ارتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی - علل، علایم، و درمان‎ها

ارتریت روماتوئید، روماتیسم مفصلی، بیماری روماتیسمی، سیستم ایمنی، مفاصل دست و پا، التهاب، خشکی صبحگای، دانشگاه جان هاپکیتز

ارتریت روماتوئید هیچ درمان قطعی ندارد

• گروه سردبیری اخبار پزشکی امروز
• ترجمۀ فرهنگ راد

• ارتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی - علل، علایم، و درمان‎ها
• علایم ارتریت روماتوئید
• ریسک فاکتورهای ارتریت روماتوئید
• علل ارتریت روماتوئید
• تشخیص ارتریت روماتوئید
• درمان‎های ارتریت روماتوئید
• عوارض محتمل ارتریت روماتوئید

ارتریت روماتوئید که گاهی از اوقات تحت عنوان بیماری روماتوئید نامیده می‌شود، یک بیماری خودایمنی مزمن، پیشرونده و ناتوانی‎آور است که سبب التهاب یا ورم و درد مفاصل، بافت پیرامون مفاصل و دیگر دستگاه‎های بدن می‎شود.
ارتریت روماتوئید در وهلۀ نخست معمولاً به مفاصل دست و پا آسیب می‎زند، اما در عین حال بیمار شدن هر مفصلی امکان ابتلا دارد. بیماران دچار ارتریت روماتوئید به شکل شایعی دچار خشکی مفاصل بوده و عموماً دچار احساس ناخوشی و خستگی هستند.
ارتریت روماتوئید و بیماری خودایمنی. سیســـتم ایمنی انسان ساختار پیچیده‎ای از سلول‎ها و آنتی‎بادی‎ها است که برای یافتن و نابود کردن ارگانیسم‎ها و مواد مضر مثل عفونت‌ها طراحی شده است. وقتی سیستم ایمنی بدن ما به خود بدن حمله‎ور می‎شود، که این بر اثر اشتباه گرفتن بافت‎های بدن با مواد خارجی صورت می‎گیرد، ما دچار بیماری خودایمنی می‎شویم.
افـراد دچار بیماری‌های خودایمنی آنتی‎بادی‎هایی در خـون خود دارند که بافت‎های بدن خود آنها را هدف قرار می‎دهند، و نتیجۀ این روند التهاب است.
سیستم ایمنی بیمار مبتلا به ارتریت روماتوئید به جدار مفاصل حمله می‌کند، که این سبب تـورم (ملتهب شدن) مفصل‎ها می‎شود. در تقابل با اثرات مضر استعمال و فرسودگی که در استئوارتیت بروز می‎کند، ارتریت روماتـــوئید به جدار مفاصل آسیب می‎زند،
ارتریت روماتوئید به مفاصل آسیب می‎رساند که نتیجۀ آن ورم دردناکی است که می‎تواند به فرسایش استخوان و دگرشکلی (دفورمیته شدن) مفصل منجر گردد. در نهایت این امکان وجود دارد که مفاصل آسیب دیده به شکل دایمی صدمه ببینند.
ارتریت روماتوئید به عنوان یک ناخوشی یا بیماری سیستمیک مطرح است. سیستمیک در اینجا به این معنی است که بیماری به سراسر بدن لطمه می‎زند. در مورد ارتریت روماتوئید صدمه دیدن دستگاه‎های متعدد در بدن مطرح است.
بیمار در عین حال ممکن است دچار تب و خستگی مفرط شود. ارتریت روماتوئید همچنین باعث ایجاد التهاب منتشر (گسترده) در ریه‎ها، غشاء اطراف ریه‎ها (پلورا)، پریکاردیوم (محفظۀ دوجداره‎ای که حاوی قلب و ریشــه‎های رگ‎های خونی بزرگ بدن است) و حتی پوشش بیرونی سفید رنگ اطراف حفرۀ چشم (سفیدیه چشم) می‎شود. ارتریت روماتوئید می‏تواند زخم‎های نودولی ایجاد کند که اغلب در بافت زیر جلدی زیر پوست بروز می‎کنند.
فرد دچار ارتریت روماتوئید در مقایسه با دیگر مردم به شکل قابل ملاحظه‎ای در ریسک بالاتری برای ابتلا به حملات قلبی قرار دارد.

آمارهای ارتریت روماتوئید
• بر مبنای برآورد CDC فقط در سطح ایالات متحد آمریکا 1.5 نفر به ارتریت روماتوئید مبتلا هستند.
• بر مبنای اعلام "سرویس بهداشت ملی" (NHS)، در حدود 350.000 نفر از مردم در بریتانیا به ارتریت روماتوئید مبتلا هستند.
• بر مبنای اعلام "انجمن ملی ارتریت روماتوئید" (بریتانیا) این بیماری مبتلابه 0.8 درصد جمعیت بریتانیا است.
• بر مبنای اعلام "مایو کلینیک" در ایالات متحد آمریکا، این بیماری در زنان دو تا سه بار شایع‎تر از مردان است.
• اگرچه امکان ابتلا به این بیماری در تمامی سنین وجود دارد، ارتریت روماتوئید به میزان بیشتری در سنین بعد از 40 سالگی رخ می‎دهد. بر مبنای اعلام "انجمن ملی ارتریت روماتوئید"، تقریباً 12.000 کودک زیر 16 سال دچار شکل کودکی این بیماری هستند.

بر مبنای اعلام مرکز ارتریت جان هاپکینز در ایالات متحد آمریکا:
• تقریباً 1% تا 2% جمعیت کل جهان به این بیماری مبتلا هستند.
• شیوع ارتریت روماتوئید با بالا رفتن سن افزایش می‎یابد، و به 5% در زنان 55 سال به بالا می‎رسد.
• در سطح ایالات متحد آمریکا هر ساله از هر 100.000 نفر جمعیت کشور 70 نفر به این بیماری مبتلا می‎شوند.
• شیوع این بیماری در میان افراد سیگاری چهار برابر بیش از افراد غیر سیگاری است
ارتریت روماتوئید بسیار بیش از مالتیپل اسکلروزیس (MS) یا لوسمی شایع است. به هر جهت، اطلاع از اثرات این بیماری و شدت آن در بین مردم، پرستاران و خویشاوندان بیماران بسیار محدود است، زیرا در این مورد اطلاع‎رسانی کافی انجام نشده است.
علایم ارتریت روماتوئید معمولاً می‎آیند و می‎روند. در برخی اوقات علایم ممکن است خفیف باشد، حال آنکه در برخی موارد دیگر علایم شدید و بی‎اندازه دردناک است. وقتی علایم بیماری رو به وخامت می‎گذارند بیمار دچار "عود" بیماری می‎شود. دانستن اینکه عود بیماری چه هنگامی روی خواهد داد ناممکن است.
ارتریت روماتوئید می‌‏تواند یک بیماری بسیار دردناک بوده و به از دست دادن قابل ملاحظۀ توانایی عملکردی و حرکتی بیمار منجر شود. تشخیص آن عمدتاً بر پایۀ شناسایی نشانه‎ها و علایم بیماری و نیز فاکتور (عامل) روماتوئید در تست‌های خون و عکسبرداری اشعۀ ایکس انجام می‎شود. تشخیص و مدیریت درازمدت این بیماری عموماً از سوی روماتولوژیست (متخصص روماتولوژی) صورت می‎گیرد. اگرچه ارتریت روماتوئید هیچ درمان قطعی ندارد تشخیص زودهنگام آن و استفاده از درمان‎ درست علایم ممکن است روند پیشرفت بیماری را کند کرده و آسودگی بیشتری برای بیمار ایجاد کند.