در این مقاله:
• پرولوتراپی چگونه درد مفصل را درمان می‌کند؟
• آیا پرولوتراپی کارآیی دارد؟
• ریسک‌های پرولوتراپی کدامند؟
• آمادگی برای پرولوتراپی
• ریکاوری از پرولوتراپی
• خلاصه
پرولوتراپی یک روش درمانی جایگزین است که می‌تواند در ترمیم بافت‌های بدن کمک کند. این روش همچنین به نام درمان تزریق احیاگر یا تکثیر درمانی شناخته می‌شود.
بر مبنای نظر کارشناسان این عرصه، ایده پرولوتراپی به هزاران سال پیش برمی‌گردد. انواع مختلفی از پرولوتراپی وجود دارد اما تمامی آنها هدف تحریک بدن در راستای ترمیم خود را دنبال می‌کنند.
پرولوتراپی دکستروز یا سالین شامل تزریق محلول قندی یا نمکی به داخل یک مفصل یا قسمت دیگری از بدن برای درمان طیفی از اختلالات شامل موارد زیر است:
• مشکلات تاندون، عضله و رباط
• ارتریت زانو، مفصل ران و انگشتان دست
• بیماری تباهی دیسک
• فیبرومیالژیا (فیبرومیالژی)
• برخی انواع سردرد
• پیچ خوردگی و کشیدگی
• شُلی یا ناپایداری مفاصل
بسیاری از مردم می‌گویند که این تزریق‌ها باعث تسکین درد می‌شوند اما دانشمندان نمی‌توانند چگونگی اثربخشی روش مزبور را توضیح دهند و تحقیق ایمن بودن یا کارآیی آن را تأیید نکرده است.
پرولوتراپی چگونه درد مفصل را درمان می‌کند؟
پرولوتراپی دکستروز و پرولوتراپی سالین شامل تزریق یک محلول حاوی مواد محرک - محلول سالین یا دکستروز - به داخل ناحیه خاصی است که دچار آسیب دیدگی یا صدمه شده است.
پرولوتراپی در موارد زیر مفید است:
• کاهش درد و خشکی
• بهبود توانایی، عملکرد و حرکت‌پذیری مفصل
• افزایش توانایی تاندون‌ها و بافت‌ها
حامیان این روش می‌گویند که مواد محرک پاسخ التیام طبیعی در بدن را تحریک کرده به رشد بافت‌های تازه منجر می‌شوند.
مردم اغلب این روش را برای درمان صدمات تاندون بر اثر کاربرد بیش از حد و سفت شدن مفصل‌های ناپایدار استفاده می‌کنند. پرولوتراپی همچنین درد ناشی از استئوارتریت را تخفیف می‌دهد اما تحقیق این مورد را تأیید نکرده است و هنوز شواهد در مورد فواید طولانی مدت آن وجود ندارد.
"کالج آمریکایی روماتولوژی و بنیاد ارتریت" (ACR/AF) استفاده از این روش درمان را برای استئوارتریت زانو یا مفصل ران توصیه نمی‌کند.
تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) نوع دیگری از پرولوتراپی است که برخی از افراد برای استئوارتریت به کار می‌برند. همانند مورد پرولوتراپی سالین و دکستروز، تزریق پلاسمای غنی از پلاکت دارای پشتوانه تحقیقی نیست.
آیا پرولوتراپی کارآیی دارد؟
پرولوتراپی می‌تواند تا حدودی درد را تخفیف دهد.
در یک مطالعه 90 فرد بزرگسال دچار استئوارتریت دردناک زانو به مدت 3 ماه یا بیشتر از پرولوتراپی دکستروز یا تزریق سالین به اضافه ورزش درمانی استفاده کردند.
نمونه‌ها یک تزریق اولیه داشتند که با تزریق‌های دیگری در هفته‌های 1، 5 و 9 مطالعه دنبال شد. برخی نمونه‌ها در هفته‌های 13 و 17 نیز تزریق‌هایی داشتند.
تمامی نمونه‌های استفاده کننده از تزریق‌های مزبور خبر از بهبود درد، عملکرد و میزان خشکی پس از گذشت 52 هفته می‌دادند اما بهبود در گروهی که تزریق دکستروز گرفته بودند بیشتر بود.
در تحقیق دیگری 24 فرد دچار استئوارتریت زانو سه تزریق پرولوتراپی دکستروز به فاصله 4 هفته دریافت کردند. این بیماران بهبود قابل توجهی در درد و دیگر علایم را تجربه کردند.
یک مرور مربوط به سال 2016 چنین جمع‌بندی کرده است که پرولوتراپی دکستروز می‌تواند به افراد دچار استئوارتریت زانو و انگشتان دست کمک کند.
