• جین لئونارد، دکتر کارن ریچاردسون گیل
• ترجمه هامیک رادیان
بیماری سیور نوعی صدمه به پاشنۀ پا است که در کودکان دارای فعالیت جسمانی و ورزشی بروز می‌کند. بیماری سیور شکوهای رایج در کودکان است که سبب بروز درد موقت می‌شود، و نه آسیبهای درازمدت.
این بیماری نام خود را از آنجا گرفت که جیمز وارن سیور / James Warren Sever، پزشک آمریکایی اولین کسی بود که این بیماری را در سال 1912 توصیف کرد. بیماری سیور همچنین زیر عنوان آپوپتوزیز کالکانیال نیز شناخته می‌شود.
بر مبنای اعلام "آکادمی پزشکان خانواده آمریکا"، بیماری سیور شایع‌ترین علت درد پاشنۀ پا در کودکان 5 تا 11 ساله است.
مطالب این مقاله:
• بیماری سیور چیست؟
• علل
• علایم
• تشخیص
• درمان
• بهبود و امکان بازگشت بیماری
بیماری سیور چیست؟
بیماری سیور به علت التهاب ناشی از کاربرد بیش از حد یا فشار اضافی بر صفحه یا کفۀ رشد پاشنۀ پا بروز می‌کند.
صفحۀ رشد که در عین حال فیزیس یا صفحۀ اپیفیزیال نیز نامیده می‌شود، ناحیه‌ای است که در انتهای استخوانهای کودکان و نوجوانان قرار دارد. صفحۀ رشد برای رشد و شکلگیری استخوان بافتهای جدید تولید می‌کند.
بیماری سیور در طول دورۀ افزایش رشد در کودکان بروز می‌کند، که معمولاً در دختران در سنین 8 تا 10 سالگی و در پسران در سنین 10 تا 12 سالگی آغاز می‌شود. این بیماری اغلب اوقات در آغاز فصل فراغت و ورزش دیده می‌شود زیرا در طول چنین اوقاتی کودکان فشاری اضافی بر پاشنۀ پای خود وارد می‌کنند.
وقتی کودکان به سن 15 سالگی برسند احتمال ابتلا به بیماری سیور بسیار اندک است. دلیلش این است که در این سن رشد استخوان معمولاً کامل می‌شود و صفحۀ رشد پاشنۀ پا صلب و سخت می‌گردد.
علل
بیماری سیور به علت کاربرد بیش از حد صفحۀ رشد پاشنۀ پا ایجاد می‌شود.
در افزایش رشد دورۀ نوجوانی استخوان پاشنۀ پا ممکن است با سرعتی بیشتر از عضلات و تاندونهای ساق پا رشد کند، که این سبب کشیدگی بیش از حد این بافتهای نرم می‌شود. در نتیجه، پاشنۀ پا بخشی از انعطاف‌پذیری خود را از دست می‌دهد و فشار اضافی را به صفحۀ رشد منتقل می‌کند.
وقتی عضلات سخت و تاندون‌ها سوژۀ استرس و کشش مرتبط با انواع ورزش و فعالیت‌های جسمانی قرار گیرند، صفحۀ رشد صدمات بیشتری را متحمل می‌شود که این وضعیت به ورم و درد منجر می‌گردد.
فعالیت‌های جسمانی که ریسک ابتلا به بیماری سیور را افزایش می‌دهند شامل موارد زیرند:
• دویدن
• پریدن
• ایستادن سر پا به مدت طولانی
بسکتبال، فوتبال، و ژیمناستیک از جمله ورزشهایی هستند که به توسعۀ ابتلا به این بیماری دردناک منجر می‌شوند. دوی با مانع و طناب‌بازی نیز ریسک ابتلاء به بیماری سیور را افزایش می‌دهند.
در یک مطالعۀ مربوط به صدمات کودکان در سنین 9 تا 19 سال، پی برده شد در میان آنهایی که فوتبال بازی می‌کنند، بیماری سیور مسؤول 2 درصد کل صدمات وارده به کودکان است، که در این میان کودکان زیر 11 سال بیشترین احتمال ابتلا به این بیماری را دارند.
اگرچه پیشتر گمان بر این بود که این بیماری بیشتر در میان پسران رایج است، افزایش میزان گرایش به ورزش در دختران منجر به این شده است که شیوع بیماری سیور در هر دو جنس یکسان باشد.
