به سادگی زیر میکروسکپ متمایز می‌شوند. کیست اپیدرموئید با سلول‎های پوست و کیست پیلار با کراتین پوشیده شده است.
هر کس ممکن است در یک زمان دچار بیش از یک کیست شود.
کیست پیلار نام‌های مختلفی شامل موارد زیر دارد:
• دمل
• کیست تریکیلمال
• کیست ایستوس-کاتاجن

علل و ریسک فاکتورهای کیست پیلار
کراتین یک پروتئین است که در سلول‎های مو یافت می‌شود، و به قوی و منعطف نگه داشتن مو و پوست کمک می‌کند.
سلول‎های کراتین وقتی می‎میرند به طور معمول به سطح پوست منتقل می‎شود و ممکن است بیفتند یا بر اثر شستشو از پوست جدا شوند.
اگر به جای انتقال به سطح پوست کراتین وارد لایه عمقی‌تری از پوست شود، ممکن است تکثیر شده و به شکل کیست پیلار درآید. کراتین درون کیست به شکل خمیر یا سریشی زمخت و سفید یا زرد رنگ به نظر می‌رسد.
کیست پیلار می‎تواند در نسل‎های مختلف یک خانواده ادامه یابد. اگر یکی از والدین به این کیست دچار شود 50 درصد شانس آن وجود خواهد داشت که فرزند وی نیز دچار چنین کیستی گردد.
این نوع کیست در زنان بیش از مردان شایع است. آنها معمولاً در دوران میانسالی افراد بروز می‌کنند.
هیچ ریسک فاکتور مشخصی برای کیست پیلار وجود ندارد، اما افراد دچار فولیکول‌های موی آسیب دیده یا پوست مجروح بیشتر محتمل است که دچار کیست پیلار شوند.

تشخیص کیست پیلار
دکتر یا درماتولوژیست برآمدگی‌ها یا توده‌های ایجاد شده روی پوست را بررسی می‌کند. کیست‌ها عموماً علتی برای نگرانی محسوب نمی‌شوند اما تشخیص صحیح ضروری است.
پزشک یا متخصص پوست پس از معاینه دقیق کیست پرسش‌هایی در مورد تاریخچه پزشکی و علایم اضافی مطرح می‌کند.
اگر پزشک نتواند کیست را با معاینه بصری طبقه‌بندی کند ناچار خواهد بود تا آن را خارج کرده و برای اطمینان از مضر نبودنش کیست را زیر میکروسکپ بررسی کند.

درمان و خارج کردن کیست پیلار
کیست‌ها اغلب خود به خود برطرف می‌شوند. قرار دادن یک تکه پارچه تمیز و گرم روی کیست می‌تواند به کاهش ورم و التیام مشکل کمک کند.
در صورت عفونی شدن کیست پیلار پزشک به طور معمول آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند.
همیشه اوقات به خارج کردن کیست نیاز نیست. اگر کیستی فاقد علامت باشد، مردم ممکن است نیازی به درمان آن نداشته باشند.

خارج کردن کیست
اگر کیست باعث ایجاد ناراحتی شده باشد می‌توان آن را خارج کرد. از آنجا که کیست پیلار به طور معمول روی جمجمه بروز می‌کند، گیر کردن آن به شانه یا برس مو می‌تواند دردناک باشد.
برای خارج کردن کیست ابتدا برای شخص دچار آن از بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود. دو روش برای خارج کردن کیست وجود دارد:
• ایجاد یک برش کوچک در پوست برای تخلیه کیست مایع
• خارج کردن کل کیست بدون برش دادن آن
کل عمل معمولاً اقدامی سریع است، و نیازی به بستری شدن شخص دچار کیست در بیمارستان یا کلینیک ندارد.
دکتر به طور معمول پس از خارج کردن کیست محل آن را می‌پوشاند. معمولاً کار خوبی است که از دست زدن به پوشش مزبور خودداری شود و در لمس ناحیه آسیب دیده نهایت احتیاط مراعات گردد.

عوارض کیست پیلار
به دنبال خارج کردن کیست جای زخم ایجاد می‎شود. کیست ممکن است برگردد، اما اگر کیست بیش از آنکه تخلیه شود به طور کامل خارج شده باشد احتمال برگشت آن کمتر خواهد شد.
کیست‌های پیلار مُسری نیستند. آنها اغلب بی‌ضررند اما می‌توانند بر اثر عفونی شدن باعث ایجاد درد یا ناراحتی شوند. در این مورد پزشک به طور معمول دارو تجویز می‌کند.
در موارد نادر کیست پیلار به تومور پیلار تبدیل می‌شود. این اتفاق هنگامی رخ می‌دهد که سلول‎ها تکثیر می‌شوند و توده ایجاد شده قطری بیش از 5 سانتی‌متر پیدا می‌کند. این تومورها رشدی کُند دارند اما معمولاً سرطانی نیستند.

دورنما
هر کسی ممکن است همزمان دچار بیش از یک کیست پیلار باشد، و این کیست‌ها ممکن است ناپدید شوند و در ادامه دوباره برگردند. در اغلب موارد کیست باعث بروز علایم نمی‌شود و بدون درمان و خود به خود بهبود پیدا می‌کند.
در صورت لزوم پزشک نسبت به خارج کردن کیست اقدام می‌کند. کیست ممکن است در موضع قبلی خود ناپدید شود، و احتمال ایجاد کیست‌های جدید در آینده وجود دارد./

• کلیر سیسونس، دکتر الین کی. لو
• ترجمه نادر اکبری سراوانی

Source:
Medical News Today
What is a pilar cyst?
Last reviewed Thu 5 April 2018
By Claire Sissons
Reviewed by Elaine K. Luo, MD