داروسازی / زیست‌فناوری

قرص یا کپسول؟ مزایا، معایب و تفاوت قرص و کپسول

قرص، کپسول، قرص‌ خوراکی حل شونده، کپسول‌های سفت پر از مایع، کپسول‌های ژل نرم، تنداثر بودن، بی‌مزه بودن، پایداری کمتر، دوز

اگرچه روش عمل قرص و کپسول مشابه است، آنها چند تفاوت کلیدی نیز دارند

وقتی موضوع داروی خوراکی در میان باشد هم قرص‌ها و هم کپسول‌ها گزینه‌های متداول به شمار می‌روند. هر دوی آنها از طریق تحویل دارو یا مکمل به واسطه دستگاه گوارش برای مقصودی خاص عمل می‌کنند. اگرچه روش عمل قرص و کپسول مشابه است، آنها چند تفاوت کلیدی نیز دارند. و در برخی موارد ممکن است یکی از این اشکال دارویی برای بیمار مناسب‌تر از دیگری باشد. قرص‌ها رایج‌ترین نوع حب دارویی به شمار می‌روند. آنها یک روش کم-هزینه، ایمن و مؤثر برای تحویل دارو به روش خوراکی محسوب می‌شوند. این واحدهای دارویی از طریق فشردن یک یا چند ترکیب پودری برای شکل دادن به یک حب دارویی مستحکم، دارای رویه صاف و هموار ساخته می‌شوند

سندرم سروتونین، اختلال ناشی از انباشت زیاد سروتونین در بدن

سندرم سروتونین، مهار کننده‌های بازجذب انتخابی سروتونین، تریپتان، الموتریپتان، ناراتریپتان، کاربامازپین، تگریتول، والپروئیک اسید، ترامادول، اکسی‌کودون، دولاسترون، تروپیسترون، گرانیسترون، اسپاسم عضلات، هیپرترمیا، دلیریوم

سندرم سروتونین زمانی ایجاد می‌شود که شخص یک یا تعداد بیشتری داروی موجب انباشت بیش از حد سروتونین در بدن مصرف می‌کند

سندرم سروتونین زمانی ایجاد می‌شود که شخص یک یا تعداد بیشتری داروی موجب انباشت بیش از حد سروتونین در بدن مصرف می‌کند. اگر شخص دچار سندرم سروتونین درمان نشود، این اختلال می‌تواند به بروز پیامدهای جدی و تهدیدگر زندگی منجر گردد. عوارض جدی در این مورد عبارتند از: تشنج، نارسایی کلیه، نارسایی تنفسی، از دست دادن بافت عضلانی. اغلب موارد سندرم سروتونین نتیجه مصرف چند دارو یا ماده مخدر با همدیگر است. برخی از مردم نیز ممکن است پس از گرفتن یک داروی افزایش دهنده سطح سروتونین دچار این سندرم شوند.

عوارض جانبی آنتی‎بیوتیک‌ها - عوارض جانبی شایع، شدید، و نادر

سی. دیفیسیسل، عوارض جانبی آنتی‎بیوتیک، سوء هاضمه، لک برداشتن دندان، لک برداشتن استخوان، انافیلاکسی، کهیر، فقدان اشتها، مشکلات بلع، مقاومت دارویی، ریفامپین، تتراسایکلین، پسوریازیس، دیورتیک‎ها، داروهای ضد قارچ، داروهای دیابت، شل کننده‎های عضلانی، استروئیدها، داروهای بیماری پارکینسون، سیکلوسپورین، لیتیوم،

مردم اغلب فقط نسبت به یک نوع خاص از خانواده دارویی آنتی‎بیوتیک دچار حساسیت یا آلرژی هستند

