هورمون‌شناسی

زنان باید در هنگام آغاز مصرف قرص کنترل بارداری و نیز پیش از اقدام به تغییر نوع قرص مصرفی خود به پزشک مراجعه کنند

قرص‎های کنترل بارداری (قرص‎های پیشگیری از بارداری) حاوی هورمون‎های مختلفی هستند، و می‎توانند باعث افزایش اندازه یا سایز پستان زنان شود. به هر حال، این تأثیر به طور معمول موقتی است. سطح هورمون‎های استروژن و پروژسترون در طول چرخه عادت ماهانه تغییر می‎کند، و این وضعیت می‎تواند باعث ایجاد تغییراتی در بافت پستان شود. در نتیجه زنان ممکن است احساس کنند که پستان‌های آنها حساس یا دردناک شده است. بسیاری از قرص‌های کنترل بارداری حامل همان هورمون‎های مورد اشاره یا استروژن و پروژستین هستند که یک شکل صناعی پروژسترون محسوب می‎شود. آغاز مصرف قرص مزبور می‎تواند پستان را به رشد تحریک کند. در هر حال، هر افزایشی در اندازه پستان به طور معمول جزئی است.

مقاومت به انسولین ریسک ابتلاء به پیش‎دیابت و در نهایت دیابت نوع 2 را افزایش می‎دهد.

انسولین یک هورمون است که توسط لوزالمعده ساخته می‎شود و برای سلول‎ها امکان جذب گلوکز را ایجاد می‎کند، به شکلی که بتوان از آن به عنوان انرژی استفاده کرد. سلول‎های مردم دچار مقاومت به انسولین قادر به استفادۀ مؤثر از این هورمون نیستند. وقتی سلول‏‌ها قادر به جذب گلوکز (قند) نباشند، این ماده در خون انباشته می‎شود. اگر سطح گلوکز بالاتر از میزان نرمال بوده اما این افزایش سطح به میزانی نباشد که باعث تشخیص ابتلاء به دیابت شود، به وضعیت مزبور زیر عنوان پیش‎دیابت ارجاع می‎شود. مقاومت به انسولین ریسک ابتلاء به پیش‎دیابت و در نهایت دیابت نوع 2 را افزایش می‎دهد.

در مورد مردان میزان بالای پرولاکتین می‎تواند سبب اختلال نعوظ و کاهش میل و توان جنسی شود.

میزان باروری مردم ممکن است تحت تأثیر مقدار هورمون پرولاکتین موجود در خون آنان قرار گیرد. پزشک ممکن است درمان‎های در دسترس را پس از اندازه‎گیری میزان هورمون پرولاکتین با یک تست خون تجویز کند. پرولاکتین هورمونی است که به بدن پیام می‌‏دهد تا در صورت باردار بودن زن یا شیرده بودن وی شیر پستان تولید کند. هورمون پرولاکتین در غده هیپوفیز تولید می‎شود. در مورد اغلب مردان و نیز زنان غیر باردار یا غیر شیرده صرفاً مقدار اندکی از هورمون پرولاکتین در بدن وجود دارد. مقیاس اندازه‌گیری هورمون مزبور بر اساس نانوگرم در میلی‎لیتر است. پزشکان سطح پرولاکتین خون فرد را برای کسب اطلاعاتی در مورد میزان سلامت فرد اندازه‌گیری می‎کنند.

بر مبنای اعلام "مرکز پزشکی دانشگاه راچستر"، زنان باید در کل 15 تا 70 نانوگرم در دسی‎لیتر تستوسترون در خون خود داشته باشند.

میزان هورمون تستوسترون زنان در سراسر زندگی آنان، چرخه عادت ماهانه و حتی اوقات مختلف روز در حال تغییر است. زنان دچار کمبود تستوسترون دارای مقدار کافی این هورمون برای کمک به تولید سلول‎های خونی جدید، حفظ توان جنسی یا تقویت سطح دیگر هورمون‎های تولید مثل نیستند. بسیاری از مردم تستوسترون را به عنوان یک هورمون جنسی مردانه می‎شناسند، اما هر انسانی به مقداری از این هورمون در بدن خود نیاز دارد. در حالی که میزان تستوسترون در مردان به مراتب بیش از زنان است، غدد فوق کلیوی و تخمدان‎های زنان مقدار کمی از این هورمون را تولید می‎کنند. بر مبنای اعلام "مرکز پزشکی دانشگاه راچستر"، زنان باید در کل 15 تا 70 نانوگرم در دسی‎لیتر تستوسترون در خون خود داشته باشند. در حال حاضر هیچ دستورالعمل قطعی در مورد آنچه باید سطح "کمبود" تستوسترون در زنان تلقی کرد وجود ندارد.

اگر نتایج تست نشان دهندۀ خارج بودن میزان کورتیزول از محدوده استاندارد باشد، این وضعیت عنوانگر وجود طیفی از اختلالات شامل بیماری ادیسون و سندرم کوشینگ خواهد بود

تست هورمون کورتیزول مستلزم گرفتن مقدار کمی خون برای اندازه‎گیری سطح کورتیزول در بدن است. کورتیزول هورمونی است که نقشی حیاتی در پاسخ بدن در برابر استرس ایفاء می‎کند. اگر نتایج تست نشان دهندۀ خارج بودن میزان کورتیزول از محدوده استاندارد باشد، این وضعیت عنوانگر وجود طیفی از اختلالات شامل بیماری ادیسون و سندرم کوشینگ خواهد بود. اقدام به تست در این مورد نسبتاً ساده است و نباید به بروز هیچ عارضۀ جانبی قابل ملاحظه‎ای منجر شود. کورتیزول هورمونی است که چند عملکرد بدن شامل مقابله با استرس یا دوری از آن را تقویت می‎کند. وقتی کسی ظن به در خطر بودن در مورد خود را داشته باشد مغز یک مادۀ شیمیایی بسیار قدرتمند به نام هورمون ادرنوکورتیکوتروپیک (ACTH) ترشح می‎کند.

گالاکتوریا معمولاً در زنان، حتی آنهایی که هرگز بچه‌دار نشده‎اند و نیز در دورۀ یائسگی بروز می‎کند؛ اما احتمال بروز گالاکتوریا در مردان و حتی نوزادان نیز وجود دارد.

گالاکتوریا نوعی ترشح شیری نوک پستان است که به تولید نرمال شیر در هنگام شیردهی از پستان مرتبط نیست. گالاکتوریا به خودی خود بیماری محسوب نمی‎شود اما می‎تواند نشانه‎ای از وجود اختلالی زیربنایی باشد. گالاکتوریا معمولاً در زنان، حتی آنهایی که هرگز بچه‌دار نشده‎اند و نیز در دورۀ یائسگی بروز می‎کند؛ اما احتمال بروز گالاکتوریا در مردان و حتی نوزادان نیز وجود دارد. تحریک بیش از حد پستان، عوارض جانبی برخی داروها یا اختلالات غده هیپوفیز همگی می‎توانند تقویت کننده امکان بروز گالاکتوریا باشند. اغلب اوقات، گالاکتوریا نتیجۀ افزایش سطح پرولاکتین است، هورمونی که محرک تولید شیر محسوب می‎شود. برخی از اوقات علت بروز گالاکتوریا قابل تشخیص نیست. این وضعیت ممکن است خود به خود برطرف شود.