ناشنوایی و کاهش شنوایی - علل، علایم، و درمان - 2 "آکادمی بیماریهای کودکان آمریکا" توصیه می‌کند که تست‌های شنوایی برای کودکان در زمان آغاز دورۀ مهد کودک، و سپس در سنین 6، 8 و 10 سالگی آنان، حداقل یک بار در زمان ورود آنها به دورۀ راهنمایی و نیز یک بار در طول سالهای تحصیلات دبیرستانی انجام شود. درصد بالایی از مردم دچار اختلال شنوایی میتوانند دیگر راههای برقراری ارتباط را بیاموزند. لب‌خوانی و زبان اشاره میتوانند به عنوان جایگزین یا مکمل ارتباطی کلامی ظاهر شوند. لب‌خوانی روشی در فهم زبان صحبت از طریق تماشای حرکات لب صحبت کننده، و حرکات صورت و زبان وی، و همچنین نتیجه‌گیری از دادههای متن و هر میزان توانایی شنیداری باقی مانده در فرد است. مردمی که پس از فراگیری مهارت تکلم دچار اختلال شنوایی می‌شوند میتوانند به سرعت مهارت لب‌خوانی را بیاموزند. این مورد برای کسانی که ناشنوای مادرزاد محسوب می‌شوند صدق نمیکند.
ناشنوایی و کاهش شنوایی - علل، علایم، و درمان - 1 اغلب مردم دچار برخی انواع کاهش شنوایی دچار کری پسازبان‌آموزی هستند. این گروه از مردم پیش از کر شدن مهارت تکلم را آموختهاند. از دست دادن قدرت شنوایی ممکن است بر اثر عوارض جانبی داروها، تروما، عفونت، یا ابتلا به یک بیماری در این گروه ایجاد شده باشد اختلال شنوایی، ناشنوایی، یا کاهش شنوایی، به ناتوانی در شنیدن، یا به صورت کامل یا به شکل تقریبی اشاره دارد. علایم ممکن است خفیف، متوسط، شدید، یا عمیق باشد. بیمار دچار افت نسبی شنوایی ممکن است با مشکلاتی در فهم صحبتها به ویژه در صورتی که در محیطی پر سر و صدا قرار گیرد، مواجه شود؛ حال آنکه افراد دچار ناشنوایی در حد متوسط ممکن است برای شنیدن به وسایل کمک شنوایی نیاز داشته باشند. برخی از مردم عمیقاً کر هستند و در هنگام صحبت با دیگران به لب‌خوانی متکیاند. افراد دچار ناشنوایی کامل (عمیق) به هیچ روی صدایی را نمی‌شنوند. برای ایجاد ارتباط بلافاصله و سریع با دیگر مردم آنان مجبورند تا به طور کامل به مهارت لب‌خوانی یا زبان اشاره متکی باشند. در مقایسه با کسانی که توانایی شنوایی در آنها در طول زندگی مختل می‌شود یا از بین میرود، کران مادرزاد دچار دشواری بیشتری در مورد فراگیری لب‌خوانی هستند.
