• کلسیفیکاسیون‌های پستان چیستند؟
• انواع کلسیفیکاسیون پستان
• کلسیفیکاسیون‌های خارج از بافت اصلی پستان
• علل و ریسک فاکتورهای کلسیفیکاسیون پستان
• تشخیص و زمان مراجعه به دکتر
• در طول بیوپسی پستان چه اتفاقی می‌افتد؟
• درمان کلسیفیکاسیون پستان
• خلاصه
کلسیفیکاسیون‌های پستان [کلسیفیکیشن پستان] تودههای کوچک کلسیم در بافت پستان هستند. آنها اغلب در ماموگرام قابل مشاهده‌اند و بیشترین شیوع آنها مربوط به زنان بالای 50 سال است. کلسیفیکاسیون پستان به طور معمول غیر سرطانی یا خوشخیم است. به هر جهت، برخی اشکال آنها هر از گاه سرطانی می‌شوند.
کلسیفیکاسیون‌های پستان چیستند؟
کلسیفیکاسیون‌ها تودههای کوچک کلسیم هستند که در پستان‌ها ایجاد می‌شوند. آنها علامتی ایجاد نمی‌کنند و امکان تشخیص آنها توسط پزشک در معاینات روتین پستان وجود ندارد.
در عوض آنها به طور معمول در ماموگرام دیده می‌شوند. دیگر اسکن‌های پستان مثل سونوگرافی یا MRI نمی‌توانند کلسیفیکاسیون پستان را نشان دهند.
احتمال بروز کلسیفیکاسیون پستان پس از یائسگی بیشتر است.
اغلب کلسیفیکاسیون‌های پستان خوشخیم هستند، اما وجود خوشه‌ای از تودههای کلسیم می‌تواند عنوانگر سرطان پستان زودرس باشد. برخی تحقیقات نشان می‌دهند که پزشکان به یاد می‌آورند که 12.7 تا 41.2 درصد زنان شرکت کننده در برنامه‌های غربالگری دارای کلسیفیکاسیون‌های پستان به عنوان نشانه هشدار دهنده سرطان بودهاند.
اگرچه کلسیفیکاسیون‌ها به سرطان تبدیل نمی‌شوند، عنوانگر این موضوع هستند که فرآیندی زیربنایی در حال بروز است که احتمال دارد با سرطان پستان مرتبط باشد.
انواع کلسیفیکاسیون پستان
دو نوع کلسیفیکاسیون پستان ممکن است در ماموگرام بروز کند: ماکروکلسیفیکاسیون و مایکروکلسیفیکاسیون (میکروکلسیفیکاسیون). برخی از زنان دچار ترکیبی از این دو هستند.
ماکروکلسیفیکاسیون
ماکروکلسیفیکاسیون‌ها به صورت نقطه‌های سفید رنگ بزرگ ظاهر می‌شوند که به شکل تصادفی در سراسر بافت پستان توزیع شده‌اند. قطر آنها بیش از 0.5 میلی‌متر است.
ماکروکلسیفیکاسیون‌ها بسیار شایعند و دکترها عموماً آنها را خوشخیم تلقی می‌کنند. در نتیجه مردم دچار ماکروکلسیفیکاسیون پستان معمولاً نیاز به تست‌های پیگیری دارند.
مایکروکلسیفیکاسیون
مایکروکلسیفیکاسیون‌ها به شکل ذرات سفید ریز یا نقطه بروز می‌کنند. بسیاری از موارد مایکروکلسیفیکاسیون‌ها خوشخیم هستند. در هر حال، اگر دارای برخی مشخصات باشند ممکن است نشان دهنده سرطان پستان تلقی گردند.
پزشکان معمولاً به مایکروکلسیفیکاسیون‌ها - اگر دارای مشخصات فهرست شده در زیر باشند - به عنوان مشکوک و نیازمند تحقیق بیشتر نگاه می‌کنند
• کمتر از 0.5 میلی‌متر قطر داشته باشند
• به شکل خوشه‌ای در یک ناحیه از پستان بروز کنند
• از نظر اندازه و شکل متفاوت باشند
یک خوشه به طور معمول شامل 5 مورد یا بیشتر کلسیفیکاسیون است، اگرچه این عدد قطعی نیست. خوشه‌های کم‌تراکم بیش از خوشه‌های متراکم ممکن است که خوشخیم باشند.
