مایلوپاتی سرویکال (مایلوپاتی گردنی) و مشکلات ستون فقرات و درد

در این مقاله:
◄ علل مایلوپاتی سرویکال
◄ نشانه‌ها و علایم مایلوپاتی سرویکال
◄ تست و تشخیص مایلوپاتی سرویکال
◄ گزینه‌های درمانی برای مایلوپاتی سرویکال
◄ پیش‌آگهی و پیشرفت مایلوپاتی سرویکال
◄ خلاصه

مایلوپاتی سرویکال [میلوپاتی سرویکال یا گردنی] اصطلاحی برای توصیف فشردگی طناب نخاعی سرویکال (گردنی) است، نوار بلند بافتی که پیام‌های ارسال شده از مغز را به دیگر نقاط بدن می‌رساند. بسته به علت، فشردگی مورد اشاره می‌تواند باعث تشدید ناگهانی یا تدریجی درد، مشکلات حسی، از دست دادن تعادل یا فلج گردد.
این وضعیت یک علت شایع درد گردن مزمن است. بر مبنای یک مرور مربوط به سال 2015، مایلوپاتی سرویکال شایع‌ترین اختلال مسبب اختلال ستون فقرات در سطح جهان محسوب می‌شود.
مایلوپاتی سرویکال از حالت خفیف به شدید پیشرفت می‌کند. اگر شخص مبتلا بتواند در مراحل اولیه بیماری به تشخیص و درمان دست یابد، می‌تواند از انجام جراحی ترمیمی اجتناب کند.

علل مایلوپاتی سرویکال
یک مرور مربوط به سال 2015 عنوان می‌کند که مایلوپاتی سرویکال ممکن است نتیجه یکی از موارد زیر یا تعداد بیشتری از آنها باشد.

پیری
مایلوپاتی سرویکال ممکن است در نتیجه تغییرات ستون فقرات و دیگر بافت‌های حمایتی که با سالخوردگی همراهند و در نتیجه حرکات تکراری اتفاق بیفتد. وقتی کسی پیر می‌شود کانال ستون فقرات ممکن است باریک شود زیرا بافت ستون فقرات کمتر به حالت حمایتی رشد می‌کند. مایلوپاتی سرویکال بیشتر در افراد سنین 40 و بالاتر مشاهده می‌شود. در یک مرور مربوط به سال 2017 بر روی هزاران تصویر MRI، محققان مشاهده کردند که 9.1 درصد افراد سنین بالای 70 به یکی از اشکال مایلوپاتی سرویکال مبتلا بودند. اگر سالخوردگی علت اولیه مایلوپاتی سرویکال در شخص باشد پزشکان ممکن است به آن زیر عنوان انحطاط بافت‌ها اشاره کنند.

ارتریت روماتوئید
ارتریت روماتوئید یک اختلال خودایمنی است که بر بافت‌های نرم بین مفاصل تأثیر منفی می‌گذارد. وقتی کسی دچار این بیماری باشد بافت اطراف استخوان‌ها و غضروف در ستون فقرات گردنی ممکن است تباه شوند و بافت‌های اطراف ممکن است ملتهب شوند.

جراحت
صدمات ستون فقرات می‌تواند باعث مایلوپاتی سرویکال یا سرعت گرفتن آن شود. صدمات نوع ضربه‌ای می‌توانند پارگی‌های تروماتیک در ساختارهای تقویت کننده ستون فقرات ایجاد کنند و ممکن است به شکستگی بینجامند. این وضعیت احتمال دارد به جابه‌جایی ستون فقرات منجر گردد. برخی صدمات و جراحات می‌توانند بافت ورم بافت گردند که باعث اعمال فشار بر طناب نخاعی نیز می‌شود.

زائده‌های استخوانی
زائده‌های استخوانی که به نام استئوپات‌ها نیز شناخته می‌شوند در قسمت مهره‌ها می‌توانند باعث باریک شدن کانال نخاعی شوند. این زائده‌های نرم در استخوان‌ها بیشتر در افراد بالای 60 سال و افراد دچار استئوارتریت شایعند.

ژنتیک
برخی از مردم صرفاً به علت اینکه با کانال نخاعی باریک متولد می‌شوند در مورد ابتلا به مایلوپاتی سرویکال آسیب‌پذیرتر هستند. بر مبنای یک مرور مربوط به 2015، افراد دچار اختلالات ژنتیکی مثل سندرم داون نیز ممکن است در مورد بیماری مزبور آسیب‌پذیرتر باشند.

