کیست‎های پیلونیدال یا کیست‎های ناحیه شکاف بین کفل‎ها - علایم، علل، تشخیص، و درمان

• دکتر سوزان فالک، ایان فرانک
• ترجمه محمدقاسم رافعی

کیست پیلونیدال در شکاف بین کفل‌ها - چاک اینترگلوتئال - ایجاد می‎شود. همانند هر کیست دیگری، کیست پیلونیدال نیز می‎تواند پر از مایع و چرکی شود.
اگر عفونتی رخ دهد، کیست به آبسه پیلونیدال تبدیل می‎شود و این زمانی است که می‎تواند دردناک باشد.
کیست پیلونیدال شبیه به یک جوش بزرگ بوده و در میان مردان بیش از زنان شایع است. در عین حال میزان ایجاد آن در افراد جوان بیش از مردم پیر است. افراد دچار چاقی، دارای سبک زندگی فاقد تحرک، دارای موی زیاد در بدن، یا ابتلاء به آزردگی یا جراحتی در ناحیه کفل‎ها در ریسک بالاتری برای ابتلاء به کیست پیلونیدال قرار دارند.
اگر کیستی در این مورد باعث ایجاد مشکل برای فرد شود پزشک می‎تواند آن را تخلیه کرده یا از طریق جراحی به برداشتن کیست اقدام کند.

[مطالب این مقاله:]
• علایم کیست‎های پیلونیدال
• علل و تشخیص کیست‎های پیلونیدال
• درمان کیست‎های پیلونیدال
• ریکاوری بعد از جراحی
• پیشگیری از کیست‎های پیلونیدال

علایم کیست پیلونیدال
علایم کیست پیلونیدال می‎تواند شامل موارد زیر باشد:
• درد همراه سرخی و ورم
• چرک یا خون که از کیست ترشح می‎شود
• بوی ناخوشایندی که از چرک متصاعد می‎گردد
• احساس درد در هنگام لمس
• تب
کیست‎های پیلونیدال از نظر اندازه متفاوتند و می‎توانند هم‎اندازۀ یک جوش بوده یا سطح بسیار بزرگ‎تری را بپوشانند.

علل و تشخیص کیست‎های پیلونیدال
در حال حاضر علت دقیق بروز کیست پیلونیدال مشخص نیست.
گمان می‎رود که وجود موهای درون‎رشد یکی از علل باشد. در واقع نام "پیلونیدال" به معنی "لانه مو" است. پزشکان گاهی از اوقات فولیکول‎های مو را که درون این کیست‎ها به دام افتاده‎اند مشاهده می‎کنند.
یک علت ممکن دیگر در این مورد این است که کیست پیلونیدال نتیجۀ وارد شدن نیرو یا سایش ایجاد شده در ناحیه مورد بحث است.
کیست پیلونیدال در عین حال ممکن است بر اثر تکرر جراحت در این ناحیه ایجاد شود. در طول جنگ جهانی دوم بیش از 800.000 سرباز آمریکایی بر اثر ابتلاء به کیست پیلونیدال در بیمارستان بستری شدند. این موضوع باعث شد تا این بیماری زیر عنوان "بیماری راننده جیپ" شناخته شود.
کیست پیلونیدال در عین حال میان مردمی که با چالی بین کفل‎ها به دنیا می‎آیند و امکان عفونت آنها وجود دارد، بیشتر است.
پزشک می‎تواند تشخیص کیست پیلونیدال را بر مبنای یک معاینۀ بالینی و طرح سؤالاتی از شخص مبتلاء به کیست انجام دهد. پرسش‎های مطرح در این مورد شامل موارد زیر است:
• اولین بار علایم در چه زمانی ظاهر شدند؟
• آیا این مشکل در مورد شما سابقه هم دارد؟
• آیا در زمان بروز کیست تب هم در کار بوده است؟
• فرد چه داروهایی را منظماً مصرف می‎کند؟

درمان کیست پیلونیدال
به نظر می‎رسد که مصرف آنتی‎بیوتیک در مورد درمان کیست پیلونیدال مفید نیست. در هر حال گزینه‎های درمانی متعددی در این مورد وجود دارد.

برش جراحی و تخلیه
اگر کسی برای اولین بار دچار کیست پیلونیدال شده باشد روش ترجیحی برای درمان برش جراحی و تخلیه کیست است. در این اقدام پزشک برشی در محل کیست ایجاد کرده و کیست را تخلیه می‎کند.
مو شامل فولیکول‎های مو خارج شده و زخم به حالت باز رها ‎شده و فضای باز ایجاد شده توسط گاز پوشانده می‎شود.
منفعت کلیدی این اقدام ساده و سرراست بودن آن و نیز این مزیت است که تحت بی‎حسی موضعی قابل انجام است.
یک معضل در این مورد نیاز به تعویض مداوم گاز در روند التیام زخم است که ممکن است تا سه هفته ادامه داشته باشد.