کلسیفیکاسیون‌های خارج از بافت اصلی پستان
هر از گاه این امکان وجود دارد که در ماموگرام، کلسیفیکاسیون در خارج از بافت اصلی پستان مشاهده شود. کلسیفیکاسیون‌ها ممکن است روی پوست یا داخل رگ‌های خونی مشاهده شوند.
موارد مشاهده شده روی پوست ممکن است ناشی از دئودورانت یا باقی مانده پودر باشند که باعث می‌شوند تا نقطه‌های سفید رنگی در نتایج اشعه X دیده شود.
زمانی که رادیولوژیست محدوده بروز آنها را خارج از بافت اصلی پستان تعیین می‌کند، این انواع کلسیفیکاسیون نیاز به هیچ‌گونه تست بیشتری نخواهند داشت.
علل و ریسک فاکتورهای کلسیفیکاسیون پستان
کلسیفیکاسیون‌ها ممکن است به علل زیر در بافت پستان ظاهر شوند:
• ترومای ناشی از آسیب دیدگی یا جراحی
• عفونت
• انباشت کلسیم در پستان، مشابه مورد اترواسکلروزیس در رگ‌های خونی
• کیستها، یا کیسک‌های پر از مایع در پستان
• اکتازی مجرای پستانی، یا انسداد مجاری شیر
• نکروز چربی، یا مرگ سلول‌های چربی
• فیبروادنوما (فیبروادنوم)، که نوعی تومور خوشخیم پستان است
• اشعه درمانی سرطان پستان
ا کارسینوم (کارسینوما) مجرای درجا، یک نوع سرطان سلول‌ها که مجرای شیر را می‌پوشاند
• سرطان پستان مهاجم
هر یک از عوامل بالا می‌تواند سبب ایجاد کلسیفیکاسیون‌های پستان شود. دیگر عوامل افزایش دهنده این ریسک عبارتند از:
• داشتن تاریخچه شخصی سرطان پستان
• داشتن تاریخچه خانوادگی سرطان پستان
• استعداد ژنتیکی سرطان پستان، مثل داشتن جهش ژن BRCA1 یا BRCA2
دئودورانت، انواع لوسیون یا پودرها ممکن است در ماموگرام خود را به شکل کلسیفیکاسیون نشان دهند. به همین دلیل زنان باید پیش از غربالگری از استفاده از هر گونه محصولی در این زمینه خودداری کنند.
خوردن غذاهای غنی از کلسیم باعث ایجاد کلسیفیکاسیون‌های پستان نمی‌شود.
تشخیص و زمان مراجعه به دکتر
اگر کلسیفیکاسیون در ماموگرام مشاهده شود، رادیولوژیست در مورد ضرورت بررسی بیشتر تصمیم‌گیری خواهد کرد. به طور کلی، رادیولوژیست‌ها ماکروکلسیفیکاسیون‌ها را مشکوک تلقی نمی‌کنند.
به هر حال، اگر کلسیفیکاسیون‌های بزرگ به صورت خوشه‌ای یا در کنار مایکروکلسیفیکاسیون مشاهده شود، رادیولوژیست انجام بررسی بیشتر را توصیه می‌کند.
اگر کلسیفیکاسیون مشکوک تلقی شود، رادیولوژیست ممکن است:
• ماموگرام دیگری را برای بررسی دقیق‌تر کلسیفیکاسیون انجام دهد
• تصاویر ماموگرام قبلی را در جستجوی تغییرات مشخصات کلسیفیکاسیون بررسی کند
• مورد را به پزشک ارجاع دهد
پزشک ممکن است:
• تصاویر اشعه X و گزارش رادیولوژی را مرور کند
• برای تست بافت پستان در جستجوی نشانه‌های سرطان بیوپسی انجام دهد
• انجام اسکن MRI را توصیه کند
• برای بررسی تغییرات کلسیفیکاسیون‌ها غربالگری برای هر 6 ماه یک بار را توصیه کند
مردم دارای تاریخچه ابتلاء به سرطان پستان یا کسانی که در ریسک بالاتری برای ابتلاء به این سرطان قرار دارند در صورت مشاهده کلسیفیکاسیون در ماموگرام باید به پزشک خود مراجعه کنند. پزشک در زمان تصمیم‌گیری برای تست‌های تکمیلی این ریسک فاکتورها را در مد نظر قرار خواهد داد.
