درولینگ یا ریزش غیر ارادی بزاق دهان در اطفال و بزرگسالان

ریزش غیر ارادی بزاق دهان، درولینگ، پینت، تأخیر در رشد، آب دهان، دشواری بلع،فلج سربرال، بیماری پارکینسون، اسکلروز، جانبی امیوتروفیک، استروک، ریفلاکس اسید، بارداری، عفونت استرپی، عفونت لوزه، سینوزیت، اسکوپولامین، اسکپ ترانس‎درم، گلیکوپیرولات، اتروپین سولفات، بوتاکس

هر چیزی که باعث تولید بیش از حد بزاق دهان، دشواری بلع، یا مشکلاتی در کنترل عضله شود، می‎تواند به درولینگ منجر گردد.

تغییر اندازه و نوع قلم متن

پیش فرض
پیش فرض
تغییر اندازه صفحه

درولینگ به عنوان ریزش غیر ارادی بزاق دهان تعریف می‎شود. درولینگ اغلب اوقات نتیجه ضعف یا عدم رشد عضلات پیرامون دهان یا داشتن بزاق بیش از حد است.
غدد ایجاد کننده بزاق دهان غدد بزاقی نامیده می‌شوند. هر فردی شش عدد از این غدد را دارد، که در قعر دهان، گونه‎ها، و نزدیک به دندان نیش جایگیر شده‎اند. این غدد به طور معمول 2 تا 4 پینت* بزاق در روز تولید می‌کنند. وقتی میزان بزاق تولید شده توسط غدد مزبور بیش از حد افزایش یابد، فرد دچار درولینگ خواهد شد.
درولینگ در طول 2 سال اول زندگی نرمال است. اطفال اغلب اوقات دارای کنترل کاملی بر عمل بلع و عضلات دهان نیستند تا اینکه به سن بین 18 تا 24 ماهگی برسند. نوزادان در عین حال ممکن است در هنگام دندان درآوردن دچار درولینگ شوند.
درولینگ همچنین ممکن است در مردم دچار اختلالات مغز و اعصاب مثل فلج مغزی بروز کند.

[در این مقاله:]
• علل و ریسک فاکتورهای درولینگ کدامند؟
• درولینگ چگونه درمان می‎شود؟
• دورنما برای درولینگ چیست؟

علل و ریسک فاکتورهای درولینگ کدامند؟
درولینگ می‎تواند علامتی از یک اختلال پزشکی، تأخیر در رشد، یا نتیجه مصرف برخی داروها باشد. هر چیزی که باعث تولید بیش از حد بزاق دهان، دشواری بلع، یا مشکلاتی در کنترل عضله شود، می‎تواند به درولینگ منجر گردد.

سن
درولینگ پس از تولد شروع می‎شود و در فاصله بین 3 تا 6 ماهگی که نوزاد فعال‎تر می‎شود به اوج خود می‎رسد. این روند نرمال است به ویژه وقتی فرآیند درآوردن دندان شروع می‎شود و مردم نباید در باره‎اش نگران باشند.

رژیم غذایی
رژیم غذایی دارای محتوی بیش از حد اسیدی اغلب اوقات باعث تولید بزاق به میزان زیاد می‎شود.

اختلالات مغز و اعصاب
برخی اختلالات پزشکی می‎توانند بیمار را در خطر ابتلاء به درولینگ قرار دهند. اگر یک بیماری به کاهش کنترل عضلات صورت منجر شود آنگاه فرد مبتلاء به این بیماری احتمالاً میزان بیشتری بزاق از دهان خارج خواهد کرد. اختلالات نورولوژیک مثل فلج سربرال، بیماری پارکینسون، اسکلروز جانبی امیوتروفیک یا استروک می‎توانند باعث تضعیف عضلانی شوند و بر توانایی بستن دهان و فرو بردن بزاق تأثیر منفی بگذارند.

دیگر اختلالات
درولینگ به طور معمول بر اثر تولید زیاد بزاق در دهان رخ می‎دهد. اختلالات پزشکی مثل ریفلاکس اسید و بارداری می‎توانند تولید بزاق دهان را افزایش دهند. انواع آلرژی، تومورها و عفونت‌های ناحیه بالای گردن مثل عفونت استرپی، عفونت لوزه و سینوزیت همگی قادرند تا عملکرد بلع را مختل کنند.

درولینگ چگونه درمان می‎شود؟
درولینگ همیشه مورد درمان قرار نمی‎گیرد. پزشکان به طور معمول درمان درولینگ را برای سنین زیر 4 سال یا کسانی که در خواب با آبریزش دهان مواجه می‎شوند، توصیه نمی‎کنند.
درمان ممکن است در مواردی توصیه گردد که درولینگ شدید است. درولینگ زمانی شدید تلقی می‎شود که بزاق دهان از لب‌ بر روی لباس سرازیر می‎شود یا که باعث ایجاد اختلال در فعالیت رومرزه شده و برای زندگی اجتماعی فرد مشکلاتی ایجاد می‎کند. درولینگ در عین حال می‎تواند به استنشاق بزاق دهان به داخل ریه‌ها منجر شود که این می‎تواند سبب ایجاد پنومونی گردد.
گزینه‎های درمانی بر مبنای مورد به مورد تعیین می‎شود اما به طور معمول پزشک ابتدا ارزیابی لازم را انجام داده و سپس بهترین پلن درمانی را که برای بیمار مشخص کارآیی دارد تعیین می‎کند.
رویکرد غیر تهاجمی در این مورد شامل امتحان مواردی مثل دارو و درمان خوراکی عضلات حرکتی است. در موارد جدی‎تر، دکتر و بیمار ممکن است رویکردی تهاجمی‎تر شامل گزینه‎های درمانی مثل عمل جراحی یا رادیوتراپی را در مد نظر قرار دارند.

