آنچه باید در مورد اختلال پایرول بدانیم

• علایم شایع اختلال پایرول کدامند؟
• اختلال پایرول و اختلال دوقطبی
• چه چیزی باعث اختلال پایرول می‌شود؟
• اختلال پایرول چگونه تشخیص داده می‌شود؟
• اختلال پایرول چگونه درمان می‌شود؟
• خلاصه

اختلال پایرول یک وضعیت بالینی است که باعث چرخش‌های خلقی چشمگیر می‌شود. اختلال پایرول گاهی از اوقات به همراه دیگر اختلالات سلامت روانی شامل موارد زیر بروز می‌کند:
• اختلال دوقطبی
• اضطراب
• اسکیزوفرنی (شیزوفرنی)
اختلال پایرول زمانی ایجاد می‌شود که تعداد مولکول‌های پایرول در بدن شما بیش از حد زیاد باشد. این وضعیت می‌تواند باعث انحراف سیستم مواد غذایی ضروری شود که نقشی مهم در تنظیم خلق ایفاء می‌کنند.
پزشکان بر اثر فقدان تشخیص نمی‌دانند میزان اختلال پایرول چقدر عمومیت دارد. اگر کسی دارای علایم یا تاریخچه اختلالات خلقی باشد، موضوع ارزش آن را دارد که شخص برای تست پایرول با پزشک مشورت کند.

اختلال پایرول چیست؟
هیدروکسی‌هموپیرولین-2-1 (HPL) مولکولی است که به شکل طبیعی از راه ادرار دفع می‌شود. برخی از مردم ممکن است در مقایسه با دیگران مقدار بیشتری HPL دفع کنند، که این نشان دهنده سطح سمی آنزیم مزبور در بدن آنان است. این اختلال که در گذشته افزایش HPL نامیده می‌شود اکنون زیر عنوان اختلال پایرول شناخته می‌شود.
مولکول‌های پایرول نقش مهمی در بدن ایفاء نمی‌کنند. به هر حال، مقدار بالای این مولکلو‌ل‌ها می‌تواند باعث ایجاد کمبودهای غذایی و مشخصاً در مورد زینک و ویتامین B-6 (پیریدوکسین) شود.
علت آن است که مولکول‌های مزبور خود را به این مواد غذایی متصل کرده و سپس پیش از آنکه بدن شانس جذب کامل این غذاها را داشته باشد آنها از راه ادرار دفع می‌شوند.
اگر میزان مولکول‌های پایرول در بدن بیش از حد زیاد باشد، شخص ممکن است چرخش‌های خلقی قابل توجهی را تجربه کند. این تغییرات بیشترین نمود را در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان دارند.
اختلال پایرول یک وضعیت بالینی است که باعث چرخش‌های خلقی چشمگیر می‌شود. اختلال پایرول گاهی از اوقات به همراه دیگر اختلالات سلامت روانی شامل موارد زیر بروز می‌کند:
• اختلال دوقطبی
• اضطراب
• اسکیزوفرنی (شیزوفرنی)
اختلال پایرول زمانی ایجاد می‌شود که تعداد مولکول‌های پایرول در بدن شما بیش از حد زیاد باشد. این وضعیت می‌تواند باعث انحراف سیستم مواد غذایی ضروری شود که نقشی مهم در تنظیم خلق ایفاء می‌کنند.
پزشکان بر اثر فقدان تشخیص نمی‌دانند میزان اختلال پایرول چقدر عمومیت دارد. اگر کسی دارای علایم یا تاریخچه اختلالات خلقی باشد، موضوع ارزش آن را دارد که شخص برای تست پایرول با پزشک مشورت کند.

اختلال پایرول چیست؟
هیدروکسی‌هموپیرولین-2-1 (HPL) مولکولی است که به شکل طبیعی از راه ادرار دفع می‌شود. برخی از مردم ممکن است در مقایسه با دیگران مقدار بیشتری HPL دفع کنند، که این نشان دهنده سطح سمی آنزیم مزبور در بدن آنان است. این اختلال که در گذشته افزایش HPL نامیده می‌شود اکنون زیر عنوان اختلال پایرول شناخته می‌شود.
مولکول‌های پایرول نقش مهمی در بدن ایفاء نمی‌کنند. به هر حال، مقدار بالای این مولکلو‌ل‌ها می‌تواند باعث ایجاد کمبودهای غذایی و مشخصاً در مورد زینک و ویتامین B-6 (پیریدوکسین) شود.
علت آن است که مولکول‌های مزبور خود را به این مواد غذایی متصل کرده و سپس پیش از آنکه بدن شانس جذب کامل این غذاها را داشته باشد آنها از راه ادرار دفع می‌شوند.
اگر میزان مولکول‌های پایرول در بدن بیش از حد زیاد باشد، شخص ممکن است چرخش‌های خلقی قابل توجهی را تجربه کند. این تغییرات بیشترین نمود را در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان دارند.