پزشکان داروهای آنتی‌بیوتیک را برای درمان عفونت‎های باکتریایی تجویز می‎کنند. اغلب عوارض جانبی ناشی از مصرف آنتی‎بیوتیک‎ها تهدیدی برای حیات آدمی نیست. به هر حال در برخی موارد، آنتی‎بیوتیک‌‏ها می‎توانند باعث ایجاد عوارض جانبی شدید مثل آنافیلاکسی شوند. بر مبنای اعلام CDC عوارض جانبی ناشی از آنتی‎بیوتیک‎ها مسؤول بیست درصد موارد مراجعه به بخش اورژانس ناشی از مصرف داروها است. هر گاه مصرف آنتی‎بیوتیک‎ها با علایم آزار دهنده همراه شود مردم باید با پزشک مشورت کنند. در صورتی که مصرف آنتی‎بیوتیک با عوارض جانبی شدید همراه بوده یا سبب بروز مشکلات تنفسی شود مردم باید به اورژانس مراجعه کنند.

ایبوپروفن - کاربردها، عوارض جانبی، دوز مصرف، و وابستگی دارویی

ایبوپروفن، بروفن، کالپروفن، جنپریل، ایبو، میدول، نوپرین، کوپروفن، نوروفن، ادویل، مورتین، آسم، مشکلات کبد، مشکلات کلیه، نارسایی قلبی خفیف، هیپرتانسیون، آنژین، حمله قلبی (بیماری قلبی ایسکمیک)، باریک شدن شریان‎ها، جراحی پیوند بای‌پس شریان کرونری (CABG)، خونریزی معده، استروک، سیتالوپرام، آسپیرین، متوتریکسات

استفادۀ درازمدت از ایبوپروفن در برخی از زنان ممکن است به کاهش قدرت باروری منجر شود

ایبوپروفن عموماً برای کاهش علایم ارتریت، تب، درد قاعدگی و دیگر انواع درد به کار می‎رود. ایبوپروفن یک داروی غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAID) بوده و در عین حال دارای اثرات ضد پلاکتی است که بدان معنی است که این دارو محافظی در برابر خطر لخته شدن خون محسوب می‎شود. نام‎های برند در مورد ایبوپروفن شامل بروفن، کالپروفن، جنپریل، ایبو، میدول، نوپرین، کوپروفن، نوروفن، ادویل، و مورتین و اسامی دیگر است. ایبوپروفن یک NSAID، نوعی داروی حاوی مواد ضد درد، و کاهش دهندۀ تب است و نیز در دوزهای بالا اثرات ضد التهابی دارد. سازمان بهداشت جهانی ایبوپروفن را در فهرست داروهای حداقلی نیاز پزشکی برای سیستم مراقبت پزشکی پایه در "فهرست داروهای ضروری" قرار داده است.

داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAIDs) - کاربرد، عوارض جانبی، و فعل و انفعال دارویی

داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAIDs)، پروستاگلاندین‌، آنزیم سیکلواکسیژناز (COX)، آسپیرین، سله‌کوکسیب (سلبرکس)، دیکلوفناک (کامبیا، کاتافلام، ولترارن - XR، زیپسور، زوروالکس)، دیفلونیسال (دولوبید)، اتودالاک (لودین)، ایبوپروفن (مورتین، ادویل)، ایندومتاسین (ایندوسین)، کتوپروفن (اکتیو - کتوپروفن)، کتورولاک (تورادول)، نابومتون (ریلافن)، ناپروکسن (الیو، اناپروکس، ناپریلان، ناپروسین)، اُکساپروزین (دایپرو)، پیروکسیکام (فلدین)، سالسالات (امیجسیک [امیجسیک)، سولینداک (کلینوریل)، تولمتین، اولسر، ادم (ادما) ، واکنش آلرژیک، سردرد، ارتریت، اسپوندیلیت انکیلوزان، صدمات ناشی از ورزش، کرامپ‌های عادت ماهانه

آسپیرین یک داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی منحصر به فرد است، نه فقط برای مصارفش بلکه به این دلیل که تنها دارو از این خانواده دارویی است که لخته شدن خون را برای یک دوره طولانی زمانی (4 تا 7 روز) مهار می‎کند. این تأثیر طولانی آسپیرین آن را به داروی ایده‎آل برای پیشگیری از لخته شدن خون که سبب حملات قلبی و استروک می‎شود، تبدیل کرده است. اغلب داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی روند لخته شدن خون را برای صرفاً چند ساعت مهار می‎کنند. کتورولاک یک داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی قدرتمند است که برای موارد درد حاد نسبتاً شدید که معمولاً به نارکوتیک‎ها نیاز دارند به کار می‏‌رود.

