هانر وایتمن
ترجمة هامیک رادیان
تحقیق جدید شواهد بیشتری در مورد ضررهای نوبتکاری ارائه میدهد، پس از دریافت اینکه شیفتکاری ممکن است با تداخل با ساعت درونی بدن شدت سکتة مغزی را افزایش دهد، و در مردان به مراتب بیشتر.
دکتر «دیوید ارنست»، نویسندة همکار مطالعه از دپارتمان نوروسائنس و درمان تجربی در مرکز علوم بهداشت کالج پزشکی ای اند ام تکزاس، و همکاران یافتههای خود را در مجلة اندوکرینولوژی منتشر کردند.
بر مبنای نظر مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC)، در حدود 15 میلیون آمریکایی دارای شیفتکاری هستند.
به خوبی شناخته شده است که چنین الگوهای کاری میتواند با ریتم شبانهروزی بدن تداخل کند، که به صورت تقریبی یک چرخة کنترلی 24 ساعته توسط ساعت بیولوژیک درون کالبدی است.
ساعت بیولوژیک به نشانههای بیرونی مانند روشنایی و تاریکی، که به بدن میگویند چه وقت بخوابد، بیدار شود، غذا بخورد، در میان دیگر فرآیندهای متعدد بیولوژیک پاسخ میدهد.
ارنست توضیح میدهد، "فرد در جدول نوبتکاری، مخصوصاً در شیفتهای گردشی، ساعت درونی بدن را با ایجاد الگوهای نامنظم خواب – بیداری یا زمانهای تغذیه به چالش میکشد و دچار سردرگمی میکند."
مطالعات متعدد پیامدهای سلامت کار شیفتی را برجسته کردهاند. برای مثال مطالعهای که اخیراً در JAMA منتشر شد، دریافت که ریسک بالاتری برای سکتة قلبی در زنانی که در شیفتهای گردشی شبانه به مدت 5 سال یا بیشتر کار کردهاند وجود دارد.
تحقیقات دیگر نیز نشان دادهاند که شیفتکاری ممکن است ریسک دیگر بیماریهای قلبی – عروقی شامل حملة قلبی و سکتة مغزی را افزایش دهد.
ارنست و همکاران با لحاظ کردن چنین یافتههایی با یافتههای مطالعة تازة خود، مطرح میکنند که شیفتکاری ممکن است شدت سکتة مغزی را نیز افزایش دهد.
اختلال ریتم شبانهروزی ممکن است منتج به فرجام بدتر سکتة مغزی در موشهای صحرایی شود
محققان پس از آنالیز فرجام سکتة مغزی در موشهای نر و ماده که تحت اختلال ریتم شبانهروزی قرار گرفته بودند به جمعبندی خود رسیدند.
جوندگان مورد بررسی پیش از اینکه به یکی از دو گروه تقسیم شوند به مدت 2 هفته در معرض وضعیت تاریک- روشن معینی قرار گرفتند.
به مدت 7 هفته یکی از گروهها قرار گرفتن در معرض موقعیت تاریک – روشن معین را ادامه دادند (گروه کنترل)، در حالی که گروه دیگر تغییر قابل توجهی را در وضعیت قرار گرفتن در معرض تاریک – روشن تجربه کردند – که جدول زمانبندی شدة شیفتکاری را ارائه میداد.
سپس محققان سکتة مغزی را در موشها به صورت القا شده ایجاد کردند و فرجام آنها را مورد برآورد قرار دادند. سکتة مغزی ایسکمیک شایعترین نوع سکتة مغزی است، که در آن شریان فراهم آورندة خون به مغز بلوک میشود.
تیم تحقیق دریافت که موشهای قرار گرفته در معرض جدولبندی زمانی شیفتکاری نسبت به گروه کنترل فرجامهای سکتة مغزی شدیدتری را تجربه کردند. به طور مشروح، آنها بیشتر در معرض آسیب مغزی، از دست دادن حساسیت و حرکت اعضاء ضعیفتر به عنوان منتجهای از سکتة مغزی قرار داشتند.
"این تحقیق پیامدهای موجود برای شیفتکاریهای عجیب و غریب را روشن میکند، اما احتمالاً بسیاری از ما را که از جدول زمانی متفاوت از یک روز به روز دیگر بسر میبرند نیز شامل میشود، مخصوصاً از روزهای عادی هفته به پایان هفته.
این زمانبندی نامنظم میتواند آنچه را که به عنوان سوشیال جت لگ شناخته میشود ایجاد کند، که به صورت مشابه ساعت بدن ما را از تنظیم خارج میکند، بنابراین آنها دیگر نمیتوانند از زمانبندی درست تبعیت کنند، و بنابراین میتوانند به همان عوارض سلامت نظیر شیفتکاری بینجامند.
شیفتکاری برای مردان فرجام سکتة مغزی پایینتری در بر دارد
نکتة جالب توجه این است که محققان دریافتند که در میان موشهای نر و ماده شدت سکتة مغزی بر اثر نتیجة شیفتکاری متفاوت بود، و نرها فرجامهای بدتری را نسبت به مادهها تجربه میکردند./