پوست / درماتولوژی

مردم می‎توانند بر مبنای رنگ کبودی مدت ایجاد آن را حدس بزنند. همچنان که بدن التیام پیدا کرده و هموگلوبین یا ترکیبی را که به خون رنگ سرخ آن را می‎دهد خرد می‎کند، کبودی ایجاد شده دچار تغییر رنگ می‎شود.

کبودی‎ها به طور معمول عاملی برای ایجاد نگرانی محسوب نمی‎شوند. اغلب اوقات، آنها جراحتی سطحی هستند که هیچ نیازی به مراقبت پزشکی ندارند و مردم می‎توانند آنها را در محیط خانه درمان کنند. اما در برخی موارد مردم باید به علت دچار شدن به کبودی به پزشک مراجعه کنند. یک مشکل شایع در این مورد هماتوما (هماتوم) است. هماتوم مقدار زیادی خون است که در میان بافت‎ها به دام می‎افتد. هماتوم در بیشتر موارد به تروماهای جدی مرتبط است. وقتی هماتوم بروز می‎کند، بدن دیگر نمی‎تواند کبودی را به سهولت یا سرعت آسیب‎دیدگی‎های خفیف التیام بخشد. در نتیجه، هماتوم به همان رنگ اولیه، و محکم سر جایش باقی می‎ماند و پس از گذشت چندین روز کماکان همان درد اولیه را ایجاد می‎کند.

هجوم شپش سر نشانۀ فقر بهداشتی یا عدم رعایت نظافت در محیط زندگی نیست. شپش سر حامل بیماری‌های باکتریایی یا عفونی نیز نیست

شپش سر حشره کوچکی است که از خون جمجمه انسان تغذیه می‎کند. شپش سر اغلب اوقات به کودکان لطمه می‎زند و معمولاً نتیجۀ انتقال شپش از موی کسی به دیگری است. هجوم شپش سر نشانۀ فقر بهداشتی یا عدم رعایت نظافت در محیط زندگی نیست. شپش سر حامل بیماری‌های باکتریایی یا عفونی نیز نیست. در صورتی که فرد مظنون به ابتلاء خود یا بچه خویش به آلودگی شپش سر باشد باید پیش از آغاز درمان به پزشک مراجعه کند. مطالعات نشان داده‎اند که بسیاری از کودکان در مورد ابتلاء به شپش سر با داروهای غیر نسخه‌ای تحت درمان قرار گرفته‎اند حال آنکه آنان دچار آلودگی فعال شپش سر نبوده‎اند.

پا در مقایسه با دیگر قسمت‎های بدن دارای غدد تعریق بیشتری است. بر روی هر یک از پاها تقریباً 125.000 غده تعریق وجود دارد.

دچار شدن گهگاهی به تعریق پا موضوع شایعی است اما عرق کردن بیش از حد می‎تواند نشانه‎ای از ابتلاء به اختلالی باشد که هیپرهیدوز (هیپرهیدروزیس) نامیده می‎شود. تعریق پا در عین حال می‎تواند باعث ایجاد دیگر مشکلات سلامت مثل بوی بد پا، عفونت پای ورزشکار، و قارچ ناخن پا شود. بر مبنای اعلام "انجمن بین‎المللی هیپرهیدروزیس"، هیپرهیدروز مبتلابه تقریباً 5 درصد مردم در سطح جهان است. افراد دچار تعریق پا که به عنوان هیپرهیدروز پلانتار شناخته می‌شود مجبورند تمام روز برای خشک نگه داشتن پای خود تقلا کنند. غدد تعریق تولید عرق به میزان زیاد را ادامه می‎دهند که بسیاری مردم این وضعیت را هم باعث ناراحتی و هم علتی برای شرمندگی می‎بینند. راه‎های متعددی برای مقابله با هیپرهیدروزیس پلانتار وجود دارد.

اغلب خال‎ها بی‌ضررند و نیازی به درمان پزشکی ندارند. پزشک ممکن است یک خال مظنون را برای بررسی در مورد سلول‎های سرطانی از پوست جدا کند.