علایم شایع اختلال پایرول کدامند؟
برخی علایم شایع اختلال پایرول شامل موارد زیر است:
• تحریک‌پذیری
• اضطراب شدید
• تغییرات خقلی قابل توجه
• کم‌طاقتی خلقی (غرولند در کودکان خردسال)
• افسردگی شدید
• مشکلات حافظه کوتاه مدت
• ناتوانی در مدیری استرس روزمره
• رفتارهای نمایشی (ملودراماتیک)
• حساسیت به صدای بلند، نور یا هر دو
در حالی که تغییرات خلق شاید نشانه‌های اولیه اختلال پایرول باشند، علایم فیزیکی قابل توجهی نیز مطرحند. برخی از احتمالات در این مورد عبارتند از:
• تأخیر در بلوغ
• تهوع (به ویژه در هنگام صبح)
• نشانه‌های کشیدگی روی پوست
• رنگ‌پریدگی که به آسانی رنگ نمی‌گیرد
• درد مفصل
• نشتی روده
• آلرژی
• خاکستری شدن زودرس مو
• لکه‌های سفید روی ناخن‌ها
• عفونت‌های مکرر
• یبوست
• اسهال
• سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS)
• باد کردن شکم یا نفخ قابل توجه

اختلال پایرول و اختلال دوقطبی
در مورد افراد دچار اختلال دوقطبی بالا بودن میزان مولکول‌های پایرول نیز ناشایع نیست. به هر حال، ابتلاء به اختلال پایرول لزوماً به این معنی نخواهد بود که شخص دچار اختلال دوقطبی نیز است. گاهی از اوقات اختلال پایرول ممکن است با اختلال دوقطبی اشتباه گرفته شود.
بخشی از سردرگمی در این مورد مربوط به تشابه علایم است. همانند اختلال پایرول، اختلال دو قطبی باعث تغییراتی در حالت یا خلق می‌شود. این تغییرات با چرخه‌های مانیا و افسردگی مشخص می‌گردد که هر دوی اینها ممکن است تا چند هفته ادامه یابند.
برخی از افراد ممکن است به عنوان بخشی از ابتلاء خود به اختلال دوقطبی چرخش‌های سریع‌تر و مکررتری را تجربه کنند. این مورد بیشتر به عنوان طی چرخه سریع شناخته می‌شود.
اگرچه به عنوان یک نوع رسمیت یافته اختلال دوقطبی شناخته نمی‌شود، طی چرخه سریع باعث دستکم چهار دوره افسردگی و رفتار مانیک در طول یک سال می‌گردد. در مقابل، دوقطبی مرسوم باعث یک یا دو چرخه در سال می‌شود.
همانند دوقطبی با چرخه سریع، اختلال پایرول ممکن است باعث تغییرات مکرر در خلق شود. به خاطر داشتن این موضوع نیز مهم است که شخص برخی از علایم فیزیکی اختلال پایرول را نیز بیشتر تجربه می‌کند.

چه چیزی باعث اختلال پایرول می‌شود؟
علت دقیق اختلال پایرول مشخص نیست، اما گمان می‌رود که این اختلالی ارثی باشد که در کنار برخی اختلالات سلامت روان و رشد ظاهر می‌‌شود
این موضوع روشن نیست که آیا بالا بودن سطوح پایرول علت اختلالات مورد اشاره است یا اینکه این اختلالات باعث افزایش میزان پایرول می‌شوند.
در حالی که علایم اختلال پایرول گاهی از اوقات با علایم اختلال دوقطبی اشتباه گرفته می‌شود، این دو اختلالاتی جدا از همند که برخی از مواقع در کنار یکدیگر بروز می‌کنند.
اختلال پایرول همچنین عموماً در اختلالات سلامت روانی و اختلالات رشد به شرح زیر مشاهده می‌شود:
• اختلالات اضطراب
• اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه (ADHD)
• اختلال طیف اتیسم (ASD)
• افسردگی
• سندرم داون
• صرع
• اختلال وسواس ناگزیر (OCD)
• اسکیزوفرنی
• سندرم تورت
حوادث تروماتیک یا بسیار استرس‌زا نیز می‌توانند ریسک ابتلاء به اختلال پایرول را افزایش دهند. مثال‌هایی در این مورد عبارتند از:
• تاریخچه سوء استفاده جنسی
• طلاقی که اخیراً روی داده باشد
• از دست دادن شغل
• یک جابجایی بزرگ

