ارتریت یا التهاب مفاصل - آنچه دانستنش نیاز است

• دکتر ناتالی باتلر، بریندلس لی میکان، لورن رید - گای
• ترجمه هستی فراست‌فر

• علایم ارتریت
• علل ارتریت
• تشخیص ارتریت
• درمان ارتریت
• رژیم غذایی و ورزش
• دورنما

آرترایتیس [ارتریت] چیست؟
ارتریت [آرترایتیس] التهاب مفاصل است. این بیماری می‎تواند یک مفصل منفرد یا چند مفصل را درگیر کند. بیش از 100 نوع مختلف ارتریت وجود دارد که علل مختلف و درمان‌های متفاوتی دارند. دو نوع بیشتر شایع ارتریت شامل استئوارتریت [ارتریت استخوان] و ارتریت روماتوئید [ارتریت روماتیسمی] است.
علایم ارتریت معمولاً در گذر زمان توسعه می‌یابد اما در عین حال امکان بروز این علایم به شکل ناگهانی وجود دارد. ارتریت بیشترین میزان شیوع را در افراد بزرگسال سنین بالای 65 سال نشان می‎دهد اما احتمال ایجاد آن در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان نیز وجود دارد. ارتریت در زنان بیش از مردان و در افراد دچار اضافه وزن بیشتر دیده می‎شود.

علایم ارتریت کدامند؟
درد، خشکی و ورم مفصل، شایع‎ترین علایم ارتریت محسوب می‎شوند. طیف حرکتی در بیمار ممکن است دچار محدودیت شود و فرد ممکن است سرخی پوست را در اطراف مفصل آسیب دیده شاهد باشد. بسیاری از مردم مبتلاء به ارتریت متوجه می‌شوند که علایم بیماری در هنگام صبح تشدید می‎گردد.
در مورد ارتریت روماتوئید بیمار ممکن است به علت التهاب ناشی از فعالیت سیستم ایمنی دچار احساس خستگی و فقدان اشتها شود. بیمار در عین حال ممکن است دچار آنمی یا کم‌خونی گردد که به به معنی کاهش تعداد سلول‎های قرمز خون است و نیز بروز تب خفیف در این بیماری مطرح است. ارتریت روماتوئید شدید در صورت عدم درمان می‌تواند باعث ایجاد دگرشکلی (دفورمیته) در مفاصل شود.

چه چیز باعث ارتریت می‌شود؟
غضروف نوعی بافت همبند مستحکم اما در عین حال انعطاف‌پذیر در مفاصل است. غضروف از طریق جذب فشار و شوک ایجاد شده در هنگام حرکت و اعمال فشار بر روی آنها، مفاصل را محافظت می‎کند. کاهش مقدار نرمال بافت غضروف سبب ایجاد برخی اشکال ارتریت است.
سایش و پارگی نرمال علت بروز استئوارتریت، یکی از اشکال شایع ارتریت است. بروز عفونت یا آسیب دیدن مفاصل می‎تواند این روند طبیعی تباهی بافت غضروف را تسریع کند. ریسک ابتلاء به استئوارتریت در صورتی که فرد دارای تاریخچه خانوادگی ابتلاء به این بیماری باشد بیشتر خواهد بود.
دیگر شکل شایع ارتریت، یا ارتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی است. ارتریت روماتوئید زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی به بافت‌های بدن حمله می‌کند. این حملات به سینوویوم، بافت نرم تولید کننده مایع تغذیه کننده غضروف و لیز کننده مفاصل آسیب می‎زند.
ارتریت روماتوئید یک بیماری سینوویوم است که به مفصل حمله و آن را نابود می‎کند. این بیماری در نهایت می‎تواند به تباهی هم استخوان و هم غضروف داخل مفصل منجر شود.
علت ذقیق حمله مورد بحث از سوی سیستم ایمنی ناشناخته است. اما دانشمندان رد پاهای ژنتیکی را کشف کرده‌اند که ریسک ابتلاء به ارتریت روماتوئید را تا پنج برابر افزایش می‌دهند.

برای مطالعه جامع ارتریت شما می‎توانید از لینک‌های زیر در وبسایت مهرین استفاده کنید:
• ارتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی - علل، علایم، و درمان‎ها
• علایم ارتریت روماتوئید
• ریسک فاکتورهای ارتریت روماتوئید 
• علل ارتریت روماتوئید 
• تشخیص ارتریت روماتوئید 
• درمان‎های ارتریت روماتوئید 
• عوارض محتمل ارتریت روماتوئید

تشخیص ارتریت
پزشک یک معاینه بالینی را برای بررسی وضعیت مایعات اطراف مفصل، گرم یا قرمز بودن مفاصل، و محدودیت طیف حرکتی مفاصل انجام می‌دهد.
اگر فرد دچار علایم شدید باشد، وی می‎تواند به یک متخصص روماتولوژی یا روماتولوژیست مراجعه کند. چنین کاری به تسریع روند تشخیص و درمان منجر می‎شود.
استخراج بافت و آنالیز سطح التهاب در خون و مایعات مفصل می‌تواند به دکتر کمک کند تا مشخص سازد که فرد دچار چه نوع ارتریتی شده است. تست‎های خون که انواع خاص آنتی‎بادی مثل آنتی - CCP، عامل روماتوئید (RF) و آنتی‎بادی ضد هسته‎ای (ANA) را بررسی می‌کنند نیز تست‎های تسخیصی رایج به شمار می‎روند.
پزشکان عموماً از اسکن‎های تصویربرداری مثل MRI، اشعه X، و CT اسکن برای تهیه تصاویری از استخوان‌ها و غضروف‌ها استفاده می‎کنند. به این وسیله آنان می‎توانند دیگر احتمالات مرتبط به بروز علایم مشابه مثل وجود زائده‌های استخوانی را از تشخیص خارج کنند.