خال ممکن است بر اثر گیر کردن به چیزی و پارگی دچار خونریزی شود. اگرچه این وضعیتی آزار دهنده است معمولاً عاملی برای ایجاد نگرانی نیست. در موارد نادر خال‌ها به دلیلی نامشخص دچار خونریزی می‎شوند و این وضعیتی است که می‎تواند نشانه‌ای از سرطان پوست باشد. در مورد بزرگسالان داشتن چیزی حدود 10 تا 40 خال در سطح بدن موضوعی شایع است. مردم دارای پوست روشن گرایشی به داشتن خال‎هایی بیشتر از افراد دارای پوست تیره نشان می‎دهند. خال‎ها ممکن است بر اثر پا به سن گذاشتن دچار تغییر شوند. برخی از خال‎ها تیره‌تر یا روشن‌تر می‎شوند و بسیاری از خال‎ها رشد کرده و بزرگ می‎شوند. خال ممکن است در هر جای بدن از جمجمه گرفته تا لای انگشتان پا و حتی زیر ناخن انگشتان دست ظاهر شود. اغلب خال‎ها بی‌ضرر هستند، اما مردم باید خال‎ها را با هدف تغییراتی که در آنها ایجاد می‎شود، مواردی مثل خونریزی که می‎تواند نشان دهنده ملانوما (ملانوم) باشد، مورد بررسی قرار دهند.

کیست پیلونیدال شبیه به یک جوش بزرگ بوده و در میان مردان بیش از زنان شایع است. علت بروز کیست پیلونیدال مشخص نیست

کیست پیلونیدال در شکاف بین کفل‌ها - چاک اینترگلوتئال - ایجاد می‎شود. همانند هر کیست دیگری، کیست پیلونیدال نیز می‎تواند پر از مایع و چرکی شود. اگر عفونتی رخ دهد، کیست به آبسه پیلونیدال تبدیل می‎شود و این زمانی است که می‎تواند دردناک باشد. کیست پیلونیدال شبیه به یک جوش بزرگ بوده و در میان مردان بیش از زنان شایع است. در عین حال میزان ایجاد آن در افراد جوان بیش از مردم پیر است. افراد دچار چاقی، دارای سبک زندگی فاقد تحرک، دارای موی زیاد در بدن، یا ابتلاء به آزردگی یا جراحتی در ناحیه کفل‎ها در ریسک بالاتری برای ابتلاء به کیست پیلونیدال قرار دارند. اگر کیستی در این مورد باعث ایجاد مشکل برای فرد شود پزشک می‎تواند آن را تخلیه کرده یا از طریق جراحی به برداشتن کیست اقدام کند.

لیپوماها توده‎های خوش‌خیم شکل گرفته از سلول‎های چربی هستند. در هر حال، کارشناسان در این مورد که لیپوماها ممکن است پتانسیل تبدیل شدن به توده‎های سرطانی را داشته باشند، توافق نظر ندارند. تودۀ سرطانی سلول‎های چربی لیپوسارکوما (لیپوسارکوم) نامیده می‎شود

لیپوما توده‎ای در زیر پوست است که به علت رشد بیش از حد سلول‎های چربی ایجاد می‎شود. پزشکان لیپوماها را تومورهای خوش‌خیم تلقی می‎کنند که به معنی غیر سرطانی بودن این توده‎ها است. در هر حال، مردم ممکن است به علت دردناک بودن لیپوما، پیامدهای بروز آن، یا وجود دیگر علایم مایل به خارج کردن این توده‎ها باشند. برخی از مردم در مورد جنبه‎های زیبایی شناختی ناشی از حضور این توده‎ها دچار ناخشنودی می‎شوند. لیپوماها ممکن است در هر نقطه از بدن که در آنجا سلول‏‌های چربی وجود دارد ایجاد شوند، اما گرایشی به بروز بر روی شانه‌ها، قفسه سینه، تنه، کفل‎ها و زیر بغل در آنها به چشم می‎خورد. در موارد کمتر شایع امکان بروز لیپوماها در دستگاه‌های داخلی بدن، استخوان‎ها یا عضلات وجود دارد.