روماتیسم / روماتولوژی

ارتریت روماتوئید اغلب اوقات غیر قابل پیش‎بینی است. بیمار هرگز نمی‎داند که عود بعدی بیماری چه زمانی آغاز خواهد شد

ارتریت روماتوئید می‎تواند یک بیماری بدشکل کنندۀ بدن و ناتوانی‎آور باشد. صدمۀ مفاصل می‎تواند انجام فعالیت روزمرۀ زندگی بیمار را بیش از حد مشکل و گاهی از اوقات غیر ممکن کند. بسیاری از بیماران در ابتدا انجام تکالیف روزانۀ زندگی را خسته کننده می‎یابند. در نهایت برخی از بیماران دیگر اصلاً قادر به انجام این امور نخواهند بود. خوشبختانه درمان‎های جدید در کُند کردن یا متوقف ساختن روند پیشرفت آسیب‎های ارتریت روماتوئید مؤثر هستند. ارتریت روماتوئید اغلب اوقات غیر قابل پیش‎بینی است. بیمار هرگز نمی‎داند که عود بعدی بیماری چه زمانی آغاز خواهد شد. برخی از روزهای بیمار بهتر از روزهای دیگرند. این خصلت غیر قابل پیش‎بینی بودن عود بیماری خطر بروز افسردگی را در بیمار افزایش می‎دهد و احساس اضطراب و استرس را در وی بالا می‎برد. 

ممکن است تشخیص ارتریت روماتوئید در مراحل اولیۀ این بیماری دشوار باشد. نشانه‎ها و علایم بیماری - به ویژه خشکی و التهاب - مشابه علایم بسیاری از دیگر اختلالات هستند.

ممکن است تشخیص ارتریت روماتوئید در مراحل اولیۀ این بیماری دشوار باشد. نشانه‎ها و علایم بیماری - به ویژه خشکی و التهاب - مشابه علایم بسیاری از دیگر اختلالات هستند. پزشک عمومی یا پزشک مراقبت‌های اولیه بیمار را مورد معاینۀ بالینی قرار می‎دهد. دکتر در این موضوع دقیق می‎شود که آیا در مفاصل بیمار هیچ‎گونه علایم تورم وجود دارد و همچنین تعیین می‌کند که بیمار تا چه حد در حرکت کردن دچار مشکل است. از بیمار در مورد علایم مبتلابه وی سؤال می‎شود. برای کمک به دکتر در رسیدن به تشخیص درست، سرویس بهداشت ملی (NHS) بریتانیا اصرار دارد که بیمار باید در مورد تمامی علایم مبتلابه خود و نه فقط آنهایی که به نظرش مهم می‎رسند با دکتر صحبت کند.

بر مبنای اعلام مایو کلینیک ارتریت روماتوئید در میان زنان 2 تا 3 بار بیش از مردان شایع است

ریسک فاکتور عاملی است که احتمال توسعه یا ابتلا به یک اختلال یا بیماری را افزایش می‎دهد. برای مثال، چاقی به شکل قابل ملاحظه‎ای باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری دیابت نوع 2 می‎شود. بنابراین چاقی یک ریسک فاکتور دیابت نوع 2 است. بر مبنای اعلام مایو کلینیک این بیماری در میان زنان 2 تا 3 بار بیش از مردان شایع است. کارشناسان معتقدند که این وضعیت ناشی از اثرات استروژن - یکی از هورمون‌های زنانه است - که می‎تواند به عنوان یک عامل در توسعۀ ارتریت روماتوئید عمل کند. به هر جهت، این موضوع هنوز در حد یک نظریه مطرح است. اگرچه ارتریت روماتوئید در هر سنی امکان بروز دارد، احتمال ابتلا به آن در سنین 40 تا 60 سالگی بیشتر است.

بسیاری از داروهای ارتریت روماتوئید به صورت بالقوه دارای عوارض جانبی جدی هستند.