درمان ارتریت
هدف اصلی درمان کاهش مقدار درد مبتلابه بیمار و پیشگیری از آسیب دیدگی بیشتر مفاصل است. به بیمار آموزش داده می‎شود که در موضوع کنترل درد چه عاملی بیشترین کارآیی را در مورد وی دارد. برخی از بیماران استفاده از پدهای گرم و پک‎های یخ را آرام کننده می‎یابند. دیگران از وسایل کمک حرکتی مثل واکر یا عصا برای کمک به کاهش فشار بر مفاصل استفاده می‌کنند.
بهبود عملکرد مفصل نیز اهمیت دارد. پزشک شما ممکن است ترکیبی از روش‌های درمانی را برای تحقق بهترین نتایج تجویز کند.

دارو
انواع دارو برای درمان ارتریت مورد استفاده قرار می‎گیرند:
• داروهای ضد درد مثل هیدروکودون (وایکودین) یا استامینوفن (تاینلول)، برای مدیریت درد مؤثرند، اما به کاهش التهاب کمکی نمی‎کنند.
• داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAIDs)، مثل ایبوپروفن (ادویل) و سالیسیلات‌ها به کنترل درد و التهاب کمک می‌کنند. سالیسیلات‌ها می‌توانند خون را رقیق کنند، بنابراین در مورد استفاده از آنها به همراه دیگر داروهای رقیق کننده خون باید با احتیاط عمل شود.
• کرم‎های منتول یا کپسیسین انتقال پیام‎های درد را در مفاصل بلوک می‎کنند.
• داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مثل پردنیزون یا کورتیزون به کاهش التهاب کمک می‎کنند.
اگر کسی دچار ارتریت روماتوئید باشد پزشک ممکن است برای وی داروهای کورتیکوستروئیدی یا داروهای ضد روماتیسمی تعدیل کننده بیماری (DMARDs) تجویز کند که باعث سرکوب سیستم ایمنی می‎شوند. در عین حال برای مداوای استئوارتریت داروهای مختلف نسخه‎ای و غیر نسخه‌ای در دسترسند.

عمل جراحی
عمل جراحی برای تعویض مفصل طبیعی با جایگزین مصنوعی آن می‎تواند یکی از گزینه‌های درمانی باشد. این نوع عمل بیشترین استفاده را در مورد جایگزینی مفصل ران و زانو دارد.
اگر شدت ارتریت در انگشتان و مچ دست متمرکز باشد، پزشک ممکن است عمل فیوژن مفصل انجام دهد. در این عمل پایانه استخوان‌ها به یکدیگر قفل (جوش داده) می‎شوند تا اینکه پس از التیام یکی شوند.

فیزیوتراپی
فیزیوتراپی شامل ورزش‎هایی است که به تقویت عضلات پیرامون مفصل آسیب دیده منجر می‌شوند و یک جزء اصلی در درمان ارتریت به شمار می‌رود.

کدام تغییرات در سبک زندگی در مورد ارتریت مفیدند؟
کاهش وزن و حفظ وزن در محدوده سالم ریسک ابتلاء به استئوارتریت را کاهش می‌دهد و می‎تواند در صورتی که فرد پیشتر به این بیماری مبتلاء شده باشد علایم را کاهش دهد.
خوردن غذاهای سالم برای کاهش وزن اهمیت دارد. انتخاب رژیم غذایی سرشار از آنتی‎اکسیدان‎هایی مثل میوه‎های تازه، سبزیجات و گیاهان دارویی می‎تواند به کاهش میزان التهاب کمک کند. دیگر غذاهای کاهش دهنده التهاب شامل انواع ماهی و آجیل است.
غذاهایی که باید مصرف آنها قطع شده یا به حداقل ممکن کاهش یابد شامل غذاهای سرخ شده، غذاهای فرآوری شده، فرآورده‎های لبنی و مصرف گوشت قرمز است.
برخی تحقیقات همچنین عنوان کرده‌اند که ممکن است آنتی‎بادی‌های گلوتن در مردم دچار ارتریت روماتوئید وجود داشته باشد. رژیم غذایی فاقد گلوتن علایم بیماری را بهبود بخشیده و از پیشرفت بیماری پیشگیری می‌کند. یک مطالعه مربوط به سال 2015 نیز استفاده از رژیم غذایی فاقد گلوتن را برای تمامی مردمی که با تشخیص ابتلاء به بیماری‌های بافت متصل غیر قابل تمیز مواجه هستند توصیه می‎کند.
انجام ورزش به شکل منظم باعث حفظ انعطاف‌پذیری مفاصل می‌شود. شنا در بیشتر مواقع یکی از اشکال مناسب ورزش برای مردم مبتلاء به ارتریت است زیرا شنا خلاف پیاده‌روی و دویدن باعث ایجاد فشار بر مفاصل نمی‎شود. فعال نگه داشتن بدن مهم است اما باید در هنگام نیاز استراحت کرد و از ایجاد خستگی شدید در بدن خودداری نمود.

دورنمای درازمدت برای مردم دچار ارتریت چیست؟
اگرچه هیچ علاج قطعی برای ارتریت وجود ندارد، درمان صحیح بیماری می‌تواند به کاهش قابل توجه علایم آن منجر شود.
در کنار درمان‌های توصیه شده توسط پزشک، فرد می‎تواند تغییراتی در سبک زندگی خود اعمال کند که به مدیریت علایم بیماری کمک می‎کنند./

Source:
Healthline
Arthritis
Medically reviewed by Natalie Butler, RD, LD
on August 14, 2017 —
Written by Brindles Lee Macon and Lauren Reed-Guy