بیماری‌های کودکان و نوزادان

اگر کودک دچار تأخیری در مراحل رشد خود باشد درمان زودهنگام بهترین راه کمک به پیشرفت یا حتی ارتقاء رشد وی است.

همچنان که والدین مراحل رشد کودک خود را زیر نظر دارند باید این نکته را به خاطر داشته باشند که هر کودکی مسیر منحصر به فرد خود را در این مورد طی می‌کند و طیف موسوم به نرمال محدوده‌ گسترده‌ای را در بر می‌گیرد. به هر حال آگاهی نسبت به نقاط عطف رشد در کودکان برای شناسایی تأخیر احتمالی رشد در آنان مفید است. این تأخیرها درجا زدن‌هایی در عرصه‌های رشد عاطفی، ذهنی یا فیزیکی یا تعداد بیشتری از این موارد را شامل می‌شود. اگر کودک دچار تأخیری در مراحل رشد خود باشد درمان زودهنگام بهترین راه کمک به پیشرفت یا حتی ارتقاء رشد وی است.

اگرچه اکرودرماتیت خود به تنهایی مُسری نیست، ویروس‌های مسبب آن مسری هستند. این بدان معنی است که کودکانی که مکرراً با یکدیگر تماس دارند ممکن است دچار یک ویروس شوند و همزمان به اکرودرماتیت مبتلاء گردند.

اکرودرماتیت [اکرودرماتایتس] یا سندرم جیانوتی - کروستی یک اختلال شایع است که به طور معمول کودکان سنین 3 تا 15 ساله دچار آن می‎شوند. نام کامل این بیماری "اکرودرماتیت پاپیولر دوران کودکی" است. اکرودرماتیت باعث ایجاد تاول‌های قرمز یا بنفش رنگ خارش‌دار بر روی بدن می‌شود. کودکان همچنین ممکن است به نفخ شکم، تب، ورم و ناسور شدن گره‎های لنفاوی دچار شوند. اگرچه اکرودرماتیت خود به تنهایی مُسری نیست، ویروس‌های مسبب آن مسری هستند. این بدان معنی است، کودکانی که مکرراً با یکدیگر تماس دارند ممکن است دچار یک ویروس شوند و همزمان به اکرودرماتیت مبتلاء گردند.

توانایی تشخیص انواع راش‌ها به والدین و مراقبان بچه این امکان را می‎دهد که بدانند چه هنگامی باید به پزشک مراجعه کنند.

در نوزادان اکثر راش‌های صورت بی‌ضررند و گرایش به آن دارند که بدون درمان التیام یابند. علل ایجاد این راش‌ها شامل اگزما، آکنه و عفونت است. به هر حال در برخی مواقع راش روی صورت نوزاد نشان دهنده اختلال جد‎ی‎تری است. توانایی تشخیص انواع راش‌ها به والدین و مراقبان بچه این امکان را می‎دهد که بدانند چه هنگامی باید به پزشک مراجعه کنند. اگزما به گروهی از اختلالات اشاره دارد که باعث می‎شوند تا پوست زبر، آزرده، خارش‎دار و ملتهب شود. این وضعیت‎ها در کودکان خردسال شایع است و اغلب در فاصله بین 6 ماهگی و 5 سالگی بروز می‎کند. بسیاری از کودکان بر اگزما غلبه می‎کنند.

مایکروپینس ممکن است در کودک به علت یک اختلال هورمونی رخ دهد که باعث می‌شود تا هورمون‎های دخیل در رشد دستگاه‌های جنسی کودک دارای میزان غیر نرمال باشند.

مایکروپینس [ریزآلتی] به آلت تناسلی مردانه کوچک‎تر از اندازه نرمال اطلاق می‌شود. اندازه نرمال آلت تناسلی نوزاد پسر بین 2.8 سانتی‌متر تا 4.2 سانتی‌متر (1.1 تا 1.6 اینچ) است. اندازه دور آلت تناسلی نوزاد پسر (محیط آلت تناسلی) به شکل نرمال 0.9 تا 1.3 سانتی‌متر (0.35 تا 0.5 اینچ) است. آلت تناسلی در حالت کاملاً کشیده اندازه‌گیری می‌شود. طول آلت از سر نوک تا پایه آن محاسبه می‌گردد. آلت تناسلی با طول کمتر از 1.9 سانتی‌متر (0.75 اینچ) ریزآلت یا مایکروپینس تلقی می‌شود. مایکروپینس اتفاقی است که خود به خود رخ می‌دهد. اما به طور معمول مایکروپینس در کنار اختلالات دیگر بروز می‌کند.

دیابت نوع 2 نوعی بیماری مزمن است که احتمال ابتلاء به آن در هر سنی وجود دارد. این بیماری اغلب آغازی تدریجی و آهسته دارد که این ویژگی می‎تواند تشخیص بیماری را در کودکان با دشواری مواجه کند.

دیابت نوع 2 نوعی بیماری مزمن است که احتمال ابتلاء به آن در هر سنی وجود دارد. این بیماری اغلب آغازی تدریجی و آهسته دارد که این ویژگی می‎تواند تشخیص بیماری را در کودکان با دشواری مواجه کند. دیابت نوع 2 نوعی بیماری مزمن است که با بالا بودن میزان قند خون یا گلوکز مشخص می‎شود. لوزالمعده هورمونی به نام انسولین تولید می‎کند که به کنترل سطح قند خون کمک می‎نماید. در مردم دچار دیابت نوع 2 یا بدن بیمار قادر به تولید میزان کافی انسولین نیست یا اینکه بدن به شکل متناسب به هورمون انسولین جواب نمی‎دهد، و این وضعیت مقاومت انسولین نامیده می‌شود.

راه رفتن روی پنجه پا گاهی از اوقات از برخی اختلالات شامل فلج سربرال، دیستروفی عضلانی و اختلال طیف اتیسم ناشی می‎شود.

راه رفتن روی انگشتان پا یا پنجه پا که زیر عنوان پنجه‌روی نیز شناخته می‎شود مشکلی نسبتاً شایع در کودکانی است که تازه راه رفتن را آغاز کرده‎اند. بیشتر کودکان این دوره را پشت سر می‎گذارند. کودکانی که پس از مرحله نوپایی همچنان به راه رفتن به حالت مورد بحث ادامه می‎دهند، اغلب این شیوه راه رفتن را به صورت یک عادت در خود رشد می‎دهند. تا زمانی که کودک به شکل نرمال رشد و نمو خود را ادامه دهد، نامحتمل است که راه رفتن روی پنجه پا به علتی برای نگرانی تبدیل شود. راه رفتن روی پنجه پا گاهی از اوقات از برخی اختلالات شامل فلج سربرال، دیستروفی عضلانی و اختلال طیف اتیسم ناشی می‎شود.