انژیولیپوما یا لیپومای دردناک و دارای رگ‎های خونی بیشتر

• ریچل نل، دکتر الین کی. لیو
• ترجمه هامیک رادیان

انژیولیپوما شکل کمتر شایعی از لیپوما یا یک تودۀ خوش‎خیم بافت چربی است. انژیولیپوما به بیشترین میزان در ناحیۀ ساعد بروز می‎کند. انژیولیپوما با لیپوما از این نظر تفاوت دارد که در انژیولیپوما رگ‎های خونی بیشتری وجود داشته و احتمال دردناک بودن آن بیشتر است.
انژیولیپوما نسبتاً شایع است و 5 تا 17 درصد کل موارد لیپوما را تشکیل می‎دهد. مشابه دیگر انواع لیپوما، انژیولیپوماها نیز غیر سرطانی هستند. درمان همیشۀ اوقات در مورد انژیولیپوما ضروری نیست اگرچه در صورت نیاز به برداشتن آنها به انجام جراحی‎های کوچک نیاز است.

[مطالب این مقاله:]
• علایم انژیولیپوما
• علل انژیولیپوما
• درمان انژیولیپوما
• تشخیص انژیولیپوما
• توده‎های مشابه
• دورنما

انژیولیپوما چیست؟
انژیولیپوماها توده‎های نرم و کوچی هستند که زیر پوست ظاهر می‎شوند و معمولاً کمتر از 4 سانتی‎متر عرض دارند. تفکیک آنها از روی نمای ظاهری با لیپوماها دشوار است مگر اینکه انژیولیپوما حامل رگ‎های خونی قابل رویت هستند.
این توده‌ها معمولاً پس از دوره بلوغ ظاهر می‎شوند و شیوع آنها در مردم سنین 20 تا 30 ساله بیشتر است.
انژیولیپوما ممکن است در هر نقطه از بدن ظاهر شود اما بیشتر در نواحی زیر بروز می‎کند:
• ساعد
• قسمت فوقانی بازو
• تنه
نقاطی که به احتمال کمتر انژیولیپوماها در آنها ظاهر می‎شوند شامل پا، سر، صورت، گردن و دست است. در موارد بسیار نادر، احتمال بروز انژیولیپوما در بافت‌های عمقی‎تر وجود دارد که در این حالت همانژیوم داخل عضله شناخته می‎شود.
انژیولیپومای نخاعی می‎تواند سبب بروز درد، دشواری در راه رفتن، یا دشواری در ادرار کردن شود. مشابهاً لیپوماهای دستگاه گوارش اگر انژیولیپوماها به قدر کافی بزرگ باشند می‎توانند باعث ایجاد درد معده، خونریزی، یا بروز انسداد در روده شوند.

علایم انژیولیپوما
خلاف دیگر انواع لیپوما، انژیولیپوما ممکن است حساس بوده یا حتی دردناک به نظر برسد. پوست روی انژیولیپوما معمولاً سالم است. فرد معمولاً می‎تواند آن را لمس کرده و متوجه وجود چند ضایعه دیگر در اطراف ناحیه شود.
توده‎های انژیولیپوما به طور معمول دارای علایم زیر هستند:
• نمای ظاهری گرد یا کروی
• در لمس نرم احساس می‎شوند
• در لمس دارای بافتی خمیری یا لاستیک مانند هستند
• به راحتی جابجا می‎شوند
• اغلب اوقات به صورت گروهی ظاهر می‎گردند

در مورد لیپوما بیشتر بخوانیم:

لیپوما یا تومورهای بافت چربی در زیر پوست

علل انژیولیپوما
برخی انواع انژیولیپوما هیچ علت شناخته شده‎ای ندارند. در دیگر موارد عوامل زیر به عنوان علل بروز آنها مطرح است:
• ژنتیک. اگر یکی از والدین یا برادر و خواهر فرد دچار انژیولیپوما باشد، احتمال بروز انژیولیپوما در خود وی نیز بیشتر خواهد بود.
• آسیب‌دیدگی. انژیولیپوما ممکن است بر اثر تروماهایی مثل تصادف اتومبیل ایجاد شود.
• درمان‎های آنتی‎رتروویرال. داروهایی که برای کاهش میزان و اثرات ویروس‎هایی مثل HIV به کار می‎روند، می‎توانند احتمال بروز انژیولیپوما را افزایش دهند.
• دیابت. مردم دچار دیابت در معرض ریسک بالاتری برای ابتلاء به انژیولیپوما قرار دارند.

