پایان زندگی - مراقبت تسکینی و مراقبت بیمارستانی

• مراقبت تسکینی (طب تسکینی)
• مراقبت بیمارستانی
• برخی تفاوت‎های بین مراقبت تسکینی و مراقبت بیمارستانی
• نیاز 6 ماهه در مراقبت بیمارستانی به چه معنی است؟

بسیاری از مردم در شرایطی در بیمارستان‌ها یا آسایشگاه‎ها می‌میرند که مراقبت انجام شده در مورد آنان با خواست‎هایشان همخوانی ندارد. برای اطمینان از عدم بروز چنین اتفاقی مردم سالمند نیاز دارند تا گزینه‎های دوره انتهایی زندگی خود و وضعیت ترجیحات خود را نسبت به پرستاران و مراقبان خویش از پیش بدانند. برای مثال، اگر فرد سالمند مایل است تا در خانه بمیرد با دریافت مراقبت انتهای زندگی در مورد درد و دیگر علایم و اطلاع دادن این موارد به فراهم کنندگان مراقبت‎های پزشکی، کمتر احتمال خواهد داشت تا فرد در محیط بیمارستان و ضمن دریافت درمان‎های ناخواسته بمیرد.
مراقبان چند عامل را در هنگام انتخاب مراقبت‎های زمان پایان حیات در نظر می‎گیرند که شامل تمایل فرد سالمند برای پیگیری درمان‌های طولانی کننده حیات، مدت زمان زنده ماندن و ترجیحات وی در مورد محیط مراقبت از او می‌شود.

مراقبت تسکینی
پزشکان می‎توانند درمانی را برای بیماران به شدت بدحال با امید مراقبت در حد امکان به مرحله اجرا بگذارند. این بیماران می‎توانند در عین حال از مراقبت پزشکی در مورد علایم خود یا مراقبت تسکینی در کنار درمان علاج‎بخش برخوردار شوند.

چه کسی از مراقبت تسکینی سود می‎برد؟
مراقبت تسکینی ابتکاری در خدمت هر فردی است که با یک بیماری جدی مثل نارسایی قلبی، بیماری انسدادی مزمن ریه، سرطان، بیماری پارکینسون و بسیاری از دیگر بیماری‎ها دست به گریبان است. مراقبت تسکینی می‎تواند در هر مرحله‎ای از بیماری مفید باشد و بهترین نقطه برای آغاز آن همانا زمان تشخیص بیماری است.
در کنار بهبود کیفیت زندگی و کمک به کاهش علایم، مراقبت تسکینی می‎تواند به بیماران در درک گزینه‎های مربوط به درمان پزشکی کمک کند. خدمات سازماندهی شده در دسترس از طریق مراقبت تسکینی می‎تواند برای هر فرد سالمند دچار انبوهی از ناراحتی‎های کلی و ناراحتی‎های اواخر زندگی مفید باشد. مراقبت تسکینی را می‎توان در کنار درمان علاج‎بخش مورد استفاده قرار داد و به پیش‌آگهی بیماری بستگی ندارد.
تیم مشاوره در مراقبت تسکینی یک گروه چند تخصصی است که با بیمار، خانواده بیمار، و دیگر پزشکان بیمار برای ایجاد حمایت بسنده پزشکی، اجتماعی، عاطفی، و عملی کار می‏کند. تیم مزبور از پزشکان و پرستاران متخصص در مراقبت تسکینی تشکیل می‌شود و شامل افراد دیگری مثل مددکاران اجتماعی، متخصصان تغذیه و افراد روحانی است.
مراقبت تسکینی را می‎توان در محیط بیمارستان، خانه سالمندان، کلینیک‎هایی سرپایی مراقبت تسکینی و برخی کلینیک‎های تخصصی دیگر یا در محیط خانه به افراد ارائه داد. شرکت‎های بیمه ممکن است مراقبت تسکینی را پوشش دهند. شرکت‎های بیمه خصوصی ممکن است بعضی هزینه‎های خدمات ارائه شده را بپردازند. ارائه دهندگان بیمه بهداشتی می‎توانند به سؤالات مطرح در این مورد جواب دهند.
در مراقبت تسکینی، شخص مجبور نیست از درمانی که ممکن است به علاج یک بیماری جدی منجر شود دست بردارد. مراقبت تسکینی را می‎توان در کنار درمان علاج‎بخش دنبال کرد و نقطه آغاز آن را همان زمان تشخیث ابتلاء فرد به بیماری تعیین نمود. با گذشت زمان، اگر پزشک یا تیم مراقبت تسکینی به این باور برسند که ادامه درمان دیگر برای فرد کمک کننده نیست، آنگاه دو امکان پیش رو خواهد بود. اگر پزشک بر این اعتقاد باشد که فرد در طول شش ماه آینده خواهد مرد آنگاه می‎توان درمان بیمارستانی را در دستور کار قرار داد؛ یا اینکه تیم مراقبت تسکینی کمک به بیمار را با افزایش تکیه بر مراقبت آرامش‌بخش دنبال خواهد کرد.