نشانه‌ها و علایم مایلوپاتی سرویکال
علایم مایلوپاتی سرویکال به طور معمول در ناحیه گردن آغاز می‌شوند. نشانه‌های اولیه شامل درد گردن و خشکی گردن است.
اگر مایلوپاتی سرویکال بدون درمان رها شود، فشرده شدن طناب نخاعی شروع به ایجاد اثرات نورولوژیک نیز خواهد کرد. این وضعیت می‌تواند به مرور زمان باعث ایجاد علایم شدید شامل موارد زیر گردد:
• ضعف یا مور مور بازوها، شانه‌ها و دست‌ها
• محدود شدن دامنه حرکتی
• ضعف اندام‌های دور از قلب مثل دست و پا
• از دست دادن توانایی‌های حرکتی مثل گرفتن و بلند کردن اشیاء
• ضعف یا مور مور بازوها و دست‌ها
• از دست دادن تعادل
• مشکلات راه رفتن
• انقباضات قابل توجه عضله که به نام اسپاستیسیتی نیز شناخته می‌شود

تست و تشخیص مایلوپاتی سرویکال
تشخیص مایلوپاتی سرویکال نیاز به تست‌های تصویربرداری دارد. این اقدامات تعیین می‌کنند که آیا شخص دچار اختلال مزبور است و در صورت تأیید درمان‌ها از چه نوع باید باشند. مایلوپاتی سرویکال در صورت تشخیص زودهنگام دورنمای درمانی بهتری دارد بنابراین مردم باید در صورت دچار شدن به هر گونه درد گردن غیر معمول با پزشک مشورت کنند.
پزشک کار را با طرح برخی پرسش‌ها و معاینه بالینی آغاز می‌کند. این معاینه ممکن است توسط پزشک عمومی یا متخصصی مثل ارتوپدیست یا روماتولوژیست صورت گیرد.
اگر پزشک به مایلوپاتی سرویکال مشکوک باشد، شخص برای MRI یا آزمون اشعه X یا CT اسکن موسوم به مایلوگرام فرستاده می‌شود. این تست‌ها می‌توانند تشخیص و نیز صدمه احتمالی به طناب نخاعی را مشخص کنند.

گزینه‌های درمانی برای مایلوپاتی سرویکال
دستورالعمل‌ها اهمیت درمان برای مایلوپاتی سرویکال را گوشزد می‌کنند. ادامه این بیماری بدون درمان می‌تواند به پیامدهایی مثل درد یا ضعف درازمدت، زائدات استخوانی یا فیوژن ستون فقرات منجر گردد. این وضعیت می‌تواند به محدودیت شدید حرکتی منجر گردد.
گزینه‌های درمانی بسته به میزان پیشرفت بیماری در زمان تشخیص بستگی دارد.

فیزیوتراپی برای مایلوپاتی سرویکال
اگر مایلوپاتی سرویکال به قدر کافی زودهنگام تشخیص داده شود و به سرعت پیشرفت نکند دکتر ممکن است فیزیوتراپی توصیه کند. فیزیوتراپیست می‌تواند به حفظ دامنه حرکتی بیمار کمک کرده و درد و خشکی گردن را هدف قرار دهد.
پزشکان همچنین ممکن است فیزیوتراپی را پس از عمل جراحی به عنوان بخشی از رژیم ریکاوری توصیه کنند.

گزینه‌های تسکن درد
اگر علایم بیماری خفیف باشد، ممکن است کورتیکوستروئیدها و داروهای ضد التهابی برای کمک به مدیریت درد ناشی از مایلوپاتی سرویکال توصیه شود.

