• دکتر ناتالی باتلر، بریندلس لی میکان، لورن رید - گای
• ترجمه هستی فراست‌فر
• علایم ارتریت
• علل ارتریت
• تشخیص ارتریت
• درمان ارتریت
• رژیم غذایی و ورزش
• دورنما
آرترایتیس [ارتریت] چیست؟
ارتریت [آرترایتیس] التهاب مفاصل است. این بیماری می‌تواند یک مفصل منفرد یا چند مفصل را درگیر کند. بیش از 100 نوع مختلف ارتریت وجود دارد که علل مختلف و درمان‌های متفاوتی دارند. دو نوع بیشتر شایع ارتریت شامل استئوارتریت [ارتریت استخوان] و ارتریت روماتوئید [ارتریت روماتیسمی] است.
علایم ارتریت معمولاً در گذر زمان توسعه می‌یابد اما در عین حال امکان بروز این علایم به شکل ناگهانی وجود دارد. ارتریت بیشترین میزان شیوع را در افراد بزرگسال سنین بالای 65 سال نشان می‌دهد اما احتمال ایجاد آن در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان نیز وجود دارد. ارتریت در زنان بیش از مردان و در افراد دچار اضافه وزن بیشتر دیده می‌شود.
علایم ارتریت کدامند؟
درد، خشکی و ورم مفصل، شایع‌ترین علایم ارتریت محسوب می‌شوند. طیف حرکتی در بیمار ممکن است دچار محدودیت شود و فرد ممکن است سرخی پوست را در اطراف مفصل آسیب دیده شاهد باشد. بسیاری از مردم مبتلاء به ارتریت متوجه می‌شوند که علایم بیماری در هنگام صبح تشدید می‌گردد.
در مورد ارتریت روماتوئید بیمار ممکن است به علت التهاب ناشی از فعالیت سیستم ایمنی دچار احساس خستگی و فقدان اشتها شود. بیمار در عین حال ممکن است دچار آنمی یا کم‌خونی گردد که به به معنی کاهش تعداد سلول‌های قرمز خون است و نیز بروز تب خفیف در این بیماری مطرح است. ارتریت روماتوئید شدید در صورت عدم درمان می‌تواند باعث ایجاد دگرشکلی (دفورمیته) در مفاصل شود.
چه چیز باعث ارتریت می‌شود؟
غضروف نوعی بافت همبند مستحکم اما در عین حال انعطاف‌پذیر در مفاصل است. غضروف از طریق جذب فشار و شوک ایجاد شده در هنگام حرکت و اعمال فشار بر روی آنها، مفاصل را محافظت می‌کند. کاهش مقدار نرمال بافت غضروف سبب ایجاد برخی اشکال ارتریت است.
سایش و پارگی نرمال علت بروز استئوارتریت، یکی از اشکال شایع ارتریت است. بروز عفونت یا آسیب دیدن مفاصل می‌تواند این روند طبیعی تباهی بافت غضروف را تسریع کند. ریسک ابتلاء به استئوارتریت در صورتی که فرد دارای تاریخچه خانوادگی ابتلاء به این بیماری باشد بیشتر خواهد بود.
دیگر شکل شایع ارتریت، یا ارتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی است. ارتریت روماتوئید زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی به بافت‌های بدن حمله می‌کند. این حملات به سینوویوم، بافت نرم تولید کننده مایع تغذیه کننده غضروف و لیز کننده مفاصل آسیب می‌زند.
ارتریت روماتوئید یک بیماری سینوویوم است که به مفصل حمله و آن را نابود می‌کند. این بیماری در نهایت می‌تواند به تباهی هم استخوان و هم غضروف داخل مفصل منجر شود.
علت ذقیق حمله مورد بحث از سوی سیستم ایمنی ناشناخته است. اما دانشمندان رد پاهای ژنتیکی را کشف کرده‌اند که ریسک ابتلاء به ارتریت روماتوئید را تا پنج برابر افزایش می‌دهند.
برای مطالعه جامع ارتریت شما می‌توانید از لینک‌های زیر در وبسایت مهرین استفاده کنید:
• ارتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی - علل، علایم، و درمان‌ها
• علایم ارتریت روماتوئید
• ریسک فاکتورهای ارتریت روماتوئید
• علل ارتریت روماتوئید
• تشخیص ارتریت روماتوئید
• درمان‌های ارتریت روماتوئید
• عوارض محتمل ارتریت روماتوئید
تشخیص ارتریت
پزشک یک معاینه بالینی را برای بررسی وضعیت مایعات اطراف مفصل، گرم یا قرمز بودن مفاصل، و محدودیت طیف حرکتی مفاصل انجام می‌دهد.
اگر فرد دچار علایم شدید باشد، وی می‌تواند به یک متخصص روماتولوژی یا روماتولوژیست مراجعه کند. چنین کاری به تسریع روند تشخیص و درمان منجر می‌شود.
استخراج بافت و آنالیز سطح التهاب در خون و مایعات مفصل می‌تواند به دکتر کمک کند تا مشخص سازد که فرد دچار چه نوع ارتریتی شده است. تست‌های خون که انواع خاص آنتی‌بادی مثل آنتی - CCP، عامل روماتوئید (RF) و آنتی‌بادی ضد هسته‌ای (ANA) را بررسی می‌کنند نیز تست‌های تسخیصی رایج به شمار می‌روند.
پزشکان عموماً از اسکن‌های تصویربرداری مثل MRI، اشعه X، و CT اسکن برای تهیه تصاویری از استخوان‌ها و غضروف‌ها استفاده می‌کنند. به این وسیله آنان می‌توانند دیگر احتمالات مرتبط به بروز علایم مشابه مثل وجود زائده‌های استخوانی را از تشخیص خارج کنند.