مراقبت بیمارستانی
به شکلی فزاینده مردم در انتهای زندگی خود به گزینه مراقبت بیمارستانی روی می‎آورند. مراقبت بیمارستانی را می‎توان در تنظیمات مختلف خانگی، آسایشگاه سالمندان، تسهیلات کمک زندگی یا بستری کردن فرد در بیمارستان سازماندهی کرد.
در مقطعی خاص دیگر امکان علاج بیماری‎های جدی وجود ندارد یا اینکه شخص بیمار ممکن است نخواهد که به برخی درمان‎ها تن دردهد. مراقبت بیمارستانی برای چنین موقعیت‎هایی طراحی شده است. بیمار در هنگام آغاز مراقبت بیمارستانی به درک این موضوع می‎رسد که بیماری مبتلابه وی دیگر به کوشش‎های درمانی پزشکی برای علاج بیمار جواب نمی‎دهد یا این کوشش‌ها دیگر روند پیشرفت بیماری را کند نمی‎کنند.
همانند مراقبت تسکینی مراقبت بیمارستانی مراقبت آرامش‌بخش جامعی تدارک می‎بیند و در عین حال خانواده بیمار را مورد حمایت قرار می‎دهد، اما در مراقبت بیمارستانی تلاش برای معالجه بیمار متوقف می‎شود. طب بیمارستانی بر فرد دچار یک بیماری لاعلاج تدارک دیده می‎شود، بیماری که پزشک وی یقین دارد که در صورت ادامه سیر طبیعی بیماری، وی بیش از 6 ماه زنده نخواهد بود.
مراقبت بیمارستانی رویکردی با تکیه بر مراقبت است، بنابراین وابسته به مکان مشخصی نیست. این نوع مراقبت را می‎توان در دو نوع تنظیمات ارائه داد: در محیط خانه یا در تسهیلاتی مثل آسایشگاه‌ها، بیمارستان یا حتی در یک مرکز مراقبت بیمارستانی جداگانه.
مراقبت بیمارستانی تیمی از افراد دارای مهارت‎های خاص شامل پرستاران، پزشکان، مددکاران اجتماعی، افراد روحانی و داوطلبان تربیت شده را کنار هم جمع می‎کند. تمامی اعضاء این تیم در کنار هم با فرد در حال مرگ، پرستار یا مراقب وی و / یا خانواده وی برای فراهم آوردن حمایت روحی-روانی، عاطفی و پزشکی کار می‎کنند.
یک عضو تیم مزبور به طور منظم فرد را ویزیت می‎کند و یک نفر در تمام اوقات شبانه‎روز و هفت روز هفته در دسترس است. مراقبت بیمارستانی را می‎توان تحت پوشش شرکت‎های بیمه قرار داد.
این موضوع مهم است که به خاطر داشته باشیم توقف درمان برای معالجه یک بیماری به معنی عدم ادامه تمامی درمان‌ها نیست. یک مثال خوب در این مورد فرد سالمند دچار سرطان است. اگر پزشک به این نتیجه برسد که دیگر شیمی درمانی جواب نمی‎دهد و بیمار به این انتخاب رسیده است که از مراقبت بیمارستانی برخوردار شود، آنگاه شیمی درمانی متوقف می‎شود. دیگر مراقبت‎های پزشکی را تا زمانی که مفید باشند می‎توان ادامه داد. برای مثال، اگر بیمار دچار هیپرتانسیون باشد، داروهای مربوط به فشار خون کماکان به بیمار داده خواهد شد.