ریسک‌ها و فواید عمل جراحی برای مایلوپاتی سرویکال
اگر علایم پیشرونده، شدید و توسط عمل جراحی قابل ترمیم باشند، پزشک ممکن است عمل جراحی را برای مایلوپاتی سرویکال توصیه کند. این جراحی با هدف ایجاد فضای بیشتر در ستون فقرات و رها کردن طناب نخاعی از شرایط قرارگیری تحت فشار انجام می‌شود.
پزشک انجام دهنده این جراحی به طور معمول جراح متخصص مغز و اعصاب است. احتمال توصیه به انجام فیوژن ستون فقرات یا لامینکتومی یا لامینوپلاستی به جای عمل مزبور وجود دارد. بسیاری از افراد قرار گرفته تحت عمل جراحی کاهش علایم یا رفع کامل آنها را تجربه می‌کنند.
پزشکان از رویکرد "انتظار و مراقبت" برای مایلوپاتی سرویکال استفاده می‌کردند اما اکنون دستورالعمل‌های بالینی انجام عمل جراحی را در اولین فرصت پس از روشن شدن نیاز به انجام آن توصیه می‌کنند. این کار می‌تواند به فرجام طولانی مدت کمک کند. سالمندان و افرادی که عملکرد عصب خود را از دست داده‌اند ممکن است به اندازه دیگران فواید عمل جراحی را تجربه نکنند.
همانند هر اقدام جراحی دیگری، جراحی یا تصحیح مایلوپاتی سرویکال حامل ریسک‌هایی شامل خطر عفونت است. برای برخی افراد دچار مایلوپاتی سرویکال پزشکان است ریسک‌های بالقوه را در حد اندک دیده و فواید جراحی را بسیار بیش از آنها برآورد می‌کنند.

پیش‌آگهی و پیشرفت مایلوپاتی سرویکال
کارشناسان می‌گویند که افراد دچار مایلوپاتی سرویکال معمولاً باید در انتظار پیشرفت علایم مبتلابه خود باشند. سرعت پیشرفت این علایم به مدت زمان ابتلا به این بیماری و نیز عوامل مسبب ایجاد آن بستگی دارد. گاهی از اوقات اگر علت خفیف بوده و موردی مثل زائده استخوانی باشد مایلوپاتی سرویکال همیشه در حالت خفیف باقی مانده و هرگز نیاز به جراح نخواهد داشت.
فیزیوتراپی و مدیریت درد ممکن است سرعت پیشرفت این بیماری را کُند کنند. شواهد در مورد موفقیت فیزیوتراپی برای به تأخیر انداختن وخامت علایم محدود است. بر مبنای نظر StatPearls افرادی که برای مایلوپاتی سرویکال عمل جراحی انجام می‌دهند بهترین فرجام را زمانی خواهند داشت که آن را 6 ماه یا زودتر پس از آغاز علایم انجام داد باشند.
دستورالعمل‌ها می‌گویند که در صورت عدم درمان مایلوپاتی سرویکال علایم بیماری اغلب بدتر می‌شوند. فرجام‌های طولانی مدت نادر اما جدی این بیماری شامل مشکل در راه رفتن، فلج، و مرگ است. به هر حال این موارد فرجام‌های معمول نیستند.

خلاصه
مایلوپاتی سرویکال یک اختلال پیشرونده است. این بیماری بر اثر استئوارتریت، ارتریت روماتوئید، صدمات، زائده‌های استخوانی یا صرفاً بر اثر عوامل ژنتیک ایجاد می‌شود. علایم معمولاً با درد و خشکی گردن شروع شده و می‌توانند به درد، تغییرات حسی، و ضعف عضلانی بینجامند. مایلوپاتی سرویکال در مراحل آخر خود می‌تواند گرفتگی عضلانی شدید ایجاد کند.
برای اطمینان از دستیابی به بهترین فرجام تشخیص و درمان مایلوپاتی سرویکال در اولین فرصت ممکن ضروری است. پزشکان در مورد برخی افراد عمل جراحی را در مراحل اولیه پیشرفت بیماری توصیه می‌کنند. آنانی که با استفاده از عمل جراحی مورد درمان قرار می‌گیرند اغلب کاهش چشمگر علایم را تجربه می‌کنند.
اگر کسی دچار علایم مشکوک به مایلوپاتی سرویکال باشد باید به پزشک مراجعه کند.

مایلوپاتی سرویکال (مایلوپاتی گردنی) و مشکلات ستون فقرات و درد
دکتر هایدی مواود، کاترین واتسون
ترجمه فرهنگ راد

Source:
Healthline
Everything You Need to Know About Cervical Myelopathy
Medically reviewed by Heidi Moawad, M.D. —
Written by Kathryn Watson
On April 28, 2022

https://www.healthline.com/health/bone-health/cervical-myelopathy