درمان ارتریت
هدف اصلی درمان کاهش مقدار درد مبتلابه بیمار و پیشگیری از آسیب دیدگی بیشتر مفاصل است. به بیمار آموزش داده می‌شود که در موضوع کنترل درد چه عاملی بیشترین کارآیی را در مورد وی دارد. برخی از بیماران استفاده از پدهای گرم و پک‌های یخ را آرام کننده می‌یابند. دیگران از وسایل کمک حرکتی مثل واکر یا عصا برای کمک به کاهش فشار بر مفاصل استفاده می‌کنند.
بهبود عملکرد مفصل نیز اهمیت دارد. پزشک شما ممکن است ترکیبی از روش‌های درمانی را برای تحقق بهترین نتایج تجویز کند.
دارو
انواع دارو برای درمان ارتریت مورد استفاده قرار می‌گیرند:
• داروهای ضد درد مثل هیدروکودون (وایکودین) یا استامینوفن (تاینلول)، برای مدیریت درد مؤثرند، اما به کاهش التهاب کمکی نمی‌کنند.
• داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAIDs)، مثل ایبوپروفن (ادویل) و سالیسیلات‌ها به کنترل درد و التهاب کمک می‌کنند. سالیسیلات‌ها می‌توانند خون را رقیق کنند، بنابراین در مورد استفاده از آنها به همراه دیگر داروهای رقیق کننده خون باید با احتیاط عمل شود.
• کرم‌های منتول یا کپسیسین انتقال پیام‌های درد را در مفاصل بلوک می‌کنند.
• داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مثل پردنیزون یا کورتیزون به کاهش التهاب کمک می‌کنند.
اگر کسی دچار ارتریت روماتوئید باشد پزشک ممکن است برای وی داروهای کورتیکوستروئیدی یا داروهای ضد روماتیسمی تعدیل کننده بیماری (DMARDs) تجویز کند که باعث سرکوب سیستم ایمنی می‌شوند. در عین حال برای مداوای استئوارتریت داروهای مختلف نسخه‌ای و غیر نسخه‌ای در دسترسند.
عمل جراحی
عمل جراحی برای تعویض مفصل طبیعی با جایگزین مصنوعی آن می‌تواند یکی از گزینه‌های درمانی باشد. این نوع عمل بیشترین استفاده را در مورد جایگزینی مفصل ران و زانو دارد.
اگر شدت ارتریت در انگشتان و مچ دست متمرکز باشد، پزشک ممکن است عمل فیوژن مفصل انجام دهد. در این عمل پایانه استخوان‌ها به یکدیگر قفل (جوش داده) می‌شوند تا اینکه پس از التیام یکی شوند.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی شامل ورزش‌هایی است که به تقویت عضلات پیرامون مفصل آسیب دیده منجر می‌شوند و یک جزء اصلی در درمان ارتریت به شمار می‌رود.
کدام تغییرات در سبک زندگی در مورد ارتریت مفیدند؟
کاهش وزن و حفظ وزن در محدوده سالم ریسک ابتلاء به استئوارتریت را کاهش می‌دهد و می‌تواند در صورتی که فرد پیشتر به این بیماری مبتلاء شده باشد علایم را کاهش دهد.
خوردن غذاهای سالم برای کاهش وزن اهمیت دارد. انتخاب رژیم غذایی سرشار از آنتی‌اکسیدان‌هایی مثل میوه‌های تازه، سبزیجات و گیاهان دارویی می‌تواند به کاهش میزان التهاب کمک کند. دیگر غذاهای کاهش دهنده التهاب شامل انواع ماهی و آجیل است.
غذاهایی که باید مصرف آنها قطع شده یا به حداقل ممکن کاهش یابد شامل غذاهای سرخ شده، غذاهای فرآوری شده، فرآورده‌های لبنی و مصرف گوشت قرمز است.
برخی تحقیقات همچنین عنوان کرده‌اند که ممکن است آنتی‌بادی‌های گلوتن در مردم دچار ارتریت روماتوئید وجود داشته باشد. رژیم غذایی فاقد گلوتن علایم بیماری را بهبود بخشیده و از پیشرفت بیماری پیشگیری می‌کند. یک مطالعه مربوط به سال 2015 نیز استفاده از رژیم غذایی فاقد گلوتن را برای تمامی مردمی که با تشخیص ابتلاء به بیماری‌های بافت متصل غیر قابل تمیز مواجه هستند توصیه می‌کند.
انجام ورزش به شکل منظم باعث حفظ انعطاف‌پذیری مفاصل می‌شود. شنا در بیشتر مواقع یکی از اشکال مناسب ورزش برای مردم مبتلاء به ارتریت است زیرا شنا خلاف پیاده‌روی و دویدن باعث ایجاد فشار بر مفاصل نمی‌شود. فعال نگه داشتن بدن مهم است اما باید در هنگام نیاز استراحت کرد و از ایجاد خستگی شدید در بدن خودداری نمود.
دورنمای درازمدت برای مردم دچار ارتریت چیست؟
اگرچه هیچ علاج قطعی برای ارتریت وجود ندارد، درمان صحیح بیماری می‌تواند به کاهش قابل توجه علایم آن منجر شود.
در کنار درمان‌های توصیه شده توسط پزشک، فرد می‌تواند تغییراتی در سبک زندگی خود اعمال کند که به مدیریت علایم بیماری کمک می‌کنند./
Source:
Healthline
Arthritis
Medically reviewed by Natalie Butler, RD, LD
on August 14, 2017 —
Written by Brindles Lee Macon and Lauren Reed-Guy