اختلال پایرول چگونه تشخیص داده می‌شود؟
اختلال پایرول به واسطه یک ارزیابی ادرار به نام تست کریپتوپایرول تشخیص داده می‌شود. منظور از انجام این تست ارزیابی میزان مولکول‌های HPL در ادرار است. مقدار بیش از حد زیاد این مولکول‌ها نشان دهنده اختلال پایرول محسوب می‌شود.
شخص ممکن است بسیاری از علایم اختلال مورد بحث را در شمارش پایرول در ادرار به میزان 20 میلی‌گرم / دسی‌لیتر یا بالاتر بروز دهد.
در حالی که تست کریپتوپایرول تنها تست تشخیصی پزشکی برای کمک به تعیین وجود مولکول‌های پایرول در بدن به شمار می‌رود، پزشک ممکن است در عین حال به ارزیابی سلامت روانی کلی شخص نیز اقدام کند.
پزشک ممکن است در مورد چرخش‌های خلقی ناگهانی، و همچنین وجود سابقه برخی اختلالات سلامت روانی در خانواده شخص پرسش کند.

اختلال پایرول چگونه درمان می‌شود؟
در حال حاضر دارویی برای درمان اختلال پایرول در دست نیست. در عوض، اغلب درمان‌ها بر رویکردهای عملکردی معطوف به تغذیه، استرس و سبک زندگی متمرکز می‌شوند.
با عنایت به نقش مولکول‌های HPL در خارج کردن ویتامین B6 و زینک از بدن، گمان می‌رود که استفاده از مکمل‌های این این دو ریزمغذی می‌تواند به درمان اختلال پایرول کمک کند. دیگر مکمل‌های احتمالاً مفید عبارتند از:
• اسیدهای چرب امگا 3 موجود در روغن ماهی
• منیزیم
• ویتامین B-3
• ویتامین C و ویتامین E، برای کاهش صدمات اکسیداتیو سلولی
در حالی که ریزمغذی‌هایی مثل ویتامین B6 ممکن است در تنظیم خلق بیمار مفید باشند، برخی تحقیق‌ها در مورد اینکه گرفتن این ویتامین‌ها از طریق مکمل‌ها باعث کاهش استرس و اضطراب به شکل اختصاصی می‌شوند به نتایج مغشوشی رسیده‌اند.
اما وقتی اختلال پایرول باعث حذف این مواد مغذی می‌شود، دکتر ممکن است مکمل‌های آنها را توصیه کند تا ببیند که آیا چرخش‌های خلقی و دیگر علایم بیمار بهبود می‌یابند.
اگر کسی تحت رژیم مکمل باشد، توصیه می‌شود که مصرف آنها را از 3 روز پیش از تست ادرار کریپتوپایرول بعدی متوقف کند. این کار کمک می‌کند تا مشخص گردد که آیا شخص کماکان با مشکل افزایش میزان HPL مواجه است. تست خون جداگانه برای مشاهده وجود هر گونه کمبود غذایی مورد نیاز است.
در صورت درمان کامل، شخص می‌تواند بهبود علایم را در طول 3 تا 12 هفته انتظار داشته باشد.

خلاصه
اختلال پایرول به عنوان یک اختلال سلامت روانی شناسایی نشده است اما می‌تواند باعث ایجاد تغییرات قابل توجهی در سلامت روانی و جسمانی شود. برای تعیین علت افزایش بیش از حد پایرول‌ها به تحقیق بیشتری نیاز است، اما اعتقاد بر آن است که در مورد آنها یک جزء ژنتیکی وجود دارد.
اگر در مورد کسی ظن اختلال پایرول مطرح باشد، وی می‌تواند با پزشک خود در مورد یک تست ادراری برای اندازه‌گیری مولکول‌های HPL مشورت کند.
همچنین انجام تست برای هر گونه کمبود غذایی محتمل مهم است. در حال حاضر هیچ علاجی برای اختلال پایرول وجود ندارد اما تغذیه کامل و مدیریت استرس می‌توانند در مدیریت این اختلال کمک کنند./

• دکتر تیموتی جی. لگ، کریستین چرنی
• ترجمۀ فرهنگ راد

Source:
Healthline
What to Know About Pyrrole Disorder
Medically reviewed by Timothy J. Legg, Ph.D., CRNP
On May 4, 2020
New —
Written by Kristeen Cherney