سیستم ایمنی

از آنجا که بسیاری از بیماری‎های خودایمنی علایم مشابهی دارند، تشخیص آنها اغلب اوقات چالش برانگیز است

بیماری‎های خودایمنی برخی از پیچیده‎ترین و سخـت‎درمان‌ترین بیماری‌های مرتبط به سیستم ایمنی هستند. این بیماری‎ها زمانی ایجاد می‎شوند که سیستم ایمنی بدن به سلول‎های سالم بدن حمله می‎کند. سیستم ایمنی شبکه‎ای از بافت‎ها، دستگاه‎ها، و سلول‌ها است. نقش این سیستم دفاع از بدن در برابر مهاجمان و محافظت از آن در برابر عفونت‌ها و بیماری‎ها است. بیماری خودایمنی نتیجۀ بروز خطا از سوی سیستم ایمنی است. سیستم ایمنی بدن به شکل تصادفی سلول‎های سالم بدن را با مهاجمان بیگانه اشتباه می‎گیرد و به آنها حمله‎ور می‎شود. تحقیقات نشان داده‎اند که بیمار‌های خودایمنی گرایشی به نشأت گرفتن از ریشه‎های ژنتیکی، نژادی، و اجزاء مربوط به جنس دارند.

اسکلروداکتیلی هیچ نوع درمان قطعی ندارد. هدف درمان در این بیماری کاهش علایم و بهبود کیفیت زندگی بیمار دچار این اختلال است

اسکلروداکتیلی سفت و سخت شدن پوست انگشتان است. این اختلال می‎تواند سبب پیچش انگشتان دست به سمت داخل شود و در نتیجه دست شکل ناقصی به خود بگیرد. اسکلرودرمی (اسکلرودرما) سیستمیک سبب اسکلروداکتیلی می‎گردد، که یک بیماری خودایمنی است و شکل نادری از ارتریت محسوب می‎شود که در سطح ایالات متحد آمریکا کمتر از 500.000 نفر به آن مبتلا هستند. تمامی افراد مبتلا به اسکلرودرما دچار اسکلروداکتیلی نمی‎شوند. این مقاله به علل و علایم اسکلروداکتیلی و همچنین به گزینه‎های درمانی در دسترس برای مدیریت این بیماری اختصاص دارد.

در صورت عدم درمان، این عفونت می‎تواند به سرعت در سراسر بدن و حتی در جریان خون گسترش یابد، که سبب بروز وضعیتی به نام سپسیس یا عفونت خون می‎شود، که در صورت عدم درمان سریع کشنده خواهد بود.

آگرانولوسیتوز یک بیماری جدی است که وقتی بروز می‎کند که بدن قادر به تولید میزان کافی گرانولوسیتوز یا نوعی گلبول‎های سفید خون نیست. گلبول‎‎های سفید خون بخشی حیاتی از سیستم ایمنی هستند، بنابراین بیمار دچار آگرانولوسیتوز در خطر توسعۀ عفونت‎های شدید یا حتی کشنده قرار خواهد گرفت. گرانولوسیت‎ها به نام نوتروفیل‎ها یا گلبول‎های سفید خون نیز شناخته می‎شوند. آنها بخشی مهم از سیستم ایمنی بدن محسوب می‎شوند زیرا حاوی آنزیم‎هایی هستند که باکتری‌ها و دیگر پاتوژن‎های بیگانه را از بین می‎برند. بدون وجود این گلبول‎های سفید خون، بدن قادر به کشتن یا از بین بردن پاتوژن‌ها یا مواد خارجی بالقوه خطرناک نخواهد بود.

سیستم ایمنی نیاز دارد که بتواند خودی را از بیگانه تشخیص دهد. سیستم مزبور این کار را از طریق کشف پروتئین‎های موجود در سطح سلول‎ها انجام می‎دهد

سیستم ایمنی ما برای بقاء انسان حیاتی است. بدون وجود سیستم ایمنی، بــدن ما در بـرابر حملۀ باکتری‎ها، ویروس‌ها، انگل‎ها، و دیگر عوامل بیماریزا بی‎دفاع خواهد بود. این سیستم ایمنی بدن ماست که وقتی در دریای عوامل بیماریزا غوطه‌ور می‎شویم ما را سالم نگه می‎دارد. شبکۀ گسترده‎ای از سلول‎ها و بافت‎ها به شکل مداوم در برابر مهاجمان در حالت آماده‌باش قرار دارند و وقتی دشمن شناسایی می‎شود، حملۀ پیچیده‎ای علیه آن صورت می‌گیرد. سیستم ایمنی در سراسر بدن گسترش یافته و شامل انواع متعددی از سلول‎ها، دستگاه‎ها، پروتئین‌ها و بافت‌ها است. نکتۀ حیاتی آن است که این سیستم می‎تواند بافت خودی را از بافت بیگانه تشخیص دهد. سلول‎های مرده و نیز معیوب توسط ایمنی شناسایی و پاکسازی می‎شود.