پوست / درماتولوژی

کیسک‎های زیر چشم به طور معمول نوعی نگرانی زیبایی‌شناختی محسوب می‎شوند و به ندرت نشانه‎ای از یک اختلال زیربنایی پزشکی هستند

ایجاد کیسک* زیر چشم - تورم خفیف یا پف کردن زیر چشم‎ها - در هنگامی که مردم پا به سن می‎گذارند موضوعی شایع است. در روند پیر شدن بافت‎های اطراف چشم‎‎ها، شامل برخی از عضلات پلک چشم، تضعیف می‎شوند. چربی نرمالی که به حمایت از چشم کمک می‎کند در موقعیت مورد اشاره می‌تواند به درون پلک زیرین انتقال یابد که این باعث پف‎آلود به نظر رسیدن پلک چشم می‎شود. در عین حال امکان انباشت مایع در فضای زیر چشم‎ها وجود دارد که این موضوع خود به ورم ایجاد شده در این ناحیه اضافه می‎شود. کیسک‎های زیر چشم به طور معمول نوعی نگرانی زیبایی‌شناختی محسوب می‎شوند و به ندرت نشانه‎ای از یک اختلال زیربنایی پزشکی هستند. مواردی از مداوای خانگی مثل کمپرس سرد می‎توانند به بهبود نمای ظاهری پف زیر چشم کمک کنند. برای موارد پایدار یا آزار دهنده پف‎کردگی زیر چشم، جراحی پلک چشم را می‎توان به عنوان یک گزینه در مد نظر قرار داد.

مواردی وجود دارد که در آنها آبسه می‎تواند در صورت عدم درمان به عارضه‎ای جدی و بالقوه کشنده تبدیل شود.

آبسه پوست نوعی توده یا برآمدگی است که درون یا زیر سطح پوست ظاهر می‎شود. این توده معمولاً پر از چرک یا مایعی به رنگ شفاف است. آبسه معمولاً بر اثر عفونت‌های باکتریایی به وجود می‎آید. آبسه پوست ممکن است در هر قسمتی از بدن ظاهر شود. به هر حال، بیشترین میزان بروز آبسه‎ها مربوط به برخی نواحی بدن مثل پشت، صورت، قفسه سینه یا باسن است. آبسه‌های پوستی در عین حال ممکن است در آن نواحی که مو رشد می‎کند، مثل زیر بغل یا کشاله ران، نیز ایجاد شوند. بیشتر آبسه‌های پوست بی‌ضررند و این احتمال وجود دارد که خود به خود از بین بروند. کرم‎ها و داروهای غیر نسخه‌ای ممکن است همۀ آن چیزی باشد که برای سرعت گرفتن فرآیند درمان آبسه خفیف مورد نیاز است. برخی اوقات درمان آبسه‎های پوستی دشوارتر است و ممکن است به پاره کردن یا تخلیۀ آنها نیاز باشد. مواردی وجود دارد که در آنها آبسه می‎تواند در صورت عدم درمان به عارضه‎ای جدی و بالقوه کشنده تبدیل شود.

مردم دچار راش شدید یا مزمن باید در اولین فرصت ممکن به پزشک مراجعه کنند تا علت و گزینه‌های درمانی بالقوه برای آن مشخص شود

وقتی یک راش در قسمتی از پوست بدن مثل ناحیۀ زیر بغل ظاهر می‎شود به نظر نامعمول می‌‏رسد و می‎تواند تا چند ساعتی باعث ایجاد ناراحتی باشد. در بیشتر موارد راش علامتی گذرا و موقتی است که معمولاً می‎توان آن را با استفاده از داروهای غیر نسخه‌ای و مداوای خانگی برطرف کرد. در هر حال برخی راش‌ها، مثل موارد مربوط به راش‌های درازمدت، برگشت کننده یا شدید ممکن است نشانه‎ای از اختلالات زیربنایی سلامت باشد که نیاز به مراقبت پزشکی و درمان دارند. وقتی پوست در درازمدت در معرض سایش به پوست لباس قرار داشته باشد امکان بروز تحریک وجود دارد. نواحی خاصی از بدن مثل زیر بغل که در آنها پوست دچار چین‌خوردگی یا سایش مکرر با خود است بیشتر مستعد عرق‌سوز شدن هستند.

ویتیلیگو اختلالی تهدید کنندۀ حیات یا مُسری نیست. ویتیلیگو در هر سنی امکان بروز دارد اما اغلب در سنین زیر بیست سالگی ایجاد می‎شود.