درمان
گفتاردرمانگران و کاردرمانگران کنترل بر حالت و وضعیت را برای کمک به بسته شدن لب و عمل بلع آموزش می‌دهند. درمانگر با شخص دچار درولینگ برای بهبود کنترل تون عضله و بزاق کار می‎کند. درمانگر در عین حال ممکن است مراجعه به یک متخصص تغذیه را برای مشخص کردن مقدار غذاهای اسیدی در رژیم غذایی فرد توصیه کند.

دستگاه‌های دندانی
یک دستگاه مخصوص که داخل دهان قرار داده می‎شود به بسته شدن لب‌ها در طول عمل بلع کمک می‌کند. یک دستگاه پروتز دهانی می‎تواند به بسته شدن لب و همچنین حالت قرارگیری زبان و عمل بلع کمک کند. این گزینه بیشترین کارآیی را زمانی دارد که فرد بر عمل بلع خود تا حدودی کنترل داشته باشد.

دارو
برخی داروها می‎توانند میزان تولید بزاق را کاهش دهند. این داروها شامل موارد زیرند:
• اسکوپولامین (اسکپ ترانس‎درم)، که به صورت پچ عرضه می‎شود و برای تحویل آهسته رهش دارو در طول روز روی پوست قرار می‌گیرد. هر پچ دارو به مدت 72 ساعت تأثیر خود را حفظ می‎کند.
• گلیکوپیرولات، که به صورت تزریقی یا به شکل قرص موجود است. این دارو میزان تولید بزاق را کاهش می‎دهد اما می‎تواند به خشکی دهان منجر شود.
• اتروپین سولفات، به صورت قطره قطره وارد دهان می‎شود. این دارو بیشتر مواقع برای مردمی که در مرحله مراقبت پایان زندگی قرار دارند و با مشکلاتی در زمینه درولینگ مواجهند تجویز می‎شود.

تزریق بوتاکس
تزریق بوتاکس می‎تواند به کاهش علایم درولینگ از طریق سفت کردن عضلات صورت کمک کند.

درمان جراحی
برخی عمل‌های جراحی برای درمان درولینگ مورد تأیید قرار گرفته‌اند. رایج‌ترین عمل جراحی در این مورد مجرای بزاقی را برای پیشگیری از روان شدن بزاق به خارج دهان به پشت دهان هدایت می‎کند. عمل جراحی دیگری در این مورد کل غدد بزاقی را از بدن خارج می‎سازد.

دورنما برای درولینگ چیست؟
در کودکان این وضعیت بخشی نرمال از روند رشد محسوب می‎شود. اما اگر والدین متوجه درولینگ بیش از حد در فرزند خود شده یا در این مورد دچار نگرانی باشند، باید با یک پزشک متخصص بیماری‌های کودکان مشورت کنند.
اختلالات پزشکی متعددی می‎توانند باعث درولینگ شوند، بنابراین اگر کسی دچار درولینگ بیش از حد یا غیر قابل کنترل در خود شود باید به پزشک مراجعه کند. بسیاری از مشکلات به آسانی از طریق درمان و دارو قابل کنترلند اما برخی اختلالات به درمان‌های جدی‎تری نیاز دارند و مشخص کننده یک اختلال پزشکی جدی‎تر محسوب می‎شوند.
پیروی از یک رژیم غذایی سالم و گوش دادن به بدن می‎تواند به تخفیف برخی مشکلات کمک کند. برای هر مورد جدی پزشک می‎تواند برای ایجاد یک پلن درمانی مناسب کمک نماید./

*هر پینت معادل 0.568 لیتر است

• دکتر کریستین فرانک
• ترجمه پریسا شعله‌دوست

Source:
Healthline
What Causes Drooling?
Medically reviewed by Christine Frank, DDS
on December 20, 2017 —
Written by The Healthline Editorial Team

بیماری‌های کودکان

مطالب پیشنهادی ما برای مطالعه

کدئین برای کودکان بسیار خطرناک است

آکادمی کودکان آمریکا اصرار دارد که والدین و مراقبان بهداشتی، دادن کُدئین به کودکان را متوقف کنند، و به آموزش‌های بیشتر در مورد ریسک‌ها و محدودیت‌های استفاده از کدیین در بیماران زیر 18 سال فراخوان می‌د

یک بار بیهوشی به بهرة هوشی کودکان خردسال آسیب نمی زند

یک مطالعة طولی همگروهی که در JAMA منتشر شده است عنوان می‎کند، یک بار قرار گرفتن در معرض مواد بیهوشی استنشاقی در کودکان دارای سن کمتر از 36 ماه با توسعة اختلالات عصبی و رفتار نابهنجار در دوران کودکی مر