درمان‎های ارتریت روماتوئید هدف‌های زیر را دنبال می‎کنند: کاهش التهاب مفاصل، تسکین درد، به حداقل رساندن ناتوانی ناشی از درد، صدمه دیدگی و دگرشکلی (دفورمیتی) مفصل، و نیز کند کردن یا پیشگیری از صدمه دیدن مفاصل. در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای ارتریت روماتوئید وجود ندارد. با کمک کاردرمانگر و درمانگر فیزیکی (در بریتانیا: فیزیوتراپیست) بیماران می‎توانند روش‌های محافظت از مفاصل خود را بیاموزند. بسته به میزان صدمۀ وارد شده به مفاصل گاهی از اوقات انجام جراحی مورد نیاز است. اگر بیمار برای مدت بیش از 6 هفته دچار التهاب مفاصل بوده باشد پزشک عمومی، پزشک مراقبت‎های اولیه به اغلب احتمال بیمار را به یک روماتولوژیست ارجاع می‎دهد تا تشخیص تأیید شود و درمان در اولین فرصت ممکن آغاز گردد.

درارتریت روماتوئید، سیستم ایمنی آنتی‎بادی‎هایی را به جدار مفاصل (سینوویوم) می‎فرستد. این آنتی‎بادی‎ها به جای ویروس‎ها و میکرب‎های مضر به بافت پیرامون مفصل حمله می‎کنند

جدار صیقلی غشاها (لایۀ باریک سلول‎ها) که مفاصل ما را احاطه کرده‎اند سینوویوم نامیده می‎شوند. یک مفصل منعطف دارای یک غشاء سینوویال است. سینوویوم ماده‎ای شفاف به نام مایع سینوویال ایجاد می‎کند که باعث لیز شدن و تغذیۀ غضرف و استخوان‎های داخل کپسول مفـــصل می‎شود. وقتی سیستم ایمنی به سینوویوم حمله می‎کند، احتمال بروز ارتریت روماتوئید ایجاد می‎شود. آنتی‎بادی‎ها به سینوویوم هجوم می‎آورند، و آن را مجروح و ملتهب به جا می‎گذارند - سینوویوم زمخت‎تر می‎شود و در نهایت ممکن است به غضروف و استخوان داخل مفصل هجوم برده و آنها را تخریب کند.

خشکی صبحگاهی یک ویژگی بارز علایم ارتریت روماتوئید است، مخصوصاً اگر این وضعیت بیش از یک ساعت ادامه داشته باشد

ارتریت روماتوئید یک بیماری درازمدت یا مزمن است. علایم می‎آیند و می‎روند و هر بیمار به شکل متفاوتی آسیب می‎بیند. در حالی که برخی از بیماران ممکن است دوره‎های طولانی مدت بهبود را تجربه کنند، که در آنها ارتریت روماتوئید غیر فعال است و فقط علایم مختصری احساس می‎شود، مابقی بیماران عملاً دچار علایم پایدار بیماری در دوره‎های طولانی مدت می‌گردند. یک بیمار دچار آغاز ناگهانی ارتریت روماتوئید ممکن شب را سالم به بستر خواب برود و صبح روز بعد با درد بسیار از خواب بیدار شود، تا به حدی که امکان برخاستن از بستر برای وی وجود نداشته باشد. در اغلب موارد ارتریت روماتوئید به شکلی موذیانه شروع می‎شود. نشانه‎ها و علایم بیماری به کندی و در طول هفته‏‌ها با ماه‎ها توسعه پیدا می‎کنند. بیمار ممکن است در ابتدا در یکی از مفاصل خود دچار احساس خشکی شود؛ که اغلب در هنگام تلاش برای حرکت دادن ناحیۀ آسیب دیده با درد همراه است. ممکن است نوعی حالت افتادگی در مفصل بروز کند. اولین علایم بیماری معمولاً در مفصل‎های کوچک مثل مفاصل انگشتان دست و پا بروز می‎کند.