• علایم پرولاپس قدامی
• چه زمانی به دکتر مراجعه کنیم
• علل پرولاپس قدامی
• ریسک فاکتورهای پرولاپس قدامی
• پیشگیری از پرولاپس قدامی
• تشخیص پرولاپس قدامی
• درمان پرولاپس قدامی
• چه زمانی جراحی ضروری است
پرولاپس قدامی که به نام سیستوسیل (سیستوسل) نیز شناخته می‌شود، زمانی بروز می‌کند که بافت‌های حمایت کننده بین مثانه و واژن زنان ضعیف و دچار کشیدگی می‌شوند، که این وضعیت به مثانه امکان آن را می‌دهد که به داخل واژن پیشروی کند. پرولاپس قدامی به نام پرولاپس مثانه نیز شناخته می‌شود.
فشار بر عضلات حمایت کننده ارگان‌های لگن ممکن است به پرولاپس قدامی منجر شود. چنین فشاری (زور زدن) در طول زایمان طبیعی یا در صورت ابتلاء به یبوست مزمن، سرفه شدید یا بلند کردن اشیاء سنگین رخ می‌دهد. پرولاپس قدامی در عین حال گرایشی به ایجاد مشکلاتی پس از یائسگی، که سطح استروژن کاهش پیدا می‌کند از خود نشان می‌دهد.
برای موارد خفیف پرولاپس قدامی اغلب اوقات درمان به روش غیر جراحی مؤثر است. در موارد شدیدتر، عمل جراحی برای نگه داشتن واژن و دیگر ارگان‌های لگن در جای درست خود ضروری است.
علایم پرولاپس قدامی
در موارد خفیف پرولاپس قدامی شخص ممکن است متوجه هیچ‌گونه نشانه یا علامتی نشود. وقتی علایم و نشانه‌ها بروز کنند می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
• احساس اشباع یا فشار در لگن و واژن
• افزایش میزان ناراحتی در زمان زور زدن، سرفه کردن، بلند کردن وزنه یا تحمل وزن آن
• احساس اینکه مثانه پس از ادرار کردن به طور کامل تخلیه نمی‌شود
• عفونت مثانه به شکل مکرر
• درد یا نشت ادرار در هنگام مقاربت جنسی
• در موارد شدید یک برآمدگی بافتی که از درون دهانه واژن بیرون می‌زند و ممکن است چنین احساس شود که شخص روی یک تخم نشسته است
نشانه‌ها و علایم اغلب به ویژه پس از ایستادن به مدت طولانی قابل مشاهده‌اند و ممکن است پس از دراز کشیدن برطرف شوند.
چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم
پرولاپس قدامی شدید می‌تواند اختلالی ناراحت کننده باشد. این اختلال می‌تواند تخلیه مثانه را با مشکل مواجه سازد و به عفونت مثانه منجر شود. در صورت علایم یا نشانه‌های آزار دهنده مردم باید به پزشک مراجعه کنند.
علل پرولاپس قدامی
کف لگن شامل عضلات، رباط‌ها و بافت‌های متصلی است که مثانه و دیگر اندام‌های لگن را حمایت می‌کنند. ارتباط میان عضلات کف لگن و رباط‌ها ممکن است به مرور زمان و همچنین بر اثر تروما یا زایمان یا فشار مداوم بر عضلات کف لگن ضعیف شود. وقتی چنین اتفاقی رخ دهد، مثانه ممکن است از جای نرمال خود بلغزد و به حالت برآمدگی وارد فضای واژن شود.
علل محتمل پرولاپس قدامی شامل موارد زیر است:
• بارداری و زایمان واژینال
• چاق بودن یا اضافه وزن داشتن
• بلند کردن وزنه سنگین به شکل مکرر
• زور زدن در موقع دفع مدفوع
• سرفه یا برونشیت مزمن
ریسک فاکتورهای پرولاپس قدامی
عوامل فهرست شده در زیر می‌توانند خطر پرولاپس قدامی را افزایش دهند:
• زایمان. زنان دارای سابقه یک مورد یا بیشتر زایمان طبیعی در ریسک بالاتری برای ابتلاء به پرولاپس قدامی قرار دارند.
• پیری. خطر ابتلاء به پرولاپس قدامی با بالا رفتن سن افزایش پیدا می‌کند. این مورد به ویژه پس از یائسگی مصداق دارد، زمانی که تولید استروژن در بدن، که به قوی نگه داشتن کف لگن کمک می‌کند، کاهش می‌یابد.
• هیسترکتومی. برداشتن رحم می‌تواند باعث تقویت روند تضعیف کف لگن شود.
• ژنتیک. برخی زنان با بافت‌های متصل ضعیف‌تر متولد می‌شوند، که آنان را در برابر پرولاپس قدامی آسیب‌پذیرتر می‌کند.
• چاقی. زنان دچار چاقی یا اضافه وزن در ریسک بالاتری برای ابتلاء به پرولاپس قدامی قرار دارند.
پیشگیری از پرولاپس قدامی
برای کاهش خطر ایجاد پرولاپس قدامی می‌توان از موازین خودمراقبتی زیر استفاده کرد:
• استفاده از نرمش‌های کیگل بر یک مبنای منظم. این تمرینات می‌توانند باعث تقویت عضلات کف لگن می‌شود و این موضوع مخصوصاً پس از بچه‌دار شدن زن اهمیت دارد.
• درمان یبوست و پیشگیری از آن. غذاهای پرفیبر می‌توانند کمک کنند.
• اجتناب از بلند کردن وزنه سنگین و استفاده از روش صحیح برای بلند کردن اشیاء. در زمان بلند کردن اشیاء به جای کمر یا پشت بر پاهای خود متکی باشید.