در طول بیوپسی پستان چه اتفاقی می‌افتد؟
بیوپسی پستان شامل برداشتن نمونه کوچکی از بافت پستان برای بررسی از نزدیک است.
دو نوع بیوپسی مورد استفاده برای کلسیفیکاسیون‌های پستان بیوپسی سوزن هسته استریوتاکتیک و بیوپسی جراحی است.
بیوپسی سوزن هسته استریوتاکتیک
در طول این بیوپسی پزشک برای پستان بی‌حسی موضعی ایجاد و سپس برش کوچکی در پوست ایجاد کرده و سوزن را وارد پستان می‌کند.
با استفاده از تصاویر کامپیوتری پزشک سوزن را به بافت حامل کلسیفیکاسیون هدایت می‌کند.
سپس یک نمونه کوچک بافت توسط سوزن از پستان خارج می‌شود.
بیوپسی جراحی
در طول این نوع بیوپسی جراج برای پوست پستان از بی‌حسی موضعی استفاده می‌کند. گاهی از اوقات ممکن است به بیهوشی عمومی نیاز باشد. جراح نمونه بافت غیر نرمال را خارج کرده و برای بررسی میکروسکپی به آزمایشگاه ارسال می‌کند.
پزشکان فقط زمانی از بیوپسی جراحی استفاده می‌کنند که بیوپسی سوزن هسته موفقیت‌آمیز نبوده یا نتایج غیر قطعی باشند.
مردم باید پیش از آغاز بیوپسی جراحی در مورد هر گونه نگرانی مرتبط به بروز جای زخم، بیهوشی، یا بهبود از اقدام مزبور با پزشک مشورت کنند.
درمان کلسیفیکاسیون پستان
کلسیفیکاسیون خوشخیم نیاز به درمان ندارد. به هر حال، اگر کلسیفیکاسیون با اختلال پزشکی دیگری مثل اکتازی مجرای پستانی مرتبط باشد، پزشک اطلاعات مشروح در مورد این اختلال و درمان‌های در دسترس در اختیار شخص قرار می‌دهد.
اگر کلسیفیکاسیون نشان دهنده سرطان پستان باشد، آنگاه بیمار برای متوقف کردن گسترش سرطان و کشتن سلول‌های سرطانی نیاز به درمان خواهد داشت. نوع درمان مورد نیاز شخص به نوع سرطان پستان، اندازه و مرحله آن و عوامل دیگر بستگی دارد.
درمان‌های بالقوه برای سرطان پستان عبارتند از:
• جراحی
• شیمی درمانی
• اشعه درمانی
• هورمون درمانی
خلاصه
کلسیفیکاسیون‌های پستان می‌تواند نشانگر زودرس سرطان پستان باشند، که این موضوع اهمیت غربالگری منظم ماموگرام را برجسته می‌کند. به هر حال، اغلب کلسیفیکاسیون‌ها خوشخیم هستند و نیاز به پیگیری بیشتر یا درمان ندارند.
اگر رادیولوژیست کلسیفیکاسیون‌ها را مشکوک تلقی کند، به انجام ماموگرام بعدی اقدام کرده و ممکن است انجام بیوپسی را توصیه کند./
• جین لئونارد، دکتر دِبرا سولیوان
• ترجمه هستی فراست‌فر
Source:
Medical News Today
Should I worry about breast calcifications?
Last reviewed Thu 27 June 2019
By Jayne Leonard
Reviewed by Debra Sullivan, PhD, MSN, RN, CNE, COI
نظرات (0)