به هر حال این مطالعات در مقیاس کوچک انجام شده‌اند و محققان نتوانسته‌اند دریابند که پرولوتراپی به شکل دقیق بر مبنای چه ساز و کاری عمل می‌کند. یک مطالعه در محیط آزمایشگاهی چنین جمع‌بندی کرده است که پرولوتراپی ممکن است بر مبنای تحریک پاسخ ایمنی عمل کند.
بنیاد ارتریت عنوان کرده است که موفقیت این روش ممکن است نتیجه اثر دارونما (پلاسبو) باشد، زیرا تزریق‌ها و آمپول‌ها اغلب می‌توانند دارای یک اثر دارونمای قوی باشند.
ریسک‌های پرولوتراپی کدامند؟
مادامی که انجام دهنده این درمان کارآزموده بوده و در انواع تزریق‌های مورد اشاره مهارت داشته باشد پرولوتراپی احتمالاً ایمن خواهد بود. به هر حال، ریسک‌هایی در مورد تزریق مواد به داخل مفصل مطرح است.
عوارض جانبی محتمل شامل موارد زیرند:
• درد و خشکی
• خونریزی
• کبودی و ورم
• عفونت
• واکنش آلرژیک
بسته به نوع پرولوتراپی عوارض جانبی کمتر شایع عبارتند از:
• سردرد نخاعی
• صدمات طناب نخاعی یا دیسک
• صدمه به عصب، رباط یا تاندون
• کلاپس ریه (پنوموتوراکس)
ممکن است به علت فقدان تست‌های سختگیرانه ریسک‌های دیگری هم باشند که کارشناسان هنوز از آنها مطلع نیستند.
در گذشته عوارض جانبی شدید در پی تزریق با استفاده از سولفات زینک و محلول‌های غلیظ بروز کرده بود اما اکنون از هیچ‌یک از آن مواد استفاده نمی‌شود.
افراد یاید پیش از کاربرد این نوع درمان با پزشک مشورت کنند. پزشک ممکن است روش مزبور را توصیه نکند.
آمادگی برای پرولوتراپی
پیش از اقدام به پرولوتراپی، انجام دهنده این روش نیاز دارد تا نتیجه تست‌های تشخیصی شامل اسکن MRI و اشعه X را مشاهده کند. در مورد قطع مصرف داروهایی که احتمالاً توسط شخص مصرف می‌شود باید با پزشک مشورت شود.
در طول پرولوتراپی
در طول اقدام مزبور موارد زیر صورت می‌گیرد:
• نظافت پوست با الکل
• استفاده از کرم لیدوکائین برای محل ترزیق با هدف کاهش درد
• تزریق محلول پرولوتراپی در مفصل آسیب دیده
این اقدام ممکن است در حدود 30 دقیقه طول بکشد که این شامل زمان آماده شدن برای تزریق پس از ورود بیمار به مرکز درمانی می‌شود.
بلافاصله پس از درمان دکتر از یخ یا پد گرم برای ناحیه مورد درمان به مدت 10 تا 15 دقیقه استفاده می‌کند. در طول این مدت شخص باید استراحت کند. در مرحله بعد شخص می‌تواند راهی خانه شود.
ریکاوری از پرولوتراپی
احتمالاً بلافاصله پس از درمان شخص متوجه مقداری ورم و خشکی خواهد شد. اغلب استفاده کنندگان از پرولوتراپی می‌توانند روز پس از تزریق فعالیت‌های نرمال خود را از سر بگیرند اگرچه کبودی، ناراحتی، ورم و خشکی ممکن است تا حدود 1 هفته ادامه یابد.
در صورت مواجه شدن با موارد زیر شخص باید به پزشک مراجعه کند:
• درد شدید یا تشدید شونده، ورم شدید یا هر دو
• تب
اینها می‌توانند نشانه عفونت باشند.
خلاصه
پرولوتراپی دکستروز یا سالین شامل تزریق یک محلول دکستروز یا سالین به داخل قسمت خاصی از بدن مثل یک مفصل است. از لحاظ نظری، محلول مزبور نقش یک ماده محرک را بازی می‌کند که می‌تواند محرک رشد بافت‌های تازه شود.
بسیاری از کارشناسان این نوع درمان را توصیه نمی‌کنند زیرا شواهد کافی برای اثبات کارآیی آن وجود ندارد.
اگرچه پرولوتراپی احتمالاً درمانی ایمن است ریسک عوارض جانبی در آن وجود دارد و شخص ممکن است پس از انجام آن تا چند روز برخی ناراحتی‌ها را متحمل شود./
پرولوتراپی یا تزریق احیا کننده چیست؟
دکتر تیموتی گوست، آنا گوتر
ترجمه نادر اکبری سراوانی
Source:
Healthline
How does prolotherapy work?
Medically reviewed by Timothy Gossett, M.D. —
Written by Ana Gotter —
Updated on May 28, 2020