• کنترل سرفه. برای درمان سرفه یا برونشیت مزمن اقدام کنید و سیگار نکشید.
• از افزایش وزن پیشگیری کنید. در مورد وزن بهینه برای خود با پزشک مشورت کنید و در صورت نیاز، راهکارهای کاهش وزن را مورد استفاده قرار دهید.
تشخیص پرولاپس قدامی
تشخیص پرولاپس قدامی ممکن است دربرگیرنده مراحل زیر باشد:
• معاینه لگن. پزشک ممکن است زن را در حالت درازکش و ایستاده معاینه کند. در طول معاینه پزشک به دنبال بافت بیرون زده از واژن خواهد بود که نشان دهنده پرولاپس ارگان لگن است. این احتمال وجود دارد که دکتر از بیمار بخواهد تا حالتی مشابه زور زدن برای حرکت روده به خود بگیرد تا بتواند میزان تأثیر پرولاپس را تعیین کند. برای بررسی میزان قدرت عضلات کف لگن، از زنان خواسته می‌شود تا این عضلات را منقبض کنند چنان که انگار سعی دارند تا جریان ریزش ادرار را متوقف کنند.
• پر کردن پرسشنامه. زنان ممکن است یک پرسشنامه را پر کنند که به پزشک کمک می‌کند تا درجه پرولاپس و میزان تأثیر آن بر کیفیت زندگی شخص مبتلاء را ارزیابی کند. اطلاعات گرد آمده در پرسشنامه به هدایت تصمیمات درمانی نیز کمک می‌کند.
• تست‌های مثانه و ادرار. اگر کسی دچار پرولاپس قابل توجهی باشد ممکن است میزان تخلیه ادرار از مثانه وی مورد بررسی قرار گیرد. پزشک همچنین ممکن است یک نمونه ادرار را برای تست نشانه‌های عفونت مثانه درخواست کند، در صورتی که چنین به نظر برسد که زن مقداری بیش از میزان نرمال ادرار را پس از ادرار کردن در مثانه خود نگه می‌دارد.
درمان پرولاپس قدامی
درمان پرولاپس قدامی به میزان شدت آن و نیز این موضوع بستگی دارد که آیا شخص دچار اختلالات مرتبط مثل پرولاپس رحم است یا خیر.
موارد خفیف پرولاپس قدامی - آنهایی که فاقد علایم آشکار هستند یا میزان علایم اندک است - به طور معمول نیاز به درمان ندارند. مردم در این شرایط می‌توانند روش انتظار و مراقبت را در پیش بگیرند و گهگاه برای بررسی میزان پیشرفت پرولاپس به پزشک مراجعه کنند، و در کنار آن موازین خودمراقبتی مثل پرداختن به ورزش‌هایی را که باعث تقویت عضلات کف لگن می‌شود دنبال کنند.
اگر موازین خودمراقبتی مؤثر نباشند درمان پرولاپس قدامی می‌تواند شامل رویکردهای زیر باشد:
• پساری. پساری واژینال یک حلقه از جنس پلاستیک یا رزین است که برای حمایت از مثانه داخل واژن قرار داده می‌شود. پزشک یا دیگر متخصصان مراقبت‌های پزشکی نحوه جاگذاری و بیرون کشیدن و نیز تمیز کردن پساری را به شخص آموزش می‌دهند. بسیاری زنان از پساری به عنوان یک رویکرد جایگزین موقتی برای جراحی استفاده می‌کنند و برخی نیز در زمانی که عمل جراحی با ریسک توأم باشد از پساری استفاده می‌کنند.
• استروژن درمانی. پزشک ممکن است استفاده از استروژن را که معمولاً به شکل کرم واژینال، قرص یا حلقه خواهد بود، به ویژه در صورتی که زن یائسه باشد توصیه کند. علت آن است که استروژن که به تقویت عضلات کف لگن کمک می‌کند پس از یائسگی کاهش می‌یابد.
توضیح: تصاویر بالا متعلق به مقاله اصلی از مایو کلینیک است و ما اطلاعات تصاویر را به فارسی برگردانده‌ایم
چه زمانی جراحی ضروری است
اگر زنی دچار علایم قابل توجه و ناراحت کننده باشد آنگاه ممکن است عمل جراحی نیاز شود.
• جراحی چطور انجام می‌شود. اغلب موارد، این عمل جراحی از راه واژن انجام می‌شود و شامل بالا کشیدن مثانه دچار پرولاپس به سمت عقب، برداشتن بافت اضافی و سفتک ردن عضلات و رباط‌های کف لگن است. پزشک ممکن است از یک نوع مخصوص بافت پیوندی برای تقویت بافت‌های واژن و افزایش حمایت از آن در صورت باریک شدن بیش از حد بافت‌ها استفاده کند.
• اگر زن دچار پرولاپس رحم باشد. در مورد پرولاپس قدامی همراه پرولاپس رحم پزشک ممکن است عمل هیسترکتومی را به علاوه ترمیم عضلات آسیب دیده کف لگن، رباط‌ها و دیگر بافت‌ها توصیه کند.
اگر زنی به فکر باردار شدن باشد، پزشک ممکن است به تأخیر انداختن عمل جراحی به زمانی پس از تولد بچه را توصیه کند. استفاده از پساری در این موقعیت می‌تواند باعث تخفیف علایم شود. فواید جراحی ممکن است تا سال‌های طولانی ادامه داشته باشد اما تا حدودی نیز خطر برگشت پرولاپس وجود دارد که این می‌تواند به معنی نیاز به جراحی مجدد باشد./
• مایو کلینیک
• ترجمه هستی فراست‌فر
نظرات (0)