درمان انژیولیپوما
معمولاً نیازی به برداشتن انژیولیپوما نیست مگر اینکه سبب ایجاد علایم قابل ملاحظه یا مشکلاتی برای فرد مبتلا شوند. انژیولیپوما به طور معمول با استفاد از عمل جراحی به راحتی برداشته می‎شوند اگرچه برداشتن توده‎های ایجاد شده در بافت عمقی مثل موارد ایجاد شده در ناحیۀ ستون فقرات ممکن است با دشواری همراه باشد.
اگر عمل جراحی مورد نیاز نباشد تزریق داروهای کورتیکوستروئیدی می‎تواند باعث کوچک شدن انژیولیپوماها یا حتی خلاص شدن از آنها شود که این کار با کوچک کردن سلول‎های چربی و مرگ این سلول‎ها انجام می‎شود. این عمل از طریق تــزریق یک مخلوط شامل مادۀ بی‎حس کننده و داروی استروئیدی به درون لیپوما صورت می‎گیرد. گاهی از اوقات نیاز است تا پزشک تزریق‌های مزبور را چند بار تکرار کند.
وقتی پزشک لیپوما را خارج کند، احتمال بروز مجدد آن در همان نقطه قبلی مورد نادری است.

تشخیص انژیولیپوما
پزشکان قادر نیستند تا بر مبنای معاینۀ فیزیکی تشخیص دهند که فردی دچار لیپوما یا انژیولیپوما است. وقتی فرد دچار درد نیز باشد احتمال ابتلاء به انژیولیپوما بیش از لیپوما مطرح است.
انژیولیپوما نسبت به لیپوما دارای رگ‎های خونی بیشتری است. پزشک به طور معمول نیاز به انجام بیوپسی دارد تا وجود رگ‎های خونی را در تومور شناسایی کند.
انژیولیپوماها سرطانی نیستند اما ممکن است شبیه به لیپوسارکوما باشند که نوعی سرطان است که به سلول‎های چربی آسیب می‎زند.
اگر پزشک ظن به آن داشته باشد که یک تودۀ تازه ایجاد شده ممکن است سرطانی باشد، وی به انجام تست‎های بیشتری مثل بیوپسی یا اسکن MRI اقدام می‎کند تا بافت‎های سرطانی را جستجو و شناسایی کند.
انژیولیپوما در مردم زیر سن 30 سال بسیار نادر است. لیپوماهای سرطانی بیشتر محتمل است که در نواحی خاصی مثل پشت دیواره شکم، شانه‎ها و اندام‎های تحتانی بروز کنند.
انژیولیپوما در عین حال ممکن است با اختلالات دیگری مثل بیماری درکوم اشتباه گرفته شوند، که سبب بروز چندین توده دردناک در کنار دیگر علایم شامل افزایش وزن، افسردگی و لتارژی می‎شود. این اختلال موردی بیش از حد نادر محسوب می‎شود.

انژیولیپوما در برابر توده‎های مشابه
انژیولیپوما یکی از اشکال لیپوما است. آنها اندکی سفت‎تر از لیپوماها هستند، رگ‎های خونی بیشتری دارند و احتمال دردناک بودن آنها نیز بیشتر است. پزشک در هنگام تعیین این موضوع که تودۀ ایجاد شده انژیولیپوما یا چیز دیگری است عواملی مثل سن فرد، تاریخچۀ پزشکی وی و علایم ایجاد شده را در مد نظر قرار می‎دهد.
در حالی که انژیولیپوماها در سنین 20 تا 30 شایع‎تر هستند، امکان بروز لیپوماها در مردم مسن‎تر و سنین 50 تا 70 سالگی بیشتر است.
دیگر اختلالات پوستی که ممکن است مشابه انژیولیپوما باشند شامل موارد زیر است:
• کیست اپیدرموئید
• ندول‏‌های روماتیسمی
• هماتوما (هماتوم)
• برخی عفونت‎های پوستی
انژیولیپوما با همانژیوماها (همانژیوم‌ها) که مجموعۀ رگ‎های خونی محسوب می‎شوند فرق دارند.
همانژیوم‎ها اغلب "نقطه‎های توت فرنگی" نامیده می‎‎شوند زیرا به رنگ قرمز روشن روی سطح پوست ظاهر می‎گردند. در هر حال، همانژیوم‎ها سلول‎های چربی یا ادیپوسیت ندارند، در حالی که انژیولیپوما دارای آن هستند.

دورنما
انژیولیپوماها نوعی خوش‌خیم از لیپوما هستند که ممکن است در لمس حساس باشند اما به طور معمول عوارض دیگری برای سلامت انسان ایجاد نمی‎کنند.
فرد دچار انژیولیپوماها ممکن است برای برداشتن آنها گزینۀ عمل جراحی را به دلایل زیبایی‌شناختی یا کاهش ناراحتی انتخاب کند. اگر کسی در مورد ماهیت تودۀ مبتلابۀ خود دچار تردید باشد باید به پزشک مراجعه کند./

Source:
What to know about angiolipoma
Last reviewed Wed 16 May 2018
By Rachel Nall
Reviewed by Elaine K. Luo, MD