مارسوپیالیزاسیون
این اقدام پزشکی نیز شروعی مشابه اقدام قبلی دارد، و در آن پزشک برشی ایجاد کرده و کیست را تخلیه می‎کند و چرک و هر مویی را که داخل کیست باشد خارج می‎نماید. در هر حال، در مارسوپیالیزاسیون به جای باز گذاشتن زخم، پزشک لبه بریدگی ایجاد شده را به ته کیست می‎دوزد و به این وسیله نوعی حالت کیسه مانند ایجاد می‎کند.
اگرچه عمل مزبور نوعی جراحی است آن را می‎توان در تنظیمات سرپایی و با استفاده از بی‎‎حسی موضعی انجام داد. این بدان معنی است که پزشک می‎تواند برشی کوچک‌تر و سطحی ایجاد کند به شکلی که نیازی به بستن کیسه با گاز نباشد. در عین حال نیازی به تعویض روزانه گاز نیز نخواهد بود.
از سوی دیگر، زمان مورد نیاز برای شفای زخم در این مورد طولانی‎تر بوده و به حدود 6 هفته می‎رسد. در عین حال برای انجام این روش نیاز به پزشکی است که از تجربه لازم برای انجام عمل مزبور برخوردار باشد.

برش جراحی، تخلیه کیست و بستن زخم
در این عمل پزشک اقدام به تخلیه کیست کرده اما زخم را به صورت باز رها نمی‎کند.
مشابهاً در این مورد نیز نیازی به استفاده از گاز نیست، زیرا پزشک در انتهای عمل جراحی نسبتت به بستن زخم اقدام می‎کند.
مهم‎ترین مشکل این نوع جراحی این است که در آن امکان بروز عوارض بیشتر است. یکی از این مشکلات هم این است که خارج کردن کل کیست دشوارتر است.
در عین حال عمل مزبور باید توسط جراح متخصص در اتاق عمل و تحت بیهوشی عمومی انجام شود.

ریکاوری پس از جراحی
همانند هر عمل جراحی دیگری، چه سرپایی و چه با بستری کردن بیمار در بیمارستان، این موضوع اهمیت دارد که تمامی دستورالعمل‎های مرتبط به مراقبت در خانه به ویژه تعویض گاز به دقت انجام شود.
توصیه‎های کلی در مورد ریکاوری شامل موارد زیر است:
• تمیز نگه داشتن ناحیه مورد درمان.
• بازبینی ناحیه در مورد بروز احتمالی عفونت. نشانه‎های عفونت خود را به صورت سرخی ناحیه، چرک، یا درد نشان می‎دهند.
• اطمینان از این موضوع که تمامی مراجعات بعد از عمل به پزشک به طور صحیح انجام می‎شود تا پزشک بتواند روند التیام کیست را مورد بررسی قرار دهد.
• دکتر در عین حال ممکن است عمل خارج کردن مو را از ناحیه دچار کیست در دستور کار قرار دهد
کیست پیلونیدال ممکن است عوارضی در پی داشته باشد که موارد زیر را شامل می‎شود:
• ایجاد آبسه
• برگشت کیست
• بروز عفونت سیستمیک که به سراسر بدن گسترش پیدا می‎کند
در موارد معدود یکی از اشکال سرطان پوست ممکن است در کیست توسعه یابد.
به طور کلی دورنما برای تمامی مردم دچار کیست پیلونیدال عالی است و علاج قطعی در این بیماری ممکن است.
در هر حال لازم به یادآوری است که امکان بازگشت کیست پیلونیدال در هر کسی که سابقۀ جراحی در این مورد را داشته باشد وجود دارد.
چنین برگشتی در مورد کیست مزبور شایع است و تخمین زده می‎شود که بین 40 تا 50 درصد افراد دوباره دچار کیست مزبور می‎شوند.

پیشگیری
رعایت موازین بهداشتی در ناحیه پایه ستون فقرات مهم است. این کار باعث پیشگیری از توسعه بیماری پیلونیدال و همچنین پیشگیری از بازگشت آن در صورت ایجاد می‎شود.
کارهایی که مردم می‎توانند در راستای کاهش ریسک توسعه کیست در مورد خود انجام دهند عبارتند از:
• تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه
• زدودن موهای موجود در این ناحیه با استفاده از کرم‎های موزدایی
• اجتناب از نشستن به صورت طولانی مدت
مردم دچار اضافه وزن متوجه می‎شوند که در عین حال کاهش وزن هم از ریسک ابتلاء به کیست مزبور و هم بازگشت آن کم می‎کند./

Source:
What's to know about pilonidal cysts?
Last reviewed Tue 20 June 2017
By Ian Franks
Reviewed by Suzanne Falck, MD, FACP