دیگر عوامل مرتبط به بیماری سیور شامل موارد زیر است:
• کفش نامناسب
• فعالیت جسمانی بر روی سطوح سخت مثل آسفالت
• کشش و قوس بلند کف پا یا صاف بودن کف پا
• داشتن پاهای دارای چرخش به سمت داخل که در آن پا در هنگام راه رفتن به سمت داخل خم می‌شود
• در صورتی که یک پا کوتاهتر از پای دیگر باشد
• داشتن اضافه وزن یا چاق بودن
علایم
علایم تعریف شدۀ بیماری سیور درد و بروز حالت افتادگی در پاشنۀ پا است. درد معمولاً در ناحیۀ عقب پاشنه جایگیر می‌شود، اما می‌تواند به جوانب و ته پاشنه نیز سرایت کند.
درد گرایشی به تشدید در هنگام انجام فعالیت ورزشی و جسمانی از خود نشان می‌دهد. علایم بیماری با استراحت بهبود مییابد.
دیگر علایم این بیماری عبارتند از:
• ورم پاشنۀ پا
• ایجاد سرخی در پوست
• خشکی پا در هنگام راه رفتن
• حالت افتادگی که در صورت فشار دادن پاشنۀ پا یا پا تشدید می‌شود
• دشواری در راه رفتن
بچههای دچار بیماری سیور که سعی دارند تا از فشار وزن خود روی پاشنۀ پاهایشان کم کنند، ممکن است چنین به نظر برسد که موقع راه رفتن لنگ میزنند.
تشخیص
دکترها معمولاً بیماری سیور را بر مبنای تاریخچۀ پزشکی و علایم موجود در بچه تشخیص می‌دهد.
دکتر همچنین ممکن است پاشنۀ پا را معاینه کند و یک "تست فشار" انجام دهد. در این تست دکتر پشت پای بچه را برای بررسی صدمۀ احتمالی فشار می‌دهد.
همچنین ممکن است از بچه بخواهد که روی پنجه پاهایش بایستد تا ببیند که آیا علایم دیگری بروز می‌کند.
تستهای تصویربرداری، شامل اشعه ایکس، معمولاً برای تشخیص بیماری سیور استفاده نمیشوند، چون نتایج به طور معمول نرمال به نظر میرسند. در هر حال ممکن است دکتر برای از تشخیص خارج کردن بیماری‌های دیگر مثل شکستگیها انجام عکسبرداری اشعۀ ایکس را درخواست کند.
درمان
به علت محدودیت تحقیقات در دسترس امکان پذیر نیست که بتوان یک شکل درمان درد پاشنۀ پا در کودکان را در برابر اشکال دیگر درمان مورد توصیه قرار دارد. بنابراین پزشکان معمولاً از ترکیبی از درمان‌ها استفاده می‌کنند.
کاهش درد و حساسیت پا نخستین هدف درمانی در این بیماری است. کاهش ورم و فشار وارده بر صفحۀ رشد نیز یک اولویت است.
در نتیجه نخستین قدم در درمان بیماری سیور استراحت است. اجتناب از فعالیت‌های جسمانی که سبب می‌شود تا علایم فشار روی استخوان پاشنۀ پا کاهش یابد، به کاهش درد و التهاب منجر می‌شود.
وقتی بیماری بهبود پیدا می‌کند، بهترین کار این است که بچه فعالیت‌های جسمانی و ورزشی خود را به تدریج از سر گیرد تا از بازگشت بیماری پیشگیری شود.
دیگر گزینههای درمانی عبارتند از:
• یخدرمانی: در کنار استراحت دادن به پا، دکتر ممکن است استفاده از پک یخ را برای کاهش ورم پا توصیه کند. این یخ نباید به طور مستقیم روی پوست پا قرار داشته شود زیرا ممکن است باعث بروز یخ‌سوختگی شود. یخ را باید داخل پارچه یا حوله پیچید و آن را به مدت 20 دقیقه تا سه بار در روز روی پاشنۀ پا قرار داد.
• کمپرس: به پا کردن یک پوشش مخصوص کمپرس در پا می‌تواند درد و ورم را کاهش دهد.
• قرار دادن پا در ارتفاع: دراز کشیدن و بالا نگه داشتن پا می‌تواند به کاهش ورم و درد کمک کند.
• ورزش: ورزش پا و ناحیۀ ساق پا ممکن است به قدرت و کشش بیشتر عضلات و تاندون‌ها کمک کند. به هر جهت، پیش از انجام هر گونه حرکات ورزشی باید با پزشک و فیزیوتراپ مشورت کرد.
