داروسازی / زیست‌فناوری

اگرچه روش عمل قرص و کپسول مشابه است، آنها چند تفاوت کلیدی نیز دارند

وقتی موضوع داروی خوراکی در میان باشد هم قرص‌ها و هم کپسول‌ها گزینه‌های متداول به شمار می‌روند. هر دوی آنها از طریق تحویل دارو یا مکمل به واسطه دستگاه گوارش برای مقصودی خاص عمل می‌کنند. اگرچه روش عمل قرص و کپسول مشابه است، آنها چند تفاوت کلیدی نیز دارند. و در برخی موارد ممکن است یکی از این اشکال دارویی برای بیمار مناسب‌تر از دیگری باشد. قرص‌ها رایج‌ترین نوع حب دارویی به شمار می‌روند. آنها یک روش کم-هزینه، ایمن و مؤثر برای تحویل دارو به روش خوراکی محسوب می‌شوند. این واحدهای دارویی از طریق فشردن یک یا چند ترکیب پودری برای شکل دادن به یک حب دارویی مستحکم، دارای رویه صاف و هموار ساخته می‌شوند 

آسپیرین یک داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی منحصر به فرد است، نه فقط برای مصارفش بلکه به این دلیل که تنها دارو از این خانواده دارویی است که لخته شدن خون را برای یک دوره طولانی زمانی (4 تا 7 روز) مهار می‎کند.

آسپیرین یک داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی منحصر به فرد است، نه فقط برای مصارفش بلکه به این دلیل که تنها دارو از این خانواده دارویی است که لخته شدن خون را برای یک دوره طولانی زمانی (4 تا 7 روز) مهار می‎کند. این تأثیر طولانی آسپیرین آن را به داروی ایده‎آل برای پیشگیری از لخته شدن خون که سبب حملات قلبی و استروک می‎شود، تبدیل کرده است. اغلب داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی روند لخته شدن خون را برای صرفاً چند ساعت مهار می‎کنند. کتورولاک یک داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی قدرتمند است که برای موارد درد حاد نسبتاً شدید که معمولاً به نارکوتیک‎ها نیاز دارند به کار می‏‌رود. 

مادرانی که به بچه خود شیر می‎دهند نباید ترامادول مصرف کنند زیرا امکان بروز عوارض جانبی در بچه وجود دارد و علایم ترک و مشکلات تنفسی در نوزاد ایجاد خواهد شد.

ترامادول یک داروی مُسکّن درد صناعی است. پژوهشگران و پزشکان به طور دقیق از ساز و کار عمل ترامادول آگاه نیستند، اما این دارو عملکردی مشابه مرفین (مورفین) دارد. همانند مرفین، ترامادول به گیرنده‎هایی در مغز (گیرنده‎های نارکوتیک یا مخدری) متصل می‎شود که در انتقال حس درد از سراسر بدن به مغز اهمیت دارند. همانند دیگر نارکوتیک‎های مورد استفاده برای درمان درد، احتمال سوءمصرف ترامادول از سوی بیماران و اعتیاد به این دارو وجود دارد. ترامادول از گروه داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAID) نیست، بنابراین مصرف آن باعث افزایش ریسک زخم‎های معده و ایجاد خونریزی داخلی نمی‎شود.

سندرم سروتونین زمانی ایجاد می‌شود که شخص یک یا تعداد بیشتری داروی موجب انباشت بیش از حد سروتونین در بدن مصرف می‌کند

سندرم سروتونین زمانی ایجاد می‌شود که شخص یک یا تعداد بیشتری داروی موجب انباشت بیش از حد سروتونین در بدن مصرف می‌کند. اگر شخص دچار سندرم سروتونین درمان نشود، این اختلال می‌تواند به بروز پیامدهای جدی و تهدیدگر زندگی منجر گردد. عوارض جدی در این مورد عبارتند از: تشنج، نارسایی کلیه، نارسایی تنفسی، از دست دادن بافت عضلانی. اغلب موارد سندرم سروتونین نتیجه مصرف چند دارو یا ماده مخدر با همدیگر است. برخی از مردم نیز ممکن است پس از گرفتن یک داروی افزایش دهنده سطح سروتونین دچار این سندرم شوند.

مردم اغلب فقط نسبت به یک نوع خاص از خانواده دارویی آنتی‎بیوتیک دچار حساسیت یا آلرژی هستند

پزشکان داروهای آنتی‌بیوتیک را برای درمان عفونت‎های باکتریایی تجویز می‎کنند. اغلب عوارض جانبی ناشی از مصرف آنتی‎بیوتیک‎ها تهدیدی برای حیات آدمی نیست. به هر حال در برخی موارد، آنتی‎بیوتیک‌‏ها می‎توانند باعث ایجاد عوارض جانبی شدید مثل آنافیلاکسی شوند. بر مبنای اعلام CDC عوارض جانبی ناشی از آنتی‎بیوتیک‎ها مسؤول بیست درصد موارد مراجعه به بخش اورژانس ناشی از مصرف داروها است. هر گاه مصرف آنتی‎بیوتیک‎ها با علایم آزار دهنده همراه شود مردم باید با پزشک مشورت کنند. در صورتی که مصرف آنتی‎بیوتیک با عوارض جانبی شدید همراه بوده یا سبب بروز مشکلات تنفسی شود مردم باید به اورژانس مراجعه کنند.

استفادۀ درازمدت از ایبوپروفن در برخی از زنان ممکن است به کاهش قدرت باروری منجر شود

ایبوپروفن عموماً برای کاهش علایم ارتریت، تب، درد قاعدگی و دیگر انواع درد به کار می‎رود. ایبوپروفن یک داروی غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAID) بوده و در عین حال دارای اثرات ضد پلاکتی است که بدان معنی است که این دارو محافظی در برابر خطر لخته شدن خون محسوب می‎شود. نام‎های برند در مورد ایبوپروفن شامل بروفن، کالپروفن، جنپریل، ایبو، میدول، نوپرین، کوپروفن، نوروفن، ادویل، و مورتین و اسامی دیگر است. ایبوپروفن یک NSAID، نوعی داروی حاوی مواد ضد درد، و کاهش دهندۀ تب است و نیز در دوزهای بالا اثرات ضد التهابی دارد. سازمان بهداشت جهانی ایبوپروفن را در فهرست داروهای حداقلی نیاز پزشکی برای سیستم مراقبت پزشکی پایه در "فهرست داروهای ضروری" قرار داده است.