شوانوما، شایع‌ترین تومور اعصاب محیطی

الکترومیوگرافی، بررسی رسانایی عصب، بیوپسی تومور،بیوپسی عصب، پایش، جراح عصب محیطی، اشعه درمانی، رادیوسرجری استریوتاکتیک

شوانوما شایع‌ترین نوع تومور عصب محیطی در افراد بزرگسال است.

• تشخیص شوانوما
• درمان شوانوما

شوانوما نوعی تومور عصبی غلاف عصبی است. شوانوما شایع‌ترین نوع تومور عصب محیطی در افراد بزرگسال است. شوانوما ممکن است در هر نقطه‌ای از بدن و در هر سنی، بروز کند.
شوانوما به طور معمول از یک بسته منفرد (فاسیکل یا یک دسته ماهیچه‌ای) در عصب اصلی نشأت می‌گیرد و مابقی عصب را جابجا می‌کند. وقتی یک شوانوما رشد کرده بزرگ‌تر می‌شود، فاسیکل‌های بیشتری آسیب می‌بینند که خارج کردن آنها را مشکل‌تر می‌کند. در مجموع شوانوما دارای رشدی بطئی و کند است.
اگر کسی در ناحیه بازو یا ساق پا دچار شوانوما گردد، با یک توده فاقد درد مواجه خواهد شد. شوانوماها به ندرت سرطانزا هستند اما می‌توانند به صدمات عصب و از دست دادن کنترل بر عضله منجر شوند. در صورت مواجه شدن با هر گونه برآمدگی غیر معمول یا بی‌حسی مردم باید به پزشک مراجعه کنند.

تشخیص شوانوما
برای تشخیص شوانوما، پزشک در مورد نشانه‌ها و علایم سؤال کرده به بحث در مورد شرح حال پزشکی شخص خواهد پرداخت و یک معاینه بالینی و آزمون مغز و اعصاب انجام خواهد داد. اگر نشانه‌ها عنوانگر آن باشند که شخص دچار شوانوما یا نوع دیگر از تومور عصب است، پزشک ممکن است یکی از تست‌های تشخیصی فهرست زیر یا تعداد بیشتری از آنها را توصیه کند:
• تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI). این اسکن از یک آهن‌ربا و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر مشروح با نمای سه‌بعدی از عصب‌ها و بافت اطراف استفاده می‌کند.
• توموگرافی محاسباتی (CT اسکن). اسکنر CT در اطراف بدن شخص به گردش درآمده یک سری تصاویر ضبط می‌کند. یک کامپیوتر از این تصاویر برای رسیدن به چشم‌انداز مشروح از توده ایجاد شده استفاده می‌کند به شکلی که دکتر می‌تواند چگونگی آسیب رساندن به بدن از سوی این توده را ارزیابی کند.
• الکترومیوگرام (EMG). برای انجام این تست، پزشک سوزن‌های کوچکی را داخل عضلات فرو می‌کند به طوری که دستگاه الکترومیوگرافی بتواند فعالیت الکتریکی عضله را در هنگام تلاش برای حرکت کردن توسط شخص ثبت کند.
• بررسی رسانایی عصب. این احتمال وجود دارد که تست رسانایی عصب در کنار EMG انجام شود. این تست سرعت انتقال پیام‌های الکتریکی به عضلات توسط عصب را اندازه‌گیری می‌کند.
• بیوپسی تومور. اگر تست‌های تصویربرداری یک تومور عصب را شناسایی کنند، پزشک ممکن است نمونه کوچکی از سلول‌های تومور را خارج کرده و آن را آنالیز کند (بیوپسی). بسته به محدوده قرارگیری و اندازه تومور برای انجام این بیوپسی به بی‌حسی موضعی یا بیهوشی عمومی نیاز است.
• بیوپسی عصب. اگر کسی دچار اختلالی مثل نوروپاتی محیطی پیشرونده یا عصب‌های بزرگ شده دارای خصوصیت همپوشانی علایم تومورهای عصب باشد، پزشک ممکن است یک مورد بیوپسی عصب انجام دهد.

درمان شوانوما
درمان شوانوما به محل قرارگیری تومور یا توده و نیز سرعت رشد و اینکه باعث درد می‌شود یا خیر، بستگی دارد. گزینه‌های درمان موارد زیر را شامل می‌شوند:
• پایش (مونیتورینگ). پزشک ممکن است مشاهده اختلال در طول زمان را پیشنهاد دهد. این مشاهده می‌تواند شامل چکاپ‌های منظم و انجام CT اسکن یا MRI هر چند ماه یک بار برای بررسی میزان رشد تومور باشد.
• عمل جراحی. یک جراح عصب محیطی باتجربه می‌تواند تومور را در صورتی که باعث درد شده و رشد سریعی داشته باشد از بدن خارج کند. عمل جراحی شوانوما تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. بسته به محل قراگیری تومور، برخی بیماران می‌توانند همان روز انجام عمل جراحی راهی منزل شوند. دیگر بیماران ممکن است نیاز داشته باشند تا برای 1 تا 2 روز دیگر در بیمارستان بمانند. حتی در صورت موفق بودن عمل جراحی و خارج کردن تومور از بدن امکان برگشت این تومور وجود دارد.
• اشعه درمانی. اشعه درمانی برای کمک به کنترل رشد تومور و بهبود علایم در بیمار مورد استفاده قرار می‌گیرد. اشعه درمانی ممکن است در ترکیب با عمل جراحی استفاده شود.
• رادیوسرجری استریوتاکتیک. اگر تومور نزدیک به عصب‌های حیاتی یا عروق خونی قرار داشته باشد تکنیکی به نام اشعه درمانی استریوتاکتیک بدنی ممکن است برای محدود کردن آسیب وارد شده به بافت سالم استفاده شود. در این تکنیک، پزشکان اشعه را به طور دقیق به تومور منتقل کرده و از برش جراحی استفاده نمی‌کنند./

• مایو کلینیک
• ترجمه نادر اکبری سراوانی

Source:
Mayo Clinic
Peripheral nerve tumors
Schwannoma
May 17, 2019

مغز و اعصاب