بیماری‌های کودکان

آن دسته از رفتارهای والدین را که باعث ایجاد درد یا آسیب فیزیکی می‎شوند حتی اگر به نام انضباط اعمال شوند می‎توان کودک‎ آزاری تلقی کرد.

هر گونه آزار یا بدرفتاری ارادی نسبت به کودک زیر سن 18 سال کودک آزاری تلقی می‎شود. کودک‎ آزاری اشکال مختلفی دارد که اغلب به صورت همزمان بروز می‎کنند. آزار فیزیکی. کودک‎ آزاری فیزیکی هنگامی بروز می‎کند که کودک دچار آسیب جسمانی می‎شود یا توسط فردی دیگر در معرض صدمات بدنی قرار می‎گیرد. آزار جنسی. کودک‎ آزاری جنسی هر گونه فعالیت جنسی با کودک شامل دستمالی کردن، تماس دهانی - تناسلی، مقاربت جنسی یا قرار دادن کودک در معرض پورنوگرافی کودکان را شامل می‎شود. آزار عاطفی. کودک‎ آزاری عاطفی به معنی جریحه‎دار کردن عزت نفس یا حس سلامت عاطفی کودک است. این شامل هجوم عاطفی و کلامی - مثل تحقیر یا سرزنش کودک - و همچنین منزوی کردن، نادیده گرفتن یا پس زدن کودک می‎شود.

بیش از 30 درصد بچه‎های سن مدرسه دچار درد عضلانی اسکلتی مزمن می‎شوند. در میان حدود نیمی از این کودکان درد مزبور ناشی از درد رشد است

وقتی کودکی از درد پا یا درد مفصل شکایت می‎کند این موضوع ممکن است باعث نگرانی والدین یا پرستاران بچه شود. به طور معمول این ناراحتی به سادگی ناشی از دردهای رشد است که خود به خود برطرف می‎شوند. در هر حال مردم باید در مورد نشانه‎ها و علایمی که نشان دهندۀ موضوعات جدی‎تر هستند هشیار باشند. دردهای مربوط به رشد یک علت شایع درد پا در کودکان به شمار می‎‏روند. این دردها در واقع کسالت‎های عضلانی هستند که در ناحیه باسن، پشت زانوها، یا ماهیچه‌ها بروز می‎کنند. دیگر علل درد پا در کودکان که ممکن است موارد جدی‎تر باشند شامل ارتریت ایدیوپاتیک کودکان (JIA)، لوپوس، بیماری لیم، و لوسمی است.

کودک مبتلا به سینوویت سمی ممکن است لنگ بزند، از درد کفل و پا شکایت کند یا از سوی دیگر احتمال دارد که از راه رفتن امتناع کند. این بیماری مُسری نیست و به طور معمول در طول 2 هفته از بین می‎رود.

سینوویت سمی که به نام سینوویت گذرا یا مفصل ران تحریک‎پذیر نیز شناخته می‎شود اختلالی است که سبب ایجاد التهاب و درد در کفل می‎شود. این بیماری بیشتر کودکان را درگیر می‎کند. کودک مبتلا به سینوویت سمی ممکن است لنگ بزند، از درد کفل و پا شکایت کند یا از سوی دیگر احتمال دارد که از راه رفتن امتناع کند. این بیماری مُسری نیست و به طور معمول در طول 2 هفته از بین می‎رود. سینوویت سمی یا سینوویت گذرا اختلالی موقتی است که باعث بروز التهاب و درد مفصل می‎شود که تقریباً در تمامی موارد این درد و التهاب در مفصل ران بروز می‎کند. سینوویت سمی معمولاً کودکان را مبتلا می‎کند. اگرچه علایم ممکن است به شکل ناگهانی ایجاد شود و مراقبان کودک را نگران کند، سینوویت سمی به طور معمول در طول 1 تا 2 هفته از بین می‎رود. برخی از موارد بیماری ممکن است تا 5 هفته ادامه یابد. این بیماری به طور معمول باعث ایجاد عوارض درازمدت نمی‎شود. سینوویت سمی مقدمتاً نوعی بیماری کودکان است و نیز امکان بروز آن در بزرگسالان وجود دارد. 