• استفاده از کفش و عضوبند حمایتی. دکترها ممکن است استفاده از کفش‌ها و پابندهای خاص را برای کاهش فشار بر پاشنۀ پا توصیه کنند. اینها مشخصاً زمانی مفیدند که اگر یک اختلال دیگر مثل قوس‌های بالا و پایین کف پا موجب تشدید بیماری می‌شوند.
• دارو. داروهای غیر نسخهای می‌توانند باعث تخفیف درد و التهاب شوند. شخص می‌تواند از داروساز سؤال کند که کدام داروها برای کودک مناسبند، زیرا برخی از داروها مناسب کودکان نیستند. برای مثال استفاده از آسپیرین در کودکان با بروز سندرم رایی مرتبط شده، که یک بیماری نادر اما کشنده محسوب می‌شود.
• بی‌حرکت کردن. موارد شدید بیماری سیور نیازمند آن است که پای بچه برای بهبود به مدت حدود سه ماه درون قالب قرار گیرد.
بهبود و امکان برگشت بیماری
بهبود از بیماری سیور اغلب اوقات بدون هر گونه عوارض درازمدت صورت می‌گیرد. بچه‌ها می‌توانند پس از رفع علایم بیماری به فعالیت‌های معمول جسمانی خود ادامه دهند.
حتی با استفاده از رویکردهای درمانی محافظهکارانه مثل استراحت، یخ، کمپرشن، و حرکات کششی، بهبود بیماری از 2 تا 8 هفته زمان میبرد. به هر حال مداخلۀ درمانی سریع‌تر معمولاً به معنی بهبود سریع‌تر خواهد بود.
بازگشت بیماری سیور محتمل است به ویژه اگر گامهای لازم برای محدود کردن علت بروز بیماری برداشته نشود.
پیشگیری از برگشت بیماری سیور
پوشیدن کفش‌های با کیفیت دارای حمایت مناسب در ناحیۀ پاشنه و ترکیبات جذب شوک یک عامل مهم در پیشگیری از برگشت بیماری سیور است.
بچه‌ها نباید کفش‌های سنگین یا پاشنه بلند بپوشند. پوشیدن کفش‌های پشت باز به برخی کودکان توصیه می‌شود زیرا این کفش‌ها مانع سایش پاشنه پا می‌شوند.
دیگر موازین پیشگیرانه عبارتند از:
• حرکات کششی ماهیچۀ ساق پا، پاشنه و همسترینگ به طور منظم
• انتخاب فعالیت‌های کم‌تأثیر بر پاشنۀ پا مثل شنا یا دوچرخه‌سواری، دستکم برای برخی مواقع
• دویدن و پریدن روی سطوح مناسب، برای مثال سطح زمین چمن
• گذاشتن یخ روی پاشنۀ پا بعد از پایان فعالیت ورزشی
• داشتن استراحت مناسب و اجتناب از تمرین بیش از حد مخصوصاً اگر دردی در ناحیۀ پاشنۀ پا احساس می‌شود
• حفظ وزن در محدوده سالم و پیشگیری از اضافه وزن ضروری است
• در نظر گرفتن وضعیت‌هایی که ریسک بروز بیماری سیور را افزایش می‌دهند، مثل پای چرخیده به سمت داخل، کف پای صاف و کف پای دارای قوس بیش از حد
وقتی پا به خوبی شکل می‌گیرد، که این اتفاق در حدود سن 15 سالگی رخ می‌دهد دیگر ریسک بازگشت بیماری سیور وجود نخواهد داشت.
Source:
Medical News Today
Sever's disease: Symptoms, risk factors, and treatment
Last reviewed Wed 19 July 2017
By Jayne Leonard
Reviewed by Karen Richardson Gill, MD, FAAP
مطالب پیشنهادی ما برای مطالعه
رژیم غذایی ضد التهابی مانع کاهش تراکم استخوان در زنان می‌شود
با بالا رفتن سن، مردم دچار از دست دادن تراکم یا چگالی استخوان می‌شوند و زنان در دوره پس از یائسگی به طور مشخص در خطر بالاتری از استئوپوروزیس و شکستگی استخوان قرار دارند. در هر حال، مواردی هستند که می
حشیش، خطر استئوپوروزیس و شکستگی استخوان را افزایش می‌دهد
در حالی که حشیش (ماری‌جوانا) رایج‌ترین مادة مخدر غیر قانونی در ایالات متحد آمریکا است، به طور روزافزون در حال قانونی شدن است، که این موضوع شناسایی ضررهای بالقوة این مادة مخدر را مهم‌تر از همیشه جلوه م
