روماتیسم / روماتولوژی

علت دقیق تب ارتریت روماتوئید شناخته شده نیست، اما بسیاری از مردم بر این گمانند که این تب نتیجۀ التهاب مزمن است که وجه مشخصۀ ارتریت روماتوئید محسوب می‎شود

تب یک علامت شایع ارتریت روماتوئید است که اغلب توسط متخصصان بالینی و پژوهشگران نادیده گرفته می‎شود. وقتی مردم به ارتریت روماتوئید فکر می‎کنند اغلب مواردی مثل ورم، خشکی، و درد مفاصل به ذهنشان خطور می‎کند. در هر حال، ارتریت روماتوئید می‎تواند به شکل گسترده‎ای به دستگاه‏‌های مختلف بدن لطمه بزند و سبب بروز التهاب گسترده شود که به تب منجر می‏‌گردد. ارتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی است، که بدین معنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه سلول‎های خود را مورد حمله قرار می‎دهد. نتیجۀ این وضعیت بروز التهاب گسترده در مفاصل است که سبب بروز خشکی، ورم و درد مفاصل می‎شود.

مردم در صورت وجود هر گونه شک و تردید در مورد منشأ خشکی مفاصل باید با پزشک مشورت کنند

بسیاری از مردم پس از پا به سن گذاشتن دچار خشکی مفاصل می‎شوند. برخی دیگر خشکی مفاصل را بر اثر ابتلاء به برخی اختلالات پزشکی و گزینه‎های مربوط به روش زندگی تجربه می‎کنند. برخی از اوقات نیز این امکان برای مردم وجود دارد که خشکی مفاصل را در محیط خانه درمان کنند. بسیاری از مردم دچار خشکی مفاصل این وضعیت را پس از نشستن به مدتی طولانی یا در آغاز برخاستن از حالت نشسته یا دراز کشیده تجربه می‎کنند. بسیاری دیگر متوجه می‌شوند که خشکی مفاصل زمان طولانی‌تری در آنها ادامه می‎یابد و ناراحتی بیشتری به همراه دارد.

بسیاری از داروهای ارتریت روماتوئید به صورت بالقوه دارای عوارض جانبی جدی هستند.

درمان‎های ارتریت روماتوئید هدف‌های زیر را دنبال می‎کنند: کاهش التهاب مفاصل، تسکین درد، به حداقل رساندن ناتوانی ناشی از درد، صدمه دیدگی و دگرشکلی (دفورمیتی) مفصل، و نیز کند کردن یا پیشگیری از صدمه دیدن مفاصل. در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای ارتریت روماتوئید وجود ندارد. با کمک کاردرمانگر و درمانگر فیزیکی (در بریتانیا: فیزیوتراپیست) بیماران می‎توانند روش‌های محافظت از مفاصل خود را بیاموزند. بسته به میزان صدمۀ وارد شده به مفاصل گاهی از اوقات انجام جراحی مورد نیاز است. اگر بیمار برای مدت بیش از 6 هفته دچار التهاب مفاصل بوده باشد پزشک عمومی، پزشک مراقبت‎های اولیه به اغلب احتمال بیمار را به یک روماتولوژیست ارجاع می‎دهد تا تشخیص تأیید شود و درمان در اولین فرصت ممکن آغاز گردد.

بر مبنای اعلام "بنیاد ارتریت" در حدود 10 درصد مردم دچار ارتریت روماتوئید به برخی اشکال بیماری روماتوئید ریه مبتلاء می‎شوند

ارتریت روماتوئید به طور معمول به مفاصل آسیب می‎زند اما در عین حال می‎تواند بر ریه‎ها نیز تأثیر منفی داشته باشد. ارتریت روماتوئید در ریه‎ها جراحت، التهاب و ندول‎های ریه ایجاد می‎کند. بیماری روماتوئید ریه ممکن است به عنوان یکی از عوارض ارتریت روماتوئید بروز کند. ارتریت روماتوئید نوعی بیماری خودایمنی است که به طور معمول باعث ایجاد التهاب در مفاصل می‎شود اما در برخی از بیماران ارتریت روماتوئید در عین حال به التهاب و جراحت در دیگر سیستم‎ها و بخش‎های بدن بیمار منجر می‎گردد. ریه‎ها خارج از محدوده مفاصل شایع‎ترین محل برای بروز التهاب در مردم دچار ارتریت روماتوئید است. بر مبنای اعلام "بنیاد ارتریت" در حدود 10 درصد مردم دچار ارتریت روماتوئید به برخی اشکال بیماری روماتوئید ریه مبتلاء می‎شوند.

ارتریت روماتوئید اغلب اوقات غیر قابل پیش‎بینی است. بیمار هرگز نمی‎داند که عود بعدی بیماری چه زمانی آغاز خواهد شد

ارتریت روماتوئید می‎تواند یک بیماری بدشکل کنندۀ بدن و ناتوانی‎آور باشد. صدمۀ مفاصل می‎تواند انجام فعالیت روزمرۀ زندگی بیمار را بیش از حد مشکل و گاهی از اوقات غیر ممکن کند. بسیاری از بیماران در ابتدا انجام تکالیف روزانۀ زندگی را خسته کننده می‎یابند. در نهایت برخی از بیماران دیگر اصلاً قادر به انجام این امور نخواهند بود. خوشبختانه درمان‎های جدید در کُند کردن یا متوقف ساختن روند پیشرفت آسیب‎های ارتریت روماتوئید مؤثر هستند. ارتریت روماتوئید اغلب اوقات غیر قابل پیش‎بینی است. بیمار هرگز نمی‎داند که عود بعدی بیماری چه زمانی آغاز خواهد شد. برخی از روزهای بیمار بهتر از روزهای دیگرند. این خصلت غیر قابل پیش‎بینی بودن عود بیماری خطر بروز افسردگی را در بیمار افزایش می‎دهد و احساس اضطراب و استرس را در وی بالا می‎برد. 

ممکن است تشخیص ارتریت روماتوئید در مراحل اولیۀ این بیماری دشوار باشد. نشانه‎ها و علایم بیماری - به ویژه خشکی و التهاب - مشابه علایم بسیاری از دیگر اختلالات هستند.

ممکن است تشخیص ارتریت روماتوئید در مراحل اولیۀ این بیماری دشوار باشد. نشانه‎ها و علایم بیماری - به ویژه خشکی و التهاب - مشابه علایم بسیاری از دیگر اختلالات هستند. پزشک عمومی یا پزشک مراقبت‌های اولیه بیمار را مورد معاینۀ بالینی قرار می‎دهد. دکتر در این موضوع دقیق می‎شود که آیا در مفاصل بیمار هیچ‎گونه علایم تورم وجود دارد و همچنین تعیین می‌کند که بیمار تا چه حد در حرکت کردن دچار مشکل است. از بیمار در مورد علایم مبتلابه وی سؤال می‎شود. برای کمک به دکتر در رسیدن به تشخیص درست، سرویس بهداشت ملی (NHS) بریتانیا اصرار دارد که بیمار باید در مورد تمامی علایم مبتلابه خود و نه فقط آنهایی که به نظرش مهم می‎رسند با دکتر صحبت کند.