تفاوت‎های میان مراقبت تسکینی و مراقبت بیمارستانی

اگرچه مراقبت بیمارستانی حمایت زیادی به عمل می‎آورد مراقبت هر روزه فرد در حال مرگ در محیط خانه توسط اعضاء خانواده و دوستان وی انجام می‎شود. تیم مراقبت بیمارستانی اعضاء خانواده را در مورد چگونگی مراقبت از بیمار در حال مرگ آموزش می‎دهد و حتی در صورت نیاز مراقبان بیمار برای ایجاد وقفه در کار خود به صورت تنگاتنگ در کنار آنها عمل می‌کنند. مراقبت تنگاتنگ می‎تواند در حد چند ساعت کوتاه یا برای چند هفته ادامه پیدا کند.
خانواده‌های مردمی که از طریق برنامه مراقبت بیمارستانی مورد مراقبت قرار می‌گیرند در مقایسه با کسانی که از این خدمات برخوردار نمی‌شوند در مورد مراقبت مربوط به دوره انتهایی زندگی خشنودترند. همچنین دریافت کنندگان مراقبت بیمارستانی بیشتر محتمل است که در مورد درد خود کنترل داشته باشند و در مقایسه با بیمارانی که از این خدمات برخوردار نیستند کمتر احتمال دارد که مورد تست‎های غیر لازم قرار بگیرند.

مراقبت بیمارستانی نیاز 6 ماهه به چه معنی است؟
برخی از مردم پیشنهاد پزشک در مورد برخوردار شدن از مراقبت بیمارستانی را اشتباه تفسیر می‎کنند. آنها فکر می‎کنند که مرگ بسیار نزدیک است. اما موضوع همیشه چنین نیست. برخی از اوقات مردم برای برخورداری از مزایای کمکی که می‎تواند از طریق مراقبت بیمارستانی نصیب آنان شود به قدر کافی سریع عمل نمی‎کنند. شاید آنها بیش از حد برای شروع مراقبت بیمارستانی درنگ می‎کنند. یا آنها بسیار به مرگ نزدیکند، یا برخی از مردم به قدر کافی برای بهره‌گیری از فواید مراقبت بیمارستانی آماده نیستند.
در ایالات متحد آمریکا، مردم مشمول مدیکیر می‎توانند زمانی از مراقبت بیمارستانی برخوردار شوند که پزشک آنان به این نتیجه برسد که اگر بیماری فرد روال طبیعی خود را طی کند بیمار بیش از 6 ماه زنده نخواهد ماند. پزشکان با دوره سختی در مورد پیش‎بینی مدت زندگی فرد بیمار پیر مواجهند. سلامت فرد اغلب به کندی کاهش می‎یابد و بسیاری از بیماران برای انجام امور روزمره خود به مدت بیش از 6 ماه تا پیش از مرگ نیاز به کمک دارند.
اگر شما فکر می‎کنید که یک برنامه مراقبت بیمارستانی مفید خواهد بود در این مورد با پزشک مشورت کنید. اگر پزشک موافق باشد، اما در عین حال فکر می‎کند که هنوز برای پوشش خدمات از سوی بیمه بسیار زود است، آنگاه فرد می‎تواند به راه‎های دیگری برای پرداخت هزینه‎های خدمات فکر کند.
در صورتی که فرد برخوردار از مراقبت بیمارستانی بیش از 6 ماه زنده بماند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ اگر پزشک تأیید کند که فرد کماکان به مرگ نزدیک است، آنگاه مدیکیر می‎تواند پرداخت مربوط به خدمات بیمارستانی را ادامه دهد. در عین حال این امکان هست که فرد به طور موقت استفاده از خدمات را کنار بگذارد و سپس در صورتی که پزشک کماکان بر این اعتقاد باشد که بیمار کمتر از 6 ماه زنده خواهد ماند بار دیگر از خدمات مزبور استفاده نماید./

• خدمات ملی سلامت
• ترجمه هامیک رادیان

Source:
END OF LIFE
What Are Palliative Care and Hospice Care?
Content reviewed: May 17, 2017