کاربردها و عوارض جانبی ترامادول

ترامادول، کند رهش، تند رهش، داروی مخدری، نارکوتیک، داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی، اولسر معده، تهوع، استفراغ، سرگیجه، ورتیگو، خارش، اعتیاد

مادرانی که به بچه خود شیر می‎دهند نباید ترامادول مصرف کنند زیرا امکان بروز عوارض جانبی در بچه وجود دارد و علایم ترک و مشکلات تنفسی در نوزاد ایجاد خواهد شد.

ترامادول یک داروی مُسکّن درد صناعی است. پژوهشگران و پزشکان به طور دقیق از ساز و کار عمل ترامادول آگاه نیستند، اما این دارو عملکردی مشابه مرفین (مورفین) دارد. همانند مرفین، ترامادول به گیرنده‎هایی در مغز (گیرنده‎های نارکوتیک یا مخدری) متصل می‎شود که در انتقال حس درد از سراسر بدن به مغز اهمیت دارند. همانند دیگر نارکوتیک‎های مورد استفاده برای درمان درد، احتمال سوءمصرف ترامادول از سوی بیماران و اعتیاد به این دارو وجود دارد. ترامادول از گروه داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAID) نیست، بنابراین مصرف آن باعث افزایش ریسک زخم‎های معده و ایجاد خونریزی داخلی نمی‎شود.

داروهای آنتی‌امتیک یا ضد تهوع و استفراغ و اثرات جانبی آنها

آنتی‎امتیک، ضد تهوع و استفراغ، بیماری حرکت، شییمی درمانی، سرطان، تهوع و استفراغ بارداری، آنتی‎امتیک طبیعی، زنجبیل، نعناع تند، نعناع بیابانی، لیمو، دیمن‎هیدرامین (درامامین، گراوُل)، دیفن‎هیدرامین (بنداریل)، مکلیزین (بونین)، پرومتازین (فنرگان)، گاستریت، انفولانزای معده، اپریپیتانت (ایمند)، دگزامتازون (دکس‌پک)، دولاسترون (انزیمت)، گرانیسترون (کیتریل)، اُندانسترون (زوفران)، پالانوسترون (الوکسی)، پروکُلُرپرازین (کمپازین)، رولاپیتانت (واروبی)،

برای مردمی که مایل به مصرف داروهای شیمیایی نیستند برخی گزینه‎های آنتی‎امتیک طبیعی وجود دارد.

داروهای آنتی‎امتیک انواعی از مواد شیمیایی هستند که به رفع علایم تهوع یا استفراغ کمک می‎کنند. داروهای مزبور در عین حال ممکن است برای درمان تهوع و استفراغ ناشی از دیگر داروها، بیماری حرکت، عفونت‎ها یا آنفولانزای معده مورد استفاده قرار گیرند. داروهای آنتی‎امتیک به بلوک کردن انتقال دهنده‎های عصبی (نوروترانسمیترها) در بدن کمک می‎کنند. این نوروترانسمیترها محرک ایمپالس‌هایی مثل تهوع و استفراغ محسوب می‎شوند، بنابراین بلوک کردن آنها به خاموش شدن یا از کار افتادن آنها کمک می‌کند. احساس تهوع ممکن است به عنوان یک واکنش ساده در بدن تلقی شود اما در واقع امر فرآیند بسیار پیچیده‎ای است.