• پیتر کراستا
• ترجمه هامیک رادیان
علایم سرطان ریه
علایم سرطان بسیار متفاوتند و به محل شکلگیری سرطان، محل گسترش آن، و به میزان بزرگی تومور تشکیل شده بستگی دارند. علایم سرطان ریه در طول سالیان طولانی و معمولاً پس از رسیدن بیماری به مراحل پیشرفته بروز میکند.
بسیاری از علایم سرطان ریه به قفسۀ سینه و راههای هوایی صدمه میزنند. این علایم عبارتند از:
• سرفه مداوم و شدید
• درد قفسۀ سینه یا درد در پی سرفه
• تغییر رنگ مخاط بالا آمده توسط سرفه از راههای هوایی تحتانی (خلط)
• دشواری تنفس و بلع
• خشونت صدا
• خشونت و سختی صدای تنفس (استریدور)
• برونشیت یا پنومونی مزمن
• سرفۀ خونی یا وجود خون در خلط و بزاق
اگر سرطان ریه گسترش یابد یا متاستاز دهد، علایم دیگری نیز ممکن است در نواحی تازه آسیب دیده بروز یابند. گرههای لنفی متورم یا بزرگ شده شایعند و احتمال بروز زودهنگام آنها وجود دارد. اگر سرطان به مغز گسترش پیدا کند، بیمار ممکن است دچار دوار سر، سردرد یا تشنج شود. به علاوه، کبد ممکن است بزرگ شده و سبب یرقان شود و استخوانها ممکن است دردناک، ترد و شکننده شوند. در عین حال ممکن است که سرطان در نتیجۀ ایجاد تغییرات هورمونی سبب عفونت غدد فوق کلیوی گردد.
همچنان که سلولهای سرطانی گسترش یافته و بخش بیشتری از انرژی بدن را میگیرند، این امر محتمل است که علایم همراه بیماری با بسیاری از دیگر ناخوشیها همراه شوند. این ناخوشیها موارد زیر را شامل میشوند:
• تب
• خستگی مزمن
• کاهش وزن غیر قابل توضیح
• درد در مفاصل و استخوانها
• مشکلات عملکردی مغز و حافظه
• ورم گردن یا صورت
• ضعف عمومی بدن
• خونریزی و تشکیل لختههای خونی
سرطان ریه چطور تشخیص داده و مرحلهبندی میشود؟
پزشکان از اطلاعات برگرفته از علایم و همچنین چندین اقدام پزشکی دیگر برای تشخیص سرطان ریه استفاده میکنند. تکنیکهای تصویربرداری رایج شامل اشعۀ ایکس قفسۀ سینه، برونوکوسکپی، CT اسکن، اسکنهای MRI، و اسکنهای PET است.
پزشکان همچنین معاینۀ جسمانی، معاینۀ قفسۀ سینه و آنالیز خون در خلط را انجام میدهند. تمامی این اقدامات برای کشف محل تومور و دیگر ارگانهای احتمالاً صدمه دیده توسط تومور طراحی شدهاند.
اگرچه تکنیکهای تشخیصی مزبور اطلاعات مهمی در مورد وضعیت بیماری به دست میدهند، استخراج سلولهای سرطانی و بررسی آنها زیر میکروسکپ تنها راه تشخیص قطعی سرطان ریه محسوب میشود. به این اقدام پزشکی بیوپسی گفته میشود. اگر بر مبنای بیوپسی وجود سرطان قطعی شود، آسیبشناس در مورد نوع سرطان نظر خواهد داد.
پس از انجام تشخیص، انکولوژیست یا متخصص تومورشناسی بر مبنای میزان پیشرفت سرطان مرحلۀ آن را تعیین خواهد کرد. مرحلۀ سرطان تعیین میکند که چه گزینههای درمانی در دسترس است و نیز پیشآگهی بیماری را مشخص خواهد کرد. T (4-1) اندازه و محدودۀ مستقیم تومور اولیه را نشان میدهد، N (3-0) میزان گسترش سرطان به گرههای لنفی مجاور را نشان میدهد، و M (1-0) نشان میدهد که آیا سرطان به دیگر دستگاههای بدن متاستاز داده است یا خیر. برای مثال یک تومور کوچک که به گرههای لنفی یا ارگانهای دورتر گسترش نیافته است به عنوان (T1, N0, M0) مرحلهبندی میشود.
برای سرطان ریه سلول غیر کوچک، توصیف TNM به سادهتر شدن دستهبندی مراحل منجر میشود. این مراحل با برچسب 1 تا 4 مشخص میشوند، که اعداد ک,چکتر نشان دهندۀ مراحل اولیه هستند که در آن سرطان گسترش کمی دارد. به طور مشخصتر:
• مرحله 1 زمانی است که تومور فقط در یک ریه وجود دارد و در گرههای لنفی اثری از آن نیست.
• مرحلۀ 2 هنگامی است که سرطان به گرههای لنفی اطراف ریۀ آلوده گسترش یافته است.
• مرحلۀ IIIa هنگامی است که سرطان به گرههای لنفی اطراف تراشه، دیوار قفسۀ سینه، و دیافراگم در همان سمت ریۀ عفونی شده گسترش یافته است.
• مرحلۀ IIIb وقتی مطرح است که سرطان به گرههای لنفی در ریۀ دوم یا گردن گسترش پیدا کرده است.
• مرحۀ 4 هنگامی است که سرطان به سراسر دیگر قسمتهای بدن و دیگر بخشهای ریه سرایت کرده است.
سرطان ریۀ سلول کوچک دو مرحله دارد: محدود یا گسترده. در مرحلۀ محدود، سرطان در یک ریه و گرههای لنفی مجاور یافت میشود. در مرحلۀ گسترده، تومور ریۀ دوم و همچنین دیگر ارگانهای بدن را آلوده کرده است.
• برای مطالعۀ بخشهای اول و سوم این مقاله روی لینکهای زیر کلیک کنید:
بخش اول: سرطان ریه – واقعیات، انواع، و علل
بخش سوم: سرطان ریه – درمان و پیشگیری
Source:
Lung Cancer: Symptoms and Diagnosis
Written by Peter Crosta.
Last updated: Thursday 17 September 2015
نظرات (0)