ویتیلیگو [برص یا پیسی] نوعی بیماری است که باعث از دست رفتن رنگ پوست در جای جای آن می‏‌شود. گستره و دامنه از دست رفتن رنگ بر اثر ویتیلیگو غیر قابل پیش‎بینی است. این بیماری می‎تواند در هر قسمت از بدن بروز کند. بیماری مزبور در عین حال قادر است بر مو و داخل دهان نیز تأثیر بگذارد. به طور معمول رنگ پوست و مو توسط ملانین تعیین می‎شود. ویتیلیگو زمانی ایجاد می‌گردد که سلول‎های تولید کننده ملانین از بین می‎روند یا عملکردشان متوقف می‌‏شود. مردمان دارای تمامی انواع پوست به ویتیلیگو مبتلا می‎شوند اما وجود این بیماری در میان مردم تیره‌پوست آشکارتر است. ویتیلیگو اختلالی تهدید کنندۀ حیات یا مُسری نیست. این بیماری باعث ایجاد حسی ناخوش در فرد مبتلا نسبت به خودش می‎شود. درمان ویتیلیگو می‎تواند رنگ ناحیۀ آسیب دیده در پوست را به آن بازگرداند. اما درمان از ادامه رنگ‎رفتگی پوست یا بازگشت بیماری پیشگیری نمی‎کند.

کبودی‎ها به طور معمول بر اثر جراحت یا آسیب دیدگی‎هایی مثل سقوط از ارتفاع یا ضربه ایجاد می‎شوند، در حالی که اکیموسیس در تمامی موارد ناشی از تروما یا ضربه نیست. بعضی بیماری‎ها و دیگر اختلالات نیز می‎توانند سبب ایجاد اکیموسیس شوند.

اصطلاح اکیموسیس توصیف کنندۀ لکه‎های هموار، و آبی یا بنفش رنگ است که حدود 1 سانتی‎متر یا بیشتر قطر دارند. اصطلاح مزبور اغلب اوقات به عنوان معادلی برای پورپورا یا کبودی به کار می‎رود، اگرچه چنین استفاده‎ای از برخی لحاظ اشتباه است. اکیموسیس هنگامی بروز می‎کند که خون نشت کرده از کاپیلاری به داخل بافت زیر پوست وارد می‎شود. این وضعیت باعث بروز تغییر رنگ در پوست می‎گردد. وقتی بافت التیام می‎یابد ناحیۀ دچار اکیموسیس ممکن است از بنفش یا آبی تیره به زرد یا سبز تغییر رنگ دهد. اکیموسیس به طور معمول به یک تا سه هفته زمان نیاز دارد تا التیام یابد. نواحی دچار اکیموسیس دارای نمای ظاهری متفاوتی از کبودی‌ها یا هماتوم‌ها هستند، که لکه‎هایی متورم محسوب می‎شوند و هنگامی شکل می‎گیرند که خون در ناحیۀ خارج رگ‌های خونی جمع شده و به صورت لخته درمی‎آید. هماتوم‎ها ممکن است حالت برآمده یا برجسته به خود بگیرند حال آنکه اکیموسیس همیشه حالت تخت و غیر برآمده دارد.

علل متعددی می‎توانند بـاعث ایجاد برآمدگی‎های زبان شوند. صرف وجود برآمدگی زبان به ندرت اطلاعات کافی برای دستیابی به تشخیص ایجاد می‌کند.

بروز برآمدگی یا توده روی زبان شایع‏ است و بر اثر علل مختلفی شامل جراحات، انواع آلرژی و عفونت ایجاد می‎شود. اگرچه برآمدگی‎های روی زبان ممکن است حس عجیبی ایجاد کنند و باعث نگرانی شود به طور معمول عوارضی بی‌ضرر محسوب می‎شوند. بسیاری از برآمدگی‎های روی زبان بدون علت مشخص بروز کرده و به خودی خود از بین می‎روند. این برآمدگی‎ها ممکن است ماه‌ها یا سال‏‌ها بعد دوباره برگردند یا ممکن است دیگر هیچ‎گاه ظاهر نشوند. در هر دو صورت، احتمال سرطانی بودن این توده‎ها بسیار کم است. حتی وقتی که برآمدگی‌های روی زبان نتیجۀ وجود یک اختلال جدی‎تر مثل عفونت است، آنها را می‎توان یک نشانۀ هشدار مفید برای اقدام به درمان سریع و کامل تلقی کرد. با مراجعه به موقع به پزشک، این امکان وجود دارد که دورنمای مرتبط به وضعیت شامل مورد سرطان را بهبود بخشید.