تحقیقات اخیر عنوانگر این موضوع هستند که برداشتن ادنوئیدها یا لوزه‎های کودکان می‎تواند خطر بروز اختلالات تنفسی، انواع عفونت و واکنش‎های آلرژیک را در دوره‎های بعدی زندگی افزایش دهد.

ادنوئیدها غددی هستند که در قسمت بالای گلو، پشت بینی و سقف دهان، قرار دارند. آنها بخشی از سیستم ایمنی بدن محسوب می‏‌شوند. ادنوئیدهای کودک ممکن است در برخی مواقع دچار التهاب شده و هر از گاه عفونی شود. اگر بزرگ شدن ادنوئیدها سبب بروز مشکلات خواب یا تنفس گردد آنگاه این امکان وجود دارد که پزشک برداشتن ادنوئید را توصیه کند. در هر حال مواردی هست که مردم باید پیش از تصمیم‎گیری در مورد برداشتن ادنوئید در مد نظر قرار دهند. تحقیقات اخیر عنوانگر این موضوع هستند که برداشتن ادنوئیدها یا لوزه‎های کودکان می‎تواند خطر بروز اختلالات تنفسی، انواع عفونت و واکنش‎های آلرژیک را در دوره‎های بعدی زندگی افزایش دهد.

اگر کودکی به آسانی دچار کبودی شود، خونریزی‎های شدید از بینی را تجربه کند، یا اگر در ناحیه لثه دچار خونریزی گردد این وضعیت می‎تواند نشانگر لوسمی باشد.

انواع مختلفی از لوسمی دوران کودکی وجود دارد. دورنمای لوسمی در کودکان به نوع آن و طیفی از عوامل دیگر بستگی دارد. فارغ از تمامی این موارد تشخیص و درمان زودهنگام لوسمی می‎تواند به بهبود فرجام بیماری منجر شود. پزشکان نمی‎توانند بسیاری از موارد لوسمی دوران کودکی را با موفقیت درمان کنند. روش‎های درمانی در حال پیشرفت هستند و نرخ بقاء در مورد برخی از بیماری‎ها رو به بهبود دارد. بسیاری از علایم لوسمی (لوکمی، لوکمیا) در کودکان در عین حال علایم بیماری‎های شایع و کمتر جدی در کودکان به شمار می‎رود. لوسمی می‎تواند مزمن باشد و علایم آن ممکن است به تدریج توسعه یابند، یا ممکن است حاد باشد و علایم بیماری بسیار سریع بروز نمایند.

احتمال بلوغ زودرس در دختران بیش از پسران است. در صورت بروز هر یک از علایم و نشانه‎های بلوغ زودرس بچه باید به پزشک ارجاع داده شود.

بلوغ زودرس هنگامی مطرح می‎شود که علایم جسمانی بزرگسالان (بلوغ) به صورت زودهنگام در کودک بروز می‎کند. اگر بلوغ پیش از سن 8 سالگی در دختران و پیش از 9 سالگی در پسران آغاز شود، بلوغ زودرس تلقی می‎شود. بلوغ شامل رشد سریع استخوان‎ها و عضلات، تغییرات در ابعاد و شکل بدن، و ایجاد توانایی زادآوری (تولید مثل) در فرد است. علت بروز بلوغ زودرس اغلب اوقات ناشناخته است. در موارد نادر برخی اختلالات مثل انواع عفونت، اختلالات هورمونی، تومورها، ناهنجاری‎های مغزی یا انواع آسیب دیدگی می‎توانند سبب بلوغ زودرس گردند. درمان بلوغ زودرس به طور معمول شامل استفاده از دارو برای به تأخیر انداختن